Bardziej tematycznie niż chronologicznie. Właściwie każdy rozdział dotyczy innej kobiety w życiu Witkacego. Osobiście niezbyt mi taka formuła odpowiada, wolałabym mieć powieść po kolei, zwlaszcza, że losy tych kobiet również się splatają do pewnego stopnia. Szczególnie dziwacznie wygląda rozdział o pannie Marii umiejscowiony już po śmierci Witkacego w poprzednim rozdziale.

O samym Witkacym, o sztuce tak naprawdę niewiele się dowiedziałam. O tym, że był erotomanem i skandalistą wiedziałam. O jego rozlicznych kochankach może tyle, że poznałam ich nazwiska. Może bardziej chodziło o uporządkowanie tego temu, swoisty "Spis cudzołożnic".

Bardziej tematycznie niż chronologicznie. Właściwie każdy rozdział dotyczy innej kobiety w życiu Witkacego. Osobiście niezbyt mi taka formuła odpowiada, wolałabym mieć powieść po kolei, zwlaszcza, że losy tych kobiet również się splatają do pewnego stopnia. Szczególnie dziwacznie wygląda rozdział o pannie Marii umiejscowiony już po śmierci Witkacego w poprzednim...

Książką o takiej postaci jak Witkacy ciężko się nie zafascynować, ciekawe historie i "smaczki" z życia artysty. Brakowało jednak podpisów do zdjęć w książce, które pomogłyby połaczyć nazwiska z twarzami.

Książką o takiej postaci jak Witkacy ciężko się nie zafascynować, ciekawe historie i "smaczki" z życia artysty. Brakowało jednak podpisów do zdjęć w książce, które pomogłyby połaczyć nazwiska z twarzami.

Poliamorysta, poeta, artysta, o niehigienicznym trybie życia.

Poliamorysta, poeta, artysta, o niehigienicznym trybie życia.

#WYZWANIE LC2023 - KWIECIEŃ

Witkacy, znany artysta, malarz i pisarz. Kim był tak naprawdę i w jakich kobietach się kochał? Z książki jasno wynika, że był erotomanem. Gdy spodobała mu się jakaś kobieta, za wszelką cenę starał się ją zdobyć. Malował głównie portrety modelek, często jego kochanek. Jego żona Jadwiga jednak upracie przy nim stała. Pomimo burzliwego związku zawsze Witkacy mógł na nią liczyć. Warto przeczytać tą książkę.

#WYZWANIE LC2023 - KWIECIEŃ

Witkacy, znany artysta, malarz i pisarz. Kim był tak naprawdę i w jakich kobietach się kochał? Z książki jasno wynika, że był erotomanem. Gdy spodobała mu się jakaś kobieta, za wszelką cenę starał się ją zdobyć. Malował głównie portrety modelek, często jego kochanek. Jego żona Jadwiga jednak upracie przy nim stała. Pomimo burzliwego związku...

Witkacy genialny malarz i dramaturg w życiu prywatnym był człowiekiem o bardzo skomplikowanej naturze.Ponure oblicze artysty zdradzało jego pesymistyczne podejście do życia, nie unikał alkoholu i narkotyków. Witkacy kochał kobiety ,miał wiele kochanek , romansował min z aktorką Ireną Solską, Marią Pawlikowską -Jasnorzewską, czy Zofią Żelenską. Jedna z jego kochanek, a właściwie narzeczona popełniła samobójstwo w Dolinie Kościeliskiej . Stanisław Ignacy Witkiewicz lubił kobiety demoniczne, skandalizujące z temperamentem, ale też opiekuńcze i oddane. Żona Nina , wnuczka słynnego malarza Juliusza Kossaka była dla niego oparciem, muzą, przyjaciółką i powierniczką,ale brakowało jej temperamentu, wg męża była oziębła. Szybko zamieszkali osobno, mimo to nigdy się nie rozwiedli. Bardzo ważną osobą w życiu Witkiewicza była też Czesława Oknińska , to razem z nią zdecydował się popełnić samobójstwo po wkroczeniu Armii Czerwonej do Polski . Oknińska przeżyła, dla Witkacego próba samobójcza skończyła się śmiercią. Kobiety odgrywały w życiu malarza dużą rolę, świadczy o tym niezliczoną ilość portretów kobiet z którymi był, które go fascynowały lub urzekły urodą.

Witkacy genialny malarz i dramaturg w życiu prywatnym był człowiekiem o bardzo skomplikowanej naturze.Ponure oblicze artysty zdradzało jego pesymistyczne podejście do życia, nie unikał alkoholu i narkotyków. Witkacy kochał kobiety ,miał wiele kochanek , romansował min z aktorką Ireną Solską, Marią Pawlikowską -Jasnorzewską, czy Zofią Żelenską. Jedna z jego kochanek, a...

