Źródło: By Photograph by Jeff Lowenthal. Published by Viking Press. - Scan via Common Crow Books. Cropped and retouched; see upload history for unretouched original scan., Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=90392399
Amerykański pisarz, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1976. Rodzice Bellowa byli żydowskimi imigrantami z Petersburga (wyemigrowali w 1913). W dzieciństwie, które – jak napisze po latach – „było po części rubieżą, po części polskim gettem, po części średniowieczem”[potrzebny przypis], otrzymał staranne wykształcenie talmudyczne, ale oprócz tego czytywał także klasyków i nauczył się 4 języków. Za swoje rodzinne miasto uważał Chicago, gdzie Bellowowie przeprowadzili się w 1924. W szkole średniej założył wraz z kolegami kółko literackie. Pisarz kształcił się od 1933 na Uniwersytecie Chicagowskim, który porzucił na rzecz Northwestern University, gdzie studiował antropologię i socjologię. Po krótkiej aspiranturze na Uniwersytecie Wisconsin w Madison powrócił do Chicago i rozpoczął pracę pisarską. Był zatrudniony jednocześnie w trzech miejscach: jako urzędnik w komisji federalnej, wykładowca w instytucie pedagogicznym oraz redaktor w Encyclopædia Britannica.
Podczas II wojny światowej Bellow służył w piechocie morskiej. W 1944 zadebiutował powieścią psychologiczną Stan zawieszenia, przedstawiającą duchowe wzloty i upadki mężczyzny czekającego na powołanie do wojska. Utwór ten, napisany w formie dziennika, został nazwany przez amerykańskiego krytyka Edmunda Wilsona „jednym z najprawdziwszych świadectw nastrojów całego pokolenia, dorastającego w czasie wielkiego kryzysu i wojny światowej”. W latach 1946–1948 Bellow wykładał na Uniwersytecie Minnesoty. W tym czasie wydał też powieść pt. Ofiara, w której poruszał problem stosunku Żydów do „gojów”. Choć książka nie cieszyła się wielką popularnością, pisarz otrzymał stypendium Guggenheima. Pozwoliło mu ono przebywać w latach 1948-1949 w Paryżu i Rzymie, gdzie pracował nad kolejną powieścią. Ukazała się ona w 1953 i uznana została „Książką roku” w Stanach Zjednoczonych. Przypadki Augie Marcha z narracyjną swadą, nawiązująca do tradycji powieści łotrzykowskiej, opowiadały dzieje młodego Żyda z Chicago, który broni się przed społeczeństwem, nieakceptującym jego stylu życia, swojej wolności i niezależności.
Ukazywał losy jednostek wyobcowanych, zwykle amerykańskich Żydów, zmagających się z własną nadwrażliwością i biernością, z obojętnością otoczenia i uprzedzeniami rasowymi.
Studium depresji nerwicowej (nerwicy depresyjnej?),czy też amerykańska odpowiedź na "Ulissessa" z pięknymi opisami "momentów widzenia" i mnóstwem monologu wewnętrznego. Powieść złożona z motywów, które w historii literatury mają poczesne miejsce i tego chyba Saul Bellow jest nieco za bardzo świadomy, trochę na siłę próbuje ze swojej ufabularyzowanej autobiografii uzupełnionej przemyśleniami popełnić wielkie dzieło.
Bo cyt. "w każdym intelektualiście siedzi gdzieś durny buc" :)
Jak przystało na pisarza "amerykańskiego nurtu żydowskiego" powieść jest inteligentna, miejscami dowcipna, generalnie melancholijna i zabarwiona tragizmem postaci.
Od razu przychodzą na myśl te mniej zabawne filmy Woody'ego Allena, dla którego dzieła Bellowa musiały być wielką inspiracją (zapewne nie ma przypadku w tym, że autor "Herzoga" zagrał samego siebie w filmie "Zelig").
W gruncie rzeczy to dobra literatura, której przydałoby się trochę więcej stylistycznego luzu i nieco mniej intelektualnego rozpasania.