Filozof zajmujący się przede wszystkim kwestiami języka i logiki, poruszał także kwestie kluczowe dla filozofii umysłu i matematyki. Jego wczesne prace uczyniły z niego "ojca chrzestnego" neopozytywizmu, późniejsze natomiast stanowiły kluczowy wkład w badaniach nad pragmatyką.http://
Trochę czuć już sezon ogórkowy, ale i tak było warto.
Najbardziej zasmakowały mi:
Katarzyna Wężyk, Co by tu na indeks – o cenzurze
Katarzyna Gliwińska, Jakim królem może ojciec Pippi – o wtórnym wygładzaniu klasyki dziecięcej
Piotr Oczko, Czy Vermeer jest przereklamowany
Radek Rak, Wesoły elf spotyka pana Śmierć – o Pratchecie w duchu Pratchetta, wzruszyłam się
Hanya Yanagihara fragment „Do raju” – wrzucona bez przygotowania w tą prozę poczułam lekką dezorientację, może być ciekawe .
Te notatki zebrane, przemyślenia, tak niewiele mówią, a tak wiele znaczą. Czy zastanawiało cię kiedykolwiek, czy biel kartki to rzeczywiście biel? Czy ta kartka jest biała? A jeśli leży tuż obok płatka śniegu, to czy jest biała, czy już jednak może powinna nazywać się jasnoszara?
„Na ile biel i czerń można porównywać z żółcią, czerwienią, błękitem, a na ile nie?”
A wiesz, że ciemny to nie to samo co przyczerniony? Dlaczego ciemna żółć nie musi być przyczerniona, nawet jeśli zwiemy ją ciemną?
Wittgenstein zmysłowo podróżuje po kolorach, bawi się i zmusza do własnych przemyśleń. W tych króciutkich notatkach pokazuje, jak bardzo skomplikowana jest logika barw.
Czy „ślepota barw” to fenomen, a „widzenie” nie?
Bardzo inspirująca.