Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czemu większość ludzi, którzy bezwzględnie śmierdzieć nie powinni, jednak śmierdzi?

Czemu większość ludzi, którzy bezwzględnie śmierdzieć nie powinni, jednak śmierdzi?

Gdy już przysypiałem, babcia niekiedy śpiewała mi cicho. Śpiewała po polsku i w językach, których nie znałem, ale to nieważne, bo sny są międzynarodowe i nic im nie szkodzi parę kropel obcej piosenki.

Gdy już przysypiałem, babcia niekiedy śpiewała mi cicho. Śpiewała po polsku i w językach, których nie znałem, ale to nieważne, bo sny są międzynarodowe i nic im nie szkodzi parę kropel obcej piosenki.

Wieczorem dopłynęliśmy do San Pedro, gdzie zastaliśmy "Beagle'a" na kotwicy. Gdy opływaliśmy przylądek, dwu oficerów zeszło na ląd, by wykonać za pomocą teodolitu pomiary kątowe. Na skałach siedział lis (Canis fulvipes), należący do gatunku podobno dla tej wyspy szczególnego; jest to bardzo rzadki nowy gatunek.Tak był zajęty śledzeniem pracy obu oficerów, że udało mi się, zaszedłszy po cichutku od tyłu, ubić go mym geologicznym młotkiem. Lis ten, bardziej ciekawy czy też o większych zamiłowaniach naukowych, ale mniej rozsądny od swych braci, stoi teraz wypchany w Muzeum Towarzystwa Zoologicznego w Londynie.

Wieczorem dopłynęliśmy do San Pedro, gdzie zastaliśmy "Beagle'a" na kotwicy. Gdy opływaliśmy przylądek, dwu oficerów zeszło na ląd, by wykonać za pomocą teodolitu pomiary kątowe. Na skałach siedział lis (Canis fulvipes), należący do gatunku podobno dla tej wyspy szczególnego; jest to bardzo rzadki nowy gatunek.Tak był zajęty śledzeniem pracy obu oficerów, że udało mi się, zasze...

Kto przeżył depresję, wie, że grzechem jest trwonić czas na sprawy, które tak naprawdę nie są tego warte. Na to, co powierzchowne – chyba że to lubisz, tak jak ludzie, którzy uwielbiają się stroić lub jeść – i na to, co fałszywe. W każdym razie mnie daje to ogromny dystans do rzeczy zaprzątających wiele osób, takich jak wygląd zewnętrzny, zarabianie pieniędzy lub udawanie, że się jest kimś innym niż się jest naprawdę. Nabierają znaczenia rzeczy istotne, ponieważ to o nie musisz się najbardziej starać – znów jest coś, co ma znaczenie.

Kto przeżył depresję, wie, że grzechem jest trwonić czas na sprawy, które tak naprawdę nie są tego warte. Na to, co powierzchowne – chyba że to lubisz, tak jak ludzie, którzy uwielbiają się stroić lub jeść – i na to, co fałszywe. W każdym razie mnie daje to ogromny dystans do rzeczy zaprzątających wiele osób, takich jak wygląd zewnętrzny, zarabianie pieniędzy lub udawanie, że s...

Na żadne tzw. „wyższe” zainteresowania nie ma się już czasu: grozi zupełne zbydlęcenie i ogłupienie. Ciągłe obniżanie poziomu artykułów, książek i teatru do gustu danego przekroju społecznego doprowadza do tego, że wychowuje się coraz niższej wartości pokolenia, do których poziomu znowu trzeba się obniżać, i w ten sposób dojdzie się wreszcie do społeczeństwa kretynów, dla których naprawdę sztuki Kiedrzyńskiego będą „niezrozumialstwem” w teatrze z powodu ich zbytecznej filozoficznej głębi, dla których muzyka kabaretowa nawet stanie się poważna, a wagonowa lektura dzisiejsza będzie tak trudna, jak dziś jest dla nich teoria Einsteina.

