Bardzo ciekawa pozycja. Główna bohaterka- Keiko- ma 36 lat i od 18 pracuje dorywczo w konbini, czyli sieciowym sklepie całodobowym. Keiko od zawsze czuła się inna i nie odnajdywała się w sytuacjach społecznych. Praca w sklepiku, która dla większości jest etapem przejściowym, jest sensem jej życia. To powieść o odbieganiu od normy i o presji społecznej, by do tej normy dążyć. Keiko, jako osoba chłodna emocjonalnie, nie roztrząsała swojej inności, nie rozpaczała nad nią, nie odczuwała potrzeby, by dostosować się do normy. Inność jej nie unieszczęśliwiała. To otoczenie próbowało wywierać na nią presję, by zmieniała siebie i swoje życie. Niezrozumiały był dla nich fakt, że dziewczyna nie odczuwa potrzeby zmiany. Powieść skłania do refleksji nad pojęciem normy. Historia Keiko wskazuje, że to pojęcie relatywne. Czy lepszym wyznacznikiem normy jest dostosowanie się do wzorca społecznego czy też subiektywne poczucie szczęścia? Czy należy leczyć kogoś z dolegliwości, które mu osobiście nie przeszkadzają? Bardzo poruszająca i skłaniająca do wielu refleksji lektura, serdecznie polecam.

Bardzo ciekawa pozycja. Główna bohaterka- Keiko- ma 36 lat i od 18 pracuje dorywczo w konbini, czyli sieciowym sklepie całodobowym. Keiko od zawsze czuła się inna i nie odnajdywała się w sytuacjach społecznych. Praca w sklepiku, która dla większości jest etapem przejściowym, jest sensem jej życia. To powieść o odbieganiu od normy i o presji społecznej, by do tej normy...

Ciekawa pod względem socjologicznym

Ciekawa pod względem socjologicznym

Ta książka rozwala system. Jest niesamowita.
Rzecz dzieje się we współczesnej Japonii.W świecie oddanemu kultowi pracy. Praca to święta sprawa. Człowiek żyje dla pracy, która mówi o jego wartości i społecznej przydatności. Dzięki pracy człowiek wspina się po szczeblach społecznego awansu. Tak działa system . Być człowiekiem to pracować i dzięki temu byc przydatnym. Ważne też jest rozmnażanie się, to sprawa również przydatna społecznie, ale co zrobić, kiedy w sytemie zdarzają się wyłomy? Wyjątki od reguł nie czujące potrzeby przekazywania genów? Nie wykazujące ambicji w temacie awansu zawodowego albo nie daj Panie, wcale nie zamierzające pracować? Osobnicy niedostosowani.
Taka jest Keiko 36 letnia pracownica konbini, niewielkiego sieciowego sklepu tuż przy zeĵściu do metra. Dziewczyna próbuje żyć jak "normalny człowiek" słabo jej to jednak wychodzi.
Naśladuje tembr i sposób wypowiadania się innych współpracownic. Naśladuje ich styl ubierania się, ich emocje... chce upodobnić się do stada. Jest jednak inna niż to stado. Przede wszystkim przez to, że emocjonalnie nic się w niej nie dzieje. Jak mówi jedna z jej współpracownic, że Keiko nie da się zirytować, wyprowadzić z równowagi. Emocjonalne życie Keiko jest płaskie. Niektóre sceny z
nią, opis jej pracy- rytmu pracy- pokazują androida, robota. Według mnie bohaterka coraz bardziej sie do niego upodabniała.

Niedostosowany, odstający od stada jest też Shiraha. Mężczyzna w kwiecie wieku nie potrafiący utrzymać pracy. Nawijający non stop o ludzkim neolitycznym stadzie i udawadniający, że to stado wcale od tamtego czasu się nie zmieniło. Zmieniła się tylko otaczająca nas sceneria, ale nie nasza mentalność.
Co się stanie kiedy tych dwoje się spotka?
Prawdziwa mieszanka wybuchowa. Niektórzy czytelnicy piszą, że atmosfera opowieści robi się wtedy ciężka, według mnie dialogi Keiko i Shirahy powalają Ja się porządnie uśmiałam.

