Powiew ciepłego wiatru

Cóż to była za Saga... Ostatnia część to moje pokolenie a co za tym idzie mnóstwo wspomnień. Tych złych i tych wspaniałych. Nie mam nic wspólnego z Nową Hutą ale czasy PRL i nasze relacje będą dla wielu z nas jeszcze długo niezapomniane.
Nie na darmo często moje dzieci mówią mi jak zazdroszczą mojemu pokoleniu naszego dzieciństwa i tego jak najczęściej funkcjonowaliśmy.
Polecam gorąco tę lekturę.

Cóż to była za Saga... Ostatnia część to moje pokolenie a co za tym idzie mnóstwo wspomnień. Tych złych i tych wspaniałych. Nie mam nic wspólnego z Nową Hutą ale czasy PRL i nasze relacje będą dla wielu z nas jeszcze długo niezapomniane.
Nie na darmo często moje dzieci mówią mi jak zazdroszczą mojemu pokoleniu naszego dzieciństwa i tego jak najczęściej...

„ Nie każdemu dane jest pełne szczęście. Jednym towarzyszy przez całe życie. Inni musieli na nie trochę poczekać. Są tacy co dostają je tylko na chwilę. A Bóg niech ma w swojej pieczy tych, którzy otrzymują jedynie namiastkę lub iluzję.” (str.189)

Piąta i ostatnia część nowohuckiej historii. Mieliśmy okazję prześledzić powstanie Nowej Huty, ważne wydarzenia, które miały tam miejsce, rozwój, trudności z jakimi musieli się zmierzyć robotnicy tam zatrudnieni. Ta część obejmuje lata 1977-1991, a więc bogaty rozdział w historii Polski.
Pora też pożegnać bohaterów rodzin Pawłowskich i Szymczaków, z którymi czytelnik bardzo się zżył. Śledzimy losy trzech pokoleń rodzin, którzy zaznali wiele złego, odebrano im ojcowiznę, zabrano oszczędności. Musieli uciekać z rodzinnych Pawlic i szukać pracy w Nowej Hucie. Najstarsze pokolenie miało najgorzej. Dotknęło ich piętno II Wojny Światowej. Na własnej skórze doświadczyli okrucieństwa Sowietów. A później przyszły czasy komuny gdzie Polak znęcał się nad rodakiem, co rusz wybuchały strajki w których brali udział i boleśnie odczuli to na własnej skórze. Czasy kiedy sklepy były puste, by zdobyć cokolwiek stało się w kolejkach, ciągłe podwyżki, a inflacja goniła inflację.

Czas upływał zabierając im młodość i zdrowie. Marzenia o lepszym świecie legły w gruzach. W pewnym momencie odpuścili sobie walkę z władzą, przekazując pałeczkę młodym. Lecz jedno trzeba przyznać byli kochającą się rodziną, dbali o siebie wzajemnie, wspierali w trudnych sytuacjach i materialnie i duchowo. Starali się trzymać razem i wspólnie rozwiązywać problemy. Każdy męski członek rodziny odczuł pałkę policyjną na swoim grzbiecie, aresztowania i bolesne przesłuchiwania. Każde pokolenie walczyło o poprawę sytuacji bytowej, o lepszą Polskę z różnym skutkiem.

W tej części Krystyna po śmierci męża wróciła do nałogu alkoholowego i trwała w nim do końca. Chciała by świat kręcił się wokół niej. Wywierała presję na bliskich. Jej córka mając dosyć pijaństwa matki postanowiła się usamodzielnić. Los i mąż zadecydowali o jej przyszłości. Jej mąż był zazdrosny i zaborczy. Izolował ją od rodziny i znajomych i coraz bardziej podporządkowywał sobie. Krytykował wszystko co robiła.
Dorota wreszcie odnalazła swoje szczęście w życiu wiążąc się z partnerem, którego od lat darzyła uczuciem z wzajemnością.

Karol nie miał szczęścia do kobiet. Wszystkie jego związki kończyły się tragicznie.

Wdowa Sabina ledwo wiązała koniec z końcem. Poznała też prawdę o swoim mężu, który nie był tak kryształowy jak o nim myślała.
W małżeństwie Julii czasowo pojawił się chłód i zobojętnienie.
Starsze pokolenie miało szereg mrocznych sekretów, które skrzętnie skrywali. Jednak powoli kolejne pokolenia odkrywało ich tajemnice.
W małżeństwach pobieranych w młodym wieku z miłości, szybko zapanowała rutyna i zobojętnienie. Praca, dzieci, zdobywanie jedzenia w pustych sklepach wypełniało ich życie. Uczucie i marzenia szybko się ulatniały.

