Po książkę sięgnęłam po obejrzeniu ekranizacji filmowej.
Już sam wstęp do książki wskazywał na nie najlepsze tłumaczenie. Książka finalnie bardzo mnie rozczarowała. Olbrzymie i niepotrzebne dłużyzny - zbyt szczegółowe i powtarzające się opisy przyrody lub innych mniej istotnych elementów i tła zdarzeń bardzo nużyły i nudziły. Zdarzało się, że musiałam kartkować całe strony by znaleźć ciekawsze fragmenty i kolejne posunięcie w akcji książki. Książka napisane chaotycznie, nudnie, z nienajlepszym tłumaczeniem. Przykład, że nawet z bardzo ciekawej historii można stworzyć nudnego gniota. Ze zdumieniem na tylnej okładce książki znalazłam informację, że otrzymała ona prestiżową nagrodę.

Po książkę sięgnęłam po obejrzeniu ekranizacji filmowej.
Już sam wstęp do książki wskazywał na nie najlepsze tłumaczenie. Książka finalnie bardzo mnie rozczarowała. Olbrzymie i niepotrzebne dłużyzny - zbyt szczegółowe i powtarzające się opisy przyrody lub innych mniej istotnych elementów i tła zdarzeń bardzo nużyły i nudziły. Zdarzało się, że musiałam kartkować całe...

Książka "Azyl. Opowieść o Żydach ukrywanych w warszawskim ZOO" Diane Ackerman zabiera nas do wydarzeń rozpoczynających się latem 1939 roku.
Małżeństwo Antoniny i Jana Żabińskich to bohaterowie, którzy uratowali prawie 300 Żydów narażając się na poniesienie poważnych konsekwencji.
Książka posiada elementy reportażu, a nawet prawdziwych zdań zaczerpniętych z pamiętnika Antoniny.
Bardzo dużo opisów zwierząt, co może niektórych czytelników zniechęcić. Oczywiście nie brakuje o życiu w ZOO, ratowaniu Żydów, życiu w getcie i po stronie aryjskiej.
Uwielbiam czytać książki, gdzie miałam możliwość zwiedzania tych miejsc, w tym przypadku wielokrotnie.
Kiedy studiowałam w Warszawie, pracowałam i mieszałam tam osiem lat warszawskie ZOO było częstym miejscem zwiedzania, spotkań ze znajomymi. Każdy zakamarek Warszawy to historia sama w sobie. Czytając książkę ma się wrażenie uczestniczenia i odtwarzania miejsc.
Pamiętam opowieści mojej cioci dojeżdżającej do szkoły muzycznej, kiedy opowiadała jak Warszawa była odbudowywana tuż po wojnie, a na obrzeżach (dzisiejszy Ursus) rosła kapusta.
Styl pisania autorki jest charakterystyczny, wyróżnia się z tłumu.
Książka warta uwagi.
Przyjemnie spędzony czas.

Książka "Azyl. Opowieść o Żydach ukrywanych w warszawskim ZOO" Diane Ackerman zabiera nas do wydarzeń rozpoczynających się latem 1939 roku.
Małżeństwo Antoniny i Jana Żabińskich to bohaterowie, którzy uratowali prawie 300 Żydów narażając się na poniesienie poważnych konsekwencji.
Książka posiada elementy reportażu, a nawet prawdziwych zdań zaczerpniętych z pamiętnika...

Zaczynając czytać tę książkę, myślałam że przeczytam książkę o ratowaniu Żydów.
Niestety wymiekłam na 19 stronie.
Nie polecam, i też do tej książki napewno nie wrócę

Zaczynając czytać tę książkę, myślałam że przeczytam książkę o ratowaniu Żydów.
Niestety wymiekłam na 19 stronie.
Nie polecam, i też do tej książki napewno nie wrócę

Udało mi się przebrnąć przez to dzieło. Ta książka to przykład jak można z ciekawej historii zrobić nudną i bezpłciową opowieść. Opisy były tak długie, nużące i nic nie wnosiły, że przypominały mi czasami "Nad Niemnem". Sama procedura ratowania potraktowana powierzchownie i płytko. Mało szczegółów jak to wyglądało, za to dużo o przyrodzie. Gdyby autorka poświęciła tyle samo miejsca na opis sposobów ratowania i samego życia w willi co na kwiecistą narrację o przyrodzie to mogłoby być ciekawe. Postaci Jana i Antoniny Żabińskich zasługują na więcej niż to, co spotkało ich w tej książce. Podsumowując, nie polecam.

Udało mi się przebrnąć przez to dzieło. Ta książka to przykład jak można z ciekawej historii zrobić nudną i bezpłciową opowieść. Opisy były tak długie, nużące i nic nie wnosiły, że przypominały mi czasami "Nad Niemnem". Sama procedura ratowania potraktowana powierzchownie i płytko. Mało szczegółów jak to wyglądało, za to dużo o przyrodzie. Gdyby autorka poświęciła tyle samo...

Nie usłyszałabym o tej książce gdyby nie film Azyl