Ta książka rozwala system. Jest niesamowita.
Rzecz dzieje się we współczesnej Japonii.W świecie oddanemu kultowi pracy. Praca to święta sprawa. Człowiek żyje dla pracy, która mówi o jego wartości i społecznej przydatności. Dzięki pracy człowiek wspina się po szczeblach społecznego awansu. Tak działa system . Być człowiekiem to pracować i dzięki temu byc przydatnym. Ważne...

Książka opowiada o kobiecie, która pracuje juź pół swojego życia w sklepie spożywczym - konbinii. Nie potrafi dostosować się do społeczeństwa, choć bardzo się stara.
Im dłużej czytałam tą opowieść, tym bardziej czułam, że główna bohaterka jest w spektrum autyzmu. Ma dużo zachowań bardzo wskazujących na właśnie to.
Książka naprawdę mi się podobała, zwłaszcza zakończenie, którego tutaj nie mogę opisać. Jednak dowiecie się jak przeczytacie.
Polecam!

Książka opowiada o kobiecie, która pracuje juź pół swojego życia w sklepie spożywczym - konbinii. Nie potrafi dostosować się do społeczeństwa, choć bardzo się stara.
Im dłużej czytałam tą opowieść, tym bardziej czułam, że główna bohaterka jest w spektrum autyzmu. Ma dużo zachowań bardzo wskazujących na właśnie to.
Książka naprawdę mi się podobała, zwłaszcza zakończenie,...

Książka opisuje życie Keiko trzydziestosześcioleniej kobiety pracującej "dorywczo" (od osiemnastu lat) w sklepie spożywczym (konbini).
Jest to historia o kobiecie która nie potrafi dostosować się do "normalnego" życia w społeczeństwie, ale właściwie stara się jak najlepiej wpasować w to życie mimo, że nie rozumie panujących w nim zasad.
Dalej poznajemy męskiego bohatera imieniem Shiraha, totalnego pasożyta, którego postępowanie budzi wyłącznie naszą irytację (przynajmniej u mnie tak było).
Całość jest bardzo interesującym ukazaniem, że nie każdy podziela ogólnie przyjęte wartości, nie odczuwa potrzeby gonienia za sukcesem, pracy jako "korposzczurek", założenia rodziny czy spędzania wolnego czasu ze znajomymi.
Jest to interesująca pozycja (niestety bardzo krótka) choć moim zdaniem nie każdemu przypadnie do gustu.

Książka opisuje życie Keiko trzydziestosześcioleniej kobiety pracującej "dorywczo" (od osiemnastu lat) w sklepie spożywczym (konbini).
Jest to historia o kobiecie która nie potrafi dostosować się do "normalnego" życia w społeczeństwie, ale właściwie stara się jak najlepiej wpasować w to życie mimo, że nie rozumie panujących w nim zasad.
Dalej poznajemy męskiego bohatera...

Sięgnęłam po tę książkę z myślą, że to będzie krótka, acz wesoła powieść. Nie do końca taka jest, bo im dalej tym bardziej czytelnik może mieć wrażenie dołującej atmosfery. Książka opisuję losy Keiko, która jest osobą próbująca dopasować się do reszty otoczenia i tak jak w konbini dostaje podręcznik jak ma się zachowywać w stosunku do klienta, tak poza nim jest zagubiona i chcę, aby reszta społeczeństwa również w tym rodzina widzieli w niej zwykłego człowieka. Mimo to nie rozumiem "standardów normalność życia" i próbuje żyć po swojemu, przez co dla innych znajduje wymówki w tym czemu żyje tak, a nie "normalnie". W pewnym momencie pojawia się osoba Shirahy, który jest osobnikiem pasożytniczym i Keiko widzi w nim rozwiązanie swoich problemów.

