Stramer

Naprawdę urocza, ciepła "epopeja" rodziny Stramerów, która śledzi losy członków rodziny przez dziesięciolecia, z barwnie ukazanym Tarnowem i wątkami historycznymi. Momentami można się śmiać, im bliżej czasów II wojny światowej, tym bardziej narracja staje się ponura, w szczególności znając tło historyczne. Niesamowicie płynie się wraz z kartkami powieści. Polecam!

Naprawdę urocza, ciepła "epopeja" rodziny Stramerów, która śledzi losy członków rodziny przez dziesięciolecia, z barwnie ukazanym Tarnowem i wątkami historycznymi. Momentami można się śmiać, im bliżej czasów II wojny światowej, tym bardziej narracja staje się ponura, w szczególności znając tło historyczne. Niesamowicie płynie się wraz z kartkami powieści. Polecam!

Opowieść o losach żydowskiej rodziny w czasach gdy ludzie wierzyli ,że wojny nie będzie .

Opowieść o losach żydowskiej rodziny w czasach gdy ludzie wierzyli ,że wojny nie będzie .

Ale nudziarstwo szeleszczące papierem. Koło dwusetnej stronicy się poddałam, bo zbyt wiele razy toto przerywałam i nie miałam ochoty wracać. Niby zamysł dobry, saga wielodzietnej rodziny żydowskiej z Tarnowa. Ale jest to zbiór ogranych drętwych klisz i bezbarwnych anegdotek jak opowiadanych przez nudnego wujcia, z których śmieje się tylko on sam. Wszystko to bez dekoracji, bez osobowości , z imionami ledwie. Zupełnie nieprawdobodobne chwilami, jakby badanie żródeł zawiodło. Ale przede wszystkim opowiedziane bez emocji, ducha i ciała. Singer, ani Styjkowski to nie jest. Szkoda czasu. Minimalistyczna okładka fajna. Tyle gwiazdek za wytrwałość autora, że mu się tę nudę udało skończyć.

Ale nudziarstwo szeleszczące papierem. Koło dwusetnej stronicy się poddałam, bo zbyt wiele razy toto przerywałam i nie miałam ochoty wracać. Niby zamysł dobry, saga wielodzietnej rodziny żydowskiej z Tarnowa. Ale jest to zbiór ogranych drętwych klisz i bezbarwnych anegdotek jak opowiadanych przez nudnego wujcia, z których śmieje się tylko on sam. Wszystko to bez...

Snuł się ten snuj powolutku, ale w dobrym stylu. I snuł, i snuł. Czułam się jakbym siedząc wygodnie na kanapie oglądała cudzy album rodzinny ze zdjęciami w kolorze sepii, a właściciel zdjęć przy każdym zatrzymywał się na chwilkę i coś tam o nim opowiadał. A to o nestorze rodu - Natanie, jak to bez grosza przy duszy wrócił z Ameryki, a to o Rywce, która przygotowywała śledzie i gęsie szyjki. O ich dzieciach, o córce co to uciekła z żonatym mężczyzną, o synu prawniku, synu komuniście, o czasach, gdy chłopcy studiowali na Uniwersytecie Jagiellońskim.
O! A tu zdjęcie z tarnowskiej kawiarni, na której napis głosi, że psom i Żydom wstęp wzbroniony. I lokal, w którym odbywały się przyjęcia - marzenie Weli Stramer. No i oczywiście mieszkanie Stramerów - jedna izba, w której żyli mama tata i szóstka ich dzieci. A z nimi przeraźliwa bieda, która aż piszczała.
Z tego albumu, z pojedynczych obrazów, urywków wyłania się obraz przedwojennej i wojennej codzienności Tarnowa, gdzie żyją sobie razem Polacy i Żydzi. I ci świeccy, i ortodoksyjni „chałaciarze”.
Nie ma w książce epatowania wojenną grozą, nie ma trwogi, rozpaczy. Jest rodzinna miłość, poświęcenie, dbałość o każdego jej członka i o wszystkich razem. I w ogóle
głównym bohaterem jest tu cała rodzina Stramerów. Nie zaprzyjaźniłam się jednak z żadną postacią, podpatrywałam ich tylko z boku.

A emocje? No takie jak przy oglądaniu zdjęć, czyli niewielkie. Patrzę na te wyrywkowe migawki, słucham komentarza ojca, matki, dzieci, przyjmuję do wiadomości, ale wielce tych zdjęciowych opowieści nie przeżywam. Z jednym wyjątkiem. Trzy końcowe rozdziały powalają, łza kręci się w oku, a serce ściska.

„Stramera” wysłuchałam, ale to był chyba błąd. Są książki, które powinno się czytać okiem, a nie uchem. A ponieważ w te wakacje wybieram się w okolice Tarnowa - sięgnę po powieść jeszcze raz, tym razem w wersji papierowej.

Snuł się ten snuj powolutku, ale w dobrym stylu. I snuł, i snuł. Czułam się jakbym siedząc wygodnie na kanapie oglądała cudzy album rodzinny ze zdjęciami w kolorze sepii, a właściciel zdjęć przy każdym zatrzymywał się na chwilkę i coś tam o nim opowiadał. A to o nestorze rodu - Natanie, jak to bez grosza przy duszy wrócił z Ameryki, a to o Rywce, która przygotowywała...

