Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Co może zaserwować na Penelope Ward tym razem? A no to co zawsze – poruszającą, piękną książkę którą będzie można poczuć. Opowieść pełną humoru i uczuć, którą będzie można pożreć na raz i się nią cieszyć.

Deacon to dobry facet ale przeszłość mimo iż zepchnięta w kąt od czasu do czasu daje o sobie znać. Carys to dziewczyna której też nie jest lekko. Los nie jej nie oszczędzał. Ciąża, porzucenie przez partnera i samotne macierzyństwo. To czym ta książka porusza i przyciąga jest bliskość tej dwójki. Między nimi iskrzy już od samego początku, ale zaczynają od przyjaźni. Dobrej, prawdziwej przyjaźni w którą można się wczuć, której można kibicować. Miłość dochodzi dopiero za chwilę i jest piękna. Miłość pełna wzlotów i upadków, obaw i tragedii z przeszłości. Uczucie nie przychodzi nagle. Carys i Deacon poznają się krok po kroku, kawałek po kawałku i powoli budują swoją relację. Tu nie ma jakiejś niesamowitej historii, wybuchów, zwrotów akcji. To piękna, prosta i prawdziwa droga do miłości. Takie jest życie – trudne, pełne obaw ale też szans na swój własny happy end.

Jak za każdym razem w tej książce dostajemy cudownie lekkie pióro autorki, poruszającą historię dotykającą trudnych tematów (urzekło mnie jak pięknie i wyjątkowo autorce udało się przedstawić Zespół Downa, zdecydowanie fragmenty tej książki powinni przeczytać wszyscy ludzie bez wyjątku!) i trochę humoru. Nie jest to książka górnolotna, ot romans jakich wiele, a jednak urzeka na swój standardowy ale magiczny sposób. 8/10

Co może zaserwować na Penelope Ward tym razem? A no to co zawsze – poruszającą, piękną książkę którą będzie można poczuć. Opowieść pełną humoru i uczuć, którą będzie można pożreć na raz i się nią cieszyć.

Deacon to dobry facet ale przeszłość mimo iż zepchnięta w kąt od czasu do czasu daj...

Rozwiń

Zwiń

Zacznijmy od podstaw - jeśli przed sięgnięciem po książkę przeczytasz opis będziesz się spodziewać całkiem innej historii. Podobnie jest z tytułem. Wszystko to razem tworzy nam pewną wizję, która nijak ma się do książki. Miał być reality show, intrygi romanse i wyścig po serce pisarza, a to tylko kolejny zwykły, później może bardziej biurowy romans z kryminalną intrygą. Samego show praktycznie tu nie ma, a cała zagadka jest do rozwiązania już na samym początku bez poznania szczegółów.

To nie jest zła książka, jest lekka, prosta i mocno przewidywalna (swoją drogą trochę coś przypomina, ale nie wiem czy jakiś film czy inną książkę), ale ma w sobie urok. Jest słodka, nieco cukierkowa, zabawna, chociaż cięższe tematy też porusza (ale bardziej na zasadzie "liźnięcia" ich). Chociaż bym chciała to ciężko mi dodać tu coś więcej - w tym rozumieniu jest po prostu nijaka.

Książka do przeczytania (jeden raz) i zapomnienia. Nie ma zbyt wiele wspólnego ze swoim opisem, więc nie ma się nim co sugerować. Niczego nie urywa, ale ot czytadełko na wieczór. 7/10

Zacznijmy od podstaw - jeśli przed sięgnięciem po książkę przeczytasz opis będziesz się spodziewać całkiem innej historii. Podobnie jest z tytułem. Wszystko to razem tworzy nam pewną wizję, która nijak ma się do książki. Miał być reality show, intrygi romanse i wyścig po serce pisarza, a t...

Rozwiń

Zwiń

To nie jest książka wymagająca, to nie jest książka porywająca, to jest książka bardzo prosta, bardzo lekka i po prostu bardzo przyjemna, a do tego niesamowicie ciepła.