Książkę „Witkacy i Kobiety, Harem Metafizyczny” otrzymałem od przyjaciela z okazji moich tegorocznych urodzin. Pozycja okazała się „strzałem w dziesiątkę”. Do tej pory nie czytałem tak nietypowej i zajmującej lektury biograficznej.

Plusy:

+ Głównym plusem książki jest analiza listów S. I. Witkiewicza. Korespondencja wymieniana między nim, a kobietami jego życia.
+ Tuż obok listów, autorka przytacza dzieła pisane. Odnajduje w nich dużo na wiązań do przeżyć artysty.
+ Lektura pokazuje „sztukę” nie przekraczania linii, idealnego balansu. Co to znaczy? Nie mamy dominacji jednego tematu np. skupienia się wyłącznie na sztuce S. I. Witkiewicza.
+ Liczna bibliografia, źródła, przypisy.
+ Zachowanie odpowiedniej chronologii w trudnym temacie.
Minusy:

Do tej pory nie było dla mnie książki bez minusów, a ta do takiej się zalicza. Jedynie co mogę zarzucić, to za krótka. 😉 Oczywiście wpływ na moją ocenę ma jeden fakt. Nie czytałem do tej pory tak niestandardowej, nieszablonowej biografii przedstawionej od strony intymnej. Moje zdanie jest subiektywne.

Interesujące wątki:

Pokazanie powiązań między polską inteligencją w dwudziestoleciu międzywojennym.
Znajomość T. Boya-Żeleńskiego z S. I. Witkiewiczem.
Skandaliczne zachowania głównego bohatera.
Liczne anegdoty.

Czy warto?

Oczywiście, obowiązkowa lektura dla fanów S. I. Witkiewicza lub dla tych chcących go poznać. Nie będzie się nudzić poznając opisywanego bohatera: ekstrawertyka, egocentryka, człowieka renesansu, skandalistę i narcyza. Liczba przymiotników go opisujących jest nieskończona.

Książkę „Witkacy i Kobiety, Harem Metafizyczny” otrzymałem od przyjaciela z okazji moich tegorocznych urodzin. Pozycja okazała się „strzałem w dziesiątkę”. Do tej pory nie czytałem tak nietypowej i zajmującej lektury biograficznej.

Plusy:

+ Głównym plusem książki jest analiza listów S. I. Witkiewicza. Korespondencja wymieniana między nim, a kobietami jego życia.
+ Tuż...

Przedstawienie życiorysu artysty poprzez jego kontakt z kobietami jest ciekawym zabiegiem. I nie oszukujmy się, byłoby to mało możliwe, gdyby Witkacy był powściągliwy w relacjach damsko-męskich.

"Prawdziwa kobieta nie jest zła ani dobra, jest k o b i e t ą - to wystarcza, a winni są zawsze tylko i jedynie mężczyźni."- ten cytat, w dodatku z dzieła Witkacego, w pełni oddaje charakter książki i myślę, że także samego artysty. Z książki wyłania się postać narcystyczna, zaborcza, przekonana o własnej wyjątkowości i absolutnie nie licząca się z otoczeniem. Z całą pewnością, jeżeli wcześniej nie było się zainteresowanym życiem Witkacego, po niniejszej lekturze będzie można spojrzeć na jego twórczość w zupełnie innym świetle.

Sama książka jest podzielona na rozdziały- w większości przypadków rozdział odpowiada jednek kobiecie, która miała kontakt z artystą. Rozdziały niekoniecznie są ułożone chronologicznie- co może dla niektórych stanowić problem. Dodatkowo, książka jest wzbogacona o obrazy oraz zdjęcia. W samych rozdziałach jest również wiele cytatów z korespondencji- jak i malarza, tak i innych o nim samym.

Myślę, że jest to interesująca pozycja, przede wszystkim dla osób, które nie poszukują szczegółów z życia Witkacego, ale chcą zapoznać się z jego postacią poza samymi obrazami.

Przedstawienie życiorysu artysty poprzez jego kontakt z kobietami jest ciekawym zabiegiem. I nie oszukujmy się, byłoby to mało możliwe, gdyby Witkacy był powściągliwy w relacjach damsko-męskich.

"Prawdziwa kobieta nie jest zła ani dobra, jest k o b i e t ą - to wystarcza, a winni są zawsze tylko i jedynie mężczyźni."- ten cytat, w dodatku z dzieła Witkacego, w pełni...

I tak powinno się pisać książki o artystach, uwzględniając przede wszystkim w biografii dokumentację ilustracjami ich dzieł (to taki przytyk w stronę pani Sylwii Zientek "Lunia i Modigliani").

