Historia Małgorzaty Kwiatkowskiej przenosi nas do przełomu 31.12.1996 / 01.01.1997.
Okres transformacji, mafijnych porachunków, policyjnego marazmu i politycznych nacisków.
Dolny Śląsk, Miłoszyce knajpa że świetlicy stworzona z dj Ireneuszem w "Alcatraz", wjazd na imprezę za 6 zł...
15- letnia dziewczyna w czarnej sukience rozpoczyna takiego dorosłego sylwestra, specjalnie przyjeżdża z koleżankami pociągiem z miejscowości Jelcz-Laskowice. Powrót pociągiem o 5.00. Dużo znajomych, Heniek, który się podoba, alkohol, tańce i swawole..
Nowy Rok przywita nas mrozem - 20 stopni Celsjusza i nagim ciałem w skarpetkach.
Okrucieństwo, zezwierzęcenie, patologia i bestialstwo zwyrodnialców wstrząsa opinią publiczną wtedy i dzisiaj.
Lokalnie sprawa toczy się mozolnie i z benedyktyńską pracą z dala od podejrzanych, opieszałość, brak kompetencji, korupcja doprowadza do umorzenia sprawy. Porzekadło policyjne zawsze mówi, że sprawcą jest w aktach, trzeba powiązać fakty.

Autorka podejmuje próbę zrekonstruowania okoliczności, które prowadzą do piramidy błędów wymiaru sprawiedliwości.
Akcja toczy się dwutorowo, poznajemy postaci dramatu z poziomu życia przed i po tragedii.
Tragedii rodzin ofiary i sprawcy(ów),zmowa milczenia w Miłoszycach oraz przyczynowo - skutkowe konsekwencje.

Ważnymi datami jest przełom 1996 / 1997 roku, 2018 roku i 2019 rok.

Rodzina Małgorzaty i Tomasza walczy niemal z wiatrakami,

Zwroty akcji w tej sprawie uderzają w nas z policyjno - prokuratorskim (Remigiusz Korejwo wspólnie z prokuratorami Tomankiewiczem i Sobieskim) kwartecie.
Intensywna praca śledczych, analiza akt, przesłuchania, dane i ekspertyzy.
Uniewinnie z wymianą podejrzanych.
Sprawa elektryzuje ponieważ po 18 latach jest postęp w sprawie, ale to nie zamyka sprawy.

Historia Małgorzaty Kwiatkowskiej przenosi nas do przełomu 31.12.1996 / 01.01.1997.
Okres transformacji, mafijnych porachunków, policyjnego marazmu i politycznych nacisków.
Dolny Śląsk, Miłoszyce knajpa że świetlicy stworzona z dj Ireneuszem w "Alcatraz", wjazd na imprezę za 6 zł...
15- letnia dziewczyna w czarnej sukience rozpoczyna takiego dorosłego sylwestra,...

Kto Ci to zrobił dziewczynko? Kto tak brutalnie zadrwił z twojej młodości? Dlaczego ktoś postanowił wykorzystać twój młody wiek i skrócić dopiero co rozpoczęte życie? Byłaś taka radosna, kiedy w pewną grudniową noc poszłaś do klubu, by wraz ze znajomymi powitać nowy rok. Dlaczego nikt Ci nie pomógł, dlaczego nikt nie przerwał twojego cierpienia? Dlaczego, dlaczego, dlaczego?

Historia zbrodni miłoszyckiej od lat staje się przedmiotem wielu dociekań. Sprawa brutalnie zamordowanej Małgosi przeraża w każdym calu. Choć od potwornej sprawy upłynęło wiele czasu, to nadal nie poznaliśmy odpowiedzi na kluczowe pytania. Na przestrzeni lat wokół morderstwa narosło sporo mitów i kłamstw. Jednym z nich jest udział Tomasza Komendy, który za niewinność zapłacił najwyższą cenę. Osiemnaście lat, tyle odsiedziała, za coś, czego nie zrobił. Nie jest to jednak kolejna opowieść o mężczyźnie, który padł ofiarą pomówień. Czy jest właściwie książka "Dziewczyna w czarnej sukience"?

