Niesamowita proza. Czyta się to tak lekko i szybko, że niewiadomo kiedy mijają kolejne strony. Nużące trochę były tylko te rozdziały służące za przerywniki w fabule. Szkoda też, że autor postanowił zakończyć tak nagle, chciałbym się dowiedzieć jak się tej rodzinie udało wybrnąć z tego koszmaru.

Niesamowita proza. Czyta się to tak lekko i szybko, że niewiadomo kiedy mijają kolejne strony. Nużące trochę były tylko te rozdziały służące za przerywniki w fabule. Szkoda też, że autor postanowił zakończyć tak nagle, chciałbym się dowiedzieć jak się tej rodzinie udało wybrnąć z tego koszmaru.

Trudno o ocene tej ksiazki, bo mam do Steinbecka stosunek bardzo osobisty i emocjonalny. Przeczytalem wszystko co napisal i to po kilka razy. Napisze cos innego. Jestem z zawodu nauczycielem i od 15 lat pracuje w niemieckiej Gemeinschaftsschule na polnocy Niemiec. Zakladam wiec, ze w miare poprawnie znam niemiecki. I "Früchte des Zorns" - taki tytul ma ta ksiazka w Niemczech, czyta sie dokladnie tak dobrze po niemiecku jak i po polsku. Taka sytuacja zdarza mi sie chyba po raz pierwszy w zyciu, gdyz mialem w rekach rozne ksiazki i rozne tlumaczenia. Niektore byly po prostu niestrawne. Natomiast Steinbeck nawet po niemiecku pachnie Steinbeckiem. Ci co go lubia, wiedza o co chodzi. Chyba po prostu dobrego pisarza nie da sie zle przetlumaczyc. Pozdrowienia dla wszystkich.

Trudno o ocene tej ksiazki, bo mam do Steinbecka stosunek bardzo osobisty i emocjonalny. Przeczytalem wszystko co napisal i to po kilka razy. Napisze cos innego. Jestem z zawodu nauczycielem i od 15 lat pracuje w niemieckiej Gemeinschaftsschule na polnocy Niemiec. Zakladam wiec, ze w miare poprawnie znam niemiecki. I "Früchte des Zorns" - taki tytul ma ta ksiazka w...

Surowa proza, styl bardzo charakterystyczny, niemożliwy do podrobienia. Autor bez cackania się opisuje życiowe zmagania rodziny Joadów, która wyrusza w podróż do Kalifornii w poszukiwaniu lepszego życia.
Dużo to cierpienia, niemożliwych do spełnienia oczekiwań, bólu i wyrzutu w stronę tych, którzy doprowadzili tę rodzinę, jak i rodziny podobnych im poczciwców, do stanu takiej mizerii: tak finansowej, jak i duchowej.
Książka z tych, które na jakimś etapie swojego życia po prostu trzeba przeczytać.

Surowa proza, styl bardzo charakterystyczny, niemożliwy do podrobienia. Autor bez cackania się opisuje życiowe zmagania rodziny Joadów, która wyrusza w podróż do Kalifornii w poszukiwaniu lepszego życia.
Dużo to cierpienia, niemożliwych do spełnienia oczekiwań, bólu i wyrzutu w stronę tych, którzy doprowadzili tę rodzinę, jak i rodziny podobnych im poczciwców, do stanu...

Ta książka jest tak mocna, że trudno mi się wypowiedzieć; bo czy słowa potrafią oddać ten ból i to cierpienie, gdy czytając miało się zarazem tą myśl, że było wiele takich rodzin podczas tej wielkiej migracji, kryzysu w USA. Ta niemoc i brak realnej szansy na zmianę swojego losu dosłownie przytłacza i wyciska łzy. Jak pomyślę, jak okropne były to czasy, nie tylko w USA ale i w Europie, gdzie człowiek był pozostawiony sam sobie w problemie, a do tego jeszcze drugi człowiek do cna i bez skrupułów wykorzystywał człowieka który nie miał wyjścia ze swojej sytuacji. W dzisiejszych czasach może jest ciut lepiej, ale jestem pewna, że człowiek który jest biedny, niewykształcony (czyt. nie ma studiów),nie ma za sobą rodziny również ma małe szanse na awans społeczny i zmianę swojego losu. Steinbeck tak trafnie potrafił oddać te wszystkie uczucia i emocje jakie targały bohaterami, na szczęście bez tej patetycznej wzniosłości. Oddawał sytuacje wprost i bez moralizowania. Opowiedzenie historii Joadow obroniło się samo przez się. Wspaniała lekcja historii i zachowań ludzkich; gdzie człowiek może być zarówno wspaniałym przyjacielem, jak i najgorszą hieną i tylko od nas samych zależy kim będziemy dla siebie i dla innych.

