Książka bardzo nierówna, z jednej strony fajny pomysł, fajnie się zaczyna . Z drugiej ilość głupot jakimi autor zarzuca czytelnika dobija. Główny bohater postępuje schematycznie, za każdym razem daje szanse swoim wrogom, żeby się zmieniły, co prowadzi w fabule do różnych najczęściej katastrofalnych konsekwencji. Ileż można popełniać jeden i ten sam błąd i niczego się nie nauczyć.

Książka bardzo nierówna, z jednej strony fajny pomysł, fajnie się zaczyna . Z drugiej ilość głupot jakimi autor zarzuca czytelnika dobija. Główny bohater postępuje schematycznie, za każdym razem daje szanse swoim wrogom, żeby się zmieniły, co prowadzi w fabule do różnych najczęściej katastrofalnych konsekwencji. Ileż można popełniać jeden i ten sam błąd i niczego się nie...

Do “Red Rising: Złota krew” podchodziłem z ograniczonymi oczekiwaniami. Ma bardzo dobre opinie, ale słyszałem też, że to młodzieżówka, że trochę Hunger Games… I co ciekawe, jest w tym sporo prawdy. Rzeczywiście odhacza wiele z tych tropów - jest podział klasowy, główny bohater jest “na dole” ale jest wyjątkowy, dostaje szansę, żeby rzucić wyzwanie systemowi. Jest też gra, której ciut bliżej do Battle Royale…

… Ale mimo wszystko nie miałem poczucia, że czytam kolejny klon dystopijnej YA. Wciągnęło mnie bardzo. Jest tu sporo świetnych motywów, autor fajnie wrzuca akcję w pewien schemat, żeby potem fajnie nim potrząsnąć. Co zabawne, sięgnąłem po “Red Rising”, bo miałem ochotę na SF w odległej przyszłości. Jak już się wkręciłem w świat, gdzie ludzkość rozprzestrzeniła się po układzie słonecznym, akcja wylądowała w quasi-średniowiecznym settingu. Na szczęście miało to cel, sens i zakończyło się z udziałem antygrawitacyjnych butów, mieczy jonowych i czego tam jeszcze.

Główny bohater bez szału, trochę zbyt gromkopierdny jak na mój gust, ale dookoła jest ciekawiej i siatka powiązań między postaciami też jest naprawdę fajna. Wciągnęło mnie. Próbuję nie pompować swoich oczekiwań, ale internet mówi, że drugi i trzeci tom są lepsze. No i po angielsku wyszła też druga trylogia…

Do “Red Rising: Złota krew” podchodziłem z ograniczonymi oczekiwaniami. Ma bardzo dobre opinie, ale słyszałem też, że to młodzieżówka, że trochę Hunger Games… I co ciekawe, jest w tym sporo prawdy. Rzeczywiście odhacza wiele z tych tropów - jest podział klasowy, główny bohater jest “na dole” ale jest wyjątkowy, dostaje szansę, żeby rzucić wyzwanie systemowi. Jest też gra,...

Toporna książka. Literacko jest to dno. Psychologicznie gimbaza. Przygodowo - OK. Dla dorosłych - szkoda czasu. Dla młodych - są lepsze książki.

Toporna książka. Literacko jest to dno. Psychologicznie gimbaza. Przygodowo - OK. Dla dorosłych - szkoda czasu. Dla młodych - są lepsze książki.

Młodzieżówka w tym zły znaczeniu. Misz-masz z różnych ogranych już motywów, „gra w podchody”z Władcą much/Igrzyskami śmierci w uniwersum post-rzymskim; w skrócie, bo zapożyczeń można by wymieniać długo.
Dla mnie półka si-fi oznacza świat wykreowany jako alternatywa lub perspektywa rozwoju na podstawie realistycznych przesłanek. Tutaj świat jest tłem, dekoracją sceniczną, sztuczną fasadą bez uzasadnienia dla ogranych wątków; chyba po to, aby powieść zyskała na oryginalności.
Lubię grę Story Cubes (to taka fajna zabawa – wyrzucamy kostki z różnymi obrazkami i z tego co wypadło tworzymy opowieści) i ta powieść bardzo mi ją przypomina; przypadkowe, ale świetnie znane motywy wymieszane, podkolorowane i mamy tekst gotowy.
Moja ocena to 3, ale postanowiłam spróbować wrócić do czasów nastoletnich i ocenię wystawiłam z tej perspektywy.

Młodzieżówka w tym zły znaczeniu. Misz-masz z różnych ogranych już motywów, „gra w podchody”z Władcą much/Igrzyskami śmierci w uniwersum post-rzymskim; w skrócie, bo zapożyczeń można by wymieniać długo.
Dla mnie półka si-fi oznacza świat wykreowany jako alternatywa lub perspektywa rozwoju na podstawie realistycznych przesłanek. Tutaj świat jest tłem, dekoracją sceniczną,...

Oglądałem na yt "gorące" recenzje. Mnie nie podeszło. Może fakt, że słuchałem i nie byłem tak zaangażowany, jak gdybym czytał. Nie będę kontynuował serii.

