Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Opowieść o tym, jak to marzycielstwo, naiwność, głupota, brak logiki i krytycznego myślenia doprowadzają do tragedii. To opowieść o bolesnym upadku wielkomiejskiego stylu życia w zderzeniu z wiejskim zabobonem, ograniczeniem i ciasnotą umysłów.
Kuba ma 33 lata. Po śmierci swojego partnera, sprzedaje mieszkanie i "ucieka" na wieś, do domu matki. Z tego, jak się zachowuje, co myśli i mówi wywnioskować można, że w Warszawie żył niby w tęczowej bańce mydlanej: wszystko mu się układało, miał to, czego chciał, partner był księciem z bajki, a ludzie się im kłaniali i rzucali im kwiaty pod nogi...
Kuba, przekraczając progi wsi, prawdopodobnie łudził się, że jego czarodziejska różdżka marzyciela nadal będzie działać i wystarczy nią machnąć, a wszyscy będą dokoła niego skakać. Jednak czar prysł. Chłopak wkroczył w świat katolickiej wiejskiej hipokryzji i zabobonu, sąsiedzkiej ciekawości, zazdrości i zawiści, plotek i ciągłej obserwacji. Był obcym z miasta, który nie wiadomo po co przybył. Kuba popełnił podstawowy błąd - zapomniał, że na takiej wsi, gdzie psy dupami szczekają, a kury na grzędach przerzucają paciorki różańców nie istnieje zjawisko wielkomiejskiej anonimowości tłumu. Spotkania z Adamem osłabiły czujność Kuby i doprowadziły do katastrofy: odkrycia jego tożsamości. Zaczęły się izolacja i ataki. Upór i zacięcie Kuby doprowadzają do końcowej tragedii. Nawet wtedy, kiedy wraz z Adamem u boku wkracza na pasterkę do kościoła, kieruje się jakimiś wyśnionymi i odrealnionymi marzeniami. Łudzi się tym, że czas Wigilii i pasterki zmienia ludzi, że wieśniacy przyjmą ich z uśmiechami i otwartymi ramionami. Niestety, nawet w takim czasie zobaczył ich nienawiść, wrogość, zawziętość, niechęć i szyderstwo. Powoli budowane stosy ofiarne zaczynają płonąć. Wychodzą z pasterki jeszcze przed jej zakończeniem, lecz ich tragedia już się dokonała.
Podobnie jak w poprzedniej powieści wadą, która wręcz rzuca się w oczy i razi niezmiernie, jest stereotypowa konstrukcja bohatera. Pomimo tego, że Jakub ma 33 lata, zachowuje się jak 16 letni Bartek z poprzedniej powieści. Do szpiku kości jest naiwny i niedojrzały, za grosz nie posiada krytyki wobec siebie i innych, nastawiony jest ciągle na to, że inni padają przed nim na kolana. Można nawet stwierdzić, że powieściowy Kuba to tamten Bartek, który dorósł, ale nic a nic się nie zmienił.

Opowieść o tym, jak to marzycielstwo, naiwność, głupota, brak logiki i krytycznego myślenia doprowadzają do tragedii. To opowieść o bolesnym upadku wielkomiejskiego stylu życia w zderzeniu z wiejskim zabobonem, ograniczeniem i ciasnotą umysłów.
Kuba ma 33 lata. Po śmierci swojego partnera, sprzedaje mieszkanie i "ucieka" na wieś, do domu matki. Z tego, jak się zachowuje, co...

Bardzo słaba i bardzo przeciętna. Znaczna część opowieści zdaje się pisana "na siłę", tak jakby autorka nie miała pomysłu na kontynuowanie wątków. Baśń powinna robić jakieś wrażenie, a w przypadku "Poławiaczki pereł" zupełna pustka. Wielkie nic. Totalne rozczarowanie.

Bardzo słaba i bardzo przeciętna. Znaczna część opowieści zdaje się pisana "na siłę", tak jakby autorka nie miała pomysłu na kontynuowanie wątków. Baśń powinna robić jakieś wrażenie, a w przypadku "Poławiaczki pereł" zupełna pustka. Wielkie nic. Totalne rozczarowanie.

Kolejne czytadło ukazujące negatywny wizerunek młodego geja oraz utrwalające stereotyp puszczalskiego chłopaka bez szacunku do siebie samego. Bohater ma 28 lat i opowiada o swoich miłosnych perypetiach: powierzchowność relacji, jednorazowość doznań, ulotne wrażenia, nuda i emocjonalny marazm wywołane ciągłym poszukiwaniem "tego jedynego", który po jednej wspólnej nocy okazuje się pomyłką i porażką. Zaczyna się kolejne polowanie i poszukiwanie, które tak naprawdę odgórnie skazane są na niepowodzenie. Koło poszukiwań i rozstań się zamyka. Z punktu widzenia socjologii i psychologii ciekawym zjawiskiem jest proces długiego poszukiwania odpowiedniego partnera, jego znalezienie, fascynacja, erotyczne spełnienie i dość szybkie porzucenie go na rzecz kolejnego idealnego życiowego partnera.

Bohater książeczki marzy o stabilnym życiu, o stabilizacji materialnej i emocjonalnej, o mężu, o wspólnym domu, dobrej pracy i stałości uczuć, lecz gdy poznaje, w jego mniemaniu, idealnego partnera, zaczyna się nim szybko nudzić i rozmyślać nad tym, że przecież jest jeszcze młody i może używać życia do woli, mówi: "Postanawiam nie pakować się w jakieś pokraczne długoterminowe związki". Z jednej strony męczy go pragnienie stałości, z drugiej strony ucieka od tego pragnienia (obawia się kajdan stałości i wierności). I znów koło się zamyka. Dziwkowaty styl życia młodego współczesnego geja zderza się z ukrytymi pragnieniami, lecz, niestety, pragnienia te giną w kolejnym uścisku nowego chłopaka z dyskoteki.

Innym ciekawym socjologicznym wnioskiem jest to, że świat gejów jest bardzo mały - prawie każdy każdego zna i miał z nim jakiś kontakt - całowali się, byli na krótko parą, mieli jednorazowy seks, przyjaźnią się i chodzą razem na zakupy i - oczywiście - pokazują sobie innych branżowych chłopaków i ich obgadują.

Kolejne czytadło ukazujące negatywny wizerunek młodego geja oraz utrwalające stereotyp puszczalskiego chłopaka bez szacunku do siebie samego. Bohater ma 28 lat i opowiada o swoich miłosnych perypetiach: powierzchowność relacji, jednorazowość doznań, ulotne wrażenia, nuda i emocjonalny marazm wywołane ciągłym poszukiwaniem "tego jedynego", który po jednej wspólnej nocy...