Ciężkie było życie w komunistycznym kraju. Ludzie borykali się z wieloma problemami. Bezpieka inwigilowała ludzi, wymuszała zaznania, szantażowała, zmuszała do współpracy. Ludzie byli zmęczeni. Gospodarka była w ruinie, a propaganda nie odpuszczała. Później wprowadzono stan wojenny, a w konsekwencji liczne aresztowania i strajki w zakładach pracy i na uczelniach tłumionych w brutalny sposób. Zawiązywały się komitety strajkowe. Naród nie chciał się pogodzić z utratą wolności i ograniczeniom stanu wojennego, dając pokaz buntu w różnych formach.

Bohaterowie przeżywali wzloty i upadki. W życiu doznawali radości i smutku, żałoby i tragicznych momentów. Różnie potoczyły się losy dzieci i wnuków bohaterów. Na koniec przytoczę cytat nestorki rodu „ Zawsze jest jakieś jutro, na które warto czekać.” (str.470)

„ Nie każdemu dane jest pełne szczęście. Jednym towarzyszy przez całe życie. Inni musieli na nie trochę poczekać. Są tacy co dostają je tylko na chwilę. A Bóg niech ma w swojej pieczy tych, którzy otrzymują jedynie namiastkę lub iluzję.” (str.189)

Piąta i ostatnia część nowohuckiej historii. Mieliśmy okazję prześledzić powstanie Nowej Huty, ważne wydarzenia, które miały...

To już ostatnia, piąta część sagi "Spacer Aleją Róż", a ja zdążyłam się zżyć z bohaterami i będzie mi ich brakować, ale przecież pojawią się jeszcze w dwóch tomach serii NOWE CZASY, więc rozstanie nie będzie ostateczne.

Większość członków rodzin, których losy śledzimy od początku, zdążyła się zestarzeć, niektórzy niestety umarli z przyczyn naturalnych, ale też i z powodu chorób czy tragicznych wypadków losowych. Coraz bardziej na plan pierwszy wysuwają się młodsze pokolenia czyli dzieci i wnuki bohaterów książki. Taka jest po prostu kolej rzeczy.

Różnie ułożyły się losy Szymczaków, Pawłowskich, Kulków czy też bohaterów negatywnych w osobach Marczyków. W małżeństwie Julii i Wawrzka zaczęło zgrzytać. Również Ewa, córka Krystyny wpadła z deszczu pod rynnę, bo chcąc uwolnić się spod skrzydeł matki alkoholiczki trafiła pod dach męża tyrana, więc przytłacza ją codzienność, gdyż wszystkie obowiązki, łącznie z opieką nad dziećmi ma na swoich barkach, a mąż stosuje przemoc w stosunku do niej i do ich dzieci. Natomiast dwie kobiety, które przedwcześnie zostały wdowami, zupełnie pogubiły się w życiu. Mowa tu o Sabinie, która zamiast na deskach teatru, tyra w barze mlecznym za psie pieniądze i jest zastraszana przez bezpiekę. A ma jeszcze dzieci na utrzymaniu. W dodatku dowiaduje się, że mąż nie był jej wierny i w spadku zostawił nieślubne dziecko. Z kolei Krystyna wróciła do nałogu alkoholowego i jest już bliska dna. Czy rodzina poda jej pomocną dłoń i pomoże jej się pozbierać? Do wielkiej tragedii doszło też w rodzinie Karola i Gabrysi. Ale nie tylko u nich. W zadziwiający i zupełnie niespodziewany sposób potoczyły się losy prostytutki - Bożeny Morek, którą bardzo polubiłam, bo ta prostytucja to przecież nie był do końca jej dobrowolny wybór, przynajmniej na pewnym etapie życia.

Ostatni tom został zdominowany przez ważne dla Polski wydarzenia polityczne jak chociażby fakt wyboru Polaka, Karola Wojtyły na papieża a potem jego pielgrzymkę do ojczyzny i tak ważne wówczas słowa o zmianie oblicza tej ziemi. Ogłoszono też stan wojenny i godzinę policyjną. Ludzi spotykały represje ze strony ZOMO. Jakby tego wszystkiego było mało, to Polskę nawiedziła zima stulecia, która sparaliżowała na jakiś czas życie obywateli. A z pozytywnych zmian, to warto odnotować, iż w Nowej Hucie powstał wreszcie kościół, o który mieszkańcy tak długo zabiegali. Nadeszła też długo wyczekiwana demokracja, ale czy przyniosła oczekiwany dobrobyt i dobrostan? Z takich bardziej zabawnych wydarzeń, ale raczej z rodzaju czarnego humoru, można wymienić zamach na pomnik Lenina, nie do końca udany, przez co przyjęło się powiedzonko: Co to jest? Stoi w Hucie ne jednym bucie?" Hihi. Ale z tym pomnikiem w dalszym ciągu wydarzeń dla jednego z bohaterówe książki wydarzy się coś bardzo złego i tragicznego w skutkach.