Jest nieźle, choć to nie Steinbeck. Niewątpliwie udało się autorowi rozpisać różnorodną grupkę postaci. Członkowie rodziny Stramerów mają wyraziste charaktery, a dodatkowo każdy z nich rzucany jest przez los w w inne wydarzenia. Wszystko to dzieje się w ciekawym okresie - najpierw kształtowania się Polski, burzliwych społecznych przemian w jej granicach, a następnie po jej okupację.

Analizując mocne strony powieści można jednak też zauważyć jej słabsze strony. Niby to wszystko dzieje się tak jak wspomniałem, na przestrzeni barwnych okresów, a jednak nie do końca to czuć. Niby jest mowa emigracji, o konfliktach społecznych, antysemityzmie, rośnięciu komunizmu, gdzieś tam w tle odbywa się sanacja, w końcu mamy do czynienia z okupacją. I niby bohaterowie biorą w tym wszystkim udział, tło historyczne jest jednak słabo zaakcentowane. Że się tak potocznie wyrażę - nie robi klimatu.

Być może celowo autor skupił obiektyw na zwyczajnej żydowskiej rodzinie. Powieść będzie być może dzięki temu zjadliwa dla ludzi z alergią na historię. Moim zdaniem lepiej by było, gdyby ten przywoływany przeze mnie klimat "dwudziestolecia" był bardziej wyrazisty. A tak przez większość książki zastanawiałem się, o czym ten autor chce pisać, że o losach rodziny, to wiem, ale czy coś więcej się za tym kryje. Przez większość czasu - nie. Satysfakcjonujący jest jednak finał, lekko fatalistyczny, tragiczny, a przy tym życiowy.

Jest nieźle, choć to nie Steinbeck. Niewątpliwie udało się autorowi rozpisać różnorodną grupkę postaci. Członkowie rodziny Stramerów mają wyraziste charaktery, a dodatkowo każdy z nich rzucany jest przez los w w inne wydarzenia. Wszystko to dzieje się w ciekawym okresie - najpierw kształtowania się Polski, burzliwych społecznych przemian w jej granicach, a następnie po jej...

Polubiłam Stramerów. Każdy w tej rodzinie jest inny, jednych można polubić bardziej innych mniej, ale jako całość - rodzina, są świetni włącznie z ojcem nieudacznikiem, który ciągle ma katar żołądka. Życie w przedwojennym Tarnowie, mimo biedy ukazane jest w sposób humorystyczny, łagodny i dzięki temu im dalej historia się posuwa i zbliżamy się do wojny, niektóre wydarzenia odbierałam łatwiej. Zabrakło mi na końcu bardziej szczegółowych informacji na temat poszczególnych członków rodziny. Miałam wrażenie, że autor nagle przyhamował i musiał zakończyć na szybko książkę.

Polubiłam Stramerów. Każdy w tej rodzinie jest inny, jednych można polubić bardziej innych mniej, ale jako całość - rodzina, są świetni włącznie z ojcem nieudacznikiem, który ciągle ma katar żołądka. Życie w przedwojennym Tarnowie, mimo biedy ukazane jest w sposób humorystyczny, łagodny i dzięki temu im dalej historia się posuwa i zbliżamy się do wojny, niektóre wydarzenia...

Recenzja super ale książka nie do końca. Początek w wciągający, ale dalsza część dość banalna i męcząca. Sięgnęłam po audiobook i dobrze, bo bym nie wysiedziała czytając. Jednakże lektor czyta szeptem i słabo się tego słucha, chyba, że ktoś leży nieruchomo. Raz słychać, raz nie i trzeba ciągle robić ciszej i głośniej.

Recenzja super ale książka nie do końca. Początek w wciągający, ale dalsza część dość banalna i męcząca. Sięgnęłam po audiobook i dobrze, bo bym nie wysiedziała czytając. Jednakże lektor czyta szeptem i słabo się tego słucha, chyba, że ktoś leży nieruchomo. Raz słychać, raz nie i trzeba ciągle robić ciszej i głośniej.

Bardzo mnie poruszyła ta książka.
Inaczej będę chodzić po Tarnowie.

Bardzo mnie poruszyła ta książka.
Inaczej będę chodzić po Tarnowie.

Ciekawie przedstawiona przedwojenno-wojenna historia żydowskiej rodziny z Tarnowa. Napisana pięknym językiem, pełna swoistego humoru, kojarząca się z prozą Isaaca Beschevisa Singera. Świetna książka.

Ciekawie przedstawiona przedwojenno-wojenna historia żydowskiej rodziny z Tarnowa. Napisana pięknym językiem, pełna swoistego humoru, kojarząca się z prozą Isaaca Beschevisa Singera. Świetna książka.

Międzywojenny Tarnów, żydowska rodzina, pewnie jakich wiele. Ojciec lekko nieudaczny, bez głowy do interesów i zarabiania pieniędzy, emanującą ciepłem i dobrocią matka, dzieci, rosnące za szybko.. i zmieniający się na złe świat. Bardzo wciągająca, napisana pięknym językiem lektura.

Międzywojenny Tarnów, żydowska rodzina, pewnie jakich wiele. Ojciec lekko nieudaczny, bez głowy do interesów i zarabiania pieniędzy, emanującą ciepłem i dobrocią matka, dzieci, rosnące za szybko.. i zmieniający się na złe świat. Bardzo wciągająca, napisana pięknym językiem lektura.