Koncepcja jest bardzo prosta, dwójka bohaterów, oboje na zakrętach życiowych i konieczność zamieszkania ze współlokatorem. Ich relacja jest jednak inna, bo ta dwójka nigdy się nie widziała, mijają się mimo iż dzielą malutkie mieszkanie z jednym łóżkiem. Ot dziwna sytuacja, no ale nie ma co szukać w niej sensu. Punkt wyjścia z założenia miał być tu niekonwencjonalny i taki jest. Fabuła jest ciekawa, relacja bohaterów również. Trzeba przyznać że jest to bardzo dziwna znajomość, jednak fabuła jest bardzo dobrze skonstruowana i nie sposób nie polubić dwójki bohaterów i nie zacząć im kibicować.

To nie jest ambitna pozycja, a bardzo lekka, dowcipna opowieść o tym jakie życie potrafi być nieprzewidywalne. 7/10

To nie jest książka wymagająca, to nie jest książka porywająca, to jest książka bardzo prosta, bardzo lekka i po prostu bardzo przyjemna, a do tego niesamowicie ciepła.

Koncepcja jest bardzo prosta, dwójka bohaterów, oboje na zakrętach życiowych i konieczność zamieszkania ze współlokator...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo ciężko mi napisać tą opinię bo z bólem serca to mówię, ale ta książka jest po prostu kiepska. Pierwszy tom mimo iż nie był powalający trzymał swój poziom, za to ta książka jest po prostu o niczym. Tu nie było pomysłu na fabułę, tu nic nie trzyma się kupy. Jest nudno, jest mdło, jest nijako. Nie wnosi nic i na pewno w żaden sposób nie rozwija wątków z pierwszego tomu. To jest jakby całkiem odrębna historia, nowe postacie, doświadczenia, które powinny być znane ale wydają się całkowicie inne. Wszystko tu jest naciągane i sztuczne, nie ma sensu. Na siłę wpakowane bardzo dużo feminizmu, robienie z kobiet nie wiadomo jak twardych które w rzeczywistości nijak twarde nie są. I jeszcze ta erotyka... No po co? Te sceny nijak się miały do całości.


Kocham autorkę i jej kryminały ale wyszedł z tego bardzo niskiej jakości erotyk, a nie thriller psychologiczny. Gdybym tę książkę przeczytała przed serią o Fjallbace to na pewno nie sięgnęłabym po inne książki. Niestety wnioski są tutaj takie że książka została wydana tylko ze względu na samą autorkę, a nie kunszt literacki (a w tym wypadku raczej jego brak), który tutaj został pokazany. Szkoda.

Czuje się zawiedziona. Gdyby nie fakt że książkę przesłuchałam dosłownie na raz (dziś zaczęłam i dziś skończyłam) to pewnie bym jej nie przeczytała. Gdybym sięgnęła po papierową wersję nie wiem czy bym się zmusiła do przeczytania. Po prostu kiepska 4,5/10

P.S. Wszystko wskazuje na 3 tom, ja po niego nie sięgnę.

Bardzo ciężko mi napisać tą opinię bo z bólem serca to mówię, ale ta książka jest po prostu kiepska. Pierwszy tom mimo iż nie był powalający trzymał swój poziom, za to ta książka jest po prostu o niczym. Tu nie było pomysłu na fabułę, tu nic nie trzyma się kupy. Jest nudno, jest mdło, jest...

Rozwiń

Zwiń

Tak, nadszedł ten moment by pożegnać Lipowo a przynajmniej dotychczasowej postaci. „Ostatni” tom sagi, podomykane wątki, postacie które już nie wrócą (nie powiem, nie spodziewałam się tego absolutnie, jednak jakby nie było jest to dobre zakończenie serii i zmierzenie się z czymś nowym, innymi historiami). Autorka zastanawia się czy jeszcze ty nie wróci, ale jak? Kto będzie głównym bohaterem? Klementyna, która od dawna nie jest już policjantką? Malwina która też z policja za wiele wspólnego nie ma? A może tym razem to Marek zostanie bohaterem? A może to pora na Łukasza? Kto by to nie był to nie będzie ta sama seria. Nawet jeśli dostanie swój kolejny tom, to i tak ten 15 pozostanie „ostatnim”.

