Kontynuacja Łez Mai bardzo dobra książka

Kontynuacja Łez Mai bardzo dobra książka

Do 19 rozdziału pierwsza część z perspektywy Mai. Przemyślenia, monologi, wspomnienia. Brak zakończenia.

Do 19 rozdziału pierwsza część z perspektywy Mai. Przemyślenia, monologi, wspomnienia. Brak zakończenia.

Drugi tom cyklu "Czarne Światła" i teoretycznie kontynuacja Łez Mai, teoretycznie, bo w rzeczywistości mamy tu do czynienia z bardzo ciekawym zabiegiem artystycznym w postaci ukazania tej samej historii co w tomie pierwszym, ale z zupełnie innej perspektywy. I wychodzi to świetnie.
Jak pierwszy tom był po prostu świetnie napisanym kryminałem w cyberpunkowym świecie, tak "Spektrum" jest czymś znacznie ciekawszym. Próbą przedstawienia narracji z perspektywy mentalnej androida. Martyna Raduchowska porwała się na coś bardzo trudnego, ale udało się jej z tego świetnie wybrnąć. A "Spektrum" jest według mnie arcydziełem literatury z nurtu filozoficznego cyberpunku.
Uważałum tak, kiedy pierwszy raz przeczytałum ją w liceum i po kilku latach powrotu do niej, z już znacznie większą wiedzą i doświadczeniem literackim uważam tak samo.

Jedyna rzecz, co do której mam pewne obiekcje w związku z tą książką, to fakt że jednak jest to cześć większej całości. I choć jest bardzo fajnie zastosowany zabieg artystyczny, który się naprawdę świetnie sprawdza, to nie do końca działa to jako samodzielne dzieło i raczej potrzebna jest znajomość pierwszego tomu, Który na szczęście też jest przykładem świetnie napisanej literatury.
No i też ewidentnie widać, że nie miał to być koniec tej większej całości i czuć że ta historia miała w zamyśle być kontynuowana. Co biorąc pod uwagę, że autorka od jakiegoś czasu bawi się z tą serią w George'a Martina to...
Mam wielką nadzieję, że jednak kiedyś ta historia doczeka się jakiejś kontynuacji, albo chociaż adaptacji, bo wykreowany przez Raduchowską świat na łamach tego cyklu ma w sobie zbyt wiele potencjału, by to zmarnować.

Drugi tom cyklu "Czarne Światła" i teoretycznie kontynuacja Łez Mai, teoretycznie, bo w rzeczywistości mamy tu do czynienia z bardzo ciekawym zabiegiem artystycznym w postaci ukazania tej samej historii co w tomie pierwszym, ale z zupełnie innej perspektywy. I wychodzi to świetnie.
Jak pierwszy tom był po prostu świetnie napisanym kryminałem w cyberpunkowym świecie, tak...

Pomysł jest świetny, ukazanie danej historii z dwóch perspektyw, tym bardziej, że przez większość czasu, obydwie postacie nie były obok siebie, a jednak wiele ich łączyło. To, że powtarza się wiele dialogów z pierwszego tomu, jest według mnie sensowne i nie przeszkadzało mi. ALE.. Gdyby ta seria była napisana w inny, bardziej dynamiczny sposób, byłąby świetnym kryminałem. Niestety, opisy uczuć bohaterki zajmują spokojnie ponad połowę książki. To nie jest złe, w historii głównej bohaterki to właśnie uczucia są najważniejszą rzeczą, co nie zmienia faktu, że momentami czułam się znudzona tym? Chyba mogę to tak nazwać. Reansumując, pomysł - prześwietny i jestem mega ciekawa jak historia się rozwinie, wykonanie - choć uwielbiam styl autorki, niestety ta seria jest nie najlepszą reprezentacją jej twórczości.

Pomysł jest świetny, ukazanie danej historii z dwóch perspektyw, tym bardziej, że przez większość czasu, obydwie postacie nie były obok siebie, a jednak wiele ich łączyło. To, że powtarza się wiele dialogów z pierwszego tomu, jest według mnie sensowne i nie przeszkadzało mi. ALE.. Gdyby ta seria była napisana w inny, bardziej dynamiczny sposób, byłąby świetnym kryminałem....

To bardziej 1,5 częsc serji a nie kontynuacja . Mamy tu przedstawione tą samą historie z perspektywy may, niektóre rozdziały te pierwsze i przedostatnie są przepisane słowo w słowo co jest słabe . May jest fajną bohaterką rozumiem te jej rozkminy i jej historie jak się zmieniała ,jej motywacje ale można to było krócej przedstawić i lepiej w niektórych momentach kartkowałem i tylko wyłapywałem to co ważne a resztę omijałem . Ta część według mnie jest słabsza od łzy may dowiadujemy się tu więcej o tym co się działo za murem ,śledztwo zostało trochę pchnięte ale dalej jest dużo niewiadomych i jestem ciekaw jakie będzie rozwiązanie. Czekam na kontynuacje, ta część była fajna, ale mogła być bardziej komkretna.

To bardziej 1,5 częsc serji a nie kontynuacja . Mamy tu przedstawione tą samą historie z perspektywy may, niektóre rozdziały te pierwsze i przedostatnie są przepisane słowo w słowo co jest słabe . May jest fajną bohaterką rozumiem te jej rozkminy i jej historie jak się zmieniała ,jej motywacje ale można to było krócej przedstawić i lepiej w niektórych momentach...