Oglądałem na yt "gorące" recenzje. Mnie nie podeszło. Może fakt, że słuchałem i nie byłem tak zaangażowany, jak gdybym czytał. Nie będę kontynuował serii.

Początek kolejnego cyklu fantastyki wzbudził we mnie mieszane uczucia. Niby wszystko było w porządku, jednak zabrakło mi tego czegoś (sam nie wiem do końca czego),żeby książka zrobiła na mnie większe wrażenie.
Plusy:
- niby fabuła oklepana, ale walka z tyranią i uciskiem przedstawiona ciekawie;
- podział społeczeństwa na kasty podczas podbojów kolejnych planet;
- nowy świat, a charakter człowieka się nie zmienia, walka o władzę, wyzysk innych;
- rządzą koneksje, znajomości, pieniądze i bezwzględność w utrzymaniu władzy;
- niektórzy, gdy sięgną po władzę czują się jak bogowie, niezniszczalni;
- ciekawie wykreowane postacie bohaterów, w tym postacie kobiece Kosiarz, Pax, Goblin, Mustang i cała gama innych;
- każdy człowiek toczy walkę z przeciwnościami, ale również z samym sobą;
- dodatkowy plus przeniesienie symboliki z mitologii rzymskiej;
- początkowo nie bardzo odpowiadał mi styl pisania, ale potem przywykłem;
- jak na debiut autora wyszło całkiem dobrze.
Minusy:
- miejscami było naprawdę ciekawie, dynamicznie, ale wiele momentów nudziło;
- wykreowany świat słabo opisany, zbyt chaotycznie, brakowało detali.
Ogółem książka dobra.

Początek kolejnego cyklu fantastyki wzbudził we mnie mieszane uczucia. Niby wszystko było w porządku, jednak zabrakło mi tego czegoś (sam nie wiem do końca czego),żeby książka zrobiła na mnie większe wrażenie.
Plusy:
- niby fabuła oklepana, ale walka z tyranią i uciskiem przedstawiona ciekawie;
- podział społeczeństwa na kasty podczas podbojów kolejnych planet;
- nowy...

Konrad Wallenrod na Marsie. Szybko i przyjemnie się czyta, choć końcówka trochę przewidywalna.

Konrad Wallenrod na Marsie. Szybko i przyjemnie się czyta, choć końcówka trochę przewidywalna.

Świetna książka, choć łatwo pominąć jej największy atut.
Zaczynając od wierzchniej warstwy - jest dobrze, tzn. tempo rozwoju akcji początkowo umiarkowane, zaczyna nabierać rozpędu wraz z kolejnymi rozdziałami, bohaterowie wyraziści, kreowane universum nieskomplikowane ale trzymające się kupy, zwroty akcji dość przewidywalne ale satysfakcjonujące. Ogólnie fajne czytadło. Powierzchownie dla konesera nic odkrywczego, bo nie ma tu drobiazgowej analizy motywów głównych bohaterów jak u Carda, nie ma odkrywczych punktów widzenia jak u Clarke'a, ani wybitnej eksploracji bądź innych głębokich tematów charakterystycznych dla ambitnej literatury s-f.
Jest tu natomiast coś, co mnie osobiście bardzo urzekło - Brown w sposób bardzo lekki potrafił zobrazować podstawy funkcjonowania społeczeństw. Nie poprzez głębokie monologi, a zdarzenia, które pod lekką formą kryją trudną prawdę o gatunku ludzkim. Relacje pomiędzy bohaterami, z ich światopoglądami ukształtowanymi poprzez pochodzenie społeczne, rodzaj wyzwań przed którymi stoją jest doskonałym odzwierciedleniem tego z czym mierzy się ludzkość od zarania dziejów po dzień dzisiejszy. Temat wielkiego kalibru w Red Rising jest potraktowany na tyle lekko, że łatwo to pomylić z generyczną pozycją taniego s-f dla mało wymagającego odbiorcy, ale zdarzenia i relacje pomiędzy postaciami są czymś o wiele więcej niż rozrywkową historią na kilka wieczorów.
Całość sprawia, że Red Rising czyta się niesamowicie lekko i przyjemnie, natomiast poczucie satysfakcji z obcowania z wielkim dziełem będzie już zależeć wyłącznie od własnej wiedzy i wrażliwości na kwestie socjologii, bo tego na tacy nie będzie nam podane.

Świetna książka, choć łatwo pominąć jej największy atut.
Zaczynając od wierzchniej warstwy - jest dobrze, tzn. tempo rozwoju akcji początkowo umiarkowane, zaczyna nabierać rozpędu wraz z kolejnymi rozdziałami, bohaterowie wyraziści, kreowane universum nieskomplikowane ale trzymające się kupy, zwroty akcji dość przewidywalne ale satysfakcjonujące. Ogólnie fajne czytadło....

Pierwszy tom najsłabszy, ale warto dać serii szanse, bo dwójka i trójka są świetne i windują cały cykl na moje prywatne podium.

Pierwszy tom najsłabszy, ale warto dać serii szanse, bo dwójka i trójka są świetne i windują cały cykl na moje prywatne podium.