W tym tomie po raz kolejny spotykamy się z podobną koncepcją co w przypadku tomu skupiającym się na Emilii. Znamy przyszłość, wiemy jak historia się kończy, a teraz poznajemy przeszłość jak to się stało, rozwiązujemy zagadkę znając jej tragiczny finał. Ma jednak w sobie nieco inną koncepcje. Historie się tak nie przeplatają jak to u Puzyńskiej zawsze było, dzieją się bardziej częściowo. Po kolei poznajemy to historię młodego Mikołaja Zielińskiego, to perspektywę Sary jego ostatniej dziewczyny, a skacze wątek Daniela z 2021 roku oraz Klementyna z Malwiną w roku 2022. Takie działania sprawiają że człowiek mocno traci wątek, zbyt długo skupiamy się na jednym.

Po raz kolejny tracimy postacie – poza Danielem, mamy tutaj praktycznie tylko Klementynę i Malwinę, reszta się nie pojawia (no bo żeby nie było nawet Łukasza czy Weroniki? Nawet Marii jest tu tyle co nic). Za to przyznać trzeba w tym tomie Klementyna wraca z wielką mocą i pazurem, za to Daniel niestety łamie serce. No cóż kto z nas nie spodziewał się happy endu, a dostał sad end.

Historia w tym tomie sama w sobie została mocno przekombinowana. Niby koniec nie taki oczywisty a jednak dość logiczny. Tak czy tak autorka po raz 15 pokazuje że można inaczej i ciągle dobrze. Mam ogromny sentyment do tej serii więc i ten ostatni tom uważam za dobry. 8/10


Podsumowując uważam że Katarzyna Puzyńska jest świetną autorką, kryminały zdecydowanie są jej domeną, a seria o Lipowie jest fantastyczna. Jasne jak wszystko ma swoje niedociągnięcia, mocne i słabe strony, gorsze i lepsze tomy, mnóstwo potknięć. Ale jest prawdziwa. Na przestrzeni tych tomów zmienił się również styl pisania autorki, zmieniają się bohaterowie, zmienia się samo Lipowo. W początkowych tomach było więcej historii gdzie przeszłość grała pierwsze skrzypce jednak były to wydarzenia prawdziwe, robiące za całe tło akcji. W późniejszych tomach zdecydowanie bardziej idziemy w stronę ludowych wierzeń, zabobonów, historii które mają nas trochę zmrozić, trochę wystraszyć, a zarazem wszystko logicznie wyjaśnić. Jednak przez ten cały czas wszystko jest na miejscu – mamy małomiasteczkowy klimat, charakterystycznych bohaterów i historię które ciekawią, wywołują emocje.

Jako iż całą serię przesłuchałam w formie audiobooka, musze podkreślić to dosadnie – Laura Breszka jest fenomenalną lektorką, bardzo miło jej się słucha, modeluje głosem i zwyczajnie wczuwa się w książkę.

Myślę że Lipowo to seria do której za kilka-kilkanaście lat jeszcze wrócę i przeczytam z ogromną ciekawością. Tak czy tak myślę że całą serię należy ocenić na mocne 8/10.

Tak, nadszedł ten moment by pożegnać Lipowo a przynajmniej dotychczasowej postaci. „Ostatni” tom sagi, podomykane wątki, postacie które już nie wrócą (nie powiem, nie spodziewałam się tego absolutnie, jednak jakby nie było jest to dobre zakończenie serii i zmierzenie się z czymś nowym, inn...

Rozwiń

Zwiń

Po przeczytaniu 8 ostatnich tomów ciągiem zdecydowałam się na przerwę i uważam ze to była świetna decyzja. Może mogłam zrobić ją wcześniej, ale jednak jakoś wstrzeliłam się idealnie w zastój pisarki autorki, więc może choć trochę poczułam się jak czytelnicy czekający na kolejny tom.

Już na samym początku czytania dostajemy to na co czekaliśmy – odpowiedź na pewne pytania. Pojawia się Marek (nie powiem dalej jestem ciekawa pobudek jego romansu, ale no tego już się chyba nie dowiemy), pojawia się Rosół (i to nie małe zaskoczenie, bo jest tu znaczącą postacią), co więcej dowiadujemy się co z Pawłem i Grażyną. Wreszcie kończymy wątek Marii Carmen, dostajemy odpowiedzi na wszystkie pytania z nią związane, poznajemy przyczynę jej prywatnej vendetty na Danielu. Za to w tym tomie spotykamy znowu odmienioną Kopp, bardziej smutną, nostalgiczną, po prostu samotną kobietę, ale też śmielszą, dziwnie ważną w tym tomie postać Marii Podgórskiej.