Jest to doskonały reportaż, który pokazuje wszystkie wątki dotyczące zbrodni miłoszyckiej. Niezwykle przemyślany, merytoryczny i oddający sedno problemu. Autorka wykonała i nadal wykonuje mozolną i trudną pracę, by połączyć wszystkie fakty ze sobą. Oddała w ręce czytelnika znakomitą lekturę, po której wszystko wiem i wszystko rozumiem. Każdy rozdział, każdy wątek jest doskonale opisany. Nie mam poczucia, że pewne aspekty zostały tylko nakreślone, bez głębszej analizy. W tym przypadku nie czuje potrzeby sięgnięcia po coś jeszcze. Ewa Wilczyńska na chłodno, bez emocji wypunktowała wszystkie kluczowe fakty, wykazała błędy w śledztwie oraz uzmysłowiła czytelnikom, co wiemy, a co mimo zaawansowanych technik nadal pozostaje niewyjaśnione. To historia nie tylko śledztwa, ale przede wszystkim dramatu rodziny Małgosi, którzy w dalszym ciągu nie znają odpowiedzi na najważniejsze pytania. To również ich punkt widzenia, który różni się od tego, co znany z mediów. To setki rozpraw, łez i poczucia bezradności.

" Dziewczyna w czarnej sukience " to doskonały reportaż, który zasługuje na uznanie. Obok takich książek nie można przejść obojętnie.

Kto Ci to zrobił dziewczynko? Kto tak brutalnie zadrwił z twojej młodości? Dlaczego ktoś postanowił wykorzystać twój młody wiek i skrócić dopiero co rozpoczęte życie? Byłaś taka radosna, kiedy w pewną grudniową noc poszłaś do klubu, by wraz ze znajomymi powitać nowy rok. Dlaczego nikt Ci nie pomógł, dlaczego nikt nie przerwał twojego cierpienia? Dlaczego, dlaczego,...

Zbrodnia miłoszycka to sprawa, która wstrząsnęła całą Polską i która budzi niedowierzanie do teraz. „Dziewczyna w czarnej sukience” to genialnie napisany reportaż poruszający sprawę gwałtu i morderstwa Małgosi z Miłoszyc w 1997 roku. Jest to temat znany głównie z uwagi na Tomasza Komendę, który niesłusznie odbył karę więzienia. Książka została napisana w oparciu o wiedzę i doświadczenia autorki, która pozostawała w ścisłym kontakcie z bliskimi Małgosi, Tomaszem Komendą, oskarżonymi Ireneuszem i Norbertem, a także brała udział w rozprawach sądowych i miała wgląd w akta sprawy. Reportaż napisany został rzetelnie i w moim odczuciu także bezstronnie co pozwala czytelnikowi na wypracowanie własnej opinii o sprawie. Książka pokazuje jak mnogość błędów dokonanych przez śledczych już na samym początku, wpłynęła na dalsze losy sprawy. Niejednokrotnie podczas lektury czułam zdenerwowanie, frustrację i smutek wobec opisywanych faktów. Historia tragicznej śmierci piętnastoletniej Małgosi jest wstrząsająca i niesamowicie przejmująca, a niesprawiedliwość z jaką spotkał się niesłusznie skazany Tomasz Komenda budzi gniew i rozczarowanie wobec wymiaru sprawiedliwości. Tej książki nie da się opisać słowami, trzeba ją po prostu przeczytać i samemu to przeżyć. Zbrodnia miłoszycka to sprawa, której ofiarami stało się wiele osób. Sprawcy odebrali życie Małgosi i zadali tym samym cierpienie jej rodzinie, a Sąd i opinia publiczna zmarnowali życie niesłusznie skazanemu Komendzie oraz jego bliskim - w szczególności mamie, która do końca wierzyła w niewinność Tomka.
To jedna z tych książek, które na długo po przeczytaniu pozostają w pamięci, pozostawiają wiele pytań, wątpliwości i refleksji.

Zbrodnia miłoszycka to sprawa, która wstrząsnęła całą Polską i która budzi niedowierzanie do teraz. „Dziewczyna w czarnej sukience” to genialnie napisany reportaż poruszający sprawę gwałtu i morderstwa Małgosi z Miłoszyc w 1997 roku. Jest to temat znany głównie z uwagi na Tomasza Komendę, który niesłusznie odbył karę więzienia. Książka została napisana w oparciu o wiedzę i...

Pełna recenzja tutaj -> https://rysava-czyta.blogspot.com/2024/04/recenzja-10-dziewczyna-w-czarnej.html

Zdecydowanie pozycja true crime warta uwagi dla miłośników gatunku, jak i zainteresowanych konkretnie sprawą miłoszycką lub skazaniem oraz uwolnieniem Tomasza Komendy.

