Chrobot. Życie najzwyklejszych ludzi świata
literatura faktu
480 str.
- Data wydania:
- 2018-10-17
- Data 1. wyd. pol.:
- 2018-10-17
- Liczba stron:
- 480
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788375154948
- Wydawnictwo:
- Otwarte
- Kategoria:
- literatura faktu
1 nagroda
- Data wydania:
- 2018-10-17
- Liczba stron:
- 480
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788375154948
- Wydawnictwo:
- Otwarte
- Kategoria:
- literatura faktu
Siedem podróży w czasie. A ponieważ czas dany nam jest jako pamięć, będzie to siedem podróży przez siedem pamięci siedmiu zwykłych ludzi. Niby ten sam świat i te same czasy, ale widziane z różnych perspektyw – mieszkańca Ugandy, USA, Kolumbii, Indii, Finlandii, Zimbabwe i Japonii.
Siedem opowieści zwykłych ludzi o problemach, wyzwaniach, szansach i możliwościach. Ich zestawienie uświadamia, jak wiele zależy od tego, czy miało się szczęście urodzić się tu, a nie gdzieś indziej.
Siedem ludzkich historii i jedna próba odpowiedzi na pytanie, po co to wszystko.
Najnowsza książka nagradzanego reportażysty Tomasza Michniewicza to niezwykłe połączenie zapisu osobistych historii i wnikliwego spojrzenia na globalne problemy współczesnego świata. Autor w niezwykle plastyczny i wiarygodny sposób pokazuje świat takim, jak widzą go bohaterowie, zmuszając do refleksji nad kondycją człowieczeństwa.
Oceń przeczytaną książkę
Kup książkę
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Książki autora
Podobne książki
Oficjalna recenzja
Siedem codzienności
Świat to duże słowo. Wycinek. […] To tylko wycinek. Jeśli ma sens, łatwo uwierzyć, że to już wszystko. A ilu tych wycinków nie widzimy, bo nam ich ktoś nie pokazał, bo akurat na tamte nie trafiliśmy*.
Mogłabym zacząć górnolotnie: o sensie życia, przeznaczeniu, o naszej roli w świecie. Ale „Chrobot” woli to, co zwykłe, to, co u podstaw. Czyli zaczniemy zwyczajnie.
„Chrobot”, najnowsza książka Tomasza Michniewicza, to opowieść o siedmiu codziennościach. Zwyczajnych, a jednocześnie fascynujących. W przeplatających się krótkich i nieco dłuższych ustępach poznajemy życie siedmiorga dzieci z Finlandii, Kolumbii, Japonii, Ugandy, Kalkuty w Indiach, USA, Zimbabwe i towarzyszymy im aż do dorosłości. Opowieść rozpoczyna się, gdy bohaterowie mają około sześciu lat; są dziećmi, ale dzieciństwo każdego z nich przybierze inny kształt. Później wkraczamy w burzliwy okres dorastania, który doprowadzi nas do dorosłości stawiającej kolejne wyzwania. Ciekawe, bo kogo nie zaciekawiłoby życie z innego kraju czy nawet kontynentu? Proste, prawda? Ot, historie z życia – nadzieje, radości, smutki, wyzwania. Jednak z tej prostoty wyłania się chyba najtrudniejsza i jedna z najbardziej ambitnych książek autora. Począwszy od formy, która wymaga od czytelnika uważnej lektury, skupienia, wejścia w pewną formę dialogu, przez poruszane tematy, na refleksjach, które pozostają z czytelnikiem, „Chrobot. Życie najzwyklejszych ludzi świata” to wielopłaszczyznowa, niepowtarzalna i fascynująca opowieść, próbująca nakreślić świat, w którym żyjemy. Próbująca, bo autor nie uzurpuje sobie prawa do objaśniania całego świata. To ledwie wycinek.
