Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść rozwija się powoli, poznajemy wszystkie szczegóły tamtejszego życia, sposób prowadzenia rozmów, konwenanse, sposób ubioru. Czasami jest tego zbyt dużo, szczególnie szczegółowych rozmów, ze wszystkim zwrotami grzecznościowymi. Gdy akcja książki się rozwija, bardzo powoli jak wspominałam, zaczyna nabierać tempa i .... nagle się kończy. Zupełnie się tego nie spodziewałam. Niezbyt mi się podoba punkt kulminacyjny w ostatnim zdaniu tej części. Właściwie się zdziwiłam, że są kolejne części. Nie jestem pewna czy chcę je przeczytać. Bohaterowie przez te wszystkie konwenanse wydają się do siebie podobni. I tak czasami mylili mi się doktorzy, myliły mi się Emilia z Zuzanną, mężowie głównych bohaterek też. Wyraźnie były zdecydowanie Aurelia z Matyldą, Łemkowie oraz Eudokia. Tutaj należy podkreślić, że rola tej ostatniej jest zupełnie poboczna i właściwie nie wiem po co została wprowadzona, ponieważ kończy się w niewyjaśniony sposób. Autorka przeplata bohaterów historycznych z fikcyjnymi. Ja niestety na historii się nie znam, więc niewiele mi mówią te wszystkie osobistości. Ciekawa jest natomiast relacja dwóch narodów na jednej ziemi, ich współpraca i podział ról między Rusnaków i Polaków na terenie Austro-Węgier.