Ciekawie napisana, widać, że autorka sporo uwagi poświęciła na research. W książce znalazło się wiele informacji z akt procesowych, gazet i programów telewizyjnych epoki oraz wypowiedzi różnych osób zaangażowanych w sprawę, z którymi rozmawiała bezpośrednio autorka lub dziennikarze i policjanci, z którymi współpracowała.

Na minus podejście Ewy Wilczyńskiej do rodziców zamordowanej Małgosi. W mojej opinii autorka mogła wykazać się większym zrozumieniem i empatią wobec tych ludzi, szkoda, że tego nie zrobiła i więcej ciepłych uczuć jest w niej nie tylko do rodziny Tomka, ale i do jednego z ostatecznie skazanych za tę zbrodnię.

Pełna recenzja tutaj -> https://rysava-czyta.blogspot.com/2024/04/recenzja-10-dziewczyna-w-czarnej.html

Zdecydowanie pozycja true crime warta uwagi dla miłośników gatunku, jak i zainteresowanych konkretnie sprawą miłoszycką lub skazaniem oraz uwolnieniem Tomasza Komendy.

Ciekawie napisana, widać, że autorka sporo uwagi poświęciła na research. W książce znalazło się wiele...

Zbrodnia miłoszycka. Nie ma chyba nikogo kto nie słyszał o brutalnym gwałcie i morderstwie z 1997 i niesłusznie skazanemu za to ŚW. TOMASZU KOMENDZIE
Reportaż autorki wybitny, jeśli już trzeba się czepiać wątki polityczne można by wywalić.
Autorka opisuje wszystko rzetelnie nie dodaje swoich emocji. Nie jest to książka pisana na szybko bo powstawała od 2018, autorka wiele godzin przesiedziała na salach sądowych, w archiwach i spędzała czas z ludźmi na rozmowach co nie jest zawszę łatwe.
Dzieło reportażowe.

https://www.instagram.com/wtrampkach12?igsh=MTBlM3JsdWxkYm5yeA==

Zbrodnia miłoszycka. Nie ma chyba nikogo kto nie słyszał o brutalnym gwałcie i morderstwie z 1997 i niesłusznie skazanemu za to ŚW. TOMASZU KOMENDZIE
Reportaż autorki wybitny, jeśli już trzeba się czepiać wątki polityczne można by wywalić.
Autorka opisuje wszystko rzetelnie nie dodaje swoich emocji. Nie jest to książka pisana na szybko bo powstawała od 2018, autorka wiele...

Elementy polityczne - niepotrzebne. Wieczne ujadanie jednych na drugich, tym razem tych z Wyborczej na tych z prawej.
W ten sposób autorka dodaje swoją cegiełkę do zła tego świata. Choć niby książka ma być po stronie światła.
Poza tym całkiem dobry reportaż.
Śledzę tę sprawę od lat i przede wszystkim zastanawia mnie, jak Basiura mógł spokojnie żyć ze zbrodnią na sumieniu i świadomością, że ktoś przeżywa katusze w więzieniu zamiast niego. To, że ten patus Irek z tym żył, nikogo chyba nie dziwi. Ale Basiura?
Ta sprawa pochłonęła już życie Małgosi,T. Komendy i jego rodziny, rodziców Małgosi... A zbrodniarze czują się nadal niewinni i milczą. Straszne.

Elementy polityczne - niepotrzebne. Wieczne ujadanie jednych na drugich, tym razem tych z Wyborczej na tych z prawej.
W ten sposób autorka dodaje swoją cegiełkę do zła tego świata. Choć niby książka ma być po stronie światła.
Poza tym całkiem dobry reportaż.
Śledzę tę sprawę od lat i przede wszystkim zastanawia mnie, jak Basiura mógł spokojnie żyć ze zbrodnią na sumieniu...

