Trzydziesta pierwsza

Moim zdaniem zdecydowanie lepsza niż poprzednia. Wątki teraźniejsze mieszają się z przeszłością dzięki czemu bliżej poznajemy historię Lipowa i tajemnice jego mieszkańców.
Czytając powieść towarzyszy nam wiele emocji - od ciekawości, niepewności po irytację (mam cichą nadzieję, że Kamiński się w końcu ogarnie) i zaskoczenie. Tak! Rozwiązanie zagadki nieco zaskakuje.

Powieść do końca trzyma w napięciu, z niecierpliwością czekam na kuriera z czwartą częścią tego cyklu, Lipowo wciąga tak bardzo :)


6/52

Moim zdaniem zdecydowanie lepsza niż poprzednia. Wątki teraźniejsze mieszają się z przeszłością dzięki czemu bliżej poznajemy historię Lipowa i tajemnice jego mieszkańców.
Czytając powieść towarzyszy nam wiele emocji - od ciekawości, niepewności po irytację (mam cichą nadzieję, że Kamiński się w końcu ogarnie) i zaskoczenie. Tak! Rozwiązanie zagadki nieco...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W tym tomie irytowało mnie jedynie namiętne powtarzanie "śmieciarz" (rozumiem używanie nazwy zawodu jako synonimu dla imienia i nazwiska, ale w tym przypadku to jakoś razi) i "chłopiec w ciele mężczyzny" (takiego określenia można użyć raz, ewentualnie kilka, bo owszem, było trafne, ale nie tyle!).
Poza tym dobry tom. Co ciekawe, brakowało mi Klementyny Kopp.

W tym tomie irytowało mnie jedynie namiętne powtarzanie "śmieciarz" (rozumiem używanie nazwy zawodu jako synonimu dla imienia i nazwiska, ale w tym przypadku to jakoś razi) i "chłopiec w ciele mężczyzny" (takiego określenia można użyć raz, ewentualnie kilka, bo owszem, było trafne, ale nie tyle!).
Poza tym dobry tom. Co ciekawe, brakowało mi Klementyny Kopp.

Pokaż mimo to

Trzecia część sagi - trzyma poziom. Czwarta jeszcze nie doszła i nie mogę sobie miejsca znaleźć. Naprawdę ta saga wciąga szalenie, bałam się że zrobi się tak serialowo, bo ileż tych morderstw może się przydarzyć w jednej wiosce ale póki co historia ciągnie się tak że wszystko pasuje i nie ma przesady.

Trzecia część sagi - trzyma poziom. Czwarta jeszcze nie doszła i nie mogę sobie miejsca znaleźć. Naprawdę ta saga wciąga szalenie, bałam się że zrobi się tak serialowo, bo ileż tych morderstw może się przydarzyć w jednej wiosce ale póki co historia ciągnie się tak że wszystko pasuje i nie ma przesady.

Pokaż mimo to

I ponownie znajdujemy się w malowniczo położonym Lipowie, nad którym po raz kolejny kolejny pojawiają się ciemne chmury.
W znanym nam dobrze stylu Puzynska serwuje nam idealnie skrojone postacie głównych bohaterow, dobrze strzeżone tajemnice oraz zagadki, masę zagadek których rozwiązać na pewno nie pomagają mnożące się wątki...
W tej serii każdy jest podejrzany i absolutnie każdy ma coś na sumieniu...
Wkomponowane w całość wstawki z przeszłości stanowią dobre urozmaicenie ciągłej akcji i nieoczekiwanych zwrotów.
Trzydziesta Pierwsza to książka napisana dla wszystkich tych których tak bardzo nurtował temat zagadkowej, bohaterskiej śmierci ojców Podgórskiego oraz Kamińskiego.

