Próby ognia

Niesamowita książka. Ciekawa, nie da sie od niej oderwać. Ciagle cos sie dzieje, fajne zwroty akcji i oczywiście tajemnice. Szybko się czyta, przyjemne, z dreszczykiem emocji. :))

Niesamowita książka. Ciekawa, nie da sie od niej oderwać. Ciagle cos sie dzieje, fajne zwroty akcji i oczywiście tajemnice. Szybko się czyta, przyjemne, z dreszczykiem emocji. :))

Pokaż mimo to

Tę część powieści czyta się nieco wolniej niż wcześniejszą - pomimo że jest to coś w rodzaju powieści drogi. Głównie za sprawą specyficznej narracji - jest tu dużo więcej przemyśleń głównego bohatera, sporo odwołań do przeszłości. Co prawda autor nadrabia trochę tempo sporą ilością dialogów oraz uproszczonymi opisami akcji ale tak naprawdę to powieść rozkręca się dopiero na końcu. Co mnie denerwowało - ciągłe wracanie do tych samych stwierdzeń (a to w przemyśleniach bohatera, a to w dialogach). Ile razy można czytać o tym samym - nic nie posuwającym w akcji ani wyjaśniającym cokolwiek z tajemnicy. Do tego zamiast przedstawienia działań grupy bohaterów mamy przez większą część książki opisy przygód Thomasa i jednej lub dwóch postaci, jego rozterek miłosnych, moralnościowych itp., a przygody grupy skwitowane są jednym zdaniem.
Miałem wrażenie, że autor nie bardzo wiedział jak poprowadzić akcję i stąd takie skrótowe potraktowanie wędrówki grupy w tej część trylogii i nagłe zwroty akcji, niekoniecznie logiczne.

Tę część powieści czyta się nieco wolniej niż wcześniejszą - pomimo że jest to coś w rodzaju powieści drogi. Głównie za sprawą specyficznej narracji - jest tu dużo więcej przemyśleń głównego bohatera, sporo odwołań do przeszłości. Co prawda autor nadrabia trochę tempo sporą ilością dialogów oraz uproszczonymi opisami akcji ale tak naprawdę to powieść rozkręca się dopiero na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardziej podobał mi się poprzedni tom dlatego jedna gwiazdka mniej. Odczuwam również jakąś zmianę w postaci Thomasa i chyba nie do końca mi się podoba ale i tak książka naprawdę świetna.

Bardziej podobał mi się poprzedni tom dlatego jedna gwiazdka mniej. Odczuwam również jakąś zmianę w postaci Thomasa i chyba nie do końca mi się podoba ale i tak książka naprawdę świetna.

Pokaż mimo to

świetna jak cała trylogia

świetna jak cała trylogia

Pokaż mimo to

Książka znacząco różni się od filmu co czyni ją jeszcze ciekawszą. Pierwsza połowa dosyć monotonna, dopiero w drugiej części akcja się rozkręca. Polecam jako rozrywkę.

Książka znacząco różni się od filmu co czyni ją jeszcze ciekawszą. Pierwsza połowa dosyć monotonna, dopiero w drugiej części akcja się rozkręca. Polecam jako rozrywkę.

Pokaż mimo to

Osobiście uważam, że druga część jest gorsza od poprzedniej. Dlaczego? Thomas, glowny bohater, zdaje się być o głupszy i bardziej naiwny niż w poprzedniej części. Jego stosunek z Theresą jest strasznie irytujący, a sama dziewczyna coraz bardziej działała na nerwy. Opis uczuć, jak w tomie pierwszym również jest okrojony, a fabuła gorsza. Pomimo większej ilości wyzwań, na które natknęli się postacie książka jest nudniejsza i zdecydowanie najgorsza z całej trylogii. Pozytywną częścią "Próby ognia" jest pokazanie jak do niskiego poziomu potrafi zniżyć się społeczeństwo oraz wątki Minh i Newta, którzy są smieszni, i wspaniałymi przyjaciółmi.
Pomimo tego polecam te książkę.

Osobiście uważam, że druga część jest gorsza od poprzedniej. Dlaczego? Thomas, glowny bohater, zdaje się być o głupszy i bardziej naiwny niż w poprzedniej części. Jego stosunek z Theresą jest strasznie irytujący, a sama dziewczyna coraz bardziej działała na nerwy. Opis uczuć, jak w tomie pierwszym również jest okrojony, a fabuła gorsza. Pomimo większej ilości wyzwań, na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zdecydowanie jestem na tak! Co prawda książkę przeczytałam po obejrzeniu filmu ale może i lepiej. Książka różni się od filmu dzięki czemu jest świetna!

Zdecydowanie jestem na tak! Co prawda książkę przeczytałam po obejrzeniu filmu ale może i lepiej. Książka różni się od filmu dzięki czemu jest świetna!

