Martin Vopěnka

Potem często wyobrażałem sobie, że idziemy razem ścieżką po zboczu niedalekiej góry, ręka w rękę. Wychodzimy wcześnie rano, a w południe mie...

Potem często wyobrażałem sobie, że idziemy razem ścieżką po zboczu niedalekiej góry, ręka w rękę. Wychodzimy wcześnie rano, a w południe miejscowi widzą nas, jak już wysoko na niebie wspinamy się po bielusieńkich obłokach. O takich podróżach marzyłem - dalekich i bez powrotu, podczas których podróżujący znikają innym z oczu i z myśli.

Tylko nacisk pleców na łóżko zakłóca poczucie szybowania w bezgranicznej przestrzeni, w której moje ciało zlewa się z nieskończonością. Po c...

Tylko nacisk pleców na łóżko zakłóca poczucie szybowania w bezgranicznej przestrzeni, w której moje ciało zlewa się z nieskończonością. Po chwili uwalniam się również od tego fizycznego kontaktu i płynę. Płynę uwolniony od wszystkiego, co jest ziemskie, wszystkiego co mnie ogranicza. Gdyby tak wyglądała śmierć, to nawet chętnie bym umarł.