„Prawda musiała w końcu ujrzeć światło dzienne. Nie ma niczego gorszego niż sekrety rodzinne. Głęboko skrywane tajemnice ryją dziury niczym korniki, niszcząc duszę i umysł. A potem jest już na wszystko za późno.”
Trzecia część Sagi Krynickiej za mną. Edyta Świętek znów przeniosła mnie w czasie, do miejsc urokliwych choć czasów niespokojnych. Co czeka naszych bohaterów?

„Szukał bohaterskiej śmierci, bowiem okrutnie ciążył mu ból istnienia. Był degeneratem zniszczonym we wczesnej młodości przez opiaty, a w sile wieku udręczonym niespełnioną miłością.”
Teodezja okrywa bolesną prawdę, która wpływa na jej późniejsze wybory życiowe.
Młoda kobieta coraz bardziej wie jaką drogą życiową chce iść, postanawia dalej się kształcić, kosztem uczucia, czy słusznie zrobi odtrącając tego do którego zabiło mocniej jej serce?
Dlaczego Teosia tak bardzo upiera się, że nie może wyjść za mąż?
Stanisław długo szukał swojej drogi, czy odpowiednia kobieta i wojna pomogą mu odnaleźć swoją ścieżkę życia.
Aurelia najpierw traci ojca, później odchodzą jej Łemkowscy rodzice, wydawać by się mogło, że powoli odchodzą również w niepamięć problemy wychowawcze związane z Teodezją i Stasiem, ale czy tak do końca wszystko się ułożyło?
Tajemnica skrywana latami wychodzi na jaw, czy zbierze swoje żniwo?
Wyjazd Teosi do Lwowa przynosi wieści o Strzeleckich, czy Matyldzie uda się odkryć co zrobiła jej szwagierka z mężem.

„Nie ma większego dobra na tej ziemi nad spokój, szacunek i miłość w rodzinie!”
Bardzo lubię sagi ponieważ mogę odkrywać losy bohaterów, przez kilka lat poznając historię ich rodzin. Zakończenie tomu drugiego w kulminacyjnym momencie spowodowało, że akcja tomu trzeciego rozpoczyna się bardzo dynamicznie i pomimo że wydarzenia następują w miarę szybko po sobie mam wrażenie, że ten tom dał szansę czytelnikowi na odpoczynek. Sporo tu opisów sytuacji politycznej, przejażdżek konnych, całego otoczenia a mnie wydarzeń w których biorą udział nasi główni bohaterowie. Tak jak w poprzednich tomach tak i tu dużą rolę odgrywają emocje, uczucia i walki o więcej wolności. Z niecierpliwością sięgnę po tom 4 by zobaczyć jak autorka pozamykała wciąż intrygujące mnie wątki.

„Prawda musiała w końcu ujrzeć światło dzienne. Nie ma niczego gorszego niż sekrety rodzinne. Głęboko skrywane tajemnice ryją dziury niczym korniki, niszcząc duszę i umysł. A potem jest już na wszystko za późno.”
Trzecia część Sagi Krynickiej za mną. Edyta Świętek znów przeniosła mnie w czasie, do miejsc urokliwych choć czasów niespokojnych. Co czeka naszych...

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Z jednej strony niby jest wszystko,to co było dobre w poprzednich częściach,a z drugiej strony za dużo tam historii Krynicy,a za mało bohaterów. Zakończenie było dość ciekawe i pewnie sięgnę po kolejną,ale przy okazji.

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Z jednej strony niby jest wszystko,to co było dobre w poprzednich częściach,a z drugiej strony za dużo tam historii Krynicy,a za mało bohaterów. Zakończenie było dość ciekawe i pewnie sięgnę po kolejną,ale przy okazji.

“Porywy namiętnych serc” @edyta_swietek_pisarka_ to trzeci tom sagi krynickiej, która przenosi nas do malowniczej Krynicy-Zdroju w przededniu II wojny światowej. Poznajemy losy bohaterów, którzy muszą zmierzyć się z własnymi uczuciami, przeszłością i niepewną przyszłością. Autorka zręcznie łączy fikcję z faktami historycznymi, pokazując nam kulturę łemkowską, atmosferę uzdrowiska i napięcie polityczne. Autorka ukazuje zmiany jakie zachodzą w znanych nam postaciach oraz w społeczeństwie.
Książka wciąga od pierwszej do ostatniej strony, a bohaterowie są wiarygodni i sympatyczni. Spotkamy wiele tajemnic i popełnianych przez nich błędów. Polecam tę książkę wszystkim, którzy szukają ciekawej i emocjonującej lektury. To historia, która nie pozostawi Cię obojętnym ☺️.