Ta książka jest tak mocna, że trudno mi się wypowiedzieć; bo czy słowa potrafią oddać ten ból i to cierpienie, gdy czytając miało się zarazem tą myśl, że było wiele takich rodzin podczas tej wielkiej migracji, kryzysu w USA. Ta niemoc i brak realnej szansy na zmianę swojego losu dosłownie przytłacza i wyciska łzy. Jak pomyślę, jak okropne były to czasy, nie tylko w USA ale...

Gdybym miał opisać ją jednym słowem napisałbym: Genialna! To moja druga książka po Myszy i ludzie Steinbacka, mimo, że tamta była bardzo dobra to nie spodziewałem się, że ta będzie aż tak.

Powieść opisuje losy "rodziny", która przedstawiona wielu trudnościom życiowym nie poddaje się, pokazuje siłę i determinację do celu, mimo tego że każdy kolejny dzień przynosi kolejne wyzwanie.

Gdybym miał opisać ją jednym słowem napisałbym: Genialna! To moja druga książka po Myszy i ludzie Steinbacka, mimo, że tamta była bardzo dobra to nie spodziewałem się, że ta będzie aż tak.

Powieść opisuje losy "rodziny", która przedstawiona wielu trudnościom życiowym nie poddaje się, pokazuje siłę i determinację do celu, mimo tego że każdy kolejny dzień przynosi kolejne...

Ależ to mocna książka! Dla mnie to studium radzenia sobie w nieprzyjaznym świecie. Steinbeck w mistrzowski sposób prowadzi nas przez amerykańską rzeczywistość, pokazuje w wybitny sposób jak zmienia się jednostka pod wpływem zaistniałych okoliczności i jak grona gniewu rozkwitają i rozwijają się w najlepsze. Rzadko trafiam na tak dobre lektury, z tak dobrze prowadzoną narracją i rozumieniem mechanizmów społecznych. Steinbeck ze swoim zmysłem obserwacji i talentem literackim stworzył dzieło trafiające prosto w trzewia i na tyle mocno, że czytelnik niemal namacalnie może poczuć emocje towarzyszące bohaterom powieści. Nie ma tu miejsca na rozczulanie się nad sobą. Jest za to siła i determinacja, wola przetrwania i solidarność rodzinna. Jak dla mnie - to jest arcydzieło. Oby nigdy nie przyszło nam żyć w takim świecie, na większą czy mniejszą skalę.

Ależ to mocna książka! Dla mnie to studium radzenia sobie w nieprzyjaznym świecie. Steinbeck w mistrzowski sposób prowadzi nas przez amerykańską rzeczywistość, pokazuje w wybitny sposób jak zmienia się jednostka pod wpływem zaistniałych okoliczności i jak grona gniewu rozkwitają i rozwijają się w najlepsze. Rzadko trafiam na tak dobre lektury, z tak dobrze prowadzoną...

John Steinbeck niewątpliwie ma swoje miejsce w panteonie pisarzy tradycyjnych, tych, którzy sobie eksperymentami formalnymi nie zawracali głowy, a wszystkie siły i cały swój niezmierzony talent angażowali do pisania pięknie, wyraziście, barwnie, poruszająco, prawdziwie (subiektywnie, z pewnością, ze swoją wizją prawdy). Jak Remarque, Lew Tołstoj, Mann, France, Greene, Czapek, Prus. Niektórych z nich nagrodzono Noblem, Steinbecka między innymi, dzięki temu zapewne wznawia się jego dzieła, i ludzie je czytają! I są poruszeni i zachwyceni, mimo dawno przekroczonej daty przydatności do spożycia. Na szczęście, bo to proza i wielka, i mała (tzn. osobista, kameralna w odbiorze, fotelowo-kocykowa) jednocześnie.
Tych, którzy idiom komunistycznej propagandy pamiętają, chwilami socjologiczno-polityczne zapędy autora mogą drażnić, ale czyż to jego wina, że dyktatorskie rządy korzystały z tej samej stylistyki? Może miejscami za wiele tu odautorskich przemówień wiecowych, ale i to wpisuje się w tę historię przecież. Może tłumacz niepotrzebnie używa formy "wy" (nam kojarzącej się z językiem imperium moskiewskiego, nie z Francuzami),ale i to szybko przestaje razić.
Najwspanialsza w tej powieści, wcale nie szczytowym osiągnięciu autora, jest nieoczywistość. Spodziewać się można konkretnych wydarzeń, jakiejś gwałtownej kulminacji, wybuchu, który jednak nie następuje, a zamiast niego jest ludzkie, arcyludzkie... I tyle w powieści dobrych słów, tyle solidarności, życzliwości, tyle wspólnotowości i światła, mimo ciężkich przeżyć bohaterów.
Oto autor, którego trzeba czytać dużo. Nie tylko tę jedną najgłośniejszą książkę.

