Sztuka powieści. Antologia wywiadów I z „The Paris Review”. Wywiady z pisarzami

Jakie to jest ciekawe i inspirujące! W tej serii wywiadów pisanych w starym stylu, na bazie wielogodzinnych rozmów, kilku spotkań (co zresztą nie zawsze widać w efekcie końcowym), duzi pisarze mówią o tym, jak pracują. Z przyjemnością obserwowałam, jak wyłania się z tego obraz różnorodności twórców, ich temperamentów, charakterów, nawyków. Jako rodzaj gwaranta sukcesu powstaje nakaz szukania siebie, swojej własnej, niepowtarzalnej drogi, skutecznej tylko w tym pojedynczym wypadku i konfiguracji cech. Szalenie intrygująca lektura.

Jakie to jest ciekawe i inspirujące! W tej serii wywiadów pisanych w starym stylu, na bazie wielogodzinnych rozmów, kilku spotkań (co zresztą nie zawsze widać w efekcie końcowym), duzi pisarze mówią o tym, jak pracują. Z przyjemnością obserwowałam, jak wyłania się z tego obraz różnorodności twórców, ich temperamentów, charakterów, nawyków. Jako rodzaj gwaranta sukcesu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niezwykle ciekawe i odkrywcze są wywody poszczególnych twórców na podobne tematy i pokrewne kwestie literackie; podczas gdy na przykład dla Frischa literatura to zimny intelektualizm i konieczność całkowitego wyzbycia się opisywania emocji, to dla Marqueza wręcz przeciwnie – pisanie musi być jego zdaniem emocjonalne, absolutnie bez żadnego intelektualnego stosunku do opowiadania. DeLillo z kolei wyznaje, że jedną z najważniejszych dla niego spraw w trakcie pisania jest rytm zdania, Cortazar natomiast twierdzi, że pisanie jest jak muzyka jazzowa – opowiadanie oparte jest na jakimś pomyśle, motywie, serii akordów – reszta to pisarska improwizacja. Marquez mówi: „Ostatecznie literatura to po prostu stolarstwo”*, a kilka stron później Faulkner porównuje pisarza do cieśli.

Najciekawsze dla mnie były rozmowy z Marquezem (nic dziwnego – jestem zagorzałym wielbicielem Mistrza) i Faulknerem (co dziwniejsze, jako że nie zachwycam się jego prozą, chociaż oczywiście jestem świadomy jej wielkości). Kolumbijczyk wyznał między innymi, że chciałby napisać reportaż o Polsce (wywiad przeprowadzano w niezwykle dla nas ważnym roku 1981), ale w naszej ojczyźnie jest dla niego zbyt zimno.

Zachwyciły mnie poglądy Faulknera na pisanie i pisarzy, jego bezkompromisowość, mądrość, brak kokieterii i udawania. Pokora, a jednocześnie świadomość własnej wartości i swoich (jako twórcy) obowiązków.

Więcej o książce poczytasz na blogu Poczytane.pl: http://poczytane.pl/sztuka-powiesci-antologia-wywiadow-i-z-the-paris-review-wywiady-z-pisarzami-tlumaczenie-dobromila-jankowska-adam-pluszka/

Niezwykle ciekawe i odkrywcze są wywody poszczególnych twórców na podobne tematy i pokrewne kwestie literackie; podczas gdy na przykład dla Frischa literatura to zimny intelektualizm i konieczność całkowitego wyzbycia się opisywania emocji, to dla Marqueza wręcz przeciwnie – pisanie musi być jego zdaniem emocjonalne, absolutnie bez żadnego intelektualnego stosunku do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobra książka. Wywiady z autorami, którzy przedstawiają swoją twórczość i odnoszą się do twórczości innych. Dla mnie najciekawsze wywiady to z S. Bellow. A. Huxley’em, V. Nabokovem i oczywiście z M. Houellebecq’iem dla którego nabyłem książkę do swoich zbiorów. W/w autorzy znajdują się na mojej liście ulubionych i znałem ich twórczość. Natomiast bardzo mnie zainteresowali J. Barnes i J. Marías, po których sięgnę z cała pewnością w tym roku.
Polecam wszystkim których interesuje warsztat pisarza i jego postrzeganie rzeczywistości.

Bardzo dobra książka. Wywiady z autorami, którzy przedstawiają swoją twórczość i odnoszą się do twórczości innych. Dla mnie najciekawsze wywiady to z S. Bellow. A. Huxley’em, V. Nabokovem i oczywiście z M. Houellebecq’iem dla którego nabyłem książkę do swoich zbiorów. W/w autorzy znajdują się na mojej liście ulubionych i znałem ich twórczość. Natomiast bardzo mnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

http://lesnaczytelnia.blogspot.com/2018/12/sztuka-powiesci.html

http://lesnaczytelnia.blogspot.com/2018/12/sztuka-powiesci.html

Pokaż mimo to

Ostatnio polubiłam wywiady, a z tych wyciągnęłam sporo inspirujących cytatów. Jeżeli ktoś lubi czytać i może zamierza pisać, to polecam sięgnąć po tę książkę.

