Martyna Raduchowska

Jak to w antologii opowiadań bywa, jedne są lepsze, inne gorsze. Większość opowiadań mnie nie urzekła, ale było kilka, przy których bardzo przyjemnie spędziłam czas (np. "Miodożerka na wakacjach") lub dodatkowo dały do myślenia (np. "Dlaczego nie ma klanu Kruka", "Kikituk"). Miło mi było także wrócić do postaci, które znam i lubię (Srebrne łowy, czarne sidła),czy do ulubionych światów (Demon wewnątrz mnie). Jednak opowiadanie, które mnie pozytywnie zaskoczyło, a ukazany w nim świat ogromnie zaciekawiła, to "Tropiciel", którego autorki, poza antologiami Hardej Hordy, nie znam. Podsumowując: u Jadowskiej - świetna rozrywka, u Hałas - wciągająca plastyczność opisów i wydarzeń, u Kubasiewicz - demony przeszłości i Lady znowu w akcji, u Janusz - szamanizm, ekologiczny nomadyzm przyszłości i próby powrotu pragnienia bogactwa, chciwości i władzy przez powrót do osiadłego trybu życia i niszczenia przyrody, u Raduchowskiej podobnie: szamanizm oraz nomadyzm tyle, że w lodowych ostępach (wędrowne życie zamienione na osiadłe przez chciwość i złamanie tabu),u Nieznaj - ciekawy i niezwykle złożony świat s-f i pomimo, że narracja przeskakiwała z osoby na osobę, to wysoko oceniam to opowiadanie ze względu na świetną kreację postaci (wiemy jacy są, nie dlatego, że autorka tak nam mówi, lecz przez ich słowa i czyny). A co do reszty... Niektóre autorki sięgnęły po wątek kryminalny (nie przepadam),inne po mocno zużyte postacie, które nie mają nic ciekawego do dodania (Wójtowicz). Są opowiadania, które mnie wynudziły, a inne po prostu mi nie podeszły ("Kukułka" zapada w pamięć, chociaż niespecjalnie mi się podoba). Co ciekawe nie było w tym zbiorze opowiadania, które by mnie wyjątkowo zirytowało czy to nadmiarem głupoty, czy nudy (chociaż tutaj najsłabiej było u Hrycyszyn i Chodorowskiej, a Wójtowicz przynajmniej miała fajny pomysł). Zaliczam to jako plus i stwierdzam, że ten zbiorek jest dobry. Zwłaszcza, że na plus należy zaliczyć też ładne wydanie :)