Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chyba nie lubię kryminałów które na siłę próbują z siebie robić hollywoodzkie show, a ta historia jest właśnie tego typu tworem. I najgorzej, że w nic co się tam dzieje, ja zwyczajnie nie wierzę. Ekscentryczny pan profiler, którego praca w żaden sposób nie jest dobrze przedstawiona, dlatego przez większość stron on się zwyczajnie snuje i robi rzeczy niezrozumiałe, dodatkowo cała sprawa która pod koniec robi takiego fikołka, że właściwe mam wątpliwość czy zrozumiałam to co przeczytałam. Plus jest taki, że stosunkowo szybko się czyta te strony, ale czy to był jakiś fenomenalny czas.. śmiem wątpić.

Chyba nie lubię kryminałów które na siłę próbują z siebie robić hollywoodzkie show, a ta historia jest właśnie tego typu tworem. I najgorzej, że w nic co się tam dzieje, ja zwyczajnie nie wierzę. Ekscentryczny pan profiler, którego praca w żaden sposób nie jest dobrze przedstawiona, dlatego przez większość stron on się zwyczajnie snuje i robi rzeczy niezrozumiałe, dodatkowo...

„Utopce” to już piąta część sagi o Lipowie i powiem szczerze, znakomicie leci czas w tym miejscu. Właściwie to w tych miejscach, ponieważ historia rozrasta się stopniowo na okoliczne wioski. Poznajemy coraz więcej zagadek z okolic i coraz bliższe stają się dla mnie te tereny. I tak, nawet jeśli są fikcyjne.

Ta część, już od pierwszych stron ma zupełnie inny klimat niż pozostałe. Gęsty, jak stare horrory, aż momentami słyszałam organy w tle. Oczywiście jest to zamierzone, czasami nawet nasi bohaterowie to zauważają. Robi to znakomicie dla tej historii.

Jeśli chodzi o sprawę z którą tym razem musza zmierzyć się nasi lipowscy przyjaciele (no i Klementyna rzecz jasna), więc zostają oni przydzieleni do sprawy sprzed trzydziestu lat. Ta nie została nigdy oficjalnie rozwiązana, jednak mieszkańcy wsi dobrze wiedzieli na kogo rzucić cień oskarżeń, a taki wampir to całkiem logiczny kandydat (mówiłam, że horror!). Dzieje się tu tak wiele! Wszystko jednak jest złożone fantastycznie. Każdy wątek zaczyna się po to żeby skończyć się czymś istotnym. Wszystko zostaje wyjaśnione w stosunkowo zgrabny sposób, choć nie ukrywam chyba trochę kombinowania tam było :)

„Utopce” to naprawdę bardzo dobry kryminał, z elementami horroru, z fantastycznym klimatem. Na minus zaliczam jedynie wstawki z przesłuchania i wątek rozterek Daniela, ale naprawdę nic nie jest w stanie zepsuć dobrych emocji jakie odczuwam po tej książce. Tego potrzebowałam na koniec lata.

„Utopce” to już piąta część sagi o Lipowie i powiem szczerze, znakomicie leci czas w tym miejscu. Właściwie to w tych miejscach, ponieważ historia rozrasta się stopniowo na okoliczne wioski. Poznajemy coraz więcej zagadek z okolic i coraz bliższe stają się dla mnie te tereny. I tak, nawet jeśli są fikcyjne.

Ta część, już od pierwszych stron ma zupełnie inny klimat niż...

Przypomniała o uczuciu które towarzyszyło mi podczas czytania książek gdy miałam 12 lat. Absolutnie fantastyczna młodzieżówka, dużo lepsza niż którakolwiek z trylogii tej samej autorki. Świat niby ten sam a jakiś taki lepszy.

Przypomniała o uczuciu które towarzyszyło mi podczas czytania książek gdy miałam 12 lat. Absolutnie fantastyczna młodzieżówka, dużo lepsza niż którakolwiek z trylogii tej samej autorki. Świat niby ten sam a jakiś taki lepszy.

Absolutnie uwielbiam słuchać audiobooków Rogozińskiego, nawet jeśli wiem, że są one maksymalnie infantylne. To jest dobra historia na odmóżdżenie. Po prostu nie myślcie jak to czytacie (lub słuchacie), nie szukajcie tu logiki.

Absolutnie uwielbiam słuchać audiobooków Rogozińskiego, nawet jeśli wiem, że są one maksymalnie infantylne. To jest dobra historia na odmóżdżenie. Po prostu nie myślcie jak to czytacie (lub słuchacie), nie szukajcie tu logiki.

Jestem dość mocno rozczarowana. To, że mnie zablokuje i ciężko będzie mi ją doczytać wiedziałam po samym wydaniu i tym jak wyglądają strony, tekst jest praktycznie na całej kartce. Trudno było się do tego przyzwyczaić. Do tego straszny chaos jaki wprowadza ta książka, sceny bitew na początku wydają się świetne, dużo opisów, jakaś logika, jednak im dalej tym gorzej. Czytałam je po kilka razy żeby zrozumieć jakikolwiek sens. Widać, że autor chce zrobić trochę swoją „Grę o tron” intrygi, brutalność, sporo golizny.. jednak warsztat nie ten.

Jestem dość mocno rozczarowana. To, że mnie zablokuje i ciężko będzie mi ją doczytać wiedziałam po samym wydaniu i tym jak wyglądają strony, tekst jest praktycznie na całej kartce. Trudno było się do tego przyzwyczaić. Do tego straszny chaos jaki wprowadza ta książka, sceny bitew na początku wydają się świetne, dużo opisów, jakaś logika, jednak im dalej tym gorzej. Czytałam...