Regulamin tłoczni win

John Irving "Regulamin tłoczni win"

Remedium na wszelkie problemy zawsze uważałam czytanie książek. Zaznaczę, że bardzo dobrych tym szczególniej. Ale i o takie, dziś coraz trudniej. Na całe szczęście są wyjątkowi pisarze, którzy czego się nie tkną - zamieniają w powieściowe perełki. Ja do tego zacnego grona zaliczam od kilkunastu lat Johna Irvinga.

Przyjemność zapoznania się z jego twórczością miałam okazję jeszcze w szkole średniej, za sprawą "Hotelu News Hampshire". Absolutnie swoim czarnym humorem, niesamowitą rzetelnością opisów ludzkich zachowań i mądrością płynącą z stron tej powieści - przekonał mnie, że warto go poznawać dalej.

Drugi w kolejce był Irvingowski "Regulamin tłoczni win". Szok, niedowierzanie, radość, ulga, wessanie się w lekturę - to tylko kilka emocji, które pamiętam, że mną targały przy czytaniu tej niesamowitej powieści. Temat powieści z różnych powodów jest bardzo bliski mi. Gdy tą książkę musiałam oddać, obiecałam sobie w duchu, że kiedyś będę mieć własny egzemplarz. Słowa dotrzymałam.
No i wreszcie mając okazję sięgnęłam ponownie po tą lekturę, mając cichą nadzieję - że podobnie jak te naście lat temu - zachwycę się książką. Oczywiście, że tak się stało. Nie musiałam za dużo sobie przypominać, bowiem historia Wilbura Larcha i Homera Wellsa, już wtedy zapadła mi w pamieć. Ba - będąc bardziej dojrzałą osobą, łatwiej wyłapywałam niuanse, smaczki które być może kiedyś mi umknęły. Piękna, wzruszająca, mądra powieść.

Bohaterowie - bardzo ludzcy, z bagażem doświadczeń, własnych przemyśleń, swoimi racjami i życiem które zaskakuje. Wybory, pytania, a czasem i brak odpowiedzi - czyli wszystko, co mogłoby spotkać każdego z nas. To jedna z tych historii, gdzie można rozpatrywać wydarzenia całościowo, bądź też każdą osobną. Wieloznaczność tytułu, która również może stanowić pole manewru dla każdego czytelnika.

Gorąco polecam, tym co nie boją się trudnych tematów, lubią jak są one poruszane, bo bez wątpienia zagadnienia, które odważył się w tak mądry sposób zobrazować Irving - będą zawsze mieć prawo istnienia. Bo to temat ludzki. I jest on dla ludzi.

John Irving "Regulamin tłoczni win"

Remedium na wszelkie problemy zawsze uważałam czytanie książek. Zaznaczę, że bardzo dobrych tym szczególniej. Ale i o takie, dziś coraz trudniej. Na całe szczęście są wyjątkowi pisarze, którzy czego się nie tkną - zamieniają w powieściowe perełki. Ja do tego zacnego grona zaliczam od kilkunastu lat Johna Irvinga.

Przyjemność zapoznania...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jedna z moich ulubionych książek Irvinga. Pomimo poruszanych trudnych tematów, jest niezwykle ciepła, a długość powieści nie stanowi żadnego problemu, a wręcz pomaga lepiej wczuć się w klimat książki i zżyć się z bohaterami.

Jedna z moich ulubionych książek Irvinga. Pomimo poruszanych trudnych tematów, jest niezwykle ciepła, a długość powieści nie stanowi żadnego problemu, a wręcz pomaga lepiej wczuć się w klimat książki i zżyć się z bohaterami.

Pokaż mimo to

Tego wina nie tłoczy się, aby podać do deseru. I choć Irvingowi nie brakuje polotu, świeżości języka i celnych, humorystycznych uwag, to pozostawia cierpkość na języku. Podjął się tematu niełatwego, opowiedział się jasno po jednej stronie, a mimo to, stając po stronie ..kobiet(?), nie przedstawił ani jednego obrazu psychologicznego kobiety "po", jej życia możliwie, że pełnego ciągnącego się za nią krzyża odpowiedzialności, nie pokazał w sposób w jaki przedstawia innych bohaterów. Do pełnej dyskusji zabrakło argumentów...
W tym świecie wplątał swojego rodzynka w potężny galimatias emocjonalny, równie niejasno rozwiązany.
A do wszystkiego dodał piękny Dom. Zbudowany z ludzkiego oddania i miłości do dzieci. Sierociniec na odludziu.
Wypijasz łyk, rodzą się pytania, wypijasz drugi i trzeci, pytań przybywa, a odpowiedzi przychodzą coraz trudniej. To recepta na wino Johna Irvinga. ....na zdrowie!...(?)