Na żadne tzw. „wyższe” zainteresowania nie ma się już czasu: grozi zupełne zbydlęcenie i ogłupienie. Ciągłe obniżanie poziomu artykułów, książek i teatru do gustu danego przekroju społecznego doprowadza do tego, że wychowuje się coraz niższej wartości pokolenia, do których poziomu znowu trzeba się obniżać, i w ten sposób dojdzie się wreszcie do społeczeństwa kretynów, dla który...

Góra ta jest znana z tego, że przez długi czas była miejscem, w którym ukrywała się garstka Murzynów zbiegłych z niewoli i pod szczytem góry jakoś żyła, uprawiając rolę. Wykryto ich jednak w końcu i wysłany tam oddział żołnierzy schwytał wszystkich z wyjątkiem pewnej starej kobiety, która wolała się rzucić ze szczytu, niż ponownie popaść w niewolę. Gdyby chodziło o rzymską matronę, nazwano by to szlachetnym umiłowaniem wolności, u biednej Murzynki to tylko zwierzęcy upór!

Góra ta jest znana z tego, że przez długi czas była miejscem, w którym ukrywała się garstka Murzynów zbiegłych z niewoli i pod szczytem góry jakoś żyła, uprawiając rolę. Wykryto ich jednak w końcu i wysłany tam oddział żołnierzy schwytał wszystkich z wyjątkiem pewnej starej kobiety, która wolała się rzucić ze szczytu, niż ponownie popaść w niewolę. Gdyby chodziło o rzymską matr...

Kiedy wychodzicie rano i jedziecie autobusem lub metrem, aby dostać się do biura, jakaś cząstka was pozostaje rozściełana na trasie, rozsypana na ramionach i w źrenicach setek ludzi napotkanych po drodze. Nadzwyczajna operacja społecznego zapylania ma miejsce podczas przemieszczania się, maleńkie cząstki subatomowe waszego istnienia uczepiają się innych istot lub poruszających się obiektów, zaczynają podróżować z nimi i rozpraszać się we wszechświecie. Niech więc nie dziwi was to, że czasami docieracie do biura wycieńczeni, lub że wieczorem, po powrocie do domu, jesteście ledwo żywi. Każde wyjście z własnej jaźni, z ochronnego kokonu łóżka czy pokoju dziennego, pozwala zewnętrznemu światu skubać was chciwie, pożerać okrutnie, macerować i rozsyłać w postaci wiórów i drobinek, okruchów i obrazów, dźwięków i zapachów w tysiącach i w setkach tysięcy kierunków. Dlatego powtarzam wam: uważajcie na każdym kroku. A przede wszystkim otwierajcie się wyłącznie przed istotami komplementarnymi.

Kiedy wychodzicie rano i jedziecie autobusem lub metrem, aby dostać się do biura, jakaś cząstka was pozostaje rozściełana na trasie, rozsypana na ramionach i w źrenicach setek ludzi napotkanych po drodze. Nadzwyczajna operacja społecznego zapylania ma miejsce podczas przemieszczania się, maleńkie cząstki subatomowe waszego istnienia uczepiają się innych istot lub poruszających ...

Czy wiesz, GUȚĂ, co się dzieje z psem, niezależnie od rasy, w mieszkaniu, przez osiem, dziewięć czy dziesięć godzin, podczas których czeka codziennie na swojego pana? Cóż, dzięki Dog Patch okazało się, że biedne zwierzę prawie przestaje istnieć. Jego metabolizm zwalnia, jego oddech staje się płytszy, zwierzę praktycznie przechodzi w stan porzucenia, odrętwienia, hibernacji. Pies rzeczywiście czeka na swojego pana, zapadając w stan podobny do śmierci. Nic bardziej tragicznego, nic bardziej wzniosłego jednocześnie, niż to umartwiające oczekiwanie, instynktowny hymn poświęcony bezwarunkowej miłości. Tak, GUȚĂ, pies jest w rzeczywistości wynalazcą tak zwanego „beckettowskiego” czekania. Tylko że nikt, nikt nie był w stanie dotychczas tego zaobserwować i przypisać uczciwie psu zasługi bycia nośnikiem tego symbolu: ważnego, tragicznego, metafizycznego czekania. Och, jestem rozwścieczony, gdy widzę, jaki pomnik literacki wzniesiono Beckettowi, ponieważ wymyślił „motyw czekania”, podczas gdy psu nigdy nie przypisano tej zasługi.

