Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka ma formę wywiadów z osobami, które przeszły kryzys psychiczny i doskwierają im różnego rodzaju choroby i zaburzenia psychiczne. Każdy rozdział to wywiad z jedną osobą, reprezentującą wybraną chorobę (depresja, schizofrenia, anoreksja, mania, hipochondria etc.) Rozmowy wyglądają na szczere. Każdy z bohaterów odważnie i bez tabu opowiada o swoich problemach psychicznych, które doprowadziły do kryzysu. Mamy tu między innymi byłego sportowca, którego dotknęła depresja gdy musiał przejść na sportową emeryturę i zmienić zawód, młodą, utalentowaną kobietę dotkniętą anoreksją, biotechnologa z hipochondrią lub dziennikarkę po kryzysie psychicznym. Każda z historii kończy się pozytywnie - dzięki profesjonalnej pomocy i wsparciu najbliższych dotknięte kryzysem osoby zwyciężają. Niestety zabrakło mi tu prawdziwej różnorodności. Wszystkie osoby są znane w swoim środowisku, wykonują dobrze płatne zawody, wywodzą się z tzw. dobrych rodzin. Nie ma tu pogrążonej w depresji kasjerki z marketu, kuriera przeżywającego kryzys psychiczny, czy bezrobotnego, wywodzącego się z rodziny alkoholików, od pokoleń pogrążonych w patologii. Wszystkie schorzenia psychiczne opakowane są w ładny papierek. Wszystkie osoby dotknięte problemami psychicznymi pracują w dobrych zawodach i nie wywodzą się z nizin społecznych. Nie mają problemu z płatną terapią, brakiem pracy lub pracą niskopłatną. Nie dotyka ich przemoc (często skorelowana z biedą). Z tego powodu daję niezbyt dużą ilość gwiazdek. Czekam kiedy ktoś zainteresuje się problemami niemedialnych osób. Osób z nizin społecznych, wykonujących proste i niskopłatne prace, osób którym nigdy los nie dał większej szansy, talentu, dobrej rodziny, pieniędzy. Pokazanie bogatych osób to nie jest różnorodność. Takie osoby ( z pełnym szacunkiem do ich bolesnych przeżyć związanymi z psychiką, czy to depresją, czy hipochondrią albo atakiem psychozy) nie wiedzą co to pełnia beznadziejności, gdy nie stać Cię nawet na lek nowej generacji, gdy otoczenie nie jest wykształcone i pełne zrozumienia (nawet jeśli to jest zrozumienie tylko na pokaz),gdy nie ma się pracy, nie ma się na prywatną terapię i nie ma wsparcia otoczenia, które mają prawie wszystkie przedstawione osoby.