Tomasz Michniewicz kontynuuje reportaż zaangażowany, uświadamiający, który pochyla się nie tylko nad człowiekiem jako jednostką, ale i nad globalnymi problemami, w które jest on uwikłany, co ostatnio widzieliśmy w „Świecie równoległym”. Tym razem jednak „Chrobot” idzie o krok dalej – nie patrzymy już na świat poza kadrem, teraz nadszedł czas na spojrzenie nań z perspektywy rdzenia: jednostki, która w nim żyje. Autor przechodzi od codziennego życia pojedynczych osób do coraz większych grup, by w końcu pochylić się nad siecią problemów oplatających kraje i kontynenty. Patrzy z bliska i jednocześnie robi krok w tył, by zobaczyć szerszy obraz. „Chrobot” nie tylko pokazuje człowieka i jego rzeczywistość, ale też próbuje uświadomić, dlaczego ona tak wygląda, szuka przyczyn i skutków. Bohaterowie żyją w konkretnych warunkach, które „coś” ukształtowało, co jest z nimi nierozerwalnie związane. Określenie „mieć swoje miejsce na Ziemi” nabiera nowego znaczenia. Życie Juanity, Reilly’ego, Marggie, Caseya, Miki, Kanae i Madhuri to mozaika elementów, które autor próbuje ułożyć i znaleźć w nich sens. Zestawiając ze sobą kolejne, uniwersalne etapy dorastania i dorosłości oraz relacje rodzinne, pokazuje, jaki wpływ ma na człowieka środowisko, w którym się urodził i w którym przebywa. Każda z siedmiu osób reprezentuje inną perspektywę, na którą składa się mnóstwo elementów: wychowanie, przekonania, miejsce zamieszkania, kultura, historia, religia… Każde z siedmiorga dzieci ma inny start, inne możliwości i szanse, ale każde prędzej czy później natknie się na „punkt wspólny”; autor odnajduje je i pokazuje, jak wiele podobieństw, ale i drastycznych różnic może mieć zwyczajna codzienność. W trakcie lektury stajemy się ósmym bohaterem, który dopasowuje swoje życie do zagadnienia, o którym właśnie czyta. Szukamy w „Chrobocie” swojego miejsca i to jest kapitalny element tej książki – bo stawiamy siebie na równi z innymi, podajemy sobie rękę z człowiekiem z drugiego końca świata. Nie ma tu miejsca na egocentryzm, ignorancję, obojętność, uprzedzenia. Poznanie drugiego człowieka to najlepszy lek.
„Chrobot” konfrontuje nas z naszymi przekonaniami i wiedzą, ale nie robi tego w wymuszony, nachalny sposób. Wszelkie refleksje wypływają naturalnie z lektury. Pokazuje nam konkretne obrazy, zjawiska, uświadamia i ma ku temu najlepszy, najbardziej dobitny argument: cudze życie. Bo zupełnie inaczej odbieramy różne hasła i idee, gdy stanowią one bezimienne konstrukcje, zbiór niekoniecznie powiązany z człowiekiem. Tak czasem bywa wygodniej, bezrefleksyjnie, szczególnie gdy nie jesteśmy wystawiani na próbę. Łatwiej być obojętnym. Mówię tu m.in. o stereotypach, ale i o takim przekonaniu, że „coś” wiemy na temat świata. Możemy uważać, że mamy szerokie horyzonty. Wiemy, jak wygląda wolontariat w Afryce, wiemy, jak się żyje amerykańskim snem w Stanach, wiemy o wyzysku w przemyśle ubraniowym, wiemy o rajach podatkowych, wiemy co nieco o działaniu koncernów farmaceutycznych, wiemy o tragediach rozgrywających się w różnych krajach. Wiemy coś o konsumpcjonizmie, głodzie, rasizmie, biedzie, marzeniach, przemocy, wyborach, wierze, rodzinie, historii. Wiemy coś o świecie. Wiemy? A może bazujemy na gotowych konstrukcjach? Wyobrażamy sobie? Patrzymy wyłącznie ze swojej perspektywy? Czy temat na pewno jest wyczerpany? Znamy konsekwencje tych zjawisk? A gdzie w tym wszystkim jest człowiek? Ten prawdziwy, żyjący, czujący, myślący, a nie nasze wyobrażenie o nim? W „Chrobocie” nasze przekonania zyskują twarz konkretnej osoby, autor konfrontuje nas ze świadectwem, jakim jest życie właśnie takiego najzwyklejszego człowieka. Teraz już nie da się wzruszyć ramionami, pobłażać niewiedzy, machnąć ręką. Nie da się ukryć, że inaczej odbieramy problem, gdy jest on potraktowany teoretycznie, gdy czytamy rozważania na temat produkcji ubrań i statystyki dotyczące wyzysku albo ogólne diagnozy na temat tego, że w kraju X jest źle. Gdy do tego równania wchodzi człowiek ze swoją historią, mówiąc kolokwialnie, „dostajemy po głowie”. Towarzyszymy wybranemu bohaterowi od wczesnego dzieciństwa do dorosłości, poznajemy go, zaglądamy do jego życia i hasło przestaje być tylko abstrakcyjnym hasłem, a staje się rzeczywistością widzianą jego oczami.