Czy wiesz, GUȚĂ, co się dzieje z psem, niezależnie od rasy, w mieszkaniu, przez osiem, dziewięć czy dziesięć godzin, podczas których czeka codziennie na swojego pana? Cóż, dzięki Dog Patch okazało się, że biedne zwierzę prawie przestaje istnieć. Jego metabolizm zwalnia, jego oddech staje się płytszy, zwierzę praktycznie przechodzi w stan porzucenia, odrętwienia, hibernacji. Pie...

We wszystkich tych hiszpańskich koloniach, jak mi się zdaje, dopuszczenie się wielkich zbrodni bardzo mało obniża szacunek publiczny jednostki dopóty, dopóki nie zostanie ukarane. Chilijczycy w Santiago uważają za wielką surowość, że Anglicy przestają się zadawać z rodakiem, który popełnił czyn karalny, ale nie ukarany. Jest to po części skutek ich rozgrzeszającej, przebaczającej religii. Obawiam się jednak, że to chrześcijańskie miłosierdzie zarówno ludności, jak i Kościoła odnosi się głównie do bogatych.

We wszystkich tych hiszpańskich koloniach, jak mi się zdaje, dopuszczenie się wielkich zbrodni bardzo mało obniża szacunek publiczny jednostki dopóty, dopóki nie zostanie ukarane. Chilijczycy w Santiago uważają za wielką surowość, że Anglicy przestają się zadawać z rodakiem, który popełnił czyn karalny, ale nie ukarany. Jest to po części skutek ich rozgrzeszającej, przebaczając...

Nawet ktoś będący w dużej mierze altruistą może w tych okolicznościach zdecydować się na rozwój, ogólnie rzecz biorąc, szkodliwej technologii. Może on rozumować, że krzywda zostanie wyrządzona niezależnie od jego działań, bo nawet jeśli akurat on się od nich powstrzyma, ktoś inny tak czy inaczej je podejmie, a biorąc pod uwagę, że nie będzie to miało wpływu na całkowitą sumę dobra, czemużby nie miał zgarnąć zysków dla siebie i swojego kraju. ("Zła wiadomość jest taka, ze wkrótce pojawi się urządzenie, które zniszczy świat. Dobra wiadomość jest taka, że dostaliśmy grant na jego skonstruowanie!").

Nawet ktoś będący w dużej mierze altruistą może w tych okolicznościach zdecydować się na rozwój, ogólnie rzecz biorąc, szkodliwej technologii. Może on rozumować, że krzywda zostanie wyrządzona niezależnie od jego działań, bo nawet jeśli akurat on się od nich powstrzyma, ktoś inny tak czy inaczej je podejmie, a biorąc pod uwagę, że nie będzie to miało wpływu na całkowitą sumę do...

Nasz mózg jest już skolonizowany przez obrazy i spektakl amerykańskiego życia, nasza podświadomość przemieniła się w amerykańską kolonię. Niektórzy amerykańscy autorzy zrozumieli to i teraz piszą na eksport. Paul Auster i Philip Roth od dawna piszą dla przestrzeni pozaamerykańskiej, w szczególności dla Europy, gdzie ludzie jeszcze mają czas na czytanie. (...) Kiedy dwoje bohaterów wsiada do samochodu i przemierza Europę, nie ma w tym nic nadzwyczajnego. Odbywają podróż. Kiedy te same postaci wsiadają do tego samego samochodu i jadą Krajową 66, która łączy Chicago z Los Angeles, natychmiast wchodzimy do legendy. W Ameryce przestrzeń jest prawdziwą postacią. Skądinąd powieść amerykańska, mimo swych psychologicznych skłonności jest powieścią przestrzeni, fascynuje przestrzenią, w przeciwieństwie do powieści europejskiej, którą fascynuje czas. Te dwa powieściowe światy wypracowały odmienne narzędzia badawcze. To tak, jakby jedni produkowali najchętniej binokle, a drudzy monokle. Nie ma nic bardziej typowego dla europejskiej powieści niż Proust i "W poszukiwaniu straconego czasu". Nic bardziej typowego dla amerykańskiej powieści niż "W drodze" Jacka Kerouaca.

