Myszy i ludzie

Niezwykła historia męskiej przyjaźni bez ideologicznych podtekstów. Odniosłem wrażenie, że jeden z głównych bohaterów zainspirował Stephena Kinga do stworzenia postaci Johna Coffey'a z powieści "7 mila" .
Historia krótka lecz na długo pozostanie w pamięci.
Na pewno sięgnę po kolejną powieść tego autora.

Niezwykła historia męskiej przyjaźni bez ideologicznych podtekstów. Odniosłem wrażenie, że jeden z głównych bohaterów zainspirował Stephena Kinga do stworzenia postaci Johna Coffey'a z powieści "7 mila" .
Historia krótka lecz na długo pozostanie w pamięci.
Na pewno sięgnę po kolejną powieść tego autora.

Zaskakująca książka o ludzkich marzeniach i trudnych życiowych decyzjach. Każdy o czymś marzy do samego końca i każdy czasem musi podejmować bardzo trudne decyzje.

Zaskakująca książka o ludzkich marzeniach i trudnych życiowych decyzjach. Każdy o czymś marzy do samego końca i każdy czasem musi podejmować bardzo trudne decyzje.

Minimum słów, maksimum treści. Bałem się tej książki, bo to klasyka, bo to Steinbeck, bla, bla, bla. Pochłania się ją na raz, zostaje z Czytelnikiem na lata.

Minimum słów, maksimum treści. Bałem się tej książki, bo to klasyka, bo to Steinbeck, bla, bla, bla. Pochłania się ją na raz, zostaje z Czytelnikiem na lata.

To niesamowite, że tak krótka opowieść kryje w sobie tyle treści. Ja przeczytałam ją jednym tchem, a później zaczęłam od nowa, by przeczytać po raz drugi.

Jest to historia o dwójce niezwykłych przyjaciół ze zwykłymi marzeniami. O trudach życia, walce o lepsze jutro, o słabościach, upadkach, nadziei i beznadziei.

Czytałam kilka negatywnych opinii, że tak nie wygląda prawdziwa przyjaźń. Lecz kim my jesteśmy, by definować uczucia innych ludzi? Bo przyjaźń to właśnie uczucia wiążące ludzi. Dla mnie, z każdej strony tej książki, wręcz wylewała się miłość do siebie tych dwóch mężczyzn. Trudna, skomplikowana, bolesna, ale prawdziwa i czysta, braterska miłość. Czy Georgowi byłoby łatwiej i lepiej bez Lenniego? Oczywiście, że tak, doskonale zdawał sobie z tego sprawę, bo przecież nie był głupim człowiekiem. Lecz mimo to robił wszystko, by pomóc Lenniemu, wspierał go, dbał o niego, kłamał dla niego, zależało mu na nim. A Lennie? Dla Georga próbował walczyć ze swoimi słabościami, upośledzeniami, ze wszystkich sił starał się pamiętać. I choć nie zawsze mu to wychodziło, to i tak dawał z siebie wszystko.
Jeśli to nie jest prawdziwa przyjaźń, to doprawdy, nie wiem co nią jest.

Zakończenie to wspaniałe uwieńczenie tej przyjaźni. Bo ja głęboko wierzę, że okazanie litości drugiemu człowiekowi, pomimo swoich własnych uczuć, to najwyższa forma miłości. A w niektórych przypadkach śmierć jest błogosławieństwem.

To niesamowite, że tak krótka opowieść kryje w sobie tyle treści. Ja przeczytałam ją jednym tchem, a później zaczęłam od nowa, by przeczytać po raz drugi.

Jest to historia o dwójce niezwykłych przyjaciół ze zwykłymi marzeniami. O trudach życia, walce o lepsze jutro, o słabościach, upadkach, nadziei i beznadziei.

Czytałam kilka negatywnych opinii, że tak nie wygląda...

Książka krótka, ale wciągająca.

Historia jest prosta. Wystarczyło kilkadziesiąt stron, bym niejako polubiła bohaterów, choć właściwie ich nie poznałam.
Prości robotnicy mający marzenia. Ja ich rozumiem, sama mam podobne i ciągle zbieram, nie mogąc uzbierać na jego zrealizowanie.
Dwa momenty mnie zaskoczyły, a samo zakończenie wywołało ciszę.
Dobra, naprawdę dobra powieść choc króciutka.

Książka krótka, ale wciągająca.