Myślę, że książka w swoim zamyśle ma nam uświadomić, że nie każdy jest "zwykłym" człowiekiem i nie powinno się oceniać go przez pryzmat dobrej pracy, małżeństwa, założenia rodziny czy też w braku wyżej wymienionych. Osobiście nie wiem, co o niej myśleć, ale jedno powinno być pewne. Każdy powinien żyć własnym życiem, bo gdy ingeruję się i próbuje "naprawić" cudze życie własnymi ideałami, to można doprowadzić do tragedii.

Sięgnęłam po tę książkę z myślą, że to będzie krótka, acz wesoła powieść. Nie do końca taka jest, bo im dalej tym bardziej czytelnik może mieć wrażenie dołującej atmosfery. Książka opisuję losy Keiko, która jest osobą próbująca dopasować się do reszty otoczenia i tak jak w konbini dostaje podręcznik jak ma się zachowywać w stosunku do klienta, tak poza nim jest zagubiona i...

Książka "mocna jak wódka i dobra jak piernik", że zacytuję pewnego pisarza. Warto przeczytać - jest o tym, jak społeczeństwo podchodzi opresyjnie do ludzi, którzy niekoniecznie zamierzają podzielać powszechnie uznawane wartości. Główna bohaterka jest doskonała, a jej pyszny, irytujący partner po prostu uroczy. Dumny z tego, że jest mężczyzną, wielokrotnie powtarza swoje mądrości, jak to od neolitu faceci robią to, a laski tamto, więc mu się wszystko należy za bycie facetem. Swoją drogą ciekawe, czy autorka pisząc tę książkę znała już obecnie obowiązujace ustalenia nauki, że jednak w dawnych społecznościach zbieracko-łowieckich wcale nie było podziału na zajęcia męskie oraz kobiece. Bo jeśli tak, to jeszcze lepiej wypadają te tyrady "głupiego mądrali" o neolicie. Tym ciekawiej wygląda przy nim bohaterka ze swoim brakiem komentarzy i zimnym okiem obserwatora.

Książka "mocna jak wódka i dobra jak piernik", że zacytuję pewnego pisarza. Warto przeczytać - jest o tym, jak społeczeństwo podchodzi opresyjnie do ludzi, którzy niekoniecznie zamierzają podzielać powszechnie uznawane wartości. Główna bohaterka jest doskonała, a jej pyszny, irytujący partner po prostu uroczy. Dumny z tego, że jest mężczyzną, wielokrotnie powtarza swoje...

Jedna z tych intrygujących - książek , krótka lecz treściwa .
Jak żyć w dzisiejszych czasach ... ?
Wiele pytań , a tak mało odpowiedzi .

Jedna z tych intrygujących - książek , krótka lecz treściwa .
Jak żyć w dzisiejszych czasach ... ?
Wiele pytań , a tak mało odpowiedzi .

Troszkę surrealistyczna, dziwna, szalenie oryginalna, mrocznie zabawna, ale i słodka. Na penwo zapadająca w pamięć i godna polecenia. Taka właśnie jest dla mnie książka "Dziewczyna z konbini" Sayaka Murata.
Tytułową dziewczyną jest Keiko Furukura, zbliżająca się do czterdziestki pracownica kombini, czyli japońskiego sklepu ogólnospożywczego. Jest szczęśliwa na swój sposób, ma wszystko czego potrzebuje. Ale ludzie tego nie rozumieją i nie akceptują, nawet przyjaciele i rodzina, często spotyka się z mizoginią. Odkąd przeczytała instrukcję dla pracownika, wie dokładnie, co ma zrobić, jak się zachować, co powiedzieć i kiedy. Niestety życie nie przychodzi z instrukcją, a Keiko poza pracą nie wie, co zrobić ze swoim życiem. Nigdy nie wiedząc, jak się zachować, udaje jej się przetrwać, naśladując innych, aby się wtopić, ale kiedy spotyka kogoś tak "innego" jak ona, jest zagubiona. Ponieważ relacje nie mają instrukcji.
A potem rezygnuje z tego, co ją uszczęśliwia i to prawie ją zabija. Na szczęście, Keiko w końcu odnalazła siebie i to, co dla niej ważne.
Ta opowieść odzwierciedla konformistyczne społeczeństwo i to, jak ludzie narzucają innym swoje ideały. O presji społeczeństwa, normach, tradycjach i tym, jak ciąży ona na barkach wszystkich. Jeśli jesteś inny, nie pasujesz i ludzie po prostu nie będą Cię akceptować. Zjadliwa krytyka zatrudnienia, małżeństwa, prokreacji i wszystkiego, czego „oczekuje się” w życiu, niestety nie tylko w Japonii.