Nasz mózg jest już skolonizowany przez obrazy i spektakl amerykańskiego życia, nasza podświadomość przemieniła się w amerykańską kolonię. Niektórzy amerykańscy autorzy zrozumieli to i teraz piszą na eksport. Paul Auster i Philip Roth od dawna piszą dla przestrzeni pozaamerykańskiej, w szczególności dla Europy, gdzie ludzie jeszcze mają czas na czytanie. (...) Kiedy dwoje bohat...

Ameryka jest więc krajem swobody, w którym cudzoziemiec nie może swobodnie mówić ani o ludziach, ani o państwie, ani o rządzonych, ani o rządzących, ani o przedsięwzięciach publicznych, ani o prywatnych, o niczym spośród tego, z czym się styka - wyjąwszy może jedynie ziemię i klimat - ponieważ musiałby zawsze kogoś zranić. Zresztą nawet ziemi i klimatu Amerykanie gotowi są bronić tak, jakby sami je stworzyli.

Ameryka jest więc krajem swobody, w którym cudzoziemiec nie może swobodnie mówić ani o ludziach, ani o państwie, ani o rządzonych, ani o rządzących, ani o przedsięwzięciach publicznych, ani o prywatnych, o niczym spośród tego, z czym się styka - wyjąwszy może jedynie ziemię i klimat - ponieważ musiałby zawsze kogoś zranić. Zresztą nawet ziemi i klimatu Amerykanie gotowi są bron...

Nic tak nie irytuje, jak gadanie różnych 'spłyciarzy' (ł, łój, Ładoga), że - 'panie dziejku' - wszystko jest to samo, władza jest zawsze, i Stalin czy Lenin to to samo, co Wilhelm II, a ten to to samo, co Napoleon, Ludwik XIV, Cezar i Aleksander Wielki. Ludzie ci nie widzą kompletnego przemieszczenia typów ludzkich i klas na danych położeniach społecznych w ciągu historii, widzą zaś banalne i powierzchowne analogie, które są zupełnie nieważne.

Nic tak nie irytuje, jak gadanie różnych 'spłyciarzy' (ł, łój, Ładoga), że - 'panie dziejku' - wszystko jest to samo, władza jest zawsze, i Stalin czy Lenin to to samo, co Wilhelm II, a ten to to samo, co Napoleon, Ludwik XIV, Cezar i Aleksander Wielki. Ludzie ci nie widzą kompletnego przemieszczenia typów ludzkich i klas na danych położeniach społecznych w ciągu historii, widz...

Sam Mandelbrot uznaje odważny charakter wielu ze swoich nowych propozycji. Twierdzi nawet, iż dysponuje on dowodem własnego nieistnienia; kiedy bowiem weźmie się pod uwagę wielość przypisywanych mu prac, zainteresowań i poglądów, łatwo wykazać, że ich przecięcie logiczne musi tworzyć zbiór pusty.

Sam Mandelbrot uznaje odważny charakter wielu ze swoich nowych propozycji. Twierdzi nawet, iż dysponuje on dowodem własnego nieistnienia; kiedy bowiem weźmie się pod uwagę wielość przypisywanych mu prac, zainteresowań i poglądów, łatwo wykazać, że ich przecięcie logiczne musi tworzyć zbiór pusty.