Historia jest prosta. Wystarczyło kilkadziesiąt stron, bym niejako polubiła bohaterów, choć właściwie ich nie poznałam.
Prości robotnicy mający marzenia. Ja ich rozumiem, sama mam podobne i ciągle zbieram, nie mogąc uzbierać na jego zrealizowanie.
Dwa momenty mnie zaskoczyły, a samo zakończenie wywołało ciszę.
Dobra, naprawdę dobra powieść...

🐀 " - Oszukujecie się tylko, chłopaki - przerwał im brutalnie Crooks. - W kółko o tym gadacie i gadacie, ale nigdy nie będziecie mieli tego kawałka ziemi. Będziesz tu zamiatał, Candy, aż cię wyniosą w skrzyni. Zbyt wielu już takich, cholera, widziałem. Ale ten tutaj Lennie rzuci tę robotę i za dwa, trzy tygodnie znów będzie w drodze. Wszystkim tylko ta ziemia w głowie". "Myszy i ludzie" Johna Steinbecka to krótka w formie, ale intensywna w treści opowieść o przyjaźni w dobie wielkiego kryzysu w Stanach Zjednoczonych lat 30. XX w. George i Lennie wędrują od rancza do rancza w poszukiwaniu pracy. Szlak ich wędrówki wyznacza dolina rzeki Salinas oraz utopijne marzenie o własnym gospodarstwie i głaskaniu królików. Opowieść jest dość ascetyczna w kształcie fabuły, gatunkowo przypomina raczej rozbudowane opowiadanie, ale emocji tu aż nadto. 🐀 Czytelnik w każdym wyrazie odczuwa gęste napięcie, a dramatyczne rozwiązanie wisi w powietrzu, eksplodując w porażającej końcówce. Nieuchronność katastrofy jest jak niczym niepowstrzymany żywioł, Autor stopniowo buduje nastrój oczekiwania tego najgorszego. Ta mikroopowieść mogłaby być rozdziałem innej książki Steinbecka - "Gron gniewu", bo w niej także Autor kreśli sytuację ludzi podczas wielkiego kryzysu. Podobnie jak w książce "Na wschód od Edenu" mamy postać femme fatale, obdarzoną wyjątkowo złymi cechami kobietę o kiełbaskowatych blondlokach, której obecność odpali lont złych wydarzeń i ich tragicznych konsekwencji. Niebagatelną rolę odgrywa tu przyroda, ukazana w kontrze do fabularnej linii. Milczący spokój jej obecności w tle bohaterów i ich losów jest silny mocą kontrastu i jeszcze bardziej wydobywa na wierzch dramatyzm tej historii. Końcówka wyrywa z butów. Steinbeck jest mistrzem, kto nie zna, niech szybko nadrabia zaległości.

🐀 " - Oszukujecie się tylko, chłopaki - przerwał im brutalnie Crooks. - W kółko o tym gadacie i gadacie, ale nigdy nie będziecie mieli tego kawałka ziemi. Będziesz tu zamiatał, Candy, aż cię wyniosą w skrzyni. Zbyt wielu już takich, cholera, widziałem. Ale ten tutaj Lennie rzuci tę robotę i za dwa, trzy tygodnie znów będzie w drodze. Wszystkim tylko ta ziemia w...

Wydaje mi się, że to książka o stracie tego na czym człowiekowi zależało.

"Co, do cholery, gryzie tych dwóch?

Wydaje mi się, że to książka o stracie tego na czym człowiekowi zależało.

"Co, do cholery, gryzie tych dwóch?

Nie wzbudziła we mnie większego entuzjazmu. Rozumiem dylemat moralny a porpos winy, moralności i odpowiedzialności, ale sposób przekazu mnie rozczarował. Sztampowy, zero napięcia, nie czułam żadnej grozy, zakończenie przewidywalne. Ba! Gdy pojawiła się pierwsza scena z żeńską postacią (jedyna bez imienia,potraktowana typowo przedmiotowo w takich historiach) już wiedziłam, co się stanie. Rozumiem, że w ten sposób autor chciał przekazać fatalną pozycję społeczną kobiet i jak bardzo cierpią z powodu mizoginii. Jedyna rzecz, która naprawdę broni ten tekst to dobitna krytyka kapitalizmu przejawiająca się we wzruszającym ujęciu tematu marzeń i pragnień o zaspokojeniu swoich podstawowych, ludzkich potrzeb.

