Król

Absolutny hit w mojej bibliotece, cała rodzina zachwycona, a dużo czytamy.

Absolutny hit w mojej bibliotece, cała rodzina zachwycona, a dużo czytamy.

Końcówka mnie zawiodła, ale poza tym sztosik 🙂

Końcówka mnie zawiodła, ale poza tym sztosik 🙂

Świetna książka. Dobrze się czyta. Ekranizacja słabiutka.

Świetna książka. Dobrze się czyta. Ekranizacja słabiutka.

Audiobook czytany przez Macieja Sthura - daje książce inny wymiar.

Audiobook czytany przez Macieja Sthura - daje książce inny wymiar.

Moje pierwsze spotkanie z Twardochem było średnio udane. Liczyłem na rozrywkę trochę innego rodzaju. Nie nastawiałem się na pościgi i strzelaniny, ale mimo wszystko brakło mi jakiejś choćby minimalnej akcji, jakiegoś suspensu. Momentami wiało wręcz nudą. Natomiast ogromny plus za odwzorowanie przedwojennej Warszawy, a zwłaszcza jej najbrudniejszych zakamarków i dzielnic, gdyż to tam w większości dzieje się akcja. Zupełnie inne spojrzenie na tamten okres niż chociażby u Grzegorza Kalinowskiego w jego cyklu „Śmierć frajerom”, gdzie w porównaniu do Twardocha wszystko wydaje się wręcz cukierkowe. Dodatkowy plus za pokazanie, jak wyglądała zsyłka do obozu koncentracyjnego w Berezie, o której coś tam słyszałem, ale niewątpliwie zostałem zachęcony do zgłębienia tematu. Do tego mamy tu całą plejadę bohaterów, gdzie nikt nie jest dobry, a wręcz, jak pisze sam autor, wszyscy są źli. Uwielbiam gangsterskie klimaty, natomiast nienawidzę przemocy względem kobiet, a przede wszystkim dzieci. Nie rozumiem, co jest fajnego w znęcaniu się czy wręcz pastwieniu nad słabszymi. Rozumiem, że miał być realizm, ale było go jak dla mnie za dużo. Na szczęście wszystkich tych zwyrodnialców spotyka zasłużona kara, czasami nawet ostateczna. W „Królu” każdy ma sporo na sumieniu, więc ciężko komukolwiek współczuć czy wręcz kibicować. No i na koniec został kaszalot, który nie mam bladego pojęcia, jaką pełni rolę. Ale bardzo możliwe, że nie ogarniam :) Podsumowując, książka ma niewątpliwie swoje plusy, ale mnie jakoś nie urzekła. Zupełnie nie moje klimaty. Raczej inne utwory autora sobie odpuszczę.

Moje pierwsze spotkanie z Twardochem było średnio udane. Liczyłem na rozrywkę trochę innego rodzaju. Nie nastawiałem się na pościgi i strzelaniny, ale mimo wszystko brakło mi jakiejś choćby minimalnej akcji, jakiegoś suspensu. Momentami wiało wręcz nudą. Natomiast ogromny plus za odwzorowanie przedwojennej Warszawy, a zwłaszcza jej najbrudniejszych zakamarków i dzielnic,...

Ciężko było mi się zabrać za tą książkę, nie będę ukrywać że tematyka nie jest mi bliska, ale.....bardzo miłe zaskoczenie - autor bardzo dokładnie opisywał zdarzenia (wręcz nieraz aż drastycznie) czytało się to płynnie z ciekawością. Już szukam kolejnych książek tego autora, bo naprawdę potrafi zaskoczyć. Polecam

Ciężko było mi się zabrać za tą książkę, nie będę ukrywać że tematyka nie jest mi bliska, ale.....bardzo miłe zaskoczenie - autor bardzo dokładnie opisywał zdarzenia (wręcz nieraz aż drastycznie) czytało się to płynnie z ciekawością. Już szukam kolejnych książek tego autora, bo naprawdę potrafi zaskoczyć. Polecam

Znakomita literacko! Przejmująca. Lepsza niż ekranizacja.

Znakomita literacko! Przejmująca. Lepsza niż ekranizacja.

Dobra książka z intrygującą historią.

Dobra książka z intrygującą historią.

Łatwo dowiedzieć się, o czym jest ta książka, ale to, co ją wyróżnia i sprawia, że zasługuje (w mojej opinii) na miano bardzo dobrej, to:

a) Wyraziste i barwne postaci, z których wszystkie cechuje duże zepsucie, zło i moralne skrzywienie. Najciekawsi są dla mnie Szapiro i Kaplica. Szapiro – szarmancki gangster i łotr, w którym można dostrzec całe spektrum postaw, z czego najbardziej wyeksponowane są degrengolada oraz determinacja, ta ostatnia granicząca z szaleństwem. Symbolem tego są liczne odwołania do Moby Dicka i pojawiający się kaszalot (Szapiro, niczym Ahab u Melville'a, bezwzględnie dąży do celu, nie zważając na konsekwencje swoich działań i zapewne nie rozważając ich wymiaru etycznego). Kaplica to do cna zepsuty ojciec chrzestny, nie stroniący od alkoholu, dziwek i narkotyków, pozbawiony jakiegokolwiek kręgosłupa moralnego.
b) Gęsty klimat gangsterskiej Warszawy lat 30. i 40., podkreślony przez różnorodne teksty, dialogi, sceny z kieliszkami w ręku i pełnym nosem.
c) Ciekawie zarysowany konflikt między Polakami i Żydami, z ciągle narastającym napięciem
d) Świetne zakończenie, które moim zdaniem przypomina styl filmów Tarantino.
e) Powieść jest brutalna, dosadna, bezwzględna, wiernie odzwierciedlająca zepsucie i okrucieństwo łotrów, zbirów, gangsterów oraz wysoko postawionych ludzi.
f) Interesujący wątek Pantaleona i jego brata – diabła, którego rola jest trudna do jednoznacznego określenia. To postać, która w pewien sposób nakłania swojego brata do jeszcze bardziej nikczemnych czynów, niż te, do których jest już zdolny i odsyłany przez swoich przełożonych.
g) Intrygujący motyw amnezji narratora, zwieńczony rozwiązaniem, w którym ustami Bernsztajna Jakub opowiada swoją historię – coś w stylu Fight Club.

Łatwo dowiedzieć się, o czym jest ta książka, ale to, co ją wyróżnia i sprawia, że zasługuje (w mojej opinii) na miano bardzo dobrej, to:

a) Wyraziste i barwne postaci, z których wszystkie cechuje duże zepsucie, zło i moralne skrzywienie. Najciekawsi są dla mnie Szapiro i Kaplica. Szapiro – szarmancki gangster i łotr, w którym można dostrzec całe spektrum postaw, z czego...

Bardzo ciekawa i wartościowa książka. Na początku myślałam, że jestem na nią za głupia, bo jakoś długo się rozkręcała, ale potem mocno mnie wciągnęła i czytałam przy każdej możliwej okazji

Bardzo ciekawa i wartościowa książka. Na początku myślałam, że jestem na nią za głupia, bo jakoś długo się rozkręcała, ale potem mocno mnie wciągnęła i czytałam przy każdej możliwej okazji