Regulamin tłoczni win

Powieść znana mi z oryginału, który przeczytałem parę lat temu i zostałem wniebowzięty. Prawdziwe, literackie przeżycie. Ale z polskim przekładem jest coś nie tak. To nie ten sam głos, którym opowiada John Irving. Mam z tym poważny problem, mówiąc zupełnie szczerze. Już mi się zdarzało czytać te same książki w obu językach, z tym że po raz pierwszy tak bardzo odczuwam różnicę. Do tego stopnia ją odczuwam, że przerywam lekturę, aby wam o tym powiedzieć... Po prostu czuję się trochę tak, jakby ktoś mi próbował wcisnąć podróbkę. Jak w reklamie z dziadowym dubbingiem.

Powieść znana mi z oryginału, który przeczytałem parę lat temu i zostałem wniebowzięty. Prawdziwe, literackie przeżycie. Ale z polskim przekładem jest coś nie tak. To nie ten sam głos, którym opowiada John Irving. Mam z tym poważny problem, mówiąc zupełnie szczerze. Już mi się zdarzało czytać te same książki w obu językach, z tym że po raz pierwszy tak bardzo odczuwam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jestem ogromnie szczęśliwa, że podczas moich czytelniczych poszukiwań znajduję takie perełki. Bo to nie żadna reklamowana nowość czy hit czytelniczy. Ale takie książki - perełki kocham, takich szukam, takie pozostają w mojej pamięci.
Książka porusza problem niechcianych ciąż, etycznej strony dokonywania zabiegów aborcji, porzuconych w sierocińcu noworodków i ich dalszego, niepewnego losu. Akcja książki toczy się właśnie w sierocińcu prowadzonym przez dr Larcha. Można w nim zostawić nowo narodzone, niechciane dziecko, ale też ciążę usunąć.
John Irving stawia przed nami wiele pytań do przemyślenia. Czy lepiej urodzić niechciane dziecko i zostawić je na niepewny los w sierocińcu? Czy lepiej zabić (dokonać aborcji)? Kto o tym ma decydować? Matka? Lekarz? Czy lekarz ma prawo odmówić aborcji, gdy ciąża jest np. skutkiem gwałtu dokonanego przez ojca na córce? Czy można potępiać kobiety, które nie są w stanie utrzymać i wychować swojego dziecka? ...
Książka napisana pięknym językiem. Jak niespieszne snuta opowieść, przedstawiająca wiele lat z życia bohaterów. Wielowątkowa. Pełna emocji i miłości. Na pewno nie jest to propozycja dla miłośników szybkich zwrotów akcji i zaskoczenia. To książka, która zmusza do refleksji i przemyśleń. Momentami drastyczna. Z bardzo obrazowymi opisami zabiegów aborcji, porodów, opisami objawów i skutków chorób wenerycznych. Autor używa terminologii medycznych, nazw narzędzi ginekologicznych.
Zastanawiał mnie tytuł - „Regulamin tłoczni win”... W książce rzeczywiście był takowy, wisiał przyczepiony pinezkami w tłoczni, gdzie pracował jeden z bohaterów, ale nikt się do tego regulaminu nie stosował. I to jest chyba rozwiązanie zagadki tytułu. Ponieważ każda z postaci łamała jakieś „regulaminy” - przepisy prawne , zasady moralne, okłamywała najbliższe osoby.

Polecam gorąco, szczególnie gdy ostatnio tak wiele rozmów, a nawet walki o prawa dotyczące decydowania o możliwości dokonywania aborcji. Zapewniam, że książka daje wiele do myślenia.

Jestem ogromnie szczęśliwa, że podczas moich czytelniczych poszukiwań znajduję takie perełki. Bo to nie żadna reklamowana nowość czy hit czytelniczy. Ale takie książki - perełki kocham, takich szukam, takie pozostają w mojej pamięci.
Książka porusza problem niechcianych ciąż, etycznej strony dokonywania zabiegów aborcji, porzuconych w sierocińcu noworodków i ich dalszego,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Znakomita powieść poruszająca ciężką problematykę społeczną w bardzo przystępnej formie. Daje do myślenia. POLECAM.

Znakomita powieść poruszająca ciężką problematykę społeczną w bardzo przystępnej formie. Daje do myślenia. POLECAM.