“Porywy namiętnych serc” @edyta_swietek_pisarka_ to trzeci tom sagi krynickiej, która przenosi nas do malowniczej Krynicy-Zdroju w przededniu II wojny światowej. Poznajemy losy bohaterów, którzy muszą zmierzyć się z własnymi uczuciami, przeszłością i niepewną przyszłością. Autorka zręcznie łączy fikcję z faktami historycznymi, pokazując nam kulturę łemkowską, atmosferę...

+

+

W uzdrowisku czas płynie inaczej i nie widać tu zagrożenia wojną. Zabawy, przejażdżki konne i liczne przyjęcia sprawiają, że niełatwo oprzeć się uczuciom. Tosia po odkryciu strasznej tajemnicy rodziców, robi wszystko, by odkupić ich winy. Rzuca się w wir namiętności, ale odrzuca myśl o małżeństwie i postanawia zostać akuszerką i pielęgniarką. Po ukończeniu szkoły wyrusza do Lwowa, by spełniać tam swoje marzenia Dopiero w wojennej zawierusze przekona się, że miłość wystawi ją na próbę w najbardziej nieoczekiwanym momencie.
Ta zawierucha wojenna wpływa na losy wielu bohaterów. Tym razem do głosu dochodzi młode pokolenie: Tosia, Stasiek, Konstancja. Wraz z nimi przeżywamy ich zawirowania miłosne i próby odnalezienia własnej drogi. Czy uda im się zrealizować ambitne plany? Czy będą szczęśliwi? A może wojna pokrzyżuje im plany?

I tym razem autorka opisuje historię Krynicy, do której w 1911 r. została doprowadzona linia kolejowa. W tym samym roku Krynica uzyskała też prawa miejskie. Świętek daje też dojść do głosu sufrażystkom, a niektóre bohaterki odważnie pozbywają się gorsetu (nie tylko dosłownie).

W książce ponownie odnajdziemy przeplatane losy bohaterów z postaciami historycznymi, zwłaszcza malarza Nikifora Krynickiego. Nikifor po śmierci matki żył samotnie, w nędzy, przez większość życia będąc uważanym za niepełnosprawnego intelektualnie, bo mówił bełkotliwie i niewyraźnie.

Trochę irytowało mnie nieustanne nadużywanie nazwisk bohaterów i dość wyszukanych imion (w odmianie wszelakiej) – ale być może jest to sposób na przywołanie klimatu epoki.

Z przyjemnością jednak sięgnę po kolejny tom tej historii. A jeśli Wy lubicie sagi rodzinne, sięgnijcie po tę krynicką

W uzdrowisku czas płynie inaczej i nie widać tu zagrożenia wojną. Zabawy, przejażdżki konne i liczne przyjęcia sprawiają, że niełatwo oprzeć się uczuciom. Tosia po odkryciu strasznej tajemnicy rodziców, robi wszystko, by odkupić ich winy. Rzuca się w wir namiętności, ale odrzuca myśl o małżeństwie i postanawia zostać akuszerką i pielęgniarką. Po ukończeniu szkoły wyrusza do...

