Była sobie rzeka

Piękna ,klimatyczna i niezwykle magiczna książka . W najdłuższą noc w roku, do pewnej karczmy wtacza się półprzytomny mężczyzna z martwą dziewczynką w ramionach . Owa karczma znajduje się w miejscowości ,gdzie w niedalekiej przeszłości zaginęły, aż trzy dziewczynki . Którą z nich wnosi nieznany nikomu przybysz ,kto okaże się najbliższą rodziną dziecka ... Tą książką płyniemy jak rzeką ,spotykając na swej drodze ciekawe osobowości. Polecam ,bo tam dzieje się magia .

Piękna ,klimatyczna i niezwykle magiczna książka . W najdłuższą noc w roku, do pewnej karczmy wtacza się półprzytomny mężczyzna z martwą dziewczynką w ramionach . Owa karczma znajduje się w miejscowości ,gdzie w niedalekiej przeszłości zaginęły, aż trzy dziewczynki . Którą z nich wnosi nieznany nikomu przybysz ,kto okaże się najbliższą rodziną dziecka ... Tą książką...

Diane Setterfield właśnie została jedną z moich ulubionych pisarek. Obie jej książki, które do tej pory przeczytałam, niesamowicie mnie zachwyciły i choć nie wszystkie wątki przypadły mi do gustu, , to jednak jej książki są tymi, obok których nie da się przejść obojętnie... już nie wspominając o przecudnych okładkach serii butikowej. Bez kitu, co chwila zamykałam książkę i zachwycałam się okładką i tłoczeniami. Naprawdę świetna robota!

Bardzo podobał mi się sposób, jak losy bohaterów zostały przedstawiane. Powoli dozowane informacje i sam fakt, że wszystkie rodziny mierzą się ze stratą dzieci, bardzo mocno potęgowały moje odczucia. Nie jestem sobie w stanie wyobrazić, o może czuć rodzina, ojciec, matka, na wieść, że jego dziecko zaginęło.

Co mi zgrzytało... sam los głównej bohaterki. Do końca miałam nadzieję, że uda się wyjaśnić wszystko bez odwoływania się na zjawiska nadprzyrodzone i że ta książka to bardzo dobry kryminał, a jednak trochę magii przemycił. Wyszło właśnie odwrotnie niż przy "Trzynastej opowieści", gdzie to właśnie spodziewałam się fantastycznego końca, a jednak wszystko zostało zamknięte w sferze logiki.

Diane Setterfield właśnie została jedną z moich ulubionych pisarek. Obie jej książki, które do tej pory przeczytałam, niesamowicie mnie zachwyciły i choć nie wszystkie wątki przypadły mi do gustu, , to jednak jej książki są tymi, obok których nie da się przejść obojętnie... już nie wspominając o przecudnych okładkach serii butikowej. Bez kitu, co chwila zamykałam książkę i...

Cudowny klimat, dobrze wykreowani bohaterzy, realistycznie przedstawiony świat wydarzeń i element fantastyki. Słowem- polecam!

Cudowny klimat, dobrze wykreowani bohaterzy, realistycznie przedstawiony świat wydarzeń i element fantastyki. Słowem- polecam!

Bardzo dobra książka. Niekoniecznie w kontekście akcji - zależnie od czytelnika, może się nawet wydawać momentami nudnawa. MIMO TO gorąco zachęcam do zmierzenia się z nią, ponieważ zasługuje na to chociażby pod względem pięknego języka czy interesujących wątków i zwrotów akcji.

Bardzo dobra książka. Niekoniecznie w kontekście akcji - zależnie od czytelnika, może się nawet wydawać momentami nudnawa. MIMO TO gorąco zachęcam do zmierzenia się z nią, ponieważ zasługuje na to chociażby pod względem pięknego języka czy interesujących wątków i zwrotów akcji.

Niezwykła, magiczna książka.
Nad rzeką mieszkają ludzie i różne dziwne rzeczy dzieją się dookoła. Spotykamy tu ludzi, którzy są bogaci i biedni, szczęśliwi i nieszczęśliwi, dobrzy i źli, w zasadzie różni. Pięknie się czyta, płynnie, tak, jak płynnie toczą się wody w rzece.
Opowieść jest tak ciekawa, że trudno od niej odejść. Warto było.