Pokaż mimo to

Momentami Irving za bardzo skupia się na trzecim planie, co w praktyce nic nie wnosi do opowieści. Z drugiej strony świat przedstawiony jest przez to stuprocentowy i nie ma w nim zbyt wielu dziur. Ale to też niekoniecznie jest rzeczą dobrą, bo autor niewiele zostawił dla wyobraźni czytelnika i ma się wrażenie, że za każdym krokiem prowadzi go za rękę. Najlepszym na to dowodem jest maniera stylistyczna, gdzie po każdej kwestii dialogowej pojawia się „powiedział Homer”, „powiedziała Melony” itd. To trochę tak, jakby autor nie ufał mi, że się sama domyślę kto i kiedy mówi. Poza tym... poza tym czułam się jak otulona kocykiem przed kominkiem w zimny, deszczowy wieczór. Siłą byście mnie nie ruszyli :)

Momentami Irving za bardzo skupia się na trzecim planie, co w praktyce nic nie wnosi do opowieści. Z drugiej strony świat przedstawiony jest przez to stuprocentowy i nie ma w nim zbyt wielu dziur. Ale to też niekoniecznie jest rzeczą dobrą, bo autor niewiele zostawił dla wyobraźni czytelnika i ma się wrażenie, że za każdym krokiem prowadzi go za rękę. Najlepszym na to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytacie ?
To znaczy, że żyjecie.
Nie wszyscy takie mają szczęście.
Bowiem życie jest wspaniałe, ale bywa też okrutne.
I to na samym początku, zaczątku, zaraniu, zalążku.....
Malusie aniołki wciąż do boskiego trafiają żłobka.
I nie jest to ich wybór.
To decyzja, która zapada niezależnie od nich.
A Bogiem, który desygnuje do życia bądź śmierci jest....ich własna mama.
Mama Bóg, nim Bogiem została, miała wybór. Miała ROZUM. Miała wolną wolę.
Mama Bóg, nim Bogiem się stała, wszystkie decyzyjne atrybuty posiadała.
I nie mam tu na myśli kobiet potwornie skrzywdzonych, ponieważ one wyboru nie miały.
Myślę o mamach, które wybór miały ....
Właśnie o takim , najcięższym kalibrze dylematów moralnych, pisze Irving.
Raz, dwa, trzy, na Świat przyjdziesz Ty. Albo.
Na kogo wypadnie na tego bęc.
Rozterki, dezorientacja, rozdarcie..
Zagubienie, destrukcja, śmierć.
Poród.
Wrota raju czy bramy piekieł ?
I, o słodka ironio, te fundamentalne pytania postawione są w atmosferze prawie beztlenowej. Ba ,z przewagą podtlenku azotu, znanego bliżej, jako gaz rozweselający. I, jeżeli w opinii poprzedniej napisałem, że z Nesserem zaistniała kompatybilność, to teraz pojęcia nie mam, jak się odnaleźć.
Co to było ?
Prawy do lewego, lewy do prawego?
Tańcowały dwa Michały, jeden duży drugi mały ?
Wspólny pływ na dziobie Titanica z rozpostartymi ramionami ?
Ostatni raz rżałem tak, o ile pamiętam, jakieś sto lat temu, przy Marku Piegusie. Z tym, że Piegus był kryminalną komedią, a tu do czynienia mamy z dramatem (potwornym) w literaturze pięknej. Gdzie śmiech ze wszech miar uzasadniony nie jest. A jednak się sprawdza. Bo bez niego i specyficznego irvingowskiego warsztatu, moglibyśmy po ścianach chodzić. I paznokcie do krwi obgryzać. A chyba nie tym autorowi zależało. Sądzę, że to zabieg celowy, dystans na celu mający, który nieodzowny jest do jako takiego ogarnięcia umysłem, upiorności zaułków egzystencji naszej.
Nieskończenie refleksyjny przekaz.
Horrendum salomonowych fraz.
W prostocie uderzająca, biegła i wyważona cesja światopoglądu, który zabija.
Posiadająca wszelkie inklinacje, by uratować choć jednego malutkiego.....aniołka.
I z przyczyny tej, jest książką wybitną.

Czytacie ?
To znaczy, że żyjecie.
Nie wszyscy takie mają szczęście.
Bowiem życie jest wspaniałe, ale bywa też okrutne.
I to na samym początku, zaczątku, zaraniu, zalążku.....
Malusie aniołki wciąż do boskiego trafiają żłobka.
I nie jest to ich wybór.
To decyzja, która zapada niezależnie od nich.
A Bogiem, który desygnuje do życia bądź śmierci jest....ich własna mama.
Mama...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Absolutne arcydzieło. Tylko człowiek wyjątkowo żałosny nie wzruszy się przy tej lekturze.

Absolutne arcydzieło. Tylko człowiek wyjątkowo żałosny nie wzruszy się przy tej lekturze.

Pokaż mimo to

Książka opowiada o losach sierocińca i paru związanych z nim bohaterów (wychowanków i personelu), obejmuje duży obszar czas, mniej więcej przed roku 1900 do 195-, dzieje się na terenie Stanów Zjednoczonych, obejmując dwie wojny światowe (które mają wpływ na akcję, ale nie bezpośrednio - to nie jest książka wojenna)... Książka jest cudowna, bez wad, co widać po danej jej przeze mnie ocenie. Wielki świat, duża ilość osób (postaraj się nie rozwlekać czytania na np. miesiąc, bo przestaniesz kojarzyć niektóre osoby do których autor się rzadziej odwołuje; każda postać i szczegół tła w tej książce ma znaczenie!)

