Dar Humboldta

Bardzo dlugo czytalem, początek napisany nieźle, później było bardzo nużąco choć te zdania są naprawdę dobre, historia jest o "niczym" a jednak brniesz w tą opowieść o starym pisarzu i życiu, które zawsze zaskakuje.

Bardzo dlugo czytalem, początek napisany nieźle, później było bardzo nużąco choć te zdania są naprawdę dobre, historia jest o "niczym" a jednak brniesz w tą opowieść o starym pisarzu i życiu, które zawsze zaskakuje.

Amerykańska impresja życia. Dobre, ale na pewno sporo mi umknęło. Wrócę do tego świata, bo inaczej się nie da.

Amerykańska impresja życia. Dobre, ale na pewno sporo mi umknęło. Wrócę do tego świata, bo inaczej się nie da.

Dawno nie miałem sytuacji, gdy podczas lektury targały mną zachwyt i zniesmaczenie. Ze względu na rozmiar, kończyłem więc lekturę mocno emocjonalnie poobijany.

No to najpierw o plusach. Bohaterowie są cudownie wielowymiarowi, zeitgeist lat 70-tych XX wieku odmalowany w wysmakowany sposób . Jest wiele błyskotliwych spostrzeżeń („Koniunktura na kulturę wspaniała, a Nowy Jork marzy, aby dołączyć do ZSRR”, „Życie straciło zdolność do samoorganizacji i od czasów Machiavellego intelektualiści doszli do wniosku, że to ich robota) i opisów („Nawet krzaki wyglądały, jakby utrzymywała je pomoc społeczna”). Wspaniała opowieść o przyjaźni, wyrastająca wprost z egzystencjalizmu, z mocno związaną pętlą humanizmu, infinityzmu i tragizmu.

Z drugiej jednak strony można odnieść wrażenie, że Bellow podoklejał część wątków na siłę, chcąc odmalować pełniejszą „swoją” prawdę o Ameryce, przez co ucierpiała spójność opowieści. „Dar Humboldta” ma jednak siłę opowieści pobudzającej wyobraźnie, na długo zapadającej w pamięć. Komu nie straszne zmagania ze wspomnianymi ułomnościami – polecam.

Dawno nie miałem sytuacji, gdy podczas lektury targały mną zachwyt i zniesmaczenie. Ze względu na rozmiar, kończyłem więc lekturę mocno emocjonalnie poobijany.

No to najpierw o plusach. Bohaterowie są cudownie wielowymiarowi, zeitgeist lat 70-tych XX wieku odmalowany w wysmakowany sposób . Jest wiele błyskotliwych spostrzeżeń („Koniunktura na kulturę wspaniała, a Nowy...

Majstersztyk. Wróciłem do tej książki po jakimś czasie by poszukać cytatu. Wrócę jeszcze nie raz.

A tak z zupełnie innej beczki:
Cytryn (imię głównego bohatera) - żółty kwarc, ma właściwości, które w bardzo skondensowany sposób charakteryzują i postać:
Spójność: kruchy
Skupienie: ziarniste, pręcikowe, zbite.

Kruchy, zbity pręcik Citrine :)

Majstersztyk. Wróciłem do tej książki po jakimś czasie by poszukać cytatu. Wrócę jeszcze nie raz.

A tak z zupełnie innej beczki:
Cytryn (imię głównego bohatera) - żółty kwarc, ma właściwości, które w bardzo skondensowany sposób charakteryzują i postać:
Spójność: kruchy
Skupienie: ziarniste, pręcikowe, zbite.

Kruchy, zbity pręcik Citrine :)

Przygody modnego literata-safanduły z łoskotem zderzającego się, na progu własnej starości z urokami życia w nowoczesnym społeczeństwie kapitalistycznym. Wygłaszającego przy tym nieustannie bardzo bełkotliwe intelektualizmy. Co poniekąd sprawiło, że chwila mi zeszła zanim jakoś dostroiłem się do tej narracji.
Przy czym, nieco mi to przypominało przynajmniej w warstwie konkluzji "układ" Kazana. Podobnie jak tam, kryzys wieku średniego pozostawia za sobą w życiu bohatera gruntownie wypalone zgliszcza, ale i jutrzenkę w postaci nieoczekiwanie odnalezionego sensu.
Z tym, że w przypadku "daru Humboldta" dzieje się to w zdecydowanie bardziej prześmiewczy sposób.
Plus mistrz drugiego planu w postaci niejakiego Rinaldo Cantabile.

Przygody modnego literata-safanduły z łoskotem zderzającego się, na progu własnej starości z urokami życia w nowoczesnym społeczeństwie kapitalistycznym. Wygłaszającego przy tym nieustannie bardzo bełkotliwe intelektualizmy. Co poniekąd sprawiło, że chwila mi zeszła zanim jakoś dostroiłem się do tej narracji.
Przy czym, nieco mi to przypominało przynajmniej w warstwie...

Dar Humboldta to nie jest książka na leniwe i słoneczne popołudnie. Nie wystarczy jej przeczytać, trzeba też mocno się skupić bo w pełno docenić jej wyjątkowość.
Książka o przyjaźni, o życiu, o Ameryce ze wszystkimi odcieniami. Niełatwy,ale intrygujący język. Liczne dygresje, rozważania, odwołania- warto poświęcić jej swój wolny czas.

Dar Humboldta to nie jest książka na leniwe i słoneczne popołudnie. Nie wystarczy jej przeczytać, trzeba też mocno się skupić bo w pełno docenić jej wyjątkowość.
Książka o przyjaźni, o życiu, o Ameryce ze wszystkimi odcieniami. Niełatwy,ale intrygujący język. Liczne dygresje, rozważania, odwołania- warto poświęcić jej swój wolny czas.

Wybitna, to ciągłego powracania.

Wybitna, to ciągłego powracania.

Ameryka - momentami błyskotliwie

Ameryka - momentami błyskotliwie

Celowo przeintelektualizowana, ale niechcący też dość nudna. Nie wciąga, poza kilkoma świetnymi fragmentami. Męczyłem się, nawet jeśli to wszystko było trafne, prawdziwe.

Celowo przeintelektualizowana, ale niechcący też dość nudna. Nie wciąga, poza kilkoma świetnymi fragmentami. Męczyłem się, nawet jeśli to wszystko było trafne, prawdziwe.

Świetna lektura. Opowieść o środowisku pisarzy; od szaleństwa po wzruszenie.

Świetna lektura. Opowieść o środowisku pisarzy; od szaleństwa po wzruszenie.