Ostatnio polubiłam wywiady, a z tych wyciągnęłam sporo inspirujących cytatów. Jeżeli ktoś lubi czytać i może zamierza pisać, to polecam sięgnąć po tę książkę.

Pokaż mimo to

szokująco mało w tym treści, jak na rozmowy z najwybitniejszymi twórcami minionego stulecia. można za to wyrobić sobie opinię o charakterze i sposobie bycia tych pisarzy, co też ma jakąś wartość.

szokująco mało w tym treści, jak na rozmowy z najwybitniejszymi twórcami minionego stulecia. można za to wyrobić sobie opinię o charakterze i sposobie bycia tych pisarzy, co też ma jakąś wartość.

Pokaż mimo to

„The Paris Review” to prestiżowy magazyn literacki, który słynie z doskonałych wywiadów. Najlepsze z nich, wybrane z ostatnich sześciu dekad, złożyły się na dwutomową antologię zatytułowaną „Sztuka powieści”. Pierwszą rzeczą, która rzuca się w oczy, są przekorne okładki: niebieska dla pisarek, koralowa dla pisarzy. Zacznę więc równie przewrotnie: panowie przodem.

„Wywiady z pisarzami” rozpoczyna rozmowa z Michelem Houellebecquiem i trzeba przyznać, że była to bardzo dobra redaktorska decyzja: najsłynniejszy żyjący pisarz francuski podnosi poprzeczkę wysoko. Jest błyskotliwy, zabawny, prowokujący, szokująco szczery.

„ — Skąd pan bierze odwagę, żeby pisać niektóre rzeczy, które pan pisze? — zapytałam.

- Och, to proste. Po prostu udaję, że już nie żyję.”
(...)

Cała recenzja do przeczytania tutaj:
https://zapiskinamarginesie.pl/2017/11/18/jesli-ktos-chce-pisac-to-pisze/

„The Paris Review” to prestiżowy magazyn literacki, który słynie z doskonałych wywiadów. Najlepsze z nich, wybrane z ostatnich sześciu dekad, złożyły się na dwutomową antologię zatytułowaną „Sztuka powieści”. Pierwszą rzeczą, która rzuca się w oczy, są przekorne okładki: niebieska dla pisarek, koralowa dla pisarzy. Zacznę więc równie przewrotnie: panowie przodem.

„Wywiady...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobre wywiady z dobrze wykształconymi ludźmi, których wypowiedzi dają do myślenia. Czyta się z przyjemnością, odkrywając prawdy dobrze znane, ale podane na nowo, w nowej odsłonie, z nowym przesłaniem. Pisanie jest rzemiosłem, które wymaga czasu, początki są trudne i nie należy się nimi zniechęcać. Niewiele w tym koterii, wiele pokory wobec słowa i samego siebie. Każdy z pisarzy odsłania się ostrożnie, uważając, że nie oni są ważni, ważna jest literatura.
Jeden jedyny minus. Szkoda, że wśród tych wielkich nazwisk brakuje choćby jednej kobiety. Mam jednak nadzieję, że i takie pozycje zaczną się niebawem ukazywać.

Bardzo dobre wywiady z dobrze wykształconymi ludźmi, których wypowiedzi dają do myślenia. Czyta się z przyjemnością, odkrywając prawdy dobrze znane, ale podane na nowo, w nowej odsłonie, z nowym przesłaniem. Pisanie jest rzemiosłem, które wymaga czasu, początki są trudne i nie należy się nimi zniechęcać. Niewiele w tym koterii, wiele pokory wobec słowa i samego siebie....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

przyjemnie spędzony czas, choć można dyskutować nad doborem autorów - zamiast nudnego frischa czy bellowa na przykład bradbury i jego wspaniała historia o mr. electrico czy thompson. a w paris rewiu znowu zakorkowali dostęp, więc płacenie za polskie tłumaczenia zebrane w książeczkach zaczęło mieć pewien sens.

przyjemnie spędzony czas, choć można dyskutować nad doborem autorów - zamiast nudnego frischa czy bellowa na przykład bradbury i jego wspaniała historia o mr. electrico czy thompson. a w paris rewiu znowu zakorkowali dostęp, więc płacenie za polskie tłumaczenia zebrane w książeczkach zaczęło mieć pewien sens.

Pokaż mimo to

Artysta malarz obiera odpowiednią perspektywę, przenosząc rzeczywistość na płótno odwzorowuje ją farbą i pędzlem. Pisarz włada piórem (tudzież w wersji współczesnej klawiaturą), świat wyobraźni przenosi na papier. Pisanie powieści, tak jak malowanie obrazu, to swego rodzaju sztuka, artyzm. Co za nim stoi? Jakie uwarunkowania, aspiracje, inspiracje, przyzwyczajenia? Jak wygląda warsztat i pogląd na świat kilkunastu czołowych, niemal klasycznych już pisarzy?