W tym szaleństwie jest metoda, tak po krótce można by scharakteryzować postać polskiego malarza, pisarza i fotografika Stanisława Ignacego Witkiewicza Witkacego.

Pani Czyńska we wznowionej wersji swojej książki-biografii Witkacego świetnie zobrazowała postać człowieka wszechstronnego artysty ukazując go oczami jego kobiet.

Nie ma tu chaosu, mamy podane uporządkowane chronologicznie koleje losu postaci w sumie tragicznej, na którego zachowania i notorycznie usprawiedliwiane niewłaściwe zachowanie ogromny wpływ miała przede wszystkim szaleńczo i bezkrytycznie zakochana w nim matka. I w tym upatrywałabym problemów Stanisława z nawiązywaniem normalnych i stałych relacji z kobietami. Ale nie jestem psychologiem, więc nie będę tu szerzyć swoich osobistych teorii.

Książkę czyta się rewelacyjnie, autorka posiłkując się wspomnieniami, listami i innego rodzaju świadectwami przedstawia nam harem metafizyczny Witkacego, który wielkim artystą był. Mnogość kobiet przewijających się przez jego życie poraża, no ale cóż, taki już był jego urok. Dzięki zebranym informacjom udaje się czytelnikowi spojrzeć oczyma innych na Witkiewicza syna i samemu wyciągnąć mniej lub bardziej pozytywne wnioski.

Dzięki p. Małgorzacie jesteśmy niemalże wprost uczestnikami poszczególnych wydarzeń i zawirowań kulturalno-historyczno-uczuciowych zarówno związanych bezpośrednio z opisywaną postacią, jak i z życiem ówczesnej artystycznej bohemy. Wielu ciekawostek dowiadujemy się o osobach żyjących, tworzących i obracających się w towarzystwie Stanisława Ignacego.

Był to człowiek o skomplikowanej i złożonej osobowości narcystycznej, geniusz, skandalista, hedonista, który poprzez swój specyficzny, nieokiełznany sposób traktowania kobiet zdobył rzeszę fanek, wśród których tą jedną- jedyną była jednak żona Jadwiga-Nina w mniejszym lub większym stopniu tolerująca zachowania swojego męża.


Czytając książkę p. Czyńskiej trafiasz do innego, metafizycznego momentami oderwanego kompletnie od rzeczywistości świata polskiego świata kulturalnego XX wieku, który warto poznać.

Serdecznie polecam.

Ps. Teraz pora na Boya-Żeleńskiego, którego postać mocno mnie zaintrygowała dzięki autorce:)

I tak powinno się pisać książki o artystach, uwzględniając przede wszystkim w biografii dokumentację ilustracjami ich dzieł (to taki przytyk w stronę pani Sylwii Zientek "Lunia i Modigliani").

W tym szaleństwie jest metoda, tak po krótce można by scharakteryzować postać polskiego malarza, pisarza i fotografika Stanisława Ignacego Witkiewicza Witkacego.

Pani Czyńska we...

Świetna pozycja, która przedstawia relacje Witkacego z żoną oraz wszystkimi kobietami obecnymi w jego życiu. Dobrze się czyta, dużo wplecionych listów pisanych głównie do żony ale również kochanek i przyjaciół. Przedstawia Witkacego takim jakim był. Polecam każdemu kto choć trochę chciałby się poznać Witkacego.

Świetna pozycja, która przedstawia relacje Witkacego z żoną oraz wszystkimi kobietami obecnymi w jego życiu. Dobrze się czyta, dużo wplecionych listów pisanych głównie do żony ale również kochanek i przyjaciół. Przedstawia Witkacego takim jakim był. Polecam każdemu kto choć trochę chciałby się poznać Witkacego.

Bardzo mnie wymęczyła ta książka. Materiał faktograficzny ekscytujący, ale niestety opisany w mało ekscytujący sposób. Za dużo szczegółów (moim zdaniem nieznaczących),za mało opowieści. Przeszkadzał mi też brak podpisów do ilustracji i brak zdjęć/portretów, o których mowa w tekście.

A postać Witkacego... Cóż, książkowy przykład osobowości narcystycznej.

Bardzo mnie wymęczyła ta książka. Materiał faktograficzny ekscytujący, ale niestety opisany w mało ekscytujący sposób. Za dużo szczegółów (moim zdaniem nieznaczących),za mało opowieści. Przeszkadzał mi też brak podpisów do ilustracji i brak zdjęć/portretów, o których mowa w tekście.

A postać Witkacego... Cóż, książkowy przykład osobowości narcystycznej.