Trzydziesta pierwsza

Kolejna książka od czeladniczki Puzyńskiej, która wreszcie osiągnęła pewien poziom w swoim warsztacie i choć nadal denerwują mnie pewne powtórzenia (tak jakby autorka się bała, że czytelnik ma bardzo słabą pamięć), to nie sposób odmówić całości zacnego klimatu, wartkiej akcji i dobrych zwrotów fabularnych, które tym razem okazały się lepsze niż w poprzedniej książce i choć morderca był przeze mnie typowany, jako jedna z trzech potencjalnych osób, to de facto do końca nie byłem pewien, kto pozbawia życia Bogu ducha winnych mieszkańców Lipowa.

Lipowo. Końcówka roku. Lokalni policjanci jak zwykle nie mogą sobie spokojnie spędzić Bożego Narodzenia, bez zabójstw w okolicy. Ale tym razem sprawa jest dużo bardziej osobista. Lata temu ojcowie Daniela Podgórskiego i Pawła Kamińskiego zginęli w wybuchu gazu podczas próby ratowania koleżanki z pracy, której ktoś podpalił dom. Sprawca został szybko odnaleziony i postawiony przed wymiarem sprawiedliwości. Teraz jednak wraca po odsiedzeniu 15 lat więzienia. Obecność Tytusa Weisa gra każdemu na nerwach.

Tyle, że w trakcie całego śledztwo wychodzą na jaw nowe szczegóły, które poddają w wątpliwość winę oskarżonego. W okolicznym Cichym Lasku szybko zostają odnalezione zwłoki. Niby nic szczególnego, bo kiedyś doszło tu do masowego samobójstwa członków pewnej sekty i być może coś tu jeszcze zostało po tamtych wydarzeniach. Tyle, że tytułowa trzydziesta pierwsza ofiara okazuje się być ofiarą zamordowaną w inny sposób. Coraz więcej pytań, wątków i zmyłek.

Czyta się to szybko i przyjemnie. Naprawdę dobrze, choć pewne aspekty fabularne potrafią irytować. Przede wszystkim mam wrażenie, że Panowie policjanci i policjantki wszelkie testy przeszli po znajomości i takim sposobem zostali funkcjonariuszami, bo za grosz nimi nie powinni być. Najlepszym przykładem jest Kamiński. Pewna scena na komisariacie sprawiała, że gość powinien zakończyć pracę poprzez wydalenie dyscyplinarne. Z drugiej strony reakcja osoby obrażanej była taka, że chyba się zgadzała na to co mówił tej patol. Mam wrażenie, że w tym świecie nie ma kobiet, są tylko ofiary płci żeńskiej, takie żyjące, jak i martwe...

Nie ma tu Klementyny Klopp i stanowi to wyzwanie dla Panów, bo zagadka kryminalna jest nielicha. Z dodatku zakończenie jest tu słodko-gorzkie i pozostaje tylko do wiadomości czytelnika, nie bohaterów tej powieści. I komplikuje mocno życie wielu osobom. Uwielbiam takie zabiegi, jeżeli są dobrze podbudowane. A tu są. Najlepsza powieść Puzyńskiej jak dotąd. Już zmierzam do biblioteki, która ma wszystkie pozycje z serii.

Dla wielbicieli Rancza, Ojca Mateusza, Komisarza Rexa. Taki swoisty miks, który nadaje się na serial na Canal +.

Kolejna książka od czeladniczki Puzyńskiej, która wreszcie osiągnęła pewien poziom w swoim warsztacie i choć nadal denerwują mnie pewne powtórzenia (tak jakby autorka się bała, że czytelnik ma bardzo słabą pamięć), to nie sposób odmówić całości zacnego klimatu, wartkiej akcji i dobrych zwrotów fabularnych, które tym razem okazały się lepsze niż w poprzedniej książce i choć...

Świetnie napisana, trzyma w napięciu do ostatnich słów. POLECAM🙂

Świetnie napisana, trzyma w napięciu do ostatnich słów. POLECAM🙂

Trzecia część cyklu o Lipowie urzekła mnie. Do tej pory policjanci z miejscowego posterunku byli fajni i mili. W 5ej części jednak jest pewna zmiana. Poznajemy ich przeszłość, to co wydarzyło się z ich rodzinami. Odkrywamy powoli ich sekrety. A dodatkowo oczywiście są morderstwa, sprawy do rozwiązania i ich życie osobiste. Jak do tej pory najlepsza część, od razu sięgam po kolejną z serii.

