Alicja Sinicka

Bohaterką powieści jest Weronika Krzycka, która choruje na narkolepsję, która objawia się nadmierną sennością, nagłymi zaśnięciem, przysennymi halucynacjami oraz utrudnionym snem w nocy. Każdego dnia kobieta robi sobie dwie drzemki, by jakoś funkcjonować. Nie zdaje sobie wtedy sprawy, że kiedy śpi, ktoś przebywa w jej domu. Ktoś, kto ma na jej punkcie obsesję. Pewnego dnia tuż po przebudzeniu okazuje się, że na podłodze leży martwa kobieta, jej uczennica, która korzystała z korepetycji języka angielskiego. Policja zaczyna prowadzić śledztwo w tej sprawie, a Weronika stara się oddzielić jawę od snu, by dotrzeć do prawdy. Lubię twórczość pani Alicji, moim number one w jej twórczości jest Stażystka. Na drugim miejscu plasują się Florystki, a na trzecim miejscu ex aequo plasują się Obserwatorka i Służąca. Do tego trzeciego grona dołącza Uśpiona, ponieważ nie do końca mnie ta książka zachwyciła. Nie twierdzę, że była zła, po prostu na tle innych pozycji okazała się słabsza. Pomysł na fabułę z narkolepsją w tle znakomity. Dzięki temu udało się bardzo dobrze prowadzić historię, budując napięcie. Elementem zaskoczenia na początku również byłam zachwycona, ale kilka dni po przeczytaniu tej książki, zachwyt uleciał. Nie wiem dlaczego. Naprawdę cenie sobie pióro autorki i stylistycznie nie mam się do czego przyczepić, w sumie fabularnie też nie, ale tym razem odczuwam nieprzyjemny niedosyt. Ode mnie 7/10.