Rzeźnia numer pięć

Pierwszy raz spotykam się z przypadkiem, gdzie część opisu z odwrotu perfekcyjnie odzwierciedla czym jest ta książka
„krótka i popaprana, bo o masakrze nie sposób powiedzieć nic inteligentnego”.

Niemiej jednak uznaje ją za rozczarowanie być może ze względu na dmuchanie własnego balonika i zbyt wygórowane oczekiwania.

Książka głupkowata i chaotyczna, tragedia Drezna opisana na kilku stronach niemiej jednak zachęca do dalszego zgłębiania tematu.

Może ja czegoś nie zrozumiałem w tym manifeście, może potrzebuję dojrzeć aby zrozumieć pełnie tej książki.
No cóż.
Zdarza się

Pierwszy raz spotykam się z przypadkiem, gdzie część opisu z odwrotu perfekcyjnie odzwierciedla czym jest ta książka
„krótka i popaprana, bo o masakrze nie sposób powiedzieć nic inteligentnego”.

Niemiej jednak uznaje ją za rozczarowanie być może ze względu na dmuchanie własnego balonika i zbyt wygórowane oczekiwania.

Książka głupkowata i chaotyczna, tragedia Drezna...

Pan Kurt Vonnegut w bardzo specyficzny, wręcz surrealistyczny sposób opisuje realia wojny, a słowo "Zdarza się" , które jest tu powtarzane jak mantra, w sarkastyczny i wręcz wyśmiewczy sposób opisuje kulisy wojny, odziera ją ze złudzeń, pokazując jaka jest bezsensowna i bezcelowa, ludzie niepotrzebnie tracą życie, w zamian nie zyskując nic. Zabawna, chodź czasem jest to śmiech przez łzy. To po części mocno autobiograficzna powieść autora który sam był na wojnie, a w książce umieścił to co z niej wyniósł, co przeżył, okrucieństwo i barbarzyństwo widziane oczami młodego chłopaka, który sam wkracza dopiero co w dorosłość. Główny bohater to alter ego naszego autora. Billy Pilgrim który podróżuje w czasie i przeskakuje w różnych momentach swojego życia, by ukazywać jego fragmenty, zdecydowanie mocno zagmatwany środek przekazu, mimo to bardzo dobrze się czyta. W tej książce jest skrzętnie poukrywana masa symboliki, i nie będę ukrywał że musiałem zajrzeć do pewnych źródeł by wszystko to sobie dobrze poukładać, ponieważ nie do końca zrozumiałem konwencję artystyczną autora. Nie zmienia to faktu że Rzeźnia numer pięć to dzieło ponadczasowe, pokazujące prawdę o wojnie i okrucieństwie jakie człowiek potrafi zgotować drugiem człowiekowi.

Pan Kurt Vonnegut w bardzo specyficzny, wręcz surrealistyczny sposób opisuje realia wojny, a słowo "Zdarza się" , które jest tu powtarzane jak mantra, w sarkastyczny i wręcz wyśmiewczy sposób opisuje kulisy wojny, odziera ją ze złudzeń, pokazując jaka jest bezsensowna i bezcelowa, ludzie niepotrzebnie tracą życie, w zamian nie zyskując nic. Zabawna, chodź czasem jest to...

Facet czytający książkę w kawiarni "U Mitchella" nie mógł powstrzymać się od konstruowania na jej temat kolejnych zachwytów.

- Cóż za arcydzieło literatury antywojennej! - mówił, od czasu do czasu pociągając głośno nosem i prostując białą koszulę. - Co za wysublimowane połączenie science-fiction i ubarwionego subiektywnym odczuciem reportażu! Rozliczenie, zarówno osobiste jak i pokoleniowe, z tragedią, która zdarzyła się w Dreźnie!

Większość klientów słyszała już tę gadkę wielokrotnie. Bili gromkie brawa, wznosili toasty na cześć autora opiewanej powieści - wszak sami znali ją bardzo dobrze i uważali, że mężczyzna komplementujący książkę ma rację.

Było to dla Chrisa o tyle kłopotliwe, że sam uznawał tę lekturę za pełną manieryzmów, chaotyczną, rwaną i cokolwiek mało zabawną. Zdarza się.

Za genialne uważał jedynie fragmenty, takie jak cytat o Johnie Wayne i Franku Sinatrze. Ustępów takich było jednak jak na lekarstwo. Chris bił więc brawo wraz z innymi, ale się nie cieszył.

Zdarza się i tak.

Facet czytający książkę w kawiarni "U Mitchella" nie mógł powstrzymać się od konstruowania na jej temat kolejnych zachwytów.