„Chrobot” to również rodzaj literackiego eksperymentu, który do samego końca zmusza do myślenia poprzez zaskoczenie, manipulowanie perspektywą, igranie z czytelnikiem, który zadowolony z siebie chce myśleć, że już poszerzył swoje horyzonty, czuje się mądrzejszy, bardziej uświadomiony, bo przeczytał trochę o świecie i cudzym życiu i się zadumał. Wystarczyłoby przecież przedstawić sylwetki bohaterów, dorzucić garść globalnych problemów i na tym zakończyć. Takie rozwiązanie byłoby wygodne, ale wygoda nie motywuje, nie uwiera. Wygoda pozwala nam się dobrze poczuć, odłożyć książkę na półkę i dalej robić swoje. „Chrobot” żąda, by kwestionować, szukać, myśleć, nie zadowalać się tylko własną perspektywą.
Nowa książka Tomasza Michniewicza to jednocześnie niesamowita podróż przez różne losy, biegnące obok siebie przez czas oraz wnikliwe spojrzenie na rzeczywistość, w której przyszło żyć zarówno bohaterom, jak i każdemu z nas. Poruszają perypetie opisanych ludzi i poruszają chwile, w których pęka bańka iluzji – czasem żyjemy w niej, bo chcemy, a czasem nawet nie wiemy, że mamy inne wyjście. Tylko czy to nas usprawiedliwia?
I tak będziemy słyszeć chrobot długo po skończonej lekturze.
--------------------
* „Chrobot. Życie najzwyklejszych ludzi świata”, s. 448.
31 Popieram
Link do recenzji
2629
298
81
Oceny
Dyskusje
Książka na półkach
- Chcę przeczytać 1 891
- Przeczytane 1 286
- Posiadam 326
- Teraz czytam 124
- 2019 108
- Ulubione 81
- 2019 24
- 2018 21
- Reportaż 20
- Przeczytane 2019 19
Wypożycz z biblioteki
Cytaty
Tata nauczył ją wielu modlitw, mama tylko jednej:
Jeśli ci czegoś trzeba, poproś o to świat. Świat da Ci wszystko czego potrzebujesz, jeśli nikogo tym nie skrzywdzisz.
Bóg przeci...
Zobacz więcej
Dziś 7% mieszkańców Ugandy to nosiciele wirusa HIV. Milion czterysta tysięcy osób. W Zimbabwe to prawie 14%. Co rok przybywa 40 tysięcy nowych zakażonych. W Botswanie 20% ludności, w Lesoto ...
Rozwiń
Zobacz więcej
Nikt ci już niczego nie każe. Możesz szukać pracy, jakiej chcesz, decydować o sobie. Możesz szukać dziewczyny, żony. Albo nie szukać. Singlom też się dobrze żyje. Opcji tyle, że nie wiadomo,...