To już tom trzeci Sagi Krynickiej, a ja wciąż nie potrafię uwierzyć, że można mieć tak niesamowite pióro. Autorka idealnie porusza się słowami jak na 1908 rok. Postacie potrafią wysławiać się z klasą i mają w sobie takie ciepło, jakby coś co każdemu jest znane jako same przyjemne uczucia. Miewają oczywiście gorsze momenty, jednak potrafią zachowywać się uprzejmie i dostojnie. Nawet trzynastolatka, kiedy się wypowiada, to czujemy, że jest młodą osobą, a jednak ma zachowaną w sobie kulturę wypowiedzi. Czytałam już różne sagi, jednak tutaj nie czuję, by postaciami byli aktorzy, tylko normalni ludzie z problemami, którzy starają się żyć tak jak ich nauczono. Były tu drobne wspominki o ruchu kobiet i ich prawach, jednak dla podkreślenia, że każdy ma prawo myśleć i robić to co chce, a nikt nie powinien do tego życia wchodzić z butami. Mamy tutaj też motyw bycia tym drugim mężem, który czuje się gorzej, gdyż nie ma pewności siebie. Autorka wymieniła tutaj jego kompleksy i jak cudownie postępuje z nim jego małżonka, starająca się by wciąż czuł się na pierwszym miejscu. Ma jednak dziwne wąchania nastroju, lecz tłumaczy to swoim błogosławionym stanem. Osoba do której pójdzie ze swoimi lękami również jest kobietą o wielkim sercu, dlatego nie chce dokładać jej zmartwień, że ma podobne odczucia. Sama przedstawia nam się jako osoba, która miała dobre życie, tylko czuje, że coś zabiera jej siły. I ktokolwiek będzie się tu czymkolwiek przejmował, to poznamy jego myśli, byśmy sami mogli ocenić czy ma prawo do tych zmartwień, czy zwyczajnie coś wyolbrzymia. Co pewien czas mamy opisane sceny historyczne. Niby ich nie lubię, ale tutaj idealnie współgrały z tym co przechodzili bohaterzy. Oczywiście jest też wątek tajemniczości, bo nie wszystko postacie chcą by zostało ujawnione. Ich sekreciki czasami ich przytłaczają, ale czy ujrzą światło dzienne? Co zrobią by je chronić?
Naprawdę świetny tom, chyba najbardziej dynamiczny z dwóch poprzednich. Aż mnie ciekawi co się wydarzy w następnym. Bardzo polecam, ale czytajcie je po kolei, bo tutaj czas płynie i dzieci rosną. Mega polecam!

To już tom trzeci Sagi Krynickiej, a ja wciąż nie potrafię uwierzyć, że można mieć tak niesamowite pióro. Autorka idealnie porusza się słowami jak na 1908 rok. Postacie potrafią wysławiać się z klasą i mają w sobie takie ciepło, jakby coś co każdemu jest znane jako same przyjemne uczucia. Miewają oczywiście gorsze momenty, jednak potrafią zachowywać się uprzejmie i...

Zdecydowanie najlepsza część, najbardziej wartka akcja.

Zdecydowanie najlepsza część, najbardziej wartka akcja.

RECENZJA 😊
TYTUŁ: Porywy namiętnych serc
AUTORKA: Edyta Świętek
SERIA: Saga Krynicka, tom III
WYDAWNICTWO: Mando
LICZBA STRON: 416
DATA PREMIERY: 20.09.2023 r.
OCENA: ⭐️⭐️⭐️⭐️/5
WSPÓŁPRACA: @wydawnictwomando

Kolejny raz miałam okazję zajrzeć do bohaterów Sagi Krynickiej, gdzie Edyta Świętek stawia przed nimi nowe problemy.

Mniej mamy w fabule Matyldy i Aurelii, za to więc wątków pojawia się z udziałem między Teodozji, która poznaje prawdę o rodzicach. Jednocześnie pragnie coś zmienić w życiu, dlatego postanawia zostać akuszerką i w tym celu udaje się na nauki, a później wyjeżdża do Lwowa. Krynica z doprowadzoną linią kolejową rozkwita a miłosne i życiowe perypetie bohaterów ubarwiają całość. Jednak nad bohaterami wisi widmo wojny. Jak potoczą się ich losy?

W tym tomie Autorka nieco inaczej poprowadziła wątki, dużo było też faktów historycznych, które na początku odbierały mi radość z czytania, ale mimo to okazały się ciekawe.

Z chęcią sięgnę po finałowy tom Sagi.

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Mando.

#sagakrynicka #edytaświętek #porywynamiętnychserc #wydawnictwomando #recenzja #bookreview #polecam

RECENZJA 😊
TYTUŁ: Porywy namiętnych serc
AUTORKA: Edyta Świętek
SERIA: Saga Krynicka, tom III
WYDAWNICTWO: Mando
LICZBA STRON: 416
DATA PREMIERY: 20.09.2023 r.
OCENA: ⭐️⭐️⭐️⭐️/5
WSPÓŁPRACA: @wydawnictwomando

Kolejny raz miałam okazję zajrzeć do bohaterów Sagi Krynickiej, gdzie Edyta Świętek stawia przed nimi nowe problemy.

Mniej mamy w fabule Matyldy i Aurelii, za to...

„Porywy namiętnych serc” to trzeci to ukochanej przeze mnie Sagi Krynickiej. W tej części wracamy do bohaterów po burzliwym zakończeniu poprzedniego tomu i od razu zostajemy wrzuceni na głęboką wodę.