Widać ogrom pracy Autorki, wielkie ukłony. Generalnie sprawa jest wszystkim znana. Tomasz Komenda został niesłusznie skazany i przesiedział 18 lat. Wymiar tzw. sprawiedliwości ośmieszył się i pogrążył kompletnie (nazwiska podane do wiadomości). Ireneusz, brutalny człowiek, który w końcu został zatrzymany i osadzony. To wszystko wiadomo. Mnie interesowało jednak, jak funkcjonują, żyją i patrzą na świat rodzice zamordowanej Małgosi. Odpowiedź jest w książce, tyle, że chyba żałuję, że ją poznałam. Rozumiem ból, niepowetowaną stratę, rozpacz i pustkę, której nie da się objąć rozumem. Rozumiem, że celem życia może stać się poszukiwanie prawdy i chęć ukarania sprawców. Nie zrozumiem jednak, jak można odmawiać innym ich prawa do przeżywania bólu i ich własnych dramatów. "Poprawność polityczna" każe milczeć na temat zachowania tych ludzi, uważam, że to straszny błąd. Tomek Komenda wiele wycierpiał, po wyjściu z więzienia byli tacy, którzy dalej opluwali go i obrzucali błotem, wychodząc z założenia, że "nasz ból jest większy niż Twój. Nasz ból jest największy na świecie". Stara prawda o świecie mówi, że tam gdzie w grę wchodzą duże pieniądze, tam zaczynają wychodzić z ludzi demony. Ta książka tylko to potwierdza. Jedyną osobą, poza Tomkiem, który już nie żyje, i którego więzienie przeorało i zmieniło, jest jego Mama. Chylę czoła przed kobietą, której wiara, odwaga i miłość zmieniła kawałeczek świata.

Widać ogrom pracy Autorki, wielkie ukłony. Generalnie sprawa jest wszystkim znana. Tomasz Komenda został niesłusznie skazany i przesiedział 18 lat. Wymiar tzw. sprawiedliwości ośmieszył się i pogrążył kompletnie (nazwiska podane do wiadomości). Ireneusz, brutalny człowiek, który w końcu został zatrzymany i osadzony. To wszystko wiadomo. Mnie interesowało jednak, jak...

Wspaniały reportaż, ogrom pracy wykonany przez autorkę, ale także wyjątkowa zdolność opisania różnych spraw i sytuacji, połączenia w całość bez nudy dla czytelnika. Historia mrozi krew żyłach jak najlepszy kryminał, szczególnie kiedy czytelnik przypomni sobie, że to nie fikcja literacka. Głęboko to wszystko zapadło w moją pamięć: Tomasz Komenda - tak skrzywdzony, aż do końca krótkiego życia, bestialstwo sprawców, bezczelność jednego z oskarżonych - notorycznego gwałciciela, bezradność i nieudolność, wymiaru sprawiedliwości, cierpienie rodziców, a przede wszystkim śmierć Małgosi, niewinnej, młodziutkiej dziewczyny, której wołania o pomoc nikt nie słyszał... Straszne to i smutne... Polecam.

Wspaniały reportaż, ogrom pracy wykonany przez autorkę, ale także wyjątkowa zdolność opisania różnych spraw i sytuacji, połączenia w całość bez nudy dla czytelnika. Historia mrozi krew żyłach jak najlepszy kryminał, szczególnie kiedy czytelnik przypomni sobie, że to nie fikcja literacka. Głęboko to wszystko zapadło w moją pamięć: Tomasz Komenda - tak skrzywdzony, aż do...

Nie wiem, czy mam tu wiele do powiedzenia. Wilczyńska bardzo rzetelnie opisuje wyboje, po których przez ponad dwie dekady toczyło się z przerwami śledztwo w sprawie Małgosi – to samo, które większość ludzi kojarzy wyłącznie z niesłusznym oskarżeniem Komendy. On zresztą też zostaje tu uwzględniony, bo nie sposób o tej sprawie pisać, nie wyliczając kolejnych żyć, które pochłonęła: samej Małgosi, jej rodziców, Tomasza oraz jego bliskich. Niemniej, choć myślą przewodnią było skupić się na Małgosi, bo to ona jest tu najważniejsza, jak sama autorka cytuje, zabrakło w tym właśnie Małgosi. Jest imieniem, ciałem za stodołą, nosicielką źle sfotografowanych śladów zębów – ale nigdy osobą. Wilczyńska sama zauważa, że próbowała się czegoś o tej dziewczynie dowiedzieć, ale nie o tym chciał z nią ojciec zmarłej rozmawiać, toteż niekoniecznie mogę ją winić. Po prostu stwierdzić fakt.

Reportaż napisano bardzo dobrze, ale nie ukrywam, że jest frustrujący w lekturze; frustruje czytanie o ludziach, których lata cierpienia zmieniły w paranoików i nie dają sobie pomóc; frustruje czytanie o bezczelnym gwałcicielu kombinującym jak koń pod górkę, którego agresja przebija nawet ze spisanych cytatów; frustruje czytanie o true crime community, głuchej na logikę, bo za bardzo się wczuli w rolę szeryfów z internetu. Przede wszystkim jednak frustruje, że nigdy nie dowiemy się, co naprawdę miało miejsce od początku do końca; czy Małgosia otrzymała pełnię należnej jej sprawiedliwości.

