Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Saga o żydowskiej rodzinie z Tarnowa, mocno osadzona w historii międzywojennej Polski. Fabuła płynie wolno i donikąd nie zmierza, lecz mimo to wciąga momentalnie.

Saga o żydowskiej rodzinie z Tarnowa, mocno osadzona w historii międzywojennej Polski. Fabuła płynie wolno i donikąd nie zmierza, lecz mimo to wciąga momentalnie.

Jak na odcinanie kuponów to nieźle. Końcówka miała być wstrząsająca, a wyszło raczej tandetnie.

Jak na odcinanie kuponów to nieźle. Końcówka miała być wstrząsająca, a wyszło raczej tandetnie.

Żar to zbiór reportaży o Czarnym Lądzie, co jest o tyle istotne, że choć każdy z nich dotyczy innego państwa, to jako całość sprawia wrażenie dość powierzchownego. Poglądy Rosiaka znalazły odbicie w tekście, stąd dowiemy się zeń, że zachodnie akcje charytatywne służą głównie dobremu samopoczuciu pomagających, za to chrześcijańscy misjonarze robią wspaniałą robotę nie grzesząc przy tym kolonialną mentalnością. A rzeczywistość jednak pokazuje więcej odcieni.
Polecam, lektura mimo wszystko interesująca i pouczająca.

Żar to zbiór reportaży o Czarnym Lądzie, co jest o tyle istotne, że choć każdy z nich dotyczy innego państwa, to jako całość sprawia wrażenie dość powierzchownego. Poglądy Rosiaka znalazły odbicie w tekście, stąd dowiemy się zeń, że zachodnie akcje charytatywne służą głównie dobremu samopoczuciu pomagających, za to chrześcijańscy misjonarze robią wspaniałą robotę nie...

"Dzienniki" są głównie, czasem gorzkim, czasem dowcipnym, komentarzem do PRL-owskiej rzeczywistości politycznej. Na drugim planie przewijają się refleksje związane z przemijaniem (autor w trakcie pisania dobił do 60) i działalnością artystyczną.

Kisiel wielokrotnie podkreśla, że Zachód ucieka Polsce (albo odwrotnie) i nie rozumie sowietów. Jednak on sam również ma trudności pojąć, dlaczego "ci durni amerykanie" protestują przeciwko wojnie w Wietnamie oraz bagatelizuje watergate, wszak "w Polsce podsłuchy to codzienność"! Jego podejście do USA jest, jak sam zauważa, niemal bezkrytyczne, do tego stopnia, że uznaje wszelkie zrzucone amerykańskie bomby za słuszne i uzasadnione.

Być może wynika to z ograniczonego dostępu do informacji i brania za konieczną prawdę odwrotności sowieckiej prasy.

Opisuję, co wzbudziło mój sprzeciw, mimo wszystko to interesująca lektura.

"Dzienniki" są głównie, czasem gorzkim, czasem dowcipnym, komentarzem do PRL-owskiej rzeczywistości politycznej. Na drugim planie przewijają się refleksje związane z przemijaniem (autor w trakcie pisania dobił do 60) i działalnością artystyczną.

Kisiel wielokrotnie podkreśla, że Zachód ucieka Polsce (albo odwrotnie) i nie rozumie sowietów. Jednak on sam również ma...

Twardoch rozsmakował się w powieści historycznej, tym razem łącząc ją ze Śląskiem i problemem śląskości.
Przez całą książkę przewijają się bohaterowie, którzy urodziwszy się na miejscu styku dwóch narodów nie przynależą na stałe do żadnego z nich. Niektórzy sobie tożsamość wybierają, aspirując do bycia cywilizowanym człowiekiem - Niemcem, inni pozostają w kontrze do obu.

Główny bohater walczy w wielkiej wojnie, ale wybór strony nie jest jego wyborem, raczej przypadkowy nurt go porywa w tę i we w tę.

Twardoch zaryzykował umieszczeniem w powieści wątków queerowych, wydaje mi się, że tylko by nadać egzotyczny rys fabule, która i bez tego jest dość filmowa, jednak mniej niż Król. Na plus wyszło ograniczenie typowych dla autora środków stylistycznych.
Blado wypadają w książce postaci kobiece, zwłaszcza na tle wyrazistych męskich - albo femme fatale, albo matka polka (Śląska)

Twardoch rozsmakował się w powieści historycznej, tym razem łącząc ją ze Śląskiem i problemem śląskości.
Przez całą książkę przewijają się bohaterowie, którzy urodziwszy się na miejscu styku dwóch narodów nie przynależą na stałe do żadnego z nich. Niektórzy sobie tożsamość wybierają, aspirując do bycia cywilizowanym człowiekiem - Niemcem, inni pozostają w kontrze do obu....