Chemik

Pomysł na powieść... SUPER. I chyba na tym moje zachwyty zakończę. Oczekiwałam wciągającego thrillera z wątkiem medycznym i nutka romansu... teoretycznie to dostałam. Jednak zbędne rozwleczone opisy bardzo przytłumily cała powieść...

Pomysł na powieść... SUPER. I chyba na tym moje zachwyty zakończę. Oczekiwałam wciągającego thrillera z wątkiem medycznym i nutka romansu... teoretycznie to dostałam. Jednak zbędne rozwleczone opisy bardzo przytłumily cała powieść...

Pokaż mimo to

Ciekawa książka można się wkręcić jeżeli ktoś lubi takie klimaty. Jak dla mnie bardzo dobra książka.

Ciekawa książka można się wkręcić jeżeli ktoś lubi takie klimaty. Jak dla mnie bardzo dobra książka.

Pokaż mimo to

Znakomita historia!

Znakomita historia!

Pokaż mimo to

Stephanii Meyer, autorki, która sławę zdobyła dzięki tak wychwalanej jak i krytykowanej sadze Zmierzch, chyba nie trzeba nikomu przedstawiać. Losy Belli, Edwarda i Jacoba poznałam będąc w liceum i przyznam się, że przypadły mi one do gustu, tak samo zresztą jak ich ekranizacje. Nic więc dziwnego, że sięgnęłam także po książki autorki, które skierowane są do nieco starszego czytelnika. O ile „Intruz” również bardzo mi się spodobał, o tyle w stosunku do „Chemika” mam nieco mieszane odczucia.

Alex, Taylor, Juliana… Ta sama kobieta, różne personalia. Tytułowy chemik, specjalistka od przesłuchań, ukrywająca się przed swoimi byłymi pracodawcami, którzy czyhają na jej życie. Gdy wiec odzywają się do niej z nowym zleceniem Alex musi zdecydować: uwierzyć w ich dobre intencje czy spodziewać się kolejnej zasadzki? W wyniku akcji rozpoznawczej w ramach owego zlecenia poznaje Daniela i Kevina. Rozpoczyna się walka o przetrwanie, wolność i normalne życie...

Trzeba przyznać autorce, że ma świetne pomysły na powieści, jednak trochę gorzej jest z ich przelaniem na papier. „Chemik” w moim odczuciu był niepotrzebnie rozwleczony. Początek to długi opis aktualnego życia głównej bohaterki, ukrywania się, zabezpieczania przed nasyłanymi płatnymi mordercami. Nie twierdzę, że nie jest to interesujące, jednak po kilkunastu stronach zaczyna nieco nużyć. Dalej w tej kwestii nie jest szczególnie lepiej. Autorka niejednokrotnie wdaje się w niepotrzebne opisy miejsc czy tez czynności wykonywanych przez bohaterów, bez których książka mogłaby się obejść i co pozwoliłoby na zmniejszenie objętości (z niebagatelnych 570 stron) oraz zwiększenia dynamiczności akcji. A co do akcji to ta faktyczna zaczyna się około 100 strony i dopiero w tym miejscu udało mi się bardziej wciągnąć w przedstawianą historię.

Główna bohaterka, nosząca przez większość czasu imię Alex, jest postacią dobrze wykreowaną, charyzmatyczną, którą z łatwością można polubić. Pomimo tego, że w trakcie powieści podlega zmianom i jej charyzma nieco się rozmywa to i tak jest interesującą postacią. Pozostali wiodący bohaterowie to, na mój gust zbyt wyidealizowany, Daniel oraz charyzmatyczny Kevin.

Pomimo tego, że książka w zamyśle miała być sensacyjna (tak mi się przynajmniej zdaje), w pewnym momencie całość fabuły zdominowana jest przez dość szybko rozwijający się wątek romantyczny, który w dodatku nie sprawia wrażenia szczególnie realnego.

Jedno mnie bardzo raziło w „Chemiku”, a mianowicie nagminne używanie przez autorkę zaimków osobowych. Praktycznie nie było strony, żeby nie pojawił się zwrot: jej lub jego. W skrajnych przypadkach w jednym zdaniu pojawiały się oba te zwroty, co strasznie mnie denerwowało.