Tego wina nie tłoczy się, aby podać do deseru. I choć Irvingowi nie brakuje polotu, świeżości języka i celnych, humorystycznych uwag, to pozostawia cierpkość na języku. Podjął się tematu niełatwego, opowiedział się jasno po jednej stronie, a mimo to, stając po stronie ..kobiet(?), nie przedstawił ani jednego obrazu psychologicznego kobiety "po", jej życia możliwie, że...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo głęboko sięgająca w człowieka i społeczeństwo opowieść o kobietach i mężczyznach, o trudach dorastania i wychowywania, o relacjach międzyludzkich, o sile i słabości ludzkiej.

Bardzo głęboko sięgająca w człowieka i społeczeństwo opowieść o kobietach i mężczyznach, o trudach dorastania i wychowywania, o relacjach międzyludzkich, o sile i słabości ludzkiej.

Pokaż mimo to

Z upływem minut audiobooka ciekawiła coraz bardziej. I może nie porywająca całkowicie, ale wart przeczytania.

Z upływem minut audiobooka ciekawiła coraz bardziej. I może nie porywająca całkowicie, ale wart przeczytania.

Pokaż mimo to

Piękna książka, chyba najcieplejsza Irvinga. Tym bardziej, że pokazującą trudny problem aborcji bez jej oceniania. Wspaniała postać Dr Larcha, jego miłość i dbałość o dzieci (zawsze po tej książce obiecuje sobie, że przeczytam Davida Copperfielda). Dojrzewanie Homera w miejscu, gdzie znalazł prawdziwy dom i świadoma decyzja, co do swojej przyszłości. Wspaniała opowieść.

Piękna książka, chyba najcieplejsza Irvinga. Tym bardziej, że pokazującą trudny problem aborcji bez jej oceniania. Wspaniała postać Dr Larcha, jego miłość i dbałość o dzieci (zawsze po tej książce obiecuje sobie, że przeczytam Davida Copperfielda). Dojrzewanie Homera w miejscu, gdzie znalazł prawdziwy dom i świadoma decyzja, co do swojej przyszłości. Wspaniała opowieść.

Pokaż mimo to

Bardzo udany powrót do prozy Irvinga po latach. Pisarz porusza w swojej powieści szereg tematów trudnych i niewdzięcznych: życie sierot, aborcja, rasizm i przemoc wobec kobiet. Przenosi nas w samo serce sierocińca prowadzonego przez doktora Wilbura Larcha, który nie tylko opiekuje się sierotami, lecz również przeprowadza aborcje. Fantastycznie wykreowana to postać, nie sposób jej nie pokochać. Równie łatwo obdarzyć sympatią pomagające mu siostry czy wychowanków, takich jak główny bohater Homer Wells czy z pozoru grubiańska Melony. Czytanie o ich pokręconych losach wciąga niczym chodzenie po bagnach i do głębi porusza. Irving snuje bowiem swoją opowieść w lekko gawędziarskim stylu, jednak, jak już wspominałam, pod płaszczykiem wesołości czai się niekiedy głęboki smutek. Tym samym autor udowadnia, że nie ma łatwych odpowiedzi na trudne pytania.

Bardzo udany powrót do prozy Irvinga po latach. Pisarz porusza w swojej powieści szereg tematów trudnych i niewdzięcznych: życie sierot, aborcja, rasizm i przemoc wobec kobiet. Przenosi nas w samo serce sierocińca prowadzonego przez doktora Wilbura Larcha, który nie tylko opiekuje się sierotami, lecz również przeprowadza aborcje. Fantastycznie wykreowana to postać, nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

No z takim szerokim objęciem ramion i z taką siłą uczucia kochać to się można tylko w Hameryce. Albo jeszcze w Żiwago ;).

No z takim szerokim objęciem ramion i z taką siłą uczucia kochać to się można tylko w Hameryce. Albo jeszcze w Żiwago ;).

Pokaż mimo to

wielowarstwowa opowieść poruszajaca problem aborcji. warto przeczytać. i obejrzeć film wbrew regułom.

wielowarstwowa opowieść poruszajaca problem aborcji. warto przeczytać. i obejrzeć film wbrew regułom.

Pokaż mimo to

'' Z latami w człowieku narasta potrzeba spotkania z ludźmi którzy go znali w młodości, tylko z nimi da się naprawdę pogadać ''

John Winslow Irving to pisarz znany , mimo że pisze i wydaje swoje książki już kilka dekad, to można powiedzieć że w przeciwieństwie do niektórych innych pisarzy (naszych rodzimych też, albo przede wszystkim) jest średnio płodny pisarsko . Jednak każda jego książka jest dopracowana w każdym najmniejszym szczególiku, postacie są nakreślone perfekcyjnie. Jego powieści są zazwyczaj wielowątkowe , prowadzone na przestrzeni wielu lat i poruszają całą masę różnych problemów i spraw . A czynnikiem rozpoznawczym są różne , ciekawe , relacje międzyludzkie . Czasami niedookreślone, zamglone , nie do końca jasne, czasami dziwne i nietuzinkowe .