Akcja powieści bardzo dynamiczna – no nie powiem, aż za bardzo bo jest krótka i pozostawia niedosyt. Prosta historia, a zarazem bardzo zaskakująca. Ale no nie ma też co za wiele wymagać, to akcja dziejąca się podczas jednej nocy, z małymi wstawkami z innych dni. Nie mamy za to tła z przeszłości. Nie powiem żeby mi tego nie brakowało, jednak w tej historii nie był on konieczny. Historia jest spójna, kompletna i przede wszystkim bardzo ciekawa. Wiem że autorka momentami nieco odlatuje i robi nam się z tego dziwaczny horror, nie zmienia to jednak faktu że dalej ma to swój urok, a czyta się szybko i z ogromnym zaciekawieniem.

Koniec? Wbija w fotel. Niby człowiek się domyśla, ale jednak nie daje to spokoju. Nie ukrywam jestem bardzo ciekawa jak autorka wybrnie z tej sytuacji, bo myślę że nic nie jest takie na jakie wygląda. 8/10 i pora na 15 tom.

Po przeczytaniu 8 ostatnich tomów ciągiem zdecydowałam się na przerwę i uważam ze to była świetna decyzja. Może mogłam zrobić ją wcześniej, ale jednak jakoś wstrzeliłam się idealnie w zastój pisarki autorki, więc może choć trochę poczułam się jak czytelnicy czekający na kolejny tom.

Już n...

Rozwiń

Zwiń

Wybitnie ciężko napisać mi do tej książki opinię. Relacja głównych bohaterów jest mocno toksyczna, manipulowana przez tę dwójkę, a jednak pełna chemii i pasji. W pewnym sensie to też dojrzała relacja, a zarówno Reed jak i Briana nie są typowymi bohaterami. On nie jest typowym bad boyem który chodzi do łóżka ze wszystkim co się rusza, ona znowu nie jest tylko głupią nic niewiedzącą o życiu studentkom. Jasne to dalej „niewłaściwa” relacja jednak ma w sobie coś prawdziwego, nieudawanego, pełnego życia. Minus za sceny erotyczne – w pewnym momencie już męczyły, a nie bawiły. Cała tajemnica Briany może nie naciągana jednak mocno przewidywalna, a temat został bardzo szybko przepracowany, aż za szybko. Podobnie zakończenie – dla mnie zbyt proste i przewidywalne. Niby miało coś w sobie a jednak spodziewałam się czegoś więcej. Sama w sobie historia byłą też za długa – momentami nie działo się praktycznie nic, co nie zmieniało faktu że zachowania bohaterów były czasem tak skrajne że aż nijakie. Nie ma się co oszukiwać – momentami było tez mocno płytko.

Styl pisania autorki bez zarzutu, naprawdę dobrze się to czyta i myślę że w tym przypadku to właśnie to robi robotę. Rozbudowane wątki psychologiczne to coś do czego mocno się tu przyłożono i z czego naprawdę można się czegoś dowiedzieć. W tej części dołożono również perspektywę Reeda bez wątpienia jest tutaj na plus. Za to szwedzkich wstawek było tak wiele że zwyczajnie mnie irytowały (tak, tak czytając możesz pominąć, słuchając słyszysz non stop coś czego nie rozumiesz, później tłumaczenie i się gubisz, albo dostajesz szału). Historia jest też za długa – doceniam że nie jest to trylogia (a na pewno dało się to zrobić) jednak uważam że jeden dłuższy tom z kluczowymi wydarzeniami by wystarczył.

Tak czy tak nie jest to historia którą zapamiętam, do której wrócę. Nie żałuję że przeczytałam, skończyłam historię i wyrzucam ja z głowy. 6,5/10

Wybitnie ciężko napisać mi do tej książki opinię. Relacja głównych bohaterów jest mocno toksyczna, manipulowana przez tę dwójkę, a jednak pełna chemii i pasji. W pewnym sensie to też dojrzała relacja, a zarówno Reed jak i Briana nie są typowymi bohaterami. On nie jest typowym bad boyem któ...

Rozwiń

Zwiń