Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trudno napisać niedoskonałą opinię o książce, której warstwa językowa jest wyjątkowa i delikatna.

Twórczości p. Olgi dotychczas nie znałam, a szkoda, po twórczość tę ostatnio sięgnęłam ze względów wiadomych.

Nie zachwycam się Prawiekiem z powodu Nobla, to nie ma w ogóle znaczenia. W zasadzie do tej literatury podchodziłam z pewną dozą rezerwy - w końcu wśród oczytanych znajomych nie doszukałam się pochlebstw i oklasków. I chyba nawet rozumiem dlaczego.

Prawiek nie jest z pewnością dla każdego. I nie chodzi tutaj o różnicowanie na czytelników dojrzałych i niedojrzałych, lepszych i gorszych, mądrzejszych i głupszych. Stylistyka tej powieści jest po prostu inna, jak inne są wszelkie gusta, również te czytelnicze.

Dla mnie jest ona wyjątkowo magiczna, po pierwsze dlatego, że oficjalnie pozostaje realizmem magicznym jako gatunkiem przesiąknięta, po drugie dlatego, że realizm magiczny jest tutaj dodatkowo magiczny - jest subtelny, sentymentalny, nie narzuca się, nie przeszkadza, a jednocześnie tworzy ledwo widoczną powłokę baśniową wykreowanej rzeczywistości. Kto spotkał się już wcześniej z takim gatunkiem ten wie, że to wydanie jest bardziej nasze, że odzwierciedla naszą tożsamość, stąd łatwiej jest je i zrozumieć i się w nim odnaleźć. Za to dziękuję - za odnalezienie idealnych proporcji magii i rzeczywistości. Za metaforę tam, gdzie jest potrzebna, za realizm tam, gdzie powinien się pojawiać.

Trudno napisać niedoskonałą opinię o książce, której warstwa językowa jest wyjątkowa i delikatna.

Twórczości p. Olgi dotychczas nie znałam, a szkoda, po twórczość tę ostatnio sięgnęłam ze względów wiadomych.

Nie zachwycam się Prawiekiem z powodu Nobla, to nie ma w ogóle znaczenia. W zasadzie do tej literatury podchodziłam z pewną dozą rezerwy - w końcu wśród oczytanych...