'' Regulamin tłoczni win '', to powieść wydana po raz pierwszy w 1985 roku, oczywiście w naszym pięknym kraju , doczekała się pierwszego wydania aż dziesięć lat później. W dodatku z nieco przekłamanym tłumaczeniem tytułu . Na szczęście treść w środku popełnioną rolą tłumacza przez panią Jolantę Kozak, można uznać za całkiem przyzwoitą . Jest to historia Homera Wellsa , sieroty z sierocińca St. Cloud's , opowiadana na przestrzeni kilkudziesięciu lat , oraz miejsc i ludzi z którymi Homer w swoim życiu się zetknął .

Homer od początku, odkąd matka go urodziła, zostawiła i odeszła w siną dal bez '' kłopotu '', jest związany z sierocińcem St. Cloud's . W świetle kilku prób nieudanych adopcji, bo na przykład dla jednych potencjalnych rodziców Homer płakał za rzadko i za cicho, a dla drugich odwrotnie, doktor Wilbour Larch, główny naczelny sierocińca postanawia zatrzymać Homera w St. Cloud's. Jednak aby zobaczył jak wygląda świat poza murami sierocińca , pozwala mu odjechać (na jakiś czas) z Candy i Wallym , młodą parą która też zawitała tutaj w wiadomej sprawie. Owa para to niemal równolatkowie młodziutkiego Homera , więc dogaduje się z nimi zaskakująco dobrze . Dziewczyna i chłopak zabierają wychowanka sierocińca do swojego domu i zatrudniają w tytułowej '' tłoczni win '' . Od tej pory tego co się dzieje w St. Cloud's dowiadujemy się z korespondencji Homera z doktorem Larchem, z rozmów telefonicznych i innych sporadycznych doniesień , a to co dzieje się w '' Sadach z widokiem na ocean '' obserwujemy będąc tam razem z Homerem . A dzieje się mnóstwo .

Książka jest po prostu świetna, nie dziwią mnie więc wysokie jej oceny i pozytywne opinie . Fabuła jest prowadzona niespiesznie , każdemu wydarzeniu jak i każdej postaci wykreowanej przez pisarza poświęcone jest tyle czasu i uwagi ile wymagają . Nie poczułam żadnego niedosytu , czy niedopowiedzenia, wszystko jest jasne i przejrzyste, dokładnie tak jak lubię . Nie ma tutaj osób ważnych i mniej ważnych . Równie pilnie i treściwie opisuje Irving zawiadowcę stacji , czy robotników sezonowych, co samego Homera, doktora , czy Candy i Wally'ego. Każda postać i każde opisywane zdarzenie jest drobiazgowe i '' dopieszczone '' , to słowo mi się ciśnie do głowy kiedy myślę o tej książce . A przy tym wszystkim cała książka okraszona jest specyficznym humorem Irvinga, dosadnym , miejscami nawet rubasznym , jak w przypadku limeryków Wally'ego, czy choroby seniora który chorował na '' arcychama '' Jednak w moim odczuciu, cały ten dowcip potrafił zatrzymać się na wątłej, ale jednak , granicy dobrego smaku . Musiał autor jakoś zrównoważyć atmosferę zagęszczoną naprawdę ważkimi tematami i problemami . Nie godzi się również pominąć faktu że John Irving to człowiek wielu talentów , jest nie tylko pisarzem, ale i scenarzystą , a za scenariusz napisany na podstawie własnej powieści , właśnie tej o której teraz piszę , dostał nawet Oskara . Mało tego zagrał też epizodyczne role w dwóch filmach nakręconych na podstawie jego powieści .

Reasumując , tej książki nie da się opowiedzieć czy opisać , trzeba ją przeczytać i to jak najszybciej...Tyle się w niej dzieje iż można by było zrobić z niej ze dwie albo i trzy książki . Można się też dowiedzieć szczegółowo wielu ciekawych rzeczy . Na przykład , dlaczego regulaminy są nie przestrzegane, albo dlaczego Japończycy mają skośne oczy . Bardzo ciekawe jest też posłowie w którym autor informuje czytelnika skąd czerpał tak dokładną i rozległą wiedzę na temat ginekologii i położnictwa . Kończąc mój wywód , krótko podsumuję , iż ta książka to jedna z tych rzeczy co to są must-have . Jak najbardziej polecam :)

'' Z latami w człowieku narasta potrzeba spotkania z ludźmi którzy go znali w młodości, tylko z nimi da się naprawdę pogadać ''

John Winslow Irving to pisarz znany , mimo że pisze i wydaje swoje książki już kilka dekad, to można powiedzieć że w przeciwieństwie do niektórych innych pisarzy (naszych rodzimych też, albo przede wszystkim) jest średnio płodny pisarsko . Jednak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to