John Steinbeck niewątpliwie ma swoje miejsce w panteonie pisarzy tradycyjnych, tych, którzy sobie eksperymentami formalnymi nie zawracali głowy, a wszystkie siły i cały swój niezmierzony talent angażowali do pisania pięknie, wyraziście, barwnie, poruszająco, prawdziwie (subiektywnie, z pewnością, ze swoją wizją prawdy). Jak Remarque, Lew Tołstoj, Mann, France, Greene,...

Książka bardzo dobra na wielu płaszczyznach. Pisana przystępnym językiem i jednowątkowa, ale nie aż tak łatwa do "przemielenia" oraz wyczerpującej interpretacji.

Na pierwszym planie mamy oczywiście aspekt historyczny (jak mniemam dość wiernie przedstawiony),dotyczący praktycznie nieporuszanych w globalnej kulturze masowej wydarzeń z czasów Wielkiego kryzysu w USA po 1929 r. W głowie mi się nie mieści, że niecałe 100 lat temu ludzie umierali z głodu na taką skalę, w kraju nie dotkniętym wojną, będącym dziś synonimem dobrobytu, obecnie największym światowym mocarstwem.

Po drugie aspekt polityczny. "Grona gniewu" to książka wyraźnie piętnująca amerykański system kapitalistyczny tamtegu okresu, dobitnie ukazując jego nieludzką twarz w sytuacji krachu finasowego. Nie jestem zadeklarowanym socjalistą, jednakże dziki wolny rynek w owym, jakże trudnym okresie, pozbawiony w zasadzie wyraźnych pro-pracowniczych regulacji, skutkował wyzyskiem w zasadzie tożsamym z quasi niewolnictwem XX wieku. Nie wspominając już o napięciach społecznych, systemowym braku empatii, nagminnym łamaniu prawa itd.

Wreszcie kwestia entropii, powolnego upadku i rozpadu rodziny (będących synonimem całego organizmu państwa),podstawowej komórki społecznej, a raczej komórek społecznych na ogromną skalę, przesuwania granicy - dumy, wytrzymałości, człowieczeństwa. Powieść nieprzypadkowo jest tak rozwlekła, gdyż mimo, iż czasami się dłuży, to wręcz celowo zamęcza czytelnika kolejnymi ciosami wymierzonymi w rodzinę Joadów, które wspólnie z nimi odczuwamy i przeżywamy. Wspólnie łudzimy się i wypatrujemy pozytywnego końca, lecz ci co przeczytali, wiedzą że książka mogłaby mieć równie dobrze kolejne kilkaset stron... Z jakim zakończeniem? Pozostawię tu niedopowiedzenie.

Poza wszystkim podoba mi się silna (chyba najsilniejsza w książce) postać matki, postać kobieca, bo to bardzo wyrazisty i nowoczesny na tamte czasy zabieg.

Ciekawa i pożyteczna - także dydaktycznie - klasyka.

Książka bardzo dobra na wielu płaszczyznach. Pisana przystępnym językiem i jednowątkowa, ale nie aż tak łatwa do "przemielenia" oraz wyczerpującej interpretacji.

Na pierwszym planie mamy oczywiście aspekt historyczny (jak mniemam dość wiernie przedstawiony),dotyczący praktycznie nieporuszanych w globalnej kulturze masowej wydarzeń z czasów Wielkiego kryzysu w USA po 1929...

Nie zawiodłem się. Nic, a nic. Druga po Myszach i ludziach pozycja Steinbecka, którą mialem przyjemność posmakować. Obie świetne

Nie zawiodłem się. Nic, a nic. Druga po Myszach i ludziach pozycja Steinbecka, którą mialem przyjemność posmakować. Obie świetne

Piękny, plastyczny język. Trudny temat. To nie jest łatwa lektura, ale przeczytać warto

Piękny, plastyczny język. Trudny temat. To nie jest łatwa lektura, ale przeczytać warto