Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Perskie dziewczyny" to wzruszająca opowieść o wielu niezwykłych kobietach, zniewolonych, oddanych całkowicie pod władzę ojców, a później mężów. Kobiet, które pomimo trudnego losu muzułmańskiej kobiety marzyły i walczyły o swoją niezależność oraz lepsze życie dla siebie i swoich dzieci. Głównym tematem są właśnie perskie kobiety, tłem są opisywane na przestrzeni lat sytuacja gospodarcza, polityczna oraz zmieniające się w różnych kierunkach prawa kobiet.

"Perskie dziewczyny" to wzruszająca opowieść o wielu niezwykłych kobietach, zniewolonych, oddanych całkowicie pod władzę ojców, a później mężów. Kobiet, które pomimo trudnego losu muzułmańskiej kobiety marzyły i walczyły o swoją niezależność oraz lepsze życie dla siebie i swoich dzieci. Głównym tematem są właśnie perskie kobiety, tłem są opisywane na przestrzeni lat...

Oczekujących górnolotnej powieści o problemach amerykańskich nastolatków - muszę rozczarować. "Stowarzyszenie Kopciuszków" to kolejna historia dziewczyny nękanej przez Wiedźmy. Mam na myśli te powieściowe Wiedźmy, jak i te zwykłe, z którymi spotykamy się na co dzień. Kopciuszki, Wiedźmy, Dranie i Czarusie mają znaczenie jedynie metaforyczne. Osoby ukryte pod tymi bajkowymi nazwami to zwykli ludzie z jakimi spotykamy się w naszej rzeczywistości, tym razem bez żadnych upiększeń. Jednakże za nimi nie kryją się żadne organizacje, które je wspierają ani nic podobnego, chociaż kto wie? Głównym celem autorki było pokazanie dziewczyną, że każda z nich jest wyjątkowa i może skutecznie odeprzeć atak Wiedźm. Bo tak właśnie jest, możemy, ale nie zawsze wiemy jak się za to zabrać. Mam nadzieję, że wszystkim młodym dziewczyną, które mają -naście lat i nękają je Wiedźmy, ta książka uświadomi, co jest lepsze - poddać się bez walki, bo tak będzie lepiej, czy wyjść naprzeciw zagrożeniu i je pokonać.

Oczekujących górnolotnej powieści o problemach amerykańskich nastolatków - muszę rozczarować. "Stowarzyszenie Kopciuszków" to kolejna historia dziewczyny nękanej przez Wiedźmy. Mam na myśli te powieściowe Wiedźmy, jak i te zwykłe, z którymi spotykamy się na co dzień. Kopciuszki, Wiedźmy, Dranie i Czarusie mają znaczenie jedynie metaforyczne. Osoby ukryte pod tymi bajkowymi...

O ja pierniczę... - wyrwało mi się, kiedy przeczytałam ostatnią stronę, wyjęłam zakładkę i zamknęłam książkę. Mario Puzo to bezsporny mistrz pióra. W lekki, przyjazny czytelnikowi sposób zarysowuje nam świat Ojca Chrzestnego. Na samym początku poznajemy człowieka tajemniczego, wpływowego, budzącego pełen trwożliwości szacunek. Dopiero później poznajemy go lepiej. Pisarz w dalszej części lektury zarysowuje przed nami koleje losu Vita Corleone, chłopca z ubogiej sycylijskiej rodziny, który został jednym z największy importerów oliwy i... Ojcem Chrzestnym rzeszy wdzięcznych ludzi, którzy w każdej chwili byli gotowi oddać mu "drobną uprzejmość", która została im wcześniej wyświadczona, z uwzględnieniem najważniejszych, najbardziej przełomowych wydarzeń, które stanowiły punkt zwrotny w życiu Vita, a później jego syna, Michaela. "Ojciec Chrzestny" ujął mnie bezpośredniością przedstawienia wyjątkowo paskudnych sytuacji, ale nie zabrakło tam pewnej subtelności i intymnego odcienia w całej opowieści. Zachwycająca - oto, jaka jest książka Maria Puzo.

O ja pierniczę... - wyrwało mi się, kiedy przeczytałam ostatnią stronę, wyjęłam zakładkę i zamknęłam książkę. Mario Puzo to bezsporny mistrz pióra. W lekki, przyjazny czytelnikowi sposób zarysowuje nam świat Ojca Chrzestnego. Na samym początku poznajemy człowieka tajemniczego, wpływowego, budzącego pełen trwożliwości szacunek. Dopiero później poznajemy go lepiej. Pisarz w...

Nie mogę odmówić tej książce pewnego uroku i polotu, jednak jednocześnie muszę przyznać, iż była to ciężka podróż przez życie Wilka z Wall Street. Gorąco polecam, chociaż radzę przygotować się na silne emocje.

Nie mogę odmówić tej książce pewnego uroku i polotu, jednak jednocześnie muszę przyznać, iż była to ciężka podróż przez życie Wilka z Wall Street. Gorąco polecam, chociaż radzę przygotować się na silne emocje.

Gdzie jest granica? To pytanie nie opuszczało mnie przez cały czas, od pierwszej do ostatniej strony. Gdzie jest granica moralności, miłości, oddania, zaufania, ambicji? Gdzie jest granica lojalności człowieka wobec innej osoby? Ile możemy dać z siebie drugiej osobie, żeby nie zostać wchłoniętym przez nią? Często poddajemy się czyjejś władzy w zamian za bezpieczeństwo, miłość, korzyści, ale czy warto to robić za cenę odrzucenia swoich przekonań, zmiany sposobu postrzegania i myślenia, a także porzucenia marzeń i całkowitej przemiany osobowości? Czy ulotne chwile szczęścia są tego warte? Dla bohatera "Wielkiego Liberacego" okazały się ważniejsze niż obrona swojego "ja".
"Wielki Liberace" to porywająca, wzruszająca i przepełniona żądzą posiadania, pragnieniem miłości, zrozumienia i zamienienia dotychczasowego życia na lepszą rzeczywistość opowieść o ludziach, którzy chcieli kochać, być kochanymi, pragnęli szczęścia, zrozumienia i poczucia przynależności. W gruncie rzeczy nie jest to opowieść ani o Władku Valentino Liberace ani o jego długoletnim kochanku i autorze książki, S. Thorsonie, ale o ludzkich namiętnościach, zazdrości, bogactwie, o obciążeniu, jakie niesie za sobą popularność i uwielbienie otaczających nas ludzi, o pragnieniu uznania i docenienia, także o potrzebie zadowolenia innych, robienia tego, czego się po nas oczekuje, ale przede wszystkim o poszukiwaniu swojego "ja".

Gdzie jest granica? To pytanie nie opuszczało mnie przez cały czas, od pierwszej do ostatniej strony. Gdzie jest granica moralności, miłości, oddania, zaufania, ambicji? Gdzie jest granica lojalności człowieka wobec innej osoby? Ile możemy dać z siebie drugiej osobie, żeby nie zostać wchłoniętym przez nią? Często poddajemy się czyjejś władzy w zamian za bezpieczeństwo,...