Troszkę surrealistyczna, dziwna, szalenie oryginalna, mrocznie zabawna, ale i słodka. Na penwo zapadająca w pamięć i godna polecenia. Taka właśnie jest dla mnie książka "Dziewczyna z konbini" Sayaka Murata.
Tytułową dziewczyną jest Keiko Furukura, zbliżająca się do czterdziestki pracownica kombini, czyli japońskiego sklepu ogólnospożywczego. Jest szczęśliwa na swój sposób,...

„Dziewczyna z konbini” okazała się jedną z najbardziej intrygujących książek jakie miałam okazję ostatnio czytać. I choć od mojego spotkania z nią minęło już trochę czasu, refleksje, do których mnie skłoniła, mocno rezonują ze mną także i dziś.

Tytułową bohaterką powieści jest powoli zbliżająca się do czterdziestki Keiko. Dlaczego jest określana jako dziewczyna z konbini? Bo to właśnie konbini, czyli wielobranżowy sklep całodobowy, jest głównym elementem jej tożsamości. Czymś bez czego nie istnieje, bez czego nie jest w stanie normalnie funkcjonować. Czymś, co nadaje strukturę jej codzienności. Sytuacja życiowa kobiety nie wpisuje się w obowiązujące normy społeczne, czego ona… nie rozumie. Jednak z biegiem czasu zaczyna udawać, aby wpasować się. Zakłada maskę, choć pod nią zostaje taka sama. Pozostaje tylko pytanie – do czego doprowadzi ją ta gra?

Podczas lektury „Dziewczyny z konbini” czułam się nieco nieswojo, wchodząc w zakątku umysłu Keiko. Niesamowicie podobał mi się sposób, w jaki autorka oddała głos tytułowej bohaterki. Bezkompromisowo i niezwykle autentycznie. Niespieszna fabuła zostawiała czas na przemyślenia i zatrzymanie się pomiędzy wersami. Stała się dla mnie źródłem wielu pytań…

Czy wszyscy musimy podążać jedną ścieżką? W czym ja jestem inna od ogółu społeczeństwa i jak się z tym czuję? Co dzieje się z osobami niedopasowanymi? Jaka przyszłość ich czeka? Dlaczego tak często robimy rzeczy, które wydaje nam się, że musimy i powinniśmy, a nie te, które chcemy? Czemu nie doceniamy swojego indywidualnego wewnętrznego bogactwa i unikatowości?

„Dziewczyna z konbini” okazała się dla mnie kolejnym udanym spotkaniem z literaturą azjatycką. Choć okazała się inna, niż myślałam, cieszę się, że po nią sięgnęłam i miałam okazję zanurzyć się choć na chwilę w świecie Keiko.

„Dziewczyna z konbini” okazała się jedną z najbardziej intrygujących książek jakie miałam okazję ostatnio czytać. I choć od mojego spotkania z nią minęło już trochę czasu, refleksje, do których mnie skłoniła, mocno rezonują ze mną także i dziś.

Tytułową bohaterką powieści jest powoli zbliżająca się do czterdziestki Keiko. Dlaczego jest określana jako dziewczyna z konbini?...