Niezwykła, magiczna książka.
Nad rzeką mieszkają ludzie i różne dziwne rzeczy dzieją się dookoła. Spotykamy tu ludzi, którzy są bogaci i biedni, szczęśliwi i nieszczęśliwi, dobrzy i źli, w zasadzie różni. Pięknie się czyta, płynnie, tak, jak płynnie toczą się wody w rzece.
Opowieść jest tak ciekawa, że trudno od niej odejść. Warto było.

Bardzo przyjemna lektura. Ciężko było się oderwać.

Bardzo przyjemna lektura. Ciężko było się oderwać.

W Radcot nad Tamizą w gospodzie „Pod Łabędziem” stali bywalcy lubili słuchać różnych opowieści, a najbardziej tych niesamowitych. Tak było zawsze do czasu gdy w progach gospody nie stanął mocno poraniony, wycieńczony mężczyzna, który w rękach tulił zwłoki małej dziewczynki. Rita, która znała się na leczeniu zaopiekowała się rannym, a później nad ranem jako pierwsza odkryła, że dziewczynka jednak żyje. Wkrótce kilka miejscowych osób zaczyna wierzyć, że to zaginiona i cudem ocalona ich córka, wnuczka i siostra.
Podobnie jak rzeka, tak powieść Diane Setterfield płynie wpierw leniwie wąską strużką, by w miarę dalszego biegu zamienić się w wartki, a później coraz bardziej burzliwy nurt akcji. W tym właśnie kryje się cały urok tej niezwykłej książki. Stopniowo wchodzimy w świat różnych historii ludzkich losów, tragedii, smutków, upokorzeń. Patrzymy na życie ludzi związanych z rzeką. Woda daje zarobek, ale też potrafi niszczyć. Łączy ludzi, ale też i zabija. Helena, Antony i Amelia, Rita i Daunt, Robert Armstrong, Bessie i ich wnuczka, Margot i Jonathan, Lilly i Ann. Każda historia to osobny strumień, który w końcu połączy się z innymi w jedną rzekę. Warto dać się ponieść temu nurtowi do końca.

W Radcot nad Tamizą w gospodzie „Pod Łabędziem” stali bywalcy lubili słuchać różnych opowieści, a najbardziej tych niesamowitych. Tak było zawsze do czasu gdy w progach gospody nie stanął mocno poraniony, wycieńczony mężczyzna, który w rękach tulił zwłoki małej dziewczynki. Rita, która znała się na leczeniu zaopiekowała się rannym, a później nad ranem jako pierwsza odkryła,...

Czytało się bardzo płynnie i lekko. Angażującq fabuła, ale jednak elementy realizmu magicznego nie do końca mi tu odpowiadały...

Czytało się bardzo płynnie i lekko. Angażującq fabuła, ale jednak elementy realizmu magicznego nie do końca mi tu odpowiadały...

Niesamowicie wciągająca, magiczna historia. Nie można się oderwać od pierwszej strony aż do ostatniej. Postacie są bardzo ciekawe, charakterystyczne, mamy przedstawioną historię życia każdej z nich, więc można się łatwo do nich przywiązać w trakcie czytania. Sięgam od razu po następną książkę autorki bo uwielbiam jej sposób pisania.

Niesamowicie wciągająca, magiczna historia. Nie można się oderwać od pierwszej strony aż do ostatniej. Postacie są bardzo ciekawe, charakterystyczne, mamy przedstawioną historię życia każdej z nich, więc można się łatwo do nich przywiązać w trakcie czytania. Sięgam od razu po następną książkę autorki bo uwielbiam jej sposób pisania.

Przez cały czas byłam szczególnie zaangażowana w opowieść. Napisana pięknym językiem, zawierająca dużo opisów oraz wspaniałą akcję. Mogę jednak śmiało powiedzieć, ze spodziewałam się innego zakończenia, co nie jest równoznaczne z tym, że to książkowe mnie rozczarowało - wręcz przeciwnie. Ponadto, myślałam, ze nie jestem fanką baśniowego języka, jednak po przeczytaniu „Była sobie rzeka” zdecydowanie zmieniam zdanie. Chętnie sięgnę po inne pozycje Diane Setterfield i mam głęboką nadzieję, że się nie zawiodę.

Przez cały czas byłam szczególnie zaangażowana w opowieść. Napisana pięknym językiem, zawierająca dużo opisów oraz wspaniałą akcję. Mogę jednak śmiało powiedzieć, ze spodziewałam się innego zakończenia, co nie jest równoznaczne z tym, że to książkowe mnie rozczarowało - wręcz przeciwnie. Ponadto, myślałam, ze nie jestem fanką baśniowego języka, jednak po przeczytaniu „Była...