Tak jak saga Zmierzch i „Intruz”, myślę, że „Chemik” także idealnie wpasowałby się w duży ekran, więc jeśli kiedyś powstanie jego ekranizacja, z pewnością ją obejrzę. I myślę, że mogłaby być bardziej porywająca od książkowego pierwowzoru…

Stephanii Meyer, autorki, która sławę zdobyła dzięki tak wychwalanej jak i krytykowanej sadze Zmierzch, chyba nie trzeba nikomu przedstawiać. Losy Belli, Edwarda i Jacoba poznałam będąc w liceum i przyznam się, że przypadły mi one do gustu, tak samo zresztą jak ich ekranizacje. Nic więc dziwnego, że sięgnęłam także po książki autorki, które skierowane są do nieco starszego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Fabuła zapowiadała się ciekawie, jednak jak dla mnie wątek romantyczny wepchnięty na siłę i autorka poświęca mu zbyt dużo czasu.

Fabuła zapowiadała się ciekawie, jednak jak dla mnie wątek romantyczny wepchnięty na siłę i autorka poświęca mu zbyt dużo czasu.

Pokaż mimo to

Pod przykrywką napisania powieści kryminalno-sensacyjnej pani autorka przemyca jednak kolejny romans. I o ile w poprzednich książkach romanse w, nazwijmy to, dziwacznych okolicznościach można było jeszcze tłumaczyć światem fantasy i tym, że były przeznaczonych dla młodzieży, tak tutaj nie jestem w stanie obronić wątku miłosnego i powielania schematu drapieżnika-ofiary. Jedyną ciekawą postacią wydał mi się Kevin, którego potencjał został zmarnowany. Naprawdę ciężko było mi się zmusić do dotrwania do zakończenia.

Pod przykrywką napisania powieści kryminalno-sensacyjnej pani autorka przemyca jednak kolejny romans. I o ile w poprzednich książkach romanse w, nazwijmy to, dziwacznych okolicznościach można było jeszcze tłumaczyć światem fantasy i tym, że były przeznaczonych dla młodzieży, tak tutaj nie jestem w stanie obronić wątku miłosnego i powielania schematu drapieżnika-ofiary. ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Początek całkiem ciekawy, wciągający w historię. Jednak z czasem "thriller" zmienił się bardziej w wyidealizowany romans z samymi cudownymi charakterami walczącymi z całym złem.

Początek całkiem ciekawy, wciągający w historię. Jednak z czasem "thriller" zmienił się bardziej w wyidealizowany romans z samymi cudownymi charakterami walczącymi z całym złem.

Pokaż mimo to

Wszystko bardzo rozciąga się w czasie, więcej czasu się tak naprawdę nic nie dzieje. Bardzo długo męczyłam tą książkę, aby ją dokończyć.

Wszystko bardzo rozciąga się w czasie, więcej czasu się tak naprawdę nic nie dzieje. Bardzo długo męczyłam tą książkę, aby ją dokończyć.

Pokaż mimo to

Chociaż początek książki był trudny i niewciągający , i jak wiele osób tutaj odłożyłam ją na półkę z opinią : nieprzebrnę bo nie wciąga , to po zachęcie niektorych Moli książkowych stąd zdecydowałam się przebrnąć przez nudny początek , akcja się rozkręciła i nabrała tępa . Można przeczytać , jako twórczość Meyer do kolekcji .

Chociaż początek książki był trudny i niewciągający , i jak wiele osób tutaj odłożyłam ją na półkę z opinią : nieprzebrnę bo nie wciąga , to po zachęcie niektorych Moli książkowych stąd zdecydowałam się przebrnąć przez nudny początek , akcja się rozkręciła i nabrała tępa . Można przeczytać , jako twórczość Meyer do kolekcji .

Pokaż mimo to

Książka została bardzo fajnie napisana.. Jak dla mnie to jest idealna książka na wieczory 😉 Szybko się czyta i naprawdę wciąga 😊 Polecam 🙂

Książka została bardzo fajnie napisana.. Jak dla mnie to jest idealna książka na wieczory 😉 Szybko się czyta i naprawdę wciąga 😊 Polecam 🙂

Pokaż mimo to