Teosia odkryła prawdę o przeszłości jej rodziny, dlatego teraz planuje odkupić grzechy bliskich i postanawia porzucić poszukiwania męża i zamiast tego chce dalej się kształcić, by finalnie zostać akuszerką. Bliscy są w szoku, a jednoczenie pod ogromnym wrażeniem zawziętości Teodozji, która po ukończeniu jednego kursu wyjeżdża na kolejny.

W tym samym czasie do Krynicy została doprowadzona linia kolejowa, Matysia rodzi kolejne dziecko, a Staszek się zakochuje. Niestety w kręgach coraz głośniej mówi się o nadchodzącej wojnie, na której myśl włos jeży się na głowie.

Tak jak poprzednie dwa tomy skupiały się na losach Matyldy oraz Aurelii, to w tej części młodzież dochodzi do głosu. Młodzież, która nadal dorasta na kartach powieści. Młodzież, która uczy się na błędach swoich odraz swoich bliskich, która jest niezwykle charyzmatyczna i nie sposób jej zapomnieć. Przeżywamy wspólnie z nimi burzliwe uczucia, zawirowania miłosne, próby odnalezienia siebie, próby odnalezienia miłości, powołania i własnego miejsca w świecie. Dodajmy do tego widmo wojny, która ma ogromny wpływ na bohaterów i powstaje nam prawdziwa mieszanka wybuchowa, która przeraża i jednocześnie zachwyca swoją prawdziwością.

Saga Krynicka napisana jest tak pięknym językiem, że nieustanie się nią zachwycam i zajmuje ona szczególne miejsce w moim sercu. Czyta się ją lekko i przyjemnie, a przestawiona historia, która opowiada losy kilku rodzin, które mierzą się z tym, co los dał, a taki zabieg po prostu intryguje i dlatego chce się tylko więcej i więcej.

„Porywy namiętnych serc” to trzeci to ukochanej przeze mnie Sagi Krynickiej. W tej części wracamy do bohaterów po burzliwym zakończeniu poprzedniego tomu i od razu zostajemy wrzuceni na głęboką wodę.

Teosia odkryła prawdę o przeszłości jej rodziny, dlatego teraz planuje odkupić grzechy bliskich i postanawia porzucić poszukiwania męża i zamiast tego chce dalej się...

Jest to trzecia część „Sagi Krynickiej” Edyty Świętek, rozgrywająca się w latach 1908-1919.
Teodozja odkrywa prawdę o śmierci swoich rodziców i postanawia zmienić swoje życie. Nie chce zakładać rodziny, lecz chce dalej się kształcić i zostać akuszerką. Po skończeniu nauki doktor Ebers przekonuje ją do ukończenia kursu na pielęgniarkę. Teodozja podejmuje się wyzwania a po skończeniu nauki wyjeżdża do Lwowa i podejmuje pracę w szpitalu. Jej brat Stanisław zakochuje się w najstarszej córce Matyldy – Konstancji. Jednak, gdy Matylda dowiaduje się o rodzinnej tajemnicy jej przyjaźń z Aurelią zostaje wystawiona na ciężką próbę. W tym czasie rozpętuje się pierwsza wojna światowa a do Krynicy mogą wkroczyć wojska. Mieszkańcy udają się na wojnę i wielu z nich już nie wraca do domu. Jak potoczą się losy rodzin Drzewickich, Juraszków i Litworów

Książka nie jest zła jednak mnie do końca nie przekonała. Za dużo w niej danych historycznych o Krynicy a za mało bohaterów. Niestety mnie niektóre fragmenty nudziły i męczyły. Jak dla mnie saga nie musi mieć dziesięciu tomów a może mieć dwa, byle tylko historia była ciekawa. Jeśli chciałabym przeczytać historię Krynicy i okolic to wzięłabym do ręki inną książkę. W powieści obyczajowej oczekuję, że na pierwszym miejscu będą bohaterowie a historia stanowić będzie wyłącznie tło.
Książkę oceniam na 6 pkt.

Jest to trzecia część „Sagi Krynickiej” Edyty Świętek, rozgrywająca się w latach 1908-1919.
Teodozja odkrywa prawdę o śmierci swoich rodziców i postanawia zmienić swoje życie. Nie chce zakładać rodziny, lecz chce dalej się kształcić i zostać akuszerką. Po skończeniu nauki doktor Ebers przekonuje ją do ukończenia kursu na pielęgniarkę. Teodozja podejmuje się wyzwania a po...