Nie wzbudziła we mnie większego entuzjazmu. Rozumiem dylemat moralny a porpos winy, moralności i odpowiedzialności, ale sposób przekazu mnie rozczarował. Sztampowy, zero napięcia, nie czułam żadnej grozy, zakończenie przewidywalne. Ba! Gdy pojawiła się pierwsza scena z żeńską postacią (jedyna bez imienia,potraktowana typowo przedmiotowo w takich historiach) już wiedziłam,...

Minipowieść, ale za to duża siła przekazu i emocji. Niezwykle plastyczna, ale zarazem prosta i naturalna, oddziaływująca na wyobraźnię fabuła. Z dobrze zarysowanymi postaciami bohaterów i tych głównych i pobocznych. To czego nie doczytamy ze słów powieści podpowiada wyobraźnia. To dzięki wyobraźni widzimy strumyk, obejście farmy, postaci bohaterów czy małą zdechła mysz w rękach jednego z nich tak wyraźnie, tak namacalnie jakbyśmy stali tuż obok.
Na 2-2,5 godziny, bo tyle mniej więcej zajmie nam czytanie lub słuchanie audiobooka, przeniesiemy się duchem i wyobraźnią do Ameryki z czasów wielkiego kryzysu, gdzie przyjdzie nam śledzić krótką historię dziwnej przyjaźni Lenniego, siłacza o dobrym sercu ale ograniczonego umysłowo, i Georga obrotnego gościa który stara się zapewnić obydwu pracę i byt. Obaj krążą od farmy do farmy, borykając się z problemami wynikającymi upośledzeń i nieprzystosowania Lenniego, szukając pracy, konta do spania i marząc o idealnej przyszłości. Prosta historia o trudach zwykłego życia, o nadziei, marzeniach, poświęceniu, odpowiedzialności za drugiego człowieka pomieszanych z frustracją, o nieubłagalności losu i przeznaczenia.
Powtórzę się, to powieść tyleż krótka co ogromna w wartościowy przekaz, a zakończenie jej mocne, silne niczym uderzenie dzwonu wewnątrz głowy, pozostawiające po sobie na długo ślad swych wibracji. To po prostu trzeba przeczytać. Polecam!

Minipowieść, ale za to duża siła przekazu i emocji. Niezwykle plastyczna, ale zarazem prosta i naturalna, oddziaływująca na wyobraźnię fabuła. Z dobrze zarysowanymi postaciami bohaterów i tych głównych i pobocznych. To czego nie doczytamy ze słów powieści podpowiada wyobraźnia. To dzięki wyobraźni widzimy strumyk, obejście farmy, postaci bohaterów czy małą zdechła mysz w...

ZARAZ PO PRZECZYTANIU NAPISAŁAM: Czy jestem bezduszna? Być może, bo "Myszy ludzie" w ogóle mnie nie poruszyły 🙄

PO DWÓCH TYGODNIACH: Jednak czuję, że mnie poruszyły - postać Lenniego, zachowanie wobec niego George'a, a także sama końcówka, czyli niemożliwy do rozwiązania dylemat...

Moja pierwsza ocena to było 6/10. Po czasie zmieniam na 9/10 ⭐️

🌾

Ludzkie tęsknoty, pragnienia i marzenia. Przyjaźń i poświęcenie. Moralnie trudne wybory. Poczucie beznadziei i rasowe uprzedzenia. Czasy Wielkiego Kryzysu.

🌾

George i Lennie wiodą proste życie amerykańskich parobków pracujących na farmach. Mają swoje małe (wielkie) marzenie.

🌾

Jest to moje pierwsze spotkanie z Autorem (laureatem nagrody Nobla w dziedzinie literatury z 1962 roku). Sama książką jest z 1937 roku.

Do czytania podeszłam bez znajomości opisu. Jest króciutka (120 stron),a forma - mimo trapiącej tematyki - naprawdę lekka.

Jest to lektura nietypowa w swej pospolitości i złożona w swej prostocie.

🌾

Szczerze doceniam.

A surowością i prostotą języka przypomina mi "Drogę" Cormaca McCarthy'ego 🖤

ZARAZ PO PRZECZYTANIU NAPISAŁAM: Czy jestem bezduszna? Być może, bo "Myszy ludzie" w ogóle mnie nie poruszyły 🙄

PO DWÓCH TYGODNIACH: Jednak czuję, że mnie poruszyły - postać Lenniego, zachowanie wobec niego George'a, a także sama końcówka, czyli niemożliwy do rozwiązania dylemat...

Moja pierwsza ocena to było 6/10. Po czasie zmieniam na 9/10 ⭐️

🌾

Ludzkie tęsknoty,...