I ponownie znajdujemy się w malowniczo położonym Lipowie, nad którym po raz kolejny kolejny pojawiają się ciemne chmury.
W znanym nam dobrze stylu Puzynska serwuje nam idealnie skrojone postacie głównych bohaterow, dobrze strzeżone tajemnice oraz zagadki, masę zagadek których rozwiązać na pewno nie pomagają mnożące się wątki...
W tej serii każdy jest podejrzany i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dobra jest, w klimacie Lipowa, lubię tę serię i tak sobie pokolei czytam co znajdę w bibliotece. Ja bym to nazwał kryminał obyczajowy, mi się ten klimat podoba, polecam.

Dobra jest, w klimacie Lipowa, lubię tę serię i tak sobie pokolei czytam co znajdę w bibliotece. Ja bym to nazwał kryminał obyczajowy, mi się ten klimat podoba, polecam.

Pokaż mimo to

Bardzo ciekawa historia, dowiadujemy sie m.in. o zdarzeniach sprzed 15 lat kiedy zginął ojciec Daniela Podgórskiego. Są też nowe ofiary. Dobrze się czytało ten kryminał. Czuję jednak taką dziwną pustkę, szkoda mi niektórych bohaterów, najzwyczajniej smutno mi, że tak sie potoczyły ich losy. Polecam.

P.s. Ktoś dał opinię, że autorka kpi z czytelnika, powtarza co chwile coś, o czym już pisała, ciagle powtarza nazwiska i stanowiska. Tez zwróciłam na to uwagę czytając książkę, ale nie było to dla mnie irytujące. Pomyślałam wtedy, że nazwiska się powtarzają, żeby nie wracać co chwilę i nie sprawdzać kto jest kim, dużo jest tu postaci i zanim pozna się dobrze bohaterów jest to nawet pomocne, taki styl.
Natomiast wydaje mi się, że powtarzanie faktów przez narratora nie należy źle rozumieć, tez to zauważyłam kiedy czytałam, ale rozumiałam to tak, że każda postać w danej części tekstu jest traktowana odrębnie i jeżeli też przeżywa to o czym sie dowiedziała, to dlaczego tego nie nazwać.

Bardzo ciekawa historia, dowiadujemy sie m.in. o zdarzeniach sprzed 15 lat kiedy zginął ojciec Daniela Podgórskiego. Są też nowe ofiary. Dobrze się czytało ten kryminał. Czuję jednak taką dziwną pustkę, szkoda mi niektórych bohaterów, najzwyczajniej smutno mi, że tak sie potoczyły ich losy. Polecam.

P.s. Ktoś dał opinię, że autorka kpi z czytelnika, powtarza co chwile coś,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przez całą lekturę miałam nieodparte wrażenie, że autorka kpi sobie z czytelników. I już nie chodzi nawet o jej irytującą manierę z ciągłym przedstawianiem bohaterów z imienia i nazwiska oraz stopnia służbowego (do tego jeszcze można się w czasie czytania przyzwyczaić). W czym więc rzecz? Grzechów jest co najmniej kilka...

Przede wszystkim irytujące wytłuszczenia niektórych słów. Ja rozumiem, że chodziło o podkreślenie ich znaczenia, intonacji wypowiedzi i tak dalej. Ale w "Trzydziestej pierwszej" niemal na co drugiej stronie jakieś słowo jest wytłuszczone. Jakby czytelnikowi trzeba było pokazać palcem, że chodzi właśnie o tę konkretną część wypowiedzi, a nie inną. Może się czepiam, ale było to najzwyczajniej w świecie wkurzające. Nawet bardziej, niż dziwaczny sposób mówienia Klementyny Kopp (której, nawiasem mówiąc, nawet brakowało).