Nie wiem, czy mam tu wiele do powiedzenia. Wilczyńska bardzo rzetelnie opisuje wyboje, po których przez ponad dwie dekady toczyło się z przerwami śledztwo w sprawie Małgosi – to samo, które większość ludzi kojarzy wyłącznie z niesłusznym oskarżeniem Komendy. On zresztą też zostaje tu uwzględniony, bo nie sposób o tej sprawie pisać, nie wyliczając kolejnych żyć, które...

"Dziewczyna w czarnej sukience" Ewy Wilczyńskiej to rzetelny reportaż na temat zbrodni miłoszyckiej, za którą niesłusznie skazano Tomasza Komendę.
Piętnastoletnia Małgosia brała udział w sylwestrowej dyskotece. Wybrała się tam z koleżankami. W Nowy Rok znaleziono jej okrutnie zmasakrowane ciało.
Dlaczego koleżanki wróciły do domu, a Małgosia nie?
Pomimo prowadzonego dochodzenia pytanie wciąż pozostaje bez odpowiedzi.
W wyniku nieudolnego śledztwa znaleziono kozła ofiarnego i skazano na 25 lat więzienia. Był nim Tomasz Komenda. Dlaczego uznano go winnym gwałtu dokonanego na piętnastoletniej Małgosi? Nie znał dziewczyny. Nigdy nie był w Miłoszycach, w której odbywała się dyskoteka z której Małgosia nie wróciła już do domu. Sylwestra spędzał w domu wraz ze znajomymi. Szybko zasnął. Nie było możliwości, by wymknął się z domu niezauważony. Tak zeznawali wszyscy, z którymi spędzał sylwestrową noc.
Dlaczego nikt im nie uwierzył?
Jeżeli prokurator uważał, że kłamali powinien ich oskarżyć o składanie fałszywych zeznań. Nic zrobił tego. Tomasz Komenda został skazany.
Mimo słabiutkich badań DNA. Przy czym szczęki jak się okazało były pomylone. Zapach źle zabezpieczony.
Uniewinniony po dwudziestu latach Tomasz Komenda wyszedł na wolność. Więzienie zabrało mu najlepsze lata.
Ewa Wilczyńska w reportażu "Dziewczyna w czarnej sukience" opisuje kulisy śledztwa zbrodni miłoszyckiej, która zniszczyła życie bardzo wielu osób.
Pisze o tym jak trudno wrócić do życia na wolności po latach odosobnienia.
O niewyobrażalnym bólu rodziców, których córka została bestialsko zgwałcona i pozostawiona na mrozie co doprowadziło do jej śmierci.
Wreszcie o tym jak pragnienie sprawiedliwości zamienia się w pragnienie zemsty.
Ujawnia błędy, które uniemożliwiły schwytać faktycznych sprawców tej zbrodni.
Wszystko wskazywało przecież, że nie był to jeden.
Czytanie reportażu "Dziewczyna w czarnej sukience" niewyobrażalnie boli. Gula w gardle rośnie z każdą przewracaną stroną. Trudno sobie wyobrazić ból zarówno rodziców zamordowanej Małgosi jak i cierpienie matki Tomasza Komendy.
A jego kilkunastoletni pobyt w więzieniu?
Straszna historia. Znając jej finał wywołuje dodatkowe obrażenia u czytelnika.
Tylko, że są one niczym w porównaniu do tych, których doświadczyli najbliżsi zmarłej Małgosi jak i niesłusznie oskarżonego i więzionego Tomasza Komendy.
Ewa Wilczyńska wykonała tytaniczną pracę pisząc reportaż dotyczący zbrodni miłoszyckiej.
Celem autorki było zrozumieć i współczuć. Jeśli chodzi o współczucie został on osiągnięty.
Zrozumieć, nie sposób. WARTO PRZECZYTAĆ!. GORĄCO POLECAM!

"Dziewczyna w czarnej sukience" Ewy Wilczyńskiej to rzetelny reportaż na temat zbrodni miłoszyckiej, za którą niesłusznie skazano Tomasza Komendę.
Piętnastoletnia Małgosia brała udział w sylwestrowej dyskotece. Wybrała się tam z koleżankami. W Nowy Rok znaleziono jej okrutnie zmasakrowane ciało.
Dlaczego koleżanki wróciły do domu, a Małgosia nie?
Pomimo prowadzonego...