Ogólnie książka przyjemna do słuchania, wciąga ALE dla mnie jeden potężny minus - w zasadzie jest powtórzeniem pierwszej części tylko tym razem opisana z perspektywy Mai. Jasne pojawiają się nowe wątki, ale znaczną część opisuje dokładnie to samo co w poprzedniej części. Coś takiego nie dla mnie i tylko stąd taka niska ocena. Ogólnie bardzo chętnie sięgnę po kolejną część jeśli kiedyś wyjdzie, bo nie wszystko zostało wyjaśnione :)

Ogólnie książka przyjemna do słuchania, wciąga ALE dla mnie jeden potężny minus - w zasadzie jest powtórzeniem pierwszej części tylko tym razem opisana z perspektywy Mai. Jasne pojawiają się nowe wątki, ale znaczną część opisuje dokładnie to samo co w poprzedniej części. Coś takiego nie dla mnie i tylko stąd taka niska ocena. Ogólnie bardzo chętnie sięgnę po kolejną część...

Gorsze od pierwszej części

Gorsze od pierwszej części

W zasadzie pisząc o Spektrum powinien również coś napisać o Łach Mai, ale górę bierze lenistwo. Książki przeczytałem kilka lat po ich premierach i stwierdzam, że autorka i to co napisała jest dla mnie odkryciem na rodzimym poletku SF. Bardzo dickowski klimat, bardzo fajny pomysł z pokazaniem tej samej historii z dwóch punktów widzenia. Tego ostatniego trochę się obawiałem, ale obydwie historie świetnie się uzupełniają a nie powielają. Wiarygodnie przedstawione emocje targające głównymi bohaterami. Mam nadzieję, że p. Raduchowska dopisze kolejną część, bo są pod to przygotowane podstawy.
Dałem 8 gwiazdek, ale w rzeczywistości oceniam książkę na 7,5. Ta dodatkowa gwiazdka, to za nadzieję na 3 tom i rozwinięcie przedstawionego świata.

W zasadzie pisząc o Spektrum powinien również coś napisać o Łach Mai, ale górę bierze lenistwo. Książki przeczytałem kilka lat po ich premierach i stwierdzam, że autorka i to co napisała jest dla mnie odkryciem na rodzimym poletku SF. Bardzo dickowski klimat, bardzo fajny pomysł z pokazaniem tej samej historii z dwóch punktów widzenia. Tego ostatniego trochę się obawiałem,...

Drugą część cyklu "Czarne Światła" ciężko w zasadzie nazwać kontynuacją - bo mamy do czynienia nie z sequelem, ale tą samą historią widzianą oczami innej bohaterki. Ma to kilka plusów, ale też sporo wad.

Po pierwsze - śledzimy te same wydarzenia. Pomimo zmiany perspektywy pierwsze dwa rozdziały i część zakończenia przepisane są niemal słowo w słowo z "Łez Mai". Jeśli czytamy / słuchamy książek jedna po drugiej, łatwo się znudzić.
Po drugie - śledzimy te same wydarzenia. Nowa perspektywa rzuca co prawda sporo światła na wydarzenia zakulisowe z pierwszej części, jednak nadrzędny wątek fabularny prawie nie rusza do przodu.

Mam wrażenie, autorka mogła znacznie lepiej rozplanować drugi tom. Na przykład zamiast praktycznie przepisywać słowo w słowo dwa pierwsze rozdziały, rozpocząć nieco później (chociażby w trakcie zamieszek),a zamiast tego pociągnąć główny wątek nieco dalej.

Na szczęście perspektywa Mai i jej przemiana z nieczułego androida w istotę niemal ludzką jest całkiem ciekawa. Ewolucja z postaci pasywnej, niesionej nurtem wydarzeń w pełnoprawnego bohatera kształtującego akcję to jak dla mnie najlepsza część "Spektrum". Na plus wypada też ograniczenie ilości psychoanalitycznego bełkotu z pierwszej części.

Drugą część cyklu "Czarne Światła" ciężko w zasadzie nazwać kontynuacją - bo mamy do czynienia nie z sequelem, ale tą samą historią widzianą oczami innej bohaterki. Ma to kilka plusów, ale też sporo wad.

Po pierwsze - śledzimy te same wydarzenia. Pomimo zmiany perspektywy pierwsze dwa rozdziały i część zakończenia przepisane są niemal słowo w słowo z "Łez Mai". Jeśli...

Początek i koniec są prawie identyczne jak w pierwszym tomie, tylko ze z perspektywy May. Lecz nic to w sumie nie wnosi bo zmiany są minimalne. Tak więc pierwsze 40-50 jest po prostu nudne, szczególnie że czytałem oba tomy jeden po drugim.

Bieda i post apo za murem.
Jest tam taka bieda aż mechanik ma taki fikuśny specjalny czajniczek do kawy, a dobre androidy zakładają centrum dla uzależnionych.

Początek i koniec są prawie identyczne jak w pierwszym tomie, tylko ze z perspektywy May. Lecz nic to w sumie nie wnosi bo zmiany są minimalne. Tak więc pierwsze 40-50 jest po prostu nudne, szczególnie że czytałem oba tomy jeden po drugim.

Bieda i post apo za murem.
Jest tam taka bieda aż mechanik ma taki fikuśny specjalny czajniczek do kawy, a dobre androidy zakładają...