Oczywiście, że nie każdemu książka się spodoba - jest za długa i akcja jest bardzo wolna (lecz nigdy w żadnym momencie nie jest nudna!), jest w niej nieco opisów medycznych głównie związanych z aborcją (nie każdy to lubi, ale jak to pisze pan Irving to i tak musi być ciekawe...), nie odczułem napięcia (istnieje lekkie napięcie typu "co dalej się zdarzy"), mało w niej dialogów (ale za to są opisy, i to jakie!).

Właściwie nie umiem powiedzieć co jest cudownego w książce bez napięcia akcji... W dodatku autor prowadząc jakiś wątek łatwo odbiega od niego, a potem od tego następnego wątku - w normalnej książce bym to surowo ocenił jako brak trzymania się wątku i brak jasności - ale tutaj jest odwrotnie. Choć w książce dialogów jest niewiele w stosunku do objętości scharakteryzowałbym ją jak rozmowę towarzyską mało znających się osób, które dużo przeżyły. W takiej rozmowie też będziemy błądzić z tematu na temat, ale będzie ona wciąż fascynująca. Taką rozmowę odnieś do tej książki (w której nie ma wiele dialogów, powtarzam), a uzyskasz jej obraz...

W częściach opisowych jest perfekcyjna równowaga, brak nadmiaru środków artystycznych - dominuje prostota języka, a zarazem jego piękno gdy w pełni, bardzo dokładnie odmalowuje on tło akcji, to jest wspaniałe.

Myśląc nad polecaniem lub nie znalazłem określenie "polecam spróbować" (w miejsce "wprost polecam") każdemu takiej literatury - rozumiem, że miłośnik akcji odrzuci tego typu książkę, lecz jeśli spróbuje - może zmieni zdanie.

Książka opowiada o losach sierocińca i paru związanych z nim bohaterów (wychowanków i personelu), obejmuje duży obszar czas, mniej więcej przed roku 1900 do 195-, dzieje się na terenie Stanów Zjednoczonych, obejmując dwie wojny światowe (które mają wpływ na akcję, ale nie bezpośrednio - to nie jest książka wojenna)... Książka jest cudowna, bez wad, co widać po danej jej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zachwycił mnie język, sposób kreowania postaci wyrazistych bardzo dobrze osadzonych w rzeczywistości książki. Historia ciekawa i zaskakująca ale nie porywająca. Po skończeniu książki zdałem sobie sprawę, że trochę mnie zdołowała - chyba przez tematykę i uświadomienie sobie faktu, że bohaterowie nie mieli wpływu na swoje życie, to los kierował ich poczynaniami, niezależnie od ich woli a im brakło motywacji czy siły, żeby się temu stanowi rzeczy przeciwstawić.

Zachwycił mnie język, sposób kreowania postaci wyrazistych bardzo dobrze osadzonych w rzeczywistości książki. Historia ciekawa i zaskakująca ale nie porywająca. Po skończeniu książki zdałem sobie sprawę, że trochę mnie zdołowała - chyba przez tematykę i uświadomienie sobie faktu, że bohaterowie nie mieli wpływu na swoje życie, to los kierował ich poczynaniami, niezależnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kazdy przeciwnik/zwolennik aborcji powinien przeczytac te ksiazke.

Kazdy przeciwnik/zwolennik aborcji powinien przeczytac te ksiazke.

Pokaż mimo to

Niektóre książki nie powinny się kończyć, wcale i nigdy! A Irving napisał takie co najmniej dwie, a może nawet trzy (i na szczęście jeszcze trochę czeka w kolejce do przeżycia i oceny).
Ten sarkazm, z powodu którego parskam cichym śmiechem, choć czytam o rzeczach smutnych, trudnych i bolesnych. Te całkiem zwykłe osoby, które zachowują się wiarygodnie normalnie, przejmują się (lub nie) w wiarygodnym stopniu, postępują wbrew naszym lub własnym życzeniom wiarygodnie często (lub rzadko). Życie, psiakrew, prawdziwe tak, że boli. I cieszy. Często w tej samej chwili.

Niektóre książki nie powinny się kończyć, wcale i nigdy! A Irving napisał takie co najmniej dwie, a może nawet trzy (i na szczęście jeszcze trochę czeka w kolejce do przeżycia i oceny).
Ten sarkazm, z powodu którego parskam cichym śmiechem, choć czytam o rzeczach smutnych, trudnych i bolesnych. Te całkiem zwykłe osoby, które zachowują się wiarygodnie normalnie, przejmują...

więcej

mniej

Pokaż mimo to