Życie bohaterów książki nieodłącznie zostało wpisane we wszystko, co się wówczas w kraju działo, a do tego dochodziły różne zawirowania i tragedie w życiu osobistym członków poszczególnych rodzin. Myślę, że przy okazji tego ostatniego tomu, warto powiedzieć, że cała saga jest dobrze napisana, bardzo wiernie oddany charakter Nowej Huty i zmian jakie przechodziła na przestrzeni lat oraz klimat ówczesnego ustroju politycznego. Nie jest to moja ulubiona saga (bardziej skłaniam się ku autorkom takim jak Joanna Jax czy Magdalena Wala),ale z pewnością czasu spędzonego przy czytaniu tych pięciu tomów nie uważam absolutnie za stracony i dlatego spotkam się ponownie z bohaterami serii w nowym cyklu, o którym wspomniałam na początku czyli NOWE CZASY, więc przedłużę sobie przyjemność spotkania z dobrze mi już znanymi postaciami.

To już ostatnia, piąta część sagi "Spacer Aleją Róż", a ja zdążyłam się zżyć z bohaterami i będzie mi ich brakować, ale przecież pojawią się jeszcze w dwóch tomach serii NOWE CZASY, więc rozstanie nie będzie ostateczne.

Większość członków rodzin, których losy śledzimy od początku, zdążyła się zestarzeć, niektórzy niestety umarli z przyczyn naturalnych, ale też i z powodu...

Wciągająca, klimatyczna i dramatyczna saga rodzinna. Wszystkie pięć tomów pochłonęłam jednym tchem, chociaż uważam, że na rodziny bohaterów spadało zbyt wiele ciosów. Autorkę dopiero poznałam, ale chyba zostanie ze mną na dłużej. Jedno ale, w ostatnim tomie główni bohaterowie tak się już rozmnożyli, że nie ogarniałam kto jest kto. Dobrze, że na wstępie umieszczono drzewo genealogiczne i ta ściąga się przydała.

Wciągająca, klimatyczna i dramatyczna saga rodzinna. Wszystkie pięć tomów pochłonęłam jednym tchem, chociaż uważam, że na rodziny bohaterów spadało zbyt wiele ciosów. Autorkę dopiero poznałam, ale chyba zostanie ze mną na dłużej. Jedno ale, w ostatnim tomie główni bohaterowie tak się już rozmnożyli, że nie ogarniałam kto jest kto. Dobrze, że na wstępie umieszczono drzewo...

Ostatnia część sagi o rodzinie Szymczaków, oczekiwanie na lepsze czasy, ostatnie lata komuny, stan wojenny, aż wreszcie nadejście upragnionej demokracji, kapitalizmu. Polecam całą serię.

Ostatnia część sagi o rodzinie Szymczaków, oczekiwanie na lepsze czasy, ostatnie lata komuny, stan wojenny, aż wreszcie nadejście upragnionej demokracji, kapitalizmu. Polecam całą serię.

Cudowna saga! fantastyczna opowieść o powojennym świecie.

Cudowna saga! fantastyczna opowieść o powojennym świecie.

Zakończenie sagi mnie nie usatysfakcjonowało.

Zakończenie sagi mnie nie usatysfakcjonowało.

Super saga,polecam bardzo 👌

Super saga,polecam bardzo 👌

CUDOWNA! ❤️ Uwielbiam takie sagi! Już tęsknie i żałuje, że to koniec. Świetnie napisana, sama się czytała, bardzo zżyłam się z bohaterami i bardzo ich polubiłam. Podobały mi również wplecione tu wątki historyczne. Polecam każdemu! I napewno sięgnę po inne książki autorki.

CUDOWNA! ❤️ Uwielbiam takie sagi! Już tęsknie i żałuje, że to koniec. Świetnie napisana, sama się czytała, bardzo zżyłam się z bohaterami i bardzo ich polubiłam. Podobały mi również wplecione tu wątki historyczne. Polecam każdemu! I napewno sięgnę po inne książki autorki.

Ta książka sprawiała, że byłam zła na facetów i ich zachowania.. Sami zdrajcy i przemocowcy 🙈
Nie no, a tak serio to cała saga bardzo mi się podobała chociaż właśnie zachowania niektórych bohaterów bardzo mnie irytowały 🙊
No i jak dla mnie śmierć Gabrielii byla trochę niezrozumiale przedstawiona.
Sposób w jaki pisze Pani Edyta jest bardzo wciągający i na pewno sięgne po inne jej książki :)

Ta książka sprawiała, że byłam zła na facetów i ich zachowania.. Sami zdrajcy i przemocowcy 🙈
Nie no, a tak serio to cała saga bardzo mi się podobała chociaż właśnie zachowania niektórych bohaterów bardzo mnie irytowały 🙊
No i jak dla mnie śmierć Gabrielii byla trochę niezrozumiale przedstawiona.
Sposób w jaki pisze Pani Edyta jest bardzo wciągający i na pewno sięgne po...