Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Jeśli się nad tym zastanowić, literatura ma tylko jeden powód swego istnienia: ratuje człowieka przed ohydą życia".

Trzeba było grubo ponad stu lat, żeby doczekać się tłumaczenia tej nieprzeciętnej książki. "Là-Bas" to świadectwo tamtej epoki wraz z jej obsesjami, klimatem intelektualnym, wyszukanym językiem oraz skłonnościami do metafizyki i okultyzmu.

Nie mam całkowitej pewności, ale sądzę, że miłośnicy dekadencji, tropiciele tajemnic, jak również tkliwi nihiliści z zacięciem do eskapizmu i malkontenctwa, odnajdą w tej powieści przyjemność lektury. W dużej mierze jest to zasługa bogatego i plastycznego języka za którego pośrednictwem wtajemniczamy się w mroczną historię Gillesa de Rais i okultystyczny półświatek Paryża schyłku XIX w.

Mam wrażenie, że urok i fenomen stylu Huysmansa polega na umiejętnym operowaniu kontrastami, przejściami między sferą sacrum a profanum. Z jednej strony mamy wyrafinowany, erudycyjny język, którym posługują się bohaterowie – rozprawiający o współczesnej im literaturze oraz dawnej obrzędowości i tajnych kultach – z drugiej strony nie brakuje jaskrawego, specyficznego dla tego autora poczucia humoru oraz ironicznego epatowania naturalizmem.

Mnie to przekonuje, bowiem czymże jest życie, jeśli nie koniecznością kluczenia pomiędzy pięknem a brzydotą – wzniosłością piramid, a obowiązkiem udrożnienia rury odpływowej? Wiecie co mam na myśli; nieunikniony konflikt między siłą wyobraźni, a wulgarnością codziennej krzątaniny. Przede wszystkim o tym jest ta książka. Polecam!

"Jeśli się nad tym zastanowić, literatura ma tylko jeden powód swego istnienia: ratuje człowieka przed ohydą życia".

Trzeba było grubo ponad stu lat, żeby doczekać się tłumaczenia tej nieprzeciętnej książki. "Là-Bas" to świadectwo tamtej epoki wraz z jej obsesjami, klimatem intelektualnym, wyszukanym językiem oraz skłonnościami do metafizyki i okultyzmu.

Nie mam...

Ta książka to atrakcyjnie napisane kompendium wiedzy o substancjach odurzających oraz o stanie rauszu/odlotu, który stale bądź sporadycznie towarzyszy człowiekowi od najdawniejszych czasów. Autor w erudycyjny sposób wprowadza nas w problematykę odurzenia: od misteriów eleuzyjskich i kultury sympozjonu, po rozkwit muzyki klubowej w latach 90.

Dużo miejsca poświęcono również prawnym bądź religijnym ograniczeniom i nakazom mającym na celu wykluczenie i w dalszej perspektywie penalizację praktyk narkotycznych, czego jednym ze skrajnych przykładów była amerykańska prohibicja, która de facto skończyła się wielkim fiaskiem. Sporym atutem tej publikacji są intrygujące opisy działania poszczególnych substancji, które nie przemycają narkotycznej paniki, choć z drugiej strony nie gloryfikują haju jako magicznego środka, który umożliwia wgląd w tajemnice istnienia.

Autor z łatwością przechodzi od języka anegdoty do niuansów prawa, by wnet powołać się na świadectwo de Quinceya lub McKenny i dalej snuć refleksję o fenomenie odlotu, nie tracąc na spójności wywodu, a przy tym zachowując lekkość stylu.

Możliwe, że dałoby się napisać więcej i powołać na dodatkowe źródła, jednak wtedy nie mielibyśmy do czynienia z popularnonaukowym przewodnikiem po sztucznym raju, a raczej z opasłym, przegadanym tomem. Pozycja ta jest warta uwagi, zarówno dla zupełnych laików jak i osób wtajemniczonych – literacko, czy też praktycznie w misteria odlotu.

Ta książka to atrakcyjnie napisane kompendium wiedzy o substancjach odurzających oraz o stanie rauszu/odlotu, który stale bądź sporadycznie towarzyszy człowiekowi od najdawniejszych czasów. Autor w erudycyjny sposób wprowadza nas w problematykę odurzenia: od misteriów eleuzyjskich i kultury sympozjonu, po rozkwit muzyki klubowej w latach 90.

Dużo miejsca poświęcono...

Pozycja ta pozwala spojrzeć na III Rzeszę i Führera z innej lub wręcz narkotycznej perspektywy. Niewykluczone, że bez tabletek "pervitinu" (zawierających metamfetaminę) koncepcja wojny błyskawicznej zostałaby tylko zrealizowana w teorii. Dużo miejsca poświęcono również relacji Hitlera z jego osobistym lekarzem Theo Morellem, skąd można się dowiedzieć czym faszerowany był dyktator. Lista jest imponująca - od podejrzanych preparatów witaminowych, sterydów, środków hormonalnych, aż po substancje psychoaktywne jak kodeina, kokaina, efedryna, eukodal. Ta politoksykomania przekładała się na niezrozumiałe i w gruncie rzeczy absurdalne decyzje, pogłębiała przepaść pomiędzy wodzem a jego podwładnymi - stopniowo wypaczała obraz wojennej rzeczywistości i zamykała Hitlera w izolatce sztucznego raju.

Tego i wielu innych rzeczy dowiemy się z książki Normana Ohlera. Autor przeanalizował rozmaite, porozrzucane po całym świecie źródła, dzięki czemu praca zyskała powagi i nie jest tylko usilnym szukaniem sensacji, jak to niestety ma miejsce w wielu publikacjach popularnonaukowych. Kwestią do której można by się przyczepić jest tłumaczenie, które w pewnych miejscach zawodzi, a wybrane fragmenty brzmią pokracznie.

Mimo to "Trzecia Rzesza na haju" jest pozycją wartą uwagi, która z pewnością daje do myślenia.

Pozycja ta pozwala spojrzeć na III Rzeszę i Führera z innej lub wręcz narkotycznej perspektywy. Niewykluczone, że bez tabletek "pervitinu" (zawierających metamfetaminę) koncepcja wojny błyskawicznej zostałaby tylko zrealizowana w teorii. Dużo miejsca poświęcono również relacji Hitlera z jego osobistym lekarzem Theo Morellem, skąd można się dowiedzieć czym faszerowany był...