Trzecia część cyklu o Lipowie urzekła mnie. Do tej pory policjanci z miejscowego posterunku byli fajni i mili. W 5ej części jednak jest pewna zmiana. Poznajemy ich przeszłość, to co wydarzyło się z ich rodzinami. Odkrywamy powoli ich sekrety. A dodatkowo oczywiście są morderstwa, sprawy do rozwiązania i ich życie osobiste. Jak do tej pory najlepsza część, od razu sięgam po...

kolejny odcinek serialu o Lipowie. zaskakujące ile może się dziać wokół małej ukrytej miejscowości

kolejny odcinek serialu o Lipowie. zaskakujące ile może się dziać wokół małej ukrytej miejscowości

"zakończyła Jaśmina Ciosek - Dworakowska. Drzwi otworzyła Jaśmina Ciosek - Dworakowska. Po rozmowie Emilii Strzałkowskiej z Jerzym Grelą do pomieszczenia weszła Jaśmina Ciosek - Dworakowska. Po zaparzeniu kawy i przyniesieniu jej do pokoju Jaśmina Ciosek - Dworakowska zapytała czy jeszcze może w czymś pomóc". Nie wiem czemu miało służyć to częste powtarzanie całego imienia i nazwiska. Tym bardziej było to irytujące jeśli w rozmowie brały udział tylko 2 osoby o różnych imionach. Odbierałem to jako takie sztuczne zapełnianie stron i wydłużanie książki. Wcześniej nie zwracałem na to uwagi ale ktoś właśnie na forum ale innej książki Pyzynskiej - Więcej czerwieni - o tym wspomniał. Ale teraz do plusów. Książka podobała mi się, wciąga od początku, przeczytana w ekspresowym tempie. Mocno mnie zaskoczyło kto był mordercą. Nigdy bym nie pomyślał. Na duży plus na pewno to że intryga została tak skonstruowana przez pisarkę że właściwie każdy może był podejrzany i mieć swój motyw. To co mi się też podobało to informowanie czytelnika o detalach które z pozoru mogą wydawać się niepozorne i nic nie wnoszące do fabuły a okazuje się że jest całkiem odwrotnie. Co do samej intrygi - w zasadzie wydaje się niemożliwym żeby odgadnąć kto za tym wszystkim stoi. Nie są podane wszystkie informacje żeby można było samemu to rozwiązać. Tu mógł być każdy a okazało się że to jeszcze nie koniec i Pyzyńska ma asa w rękawie. Z pewnością przeczytam kolejną część ale za jakiś czas. Muszę odpocząć od Lipowa.

"zakończyła Jaśmina Ciosek - Dworakowska. Drzwi otworzyła Jaśmina Ciosek - Dworakowska. Po rozmowie Emilii Strzałkowskiej z Jerzym Grelą do pomieszczenia weszła Jaśmina Ciosek - Dworakowska. Po zaparzeniu kawy i przyniesieniu jej do pokoju Jaśmina Ciosek - Dworakowska zapytała czy jeszcze może w czymś pomóc". Nie wiem czemu miało służyć to częste powtarzanie całego imienia...

Ze wszystkich książek tej autorki ta akurat najmniej mnie zachwyciła. Przeczytałam, bo dostałam, ale dość przewidywalny koniec, brak atmosfery z innych części wywołał niestety rozczarowanie i zniechęcenie.

Ze wszystkich książek tej autorki ta akurat najmniej mnie zachwyciła. Przeczytałam, bo dostałam, ale dość przewidywalny koniec, brak atmosfery z innych części wywołał niestety rozczarowanie i zniechęcenie.

Ta część historii o kryminalnych wydarzeniach w Lipowie i okolicy jest ciekawa i dobrze skonstruowana. Nie ma Klementyny Kop, która może czasem denerwować - faktycznie nie pasowałaby do tych wydarzeń. Myślę że warto śledzić kolejne historie z Lipowa.

Ta część historii o kryminalnych wydarzeniach w Lipowie i okolicy jest ciekawa i dobrze skonstruowana. Nie ma Klementyny Kop, która może czasem denerwować - faktycznie nie pasowałaby do tych wydarzeń. Myślę że warto śledzić kolejne historie z Lipowa.

Ta część podobała mi się znacznie mniej niż dwie poprzednie. Mam wrażenie, że akcja się strasznie dłużyła, a tę samą historię z identycznym skutkiem można było przedstawić na zdecydowanie mniejszej ilości stron. Fabuła była jednak spójna, intrygująca i w sumie całkiem zaskakująca. Na pewno sięgnę po kolejne tomy.

Ta część podobała mi się znacznie mniej niż dwie poprzednie. Mam wrażenie, że akcja się strasznie dłużyła, a tę samą historię z identycznym skutkiem można było przedstawić na zdecydowanie mniejszej ilości stron. Fabuła była jednak spójna, intrygująca i w sumie całkiem zaskakująca. Na pewno sięgnę po kolejne tomy.

Fajna intryga z sektą w tle, książka mnie wciągnęła, chociaż styl autorki nie do końca do mnie przemawia.

Fajna intryga z sektą w tle, książka mnie wciągnęła, chociaż styl autorki nie do końca do mnie przemawia.

Ciekawy pomysł, ale mocno przeciągnięty, niektóre wątki już takie naciągane i oczywiste, ale lekka na długie wieczory niech będzie

Ciekawy pomysł, ale mocno przeciągnięty, niektóre wątki już takie naciągane i oczywiste, ale lekka na długie wieczory niech będzie