Rozwiń
Zobacz więcej
Opinie [170]
Jestem niesamowicie wdzięczna akcji Czytaj PL, dzięki której sięgnęłam po tą książkę.
więcejW życiu bym nie pomyślała, że życie zwykłych ludzi może być tak fascynujące. Uważam, że duża w tym zasługa ciągłego przeskakiwania między bohaterami - łatwo wtedy dojrzeć kontrasty miedzy życiem na różnych krańcach ziemi. Ten reportaż wciąga od pierwszych stron i nie wypuszcza czytelnika...
Kapitalny reportaż przedstawiający życie siedmiu młodych ludzi. Pokazuje w jak dużym stopniu miejsce, w którym się urodziliśmy i wychowaliśmy wpływa na nasze dalsze życie. I to nie tylko w kontekście nierównych szans na rozwój, dostęp do wody, prądu, godnych warunków życia, wykształcenia, ale również w zakresie warunkowania w znacznym stopniu naszego myślenia i postrzegania świ...
więcejIG @angelkubrick
więcejWiecie, że 1000 to jest magiczna liczba? 1000 ma siłę przebicia, 1000 zmienia świat... Kiedy w 2012 roku w fabryce tekstyliów w Bangladeszu spłonęło 120 kobiet, w prasie pojawiły się tylko krótkie wzmianki. Nie pierwszy to i nie ostatni pożar, który strawił ludzi i ich miejsca pracy w Indiach. Dopiero w roku 2013, kiedy to Rana Plaza pogrzebała w swoic...
Świetna książka! Porusza wiele, bardzo ważnych tematów.
Pokaż mimo toWysłuchałam tej książki w formie audiobooka w ramach akcji czytamy.pl. Wybrałam ją trochę na chybił trafił i był to strzał w dziesiątkę.
więcejJest to świetna i ważna książka. Przedstawia codzienne życie 7 osób żyjących w tych samych czasach, ale w różnych miejscach na Ziemii. Bohaterowie sami opowiadają swoje historie tak, jak chcą, mówią o tym, co dla nich ważne. Dzięki tej ks...
Świetny reportaż - o żadnym konkretnym temacie, a jednak poruszający sprawy ważne społecznie. Równe szanse to tylko mrzonki. Pomoc krajom rozwijającym się to tylko mrzonki. Nie rodzimy się, ani nie umieramy równi. Skłania do zastanaowienia sie nad swoim życiem (i doceniena go!)
Pokaż mimo toPanie Perchuć, uwielbiam pana interpretację!
Pokaż mimo toNie przepadam za literaturą faktu; zdecydowanie bardziej trafia do mnie fikcja literacka, ale na ten tytuł zdecydowałam się podczas trwania listopadowej akcji #czytajpl. Nie żałuję. Życie siedmiu dzieciaków (później i dorosłych) z różnych krańców świata wciąga, zadziwia i ciekawi. Niby o różnicach w życiu w różnych krajach każdy wie, a mimo to autor odsłania przed nami oczywist...
więcejwarto! Historia siódemki dzieciaków; z Ugandy, USA, Kolumbii, Indii, Finlandii, Zimbabwe i Japonii. Historie zaczynają się od przedszkola. A właściwie od wieku przedszkolnego, bo nie każde ma kontakt z edukacją. Rok po roku, a może raczej wydarzenie po wydarzeniu. Taki sam osobnik rodzaju ludzkiego. Różne rejony Ziemi. Zupełnie różne ścieżki życia. Szkoła, praca, rodzina. Dwadz...
więcejŚwietne! Jak dobrze, że trafiłam na tego audiobooka w tegorocznej akcji Czytaj.pl. Proste wielkie historie zwykłych ludzi przeplatające się między sobą, opisane prostym wielkim językiem. Nie mogłam się oderwać! To, gdzie się urodzimy, jacy ludzie nas otaczają, kim są nasi rodzice itp itd (wiem, banał) tworzy NAS. Może w dzieciństwie będziemy biegać boso po dżungli a nasi rodzic...
więcej