Jesteśmy społecznością, która kocha książki

https://introvert-with-passions.blogspot.com/2018/07/labirynt-duchow.html

Bezwzględna i oszałamiająco piękna agentka Alicja Gris dostaje zlecenie odszukania zaginionego ministra kultury Mauricia Vallsa. Poznając kolejne tajemnice przeszłości wpływowych osobistości, niebezpieczeństwo związane z zadaniem wciąż wzrasta. Jej droga do poznania prawdy prowadzi przez Barcelonę, w wraz z nią rodzinę Sempere, której losy niepokojąco krzyżują się ze sprawą prowadzoną przez piękną agentkę.

Zafón po raz kolejny pokazuje swój kunszt. Wszędzie czają się tajemnice, a każdy błędny ruch bohaterów może doprowadzić do nieodwracalnych szkód. Nieustanne napięcie i tocząca się w żwawym tempie akcja okraszone są doskonałym stylem, który pozwala rozkoszować się każdym słowem.

Godni podziwu są również doskonale dopracowani bohaterowie. Z każdym z nich można nawiązać więź, a ich skomplikowane charaktery i osobowość sprawiają, że banalność to słowo, które w żadnym stopniu nie pasuje do tej powieści. Wielokrotnie zareagowałam gromkim śmiechem przy niektórych wypowiedziach Fermina lub wymianą zdań bohaterów z Alicją, której inteligentne riposty złamałyby niejednego cwaniaka.

Powieść poznawana przez miłośników książek niewątpliwie znajduje uznanie w ich oczach, gdyż książki traktowane są w niej w wyjątkowy sposób. Gloryfikacja oprawionego słowa pisanego sprawia, że dusza czytelnika zostaje całkiem zaspokojona. „Labirynt duchów” to powieść, którą chce się czytać jak najdłużej, a z drugiej strony pragnie się zobaczyć, co kryje się na kolejnej stronie.

https://introvert-with-passions.blogspot.com/2018/07/labirynt-duchow.html

Bezwzględna i oszałamiająco piękna agentka Alicja Gris dostaje zlecenie odszukania zaginionego ministra kultury Mauricia Vallsa. Poznając kolejne tajemnice przeszłości wpływowych osobistości, niebezpieczeństwo związane z zadaniem wciąż wzrasta. Jej droga do poznania prawdy prowadzi przez Barcelonę, w...

Kolejny rok, kolejne lato, kolejny student, kolejny gość. Nastoletni Elio nie podejrzewałby, że te wakacje okażą się tak odmienne od pozostałych. Tym razem odwiedzającym jego dom we Włoszech jest amerykański doktorant Oliver. Od tego momentu głowa chłopaka zaprzątnięta jest jedynie relacją z nowo poznanym mężczyzną.

Zafascynowanie, zauroczenie, niepewność, intensywność, wspomnienie.

Pięć słów, które w moim odczuciu opisują tę historię. Jednak myślę, że to również poniekąd moje osobiste uczucia po obejrzeniu filmu. To wszystko spowodowało, że sięgnięcie po książkę było formalnością. Ta opowieść wzbogaciła mnie o nowe spojrzenie, myśli i uczucia.

Jednak po raz pierwszy znalazła się rzecz dotycząca „Call me by your name”, która mnie rozczarowała. Podczas lektury wielokrotnie utwierdzałam się w przekonaniu jaka wspaniała praca została włożona w ekranizację. Zarówno książka jak i film ociekają sensualnością, jednak uważam, że w powieści została przekroczona pewna granica. Nie powiedziałabym, że tabu czy dobrego smaku, ale raczej bezpośredniości, która pozbawiła swego rodzaju tajemniczości w tej relacji. Z jednej strony warto było poznać historię z perspektywy Elio, jednak stało się to kosztem okrojenia woalki niepewności i niedopowiedzenia.

Mimo to nie można odmówić autorowi umiejętności stworzenia atmosfery gorącego lata we włoskim plenerze, która aż kipi miłosnym napięciem. W wielu momentach wzruszająca i niezwykle romantyczna historia w niecodziennej odsłonie.

Kolejny rok, kolejne lato, kolejny student, kolejny gość. Nastoletni Elio nie podejrzewałby, że te wakacje okażą się tak odmienne od pozostałych. Tym razem odwiedzającym jego dom we Włoszech jest amerykański doktorant Oliver. Od tego momentu głowa chłopaka zaprzątnięta jest jedynie relacją z nowo poznanym mężczyzną.

Zafascynowanie, zauroczenie, niepewność, intensywność,...