Założone w 1953 r. w Paryżu The Paris Review to niewątpliwie jedno z bardziej cenionych, poważanych i wpływowych czasopism literackich, jakie kiedykolwiek powstały. Na jego łamach publikowało wielu znanych i cenionych literatów, w tym chociażby Philip Roth czy Samuel Beckett. Na potrzeby magazynu przeprowadzono kilkadziesiąt wywiadów z czołowymi twórcami współczesnej literatury. Treść owych rozmów zebrana została w antologię zatytułowaną Sztuka powieści. Antologia wywiadów z The Paris Review. Tom pierwszy obejmuje wywiady z pisarzami, tom drugi z pisarkami.

Nazwisk prozaików, z którymi przeprowadzono wywiady, a które to zebrane zostały w pierwszej części antologii, przedstawiać nikomu nie trzeba. Usystematyzowane zostały w chronologii odwrotnej, czyli od najmłodszych, najbardziej nam współczesnych twórców jak Michel Houellebecq czy Julian Barnes, poprzez tych odrobinę starszych, jak przykładowo Julio Cortázar czy Gabriel García Marquez, by zamknąć antologię dialogiem z Aldousem Huxleyem czy Ernestem Hemingwayem.

Każda z rozmów poprzedzona została odautorskim, dziennikarskim wstępem, w którym to przedstawione zostały warunki w jakich przeprowadzono wywiad z uwzględnieniem nastroju przepytywanego literata. Czasem konwersację odbywano zatem w cichym i ustronnym miejscu, najczęściej domu mieszkalnym pisarza, innym razem w gwarnej restauracji. Raz dziennikarz przepytywał rozkapryszonego Maxa Friscah czy pretensjonalnegp Vladimir Nabokov, innym razem w centrum uwagi znalazł się zarażający pogodą ducha Jorge Luis Borges. Tego rodzaju introdukcja pozwala odbiorcy na wczucie się w okoliczności dialogu oraz potęguje odczucie „podglądania”, naocznego przyglądania się prowadzonej rozmowie.

Kim zatem są / byli jedni z wybitniejszych światowych twórców literatury? Czym jest / był dla nich proces twórczy? Sztuka powieści… to kompendium wiedzy dotyczącej warsztatu pracy pisarza. Spośród dziesiątek ciekawostek, z omawianej antologii wyłowić można chociażby takie fakty jak ten, iż amerykański pisarz Don DeLillo zazwyczaj pisze z marszu, bez żadnego, wcześniej zarysowanego planu. Dla Julio Cortázara literatura była formą gry, a historia od której rozpoczynał przygodę z piórem kiełkowała w nim od wielu tygodni przed rozpoczęciem procesu twórczego. Marquez zaś, podobnie jak jego kolega po fachu Proust, wychodził z założenia, że pisanie to dziesięć procent inspiracji i dziewięćdziesiąt procent potu.

Dziennikarze przeprowadzający wywiady z literatami nie silili się przesadną na dyplomację. Ich pytania są dosyć odważne, choć w każdym wywiadzie sobie podobne. Konwersacje są ciekawe, aczkolwiek nie sposób ich czytać jednym ciągiem. Odpytywani twórcy czasem śmielej, innym razem zupełnie naturalnie i sympatycznie, a czasem wręcz obcesowo udzielają odpowiedzi na poruszane tematy. Stosowanie sztucznych stymulantów podczas pisania, artystyczna samotność czy stosunek do krytyki – to jedne z wielu poruszanych problemów. Poprzeplatane prywatnymi literackimi sympatiami i antypatiami rozmówców, inspiracjami literackimi oraz opisami nawyków stosowanych podczas pracy, dają dosyć jasny obraz przepytywanych mistrzów pióra.

Antologia wywiadów I z The Paris Review. Wywiady z pisarzami to spójna, choć dosyć monotematyczna antologia, w której to na warsztat pracy pisarzy spoglądać można zza ich pleców, niemal podglądając. Dialogi są dość żywe, emocjonalne, w sposób oczywisty ukazują nie tyleż przyzwyczajenia, co naturę przepytywanych pisarzy. Procesy twórcze przedstawione zostały od kuchni, zainspirują jednak tylko i wyłącznie mocno zainteresowanego niniejszą tematyką odbiorcę.

www.bookiecik.pl

Artysta malarz obiera odpowiednią perspektywę, przenosząc rzeczywistość na płótno odwzorowuje ją farbą i pędzlem. Pisarz włada piórem (tudzież w wersji współczesnej klawiaturą), świat wyobraźni przenosi na papier. Pisanie powieści, tak jak malowanie obrazu, to swego rodzaju sztuka, artyzm. Co za nim stoi? Jakie uwarunkowania, aspiracje, inspiracje, przyzwyczajenia? Jak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to