Kolejna denerwująca maniera: przypominanie po raz kolejny tych samych faktów. W tej części cyklu wróciła sprawa pożaru, w którym przed piętnastu laty zginęli m.in. policjanci - ojcowie głównych bohaterów. Ok, warto napisać o tym w kilku zdaniach, żeby czytelnik, który przygodę z Lipowem zaczął od "Trzydziestej pierwszej" wiedział, o co chodzi. Ale przypominanie niemal za każdym przywołaniem sprawy sprzed lat większości szczegółów zakrawa na kpinę. Nie starczyło napisać: "pożar sprzed 15 lat". Trzeba było niemal za każdym razem napisać: "pożar sprzed 15 lat, w którym tragicznie zginęli ojciec młodszego aspiranta Daniela Podgórskiego i młodszego aspiranta Pawła Kamińskiego". Po co?! Gdyby unikać tego typu zbędnych powtórzeń, książka mogłaby być krótsza prawie o 1/4 objętości. No, chyba że chodziło właśnie o sztuczne nadmuchanie ilości stron...

Podobnie z podsumowaniem sprawy bieżących zabójstw w Lipowie (samo rozwiązanie okazało się zresztą również mocno naciągane). Nie starczyło, że sprawca przyznał się do popełnionych zbrodni. Kilka stron dalej młodszy aspirant Daniel Podgórski musiał ponownie wszystko wyłożyć swojej matce (z nieodłączną blachą ciasta...) i prokuratorowi. Bo może czytelnik nie dał rady poskładać sobie wcześniejszych wypowiedzi i trzeba to wszystko podać na tacy jeszcze raz, bardziej łopatologicznie...

Do tego sprawa z Emilią Strzałkowską i jej synem - banalnie przewidywalna. A że w decyzyjną rozmowę przerwał powrót Weroniki, wiadomo, że motyw kontynuowany będzie w kolejnej części serii... Czy to jest jeszcze w ogóle kryminał? Autorka chyba za mocno zainspirowała się twórczością Lackberg, bo przejęła również wszystkie wady jej powieści... Tylko maniera pisarska pani Puzyńskiej jest znacznie bardziej irytująca.

Tak jak zabierałam się za przygodę z serią "Lipowo" z wielkim zapałem, tak teraz chyba sobie na jakiś czas odpuszczę. Boję się, że jeśli kolejna część rozczaruje mnie równie mocno, to będzie to moje ostatnie spotkanie z policjantami z komisariatu w tej małej mieścinie...

Przez całą lekturę miałam nieodparte wrażenie, że autorka kpi sobie z czytelników. I już nie chodzi nawet o jej irytującą manierę z ciągłym przedstawianiem bohaterów z imienia i nazwiska oraz stopnia służbowego (do tego jeszcze można się w czasie czytania przyzwyczaić). W czym więc rzecz? Grzechów jest co najmniej kilka...

Przede wszystkim irytujące wytłuszczenia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wreszcie dowiadujemy się o przeszłości Lipowa, osadzonej w fantastycznej fabule.

Wreszcie dowiadujemy się o przeszłości Lipowa, osadzonej w fantastycznej fabule.

Pokaż mimo to

Różne scenariusze rozwikłania tej historii tworzyłam w myślach. Czytałam w napięciu, fajnie zagmatwane wątki, ale historia spójnie poprowadzona.

Różne scenariusze rozwikłania tej historii tworzyłam w myślach. Czytałam w napięciu, fajnie zagmatwane wątki, ale historia spójnie poprowadzona.

Pokaż mimo to

Kolejny trzeci tom, bez udziału Klementyny. Podórski musi się zmierzyć nie tylko z zagadką morderstwa, ale też z demonami przeszłości.
Do Lipowa wraca znienawidzony przez mieszkańców Tytus Weiss, co z tego wyniknie?

Jak zwykle w Lipowie jest ciekawie i jak zwykle, nie łatwo wytypować sprawcę. Polecam.

Kolejny trzeci tom, bez udziału Klementyny. Podórski musi się zmierzyć nie tylko z zagadką morderstwa, ale też z demonami przeszłości.
Do Lipowa wraca znienawidzony przez mieszkańców Tytus Weiss, co z tego wyniknie?

Jak zwykle w Lipowie jest ciekawie i jak zwykle, nie łatwo wytypować sprawcę. Polecam.

Pokaż mimo to