Mam z tą książką ogromny problem, mianowicie,
sama historia wydaje mi się ciekawa, a wykonanie
niestety nie do przyjęcia. Zainteresowała mnie
okładka, opis, nawet sam początek książki.
Niestety, czytałam, gubiłam się w imionach,
w czasach, osobach. Ta pozycja miała potencjał,
ale niestety został zmarnowany tym okropnie
chaotycznym stylem. Stąd też ocena. Doczytałam
do końca tylko dlatego, że taka cienka no i jednak
w jakiś tam sposób mnie to trochę wciągnęło.

Mam z tą książką ogromny problem, mianowicie,
sama historia wydaje mi się ciekawa, a wykonanie
niestety nie do przyjęcia. Zainteresowała mnie
okładka, opis, nawet sam początek książki.
Niestety, czytałam, gubiłam się w imionach,
w czasach, osobach. Ta pozycja miała potencjał,
ale niestety został zmarnowany tym okropnie
chaotycznym stylem. Stąd też ocena. Doczytałam...

Jeśli chodzi o jakieś ochy i achy nad formą tej książki, nie ma się czym łudzić; dostajemy do ręki popularny w prozie współczesnej zabieg pisania "rozbitymi", niezwiązanymi ze sobą (na pozór, jeśli patrzymy po kolei i spodziewamy się chronologii) akapitami. Mamy mozaikę fragmentów. Nie pierwszy raz to widzę i nie ostatni.

Poza Andriciem, pierwsza moja "dzisiejsza" powieść o Jugosławii, o Bałkanach. Dobrze traktująca czytelnika, nie było dłużyzn, jakichś niedoróbek, wszystko się składało w dobry kawałek czytadła. Bo tego oczekiwałem od tej książki, dobrej chwili spędzonej przy niedługim tekście zakrapianym wspomnieniami z wojny na Bałkanach, śmiechem i poplątanymi życiorysami.

Nie będę się rozwodzić nad sylwetkami bohaterów, po to się czyta książki, by mieć czasem niespodziankę, Z drugiej strony, by mieć całkowitą niespodziankę, bierze się starą książkę, która nie ma nic napisanego na skrzydełkach ani na okładce. A Jugosławię znamy w Polsce głównie z piosenek projektu Yugopolis czy z jednej z powieści Andricia "Most na Drinie". W "Darkroomie" widzimy współczesność, bez wygładzenia szpachlą historii. Główna bohaterka z rodziną taką a nie inną, z takimi przyjaciółmi. Z sytuacjami raz tragicznymi, raz komicznymi. Można się przekonać, czy ludzie rozrzuceni po świecie widzą cień sensu w tym, co się stało z nimi, z ich krajem. Morana nie opływa w złoto, musi zmagać się z dniem, który przychodzi.

Jak wcześniej pisałem, oczekiwałem dobrej prozy do czytania, jak się wyraziłem "czytadła". Jednak jeślibym powiedział, że takie jest życie, jak dobra książka, skłamałbym. Jest jak mówi tytuł. To darkroom. Słodko-gorzko.

Jeśli chodzi o jakieś ochy i achy nad formą tej książki, nie ma się czym łudzić; dostajemy do ręki popularny w prozie współczesnej zabieg pisania "rozbitymi", niezwiązanymi ze sobą (na pozór, jeśli patrzymy po kolei i spodziewamy się chronologii) akapitami. Mamy mozaikę fragmentów. Nie pierwszy raz to widzę i nie ostatni.

Poza Andriciem, pierwsza moja "dzisiejsza" powieść...

kolejna chorwacka literatka na tak dalekiej emigracji, że nawet nie doczekała się profilu na hr.wikipedia.org… taka luźna uwaga

i kolejny pomysł na książkę w formie pamiętnika, tyle, że bez dat. coś się bohaterce przypomina, coś się zdarzyło, coś chce napisać, zapamiętać, powspominać, czasem wyspowiadać się odrobinę. podoba mi się to, że nie wiadomo, kto jest głównym bohaterem, jak w kalejdoskopie zmieniają się narratorzy, a całość utrzymana jest w konwencji kontrolowanego chaosu i wbrew pozorom dość spójna.
w tle odrobina jugonostalgii i niespokojnych dziejów Bałkanów, wyłącznie w dawce niezbędnej dla opisania pewnych teraźniejszych wypadków lub scharakteryzowania postaci.

a z mojej strony kolejny głęboki ukłon w stronę warsztatu Pani Doroty Jovanki Ćirlić.

jednym słowem niezłe.

kolejna chorwacka literatka na tak dalekiej emigracji, że nawet nie doczekała się profilu na hr.wikipedia.org… taka luźna uwaga

i kolejny pomysł na książkę w formie pamiętnika, tyle, że bez dat. coś się bohaterce przypomina, coś się zdarzyło, coś chce napisać, zapamiętać, powspominać, czasem wyspowiadać się odrobinę. podoba mi się to, że nie wiadomo, kto jest głównym...

nie jestem w stanie ocenić; chwilami wyśmienite, innym razem nurzące kawałki... Muszę wrócić do tej 'Ciemni', by docenić

nie jestem w stanie ocenić; chwilami wyśmienite, innym razem nurzące kawałki... Muszę wrócić do tej 'Ciemni', by docenić

Literacki fast food najgorszego sortu, banalny, przeciętny i przewidywalny, aż się rzygać chce. Humor jak we wszystkich książkach tego typu, skrzętne omijanie jakichkolwiek problemów, unikanie refleksji, bo po co czytelnika męczyć. I po co to w ogóle powstało?

Literacki fast food najgorszego sortu, banalny, przeciętny i przewidywalny, aż się rzygać chce. Humor jak we wszystkich książkach tego typu, skrzętne omijanie jakichkolwiek problemów, unikanie refleksji, bo po co czytelnika męczyć. I po co to w ogóle powstało?

Zabawna opowieść jugosłowiańskiej emigrantki złożona z urywków wspomnień

Zabawna opowieść jugosłowiańskiej emigrantki złożona z urywków wspomnień

Szybko się czyta, ciekawe historie opowiedziane oczami młodych współczesnych, dorastających ludzi. Groteskowa. Nie każdemu się spodoba, ale coś "innego".

Szybko się czyta, ciekawe historie opowiedziane oczami młodych współczesnych, dorastających ludzi. Groteskowa. Nie każdemu się spodoba, ale coś "innego".

101/180/2023
Zwariowana jak jugosłowiański gastarbeiter. Pokręcona jak historia Jugosławii. Polecam.

101/180/2023
Zwariowana jak jugosłowiański gastarbeiter. Pokręcona jak historia Jugosławii. Polecam.