Pokaż mimo to

Jest to drugi tom "Więźnia Labiryntu", który trzyma poziom. Świetnie się bawiłam, a książka wciągnęła mnie bezgranicznie. Podczas czytania jej przeżywałam to tak jakbym była obok tych bohaterów. Polecam ją gorąco. Jedyny minus to Teresa, która przez całą historię mnie mocno irytowała, ale dało się to przeżyć.

Jest to drugi tom "Więźnia Labiryntu", który trzyma poziom. Świetnie się bawiłam, a książka wciągnęła mnie bezgranicznie. Podczas czytania jej przeżywałam to tak jakbym była obok tych bohaterów. Polecam ją gorąco. Jedyny minus to Teresa, która przez całą historię mnie mocno irytowała, ale dało się to przeżyć.

Pokaż mimo to

Ze scenerii Labiryntu i krwiożerczych potworów, nasza grupa chłopców, z Thomasem (głównym bohaterem) zostaje rzucona do następnego etapu rozgrywki. Będą ponownie wystawiani na kolejną morderczą próbę, tym razem na terenach najbardziej spalonej przez słońce części świata, zwanej Pogorzeliskiem. Pozostawieni sami sobie, bez żadnych zasad i wskazówek, mają określony czas na zaliczenie kolejnego rządowego testu, a na szali ponownie znajduje się ich życie. Muszą przetrwać za wszelką cenę, jeśli chcą być w końcu wolni.
W tym tomie, mieliśmy okazję poznać nieco więcej historii tego projektu badawczego, co było zaskakujące szczególnie pod koniec i tylko podsyciło moją ciekawość na więcej w tym temacie. Jednak pomimo, że czytało mi się to niezwykle przyjemnie i szybko, to przez większość czasu miałam mętlik w głowie, czasem nie ogarniając, co się dzieje w związku z tym wszystkim. Z jednej strony to był dobry zabieg zastosowany przez autora, bo mogłam się utożsamić z bohaterami, razem ślepo błądząc we mgle i szukając odpowiedzi, ale czasem były chwile kiedy mnie to już po prostu irytowało. Bywały również momenty, w których serce przyspieszało z adrenaliny i ekscytacji, kiedy bohaterowie byli zmuszeni skonfrontować się z nową rzeczywistością, prowadząc nierówną walkę z nieobliczalnymi siłami natury, a przede wszystkim mierząc się z konsenkwencjami zniszczonego rozbłyskami słonecznymi pozostałościami świata, którego prawie nie pamiętali. To było coś epickiego! Czułam się jakbym oglądała postapokaliptyczne kino akcji!
Moją największą bolączką w tym wszystkim była Teresa i Brenda. O ile ta pierwsza w poprzednim tomie była mi obojętna, to teraz bardzo mnie wkurzała tym swoim jestestwem, a z kolei ta druga to dla mnie jakieś nieporozumienie. Nie rozumiem sympatii naszego narratora do tej dziewczyny, naprawdę. Albo jest tylko dziwna albo serio ma nierówno pod kopułą. Poza tym, próba jakiegoś wątku romantycznego z nią, była dla mnie absurdalna, rozumiem jeszcze z Teresą bo z nią Thomas ma coś wspólnego, ale ta tutaj? Mój mózg tego nie ogarnia.
Poza tym trochę zabrakło mi tej mrocznej atmosfery z poprzedniego tomu oraz poczucia więzi między chłopakami. Czasem wszystko zbyt szybko się działo (czasami na granicy absurdu), przez co czułam się tak, jakbym po prostu przeleciała przez książkę od początku do końca i nic z tego nie wyniosła. Fajne, że była przy tym dynamiczna akcja, ale reszta powieści na tym traciła.
Mimo wszystko, cieszę się, że udało mi się wrócić do tej serii, po tak długiej przerwie. Mam nadzieję, że kolejny tom będzie lepszy.

Ze scenerii Labiryntu i krwiożerczych potworów, nasza grupa chłopców, z Thomasem (głównym bohaterem) zostaje rzucona do następnego etapu rozgrywki. Będą ponownie wystawiani na kolejną morderczą próbę, tym razem na terenach najbardziej spalonej przez słońce części świata, zwanej Pogorzeliskiem. Pozostawieni sami sobie, bez żadnych zasad i wskazówek, mają określony czas na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie porwała mnie tak, jak jedynka, ale również nie żałuję spędzonego z nią czasu. Pamiętam, że w kilku momentach płakałam ze smutku, chciałabym wrócić również do tej części.

Nie porwała mnie tak, jak jedynka, ale również nie żałuję spędzonego z nią czasu. Pamiętam, że w kilku momentach płakałam ze smutku, chciałabym wrócić również do tej części.

Pokaż mimo to