- Cóż za arcydzieło literatury antywojennej! - mówił, od czasu do czasu pociągając głośno nosem i prostując białą koszulę. - Co za wysublimowane połączenie science-fiction i ubarwionego subiektywnym odczuciem reportażu! Rozliczenie, zarówno osobiste...

Pod warunkiem, że lubicie angielski humor ;)
Ja nie lubię, bo dla mnie jest głupkowaty, no ale wiem, że to subiektywne. Nie za bardzo rozumiem, dlaczego ta książka miałaby być jakaś specjalnie antywojenna. Jest tak samo antywojenna jak każda inna książka opisująca okrucieństwa wojny. Krótko mówiąc - brak zachwytu, nie rozumiem fenomenu. Choć trzeba przyznać, że pomysł oryginalny i historia jest nieźle zakręcona.
Aha, mnie denerwowało to wszechobecne "zdarza się", ile to można powtarzać? Na początku było śmieszne, potem już tylko nużące.
Są gorsze książki, są też lepsze. Raczej bym nie poleciła, chyba, że tak jak ja słuchacie audiobooka w pracy, bo nie macie co robić :p

Pod warunkiem, że lubicie angielski humor ;)
Ja nie lubię, bo dla mnie jest głupkowaty, no ale wiem, że to subiektywne. Nie za bardzo rozumiem, dlaczego ta książka miałaby być jakaś specjalnie antywojenna. Jest tak samo antywojenna jak każda inna książka opisująca okrucieństwa wojny. Krótko mówiąc - brak zachwytu, nie rozumiem fenomenu. Choć trzeba przyznać, że pomysł...

Jest to największe rozczarowanie czytelnicze ostatnich lat. Zwykle sięgam po książki z polecenia lub sprawdzone na lubimyczytac.pl. Mam mało czasu wolnego, dlatego starannie dobieram lektury. Tutaj oba sposoby zawiodły. Książka bez ładu i składu, z wyrywkową fabułą. Spisana w groteskowy sposób, coś na pograniczu amatorskiej opowieści i kpiny. Przez kilka wieczorów zmuszałem się do dalszej lektury, w nadziei, że tyłu oceniajaących nie mogło się mylić i że lada moment wszystko się tu poukłada. Niestety nic takiego nie nastąpiło. Książka jest sławna, z tego że jest sławna, a słynie z antywojenności. Niestety wyrażonej w kiepskim, zdziecinniałym i groteskowym stylu. Jeśli oczekujesz fabuły, ładnego stylu, ciekawych postaci czy ponadczasowego przesłania to sięgnij po inna książkę. Nie polecam. Czas bezpowrotnie stracony.

Jest to największe rozczarowanie czytelnicze ostatnich lat. Zwykle sięgam po książki z polecenia lub sprawdzone na lubimyczytac.pl. Mam mało czasu wolnego, dlatego starannie dobieram lektury. Tutaj oba sposoby zawiodły. Książka bez ładu i składu, z wyrywkową fabułą. Spisana w groteskowy sposób, coś na pograniczu amatorskiej opowieści i kpiny. Przez kilka wieczorów zmuszałem...

Powieść antywojenna wciąż aktualna niestety. Warto przeczytać, bo jak widać ludzie nie uczą się na błędach.

Powieść antywojenna wciąż aktualna niestety. Warto przeczytać, bo jak widać ludzie nie uczą się na błędach.

Disappointed but not surprised.
Podtrzymuję, że głupawo-groteskowy styl Vonneguta jest dla mnie całkowicie niestrawny.

Disappointed but not surprised.
Podtrzymuję, że głupawo-groteskowy styl Vonneguta jest dla mnie całkowicie niestrawny.

Dobrze się czytało, chociaż przedstawiona historia nie porwała mnie. Wstawki humorystyczne raz lepsze, raz gorsze. Jak dla mnie jest to książka typu: przeczytaj – zapomnij.

Dobrze się czytało, chociaż przedstawiona historia nie porwała mnie. Wstawki humorystyczne raz lepsze, raz gorsze. Jak dla mnie jest to książka typu: przeczytaj – zapomnij.

Groteskowy manifest antywojenny przesączony wisielczym humorem. Dla mnie bomba!

Groteskowy manifest antywojenny przesączony wisielczym humorem. Dla mnie bomba!

Niestety książka nie siadła mi, no ale cóż ... zdarza się.

Kiedyś chyba spróbuję jeszcze raz.

Niestety książka nie siadła mi, no ale cóż ... zdarza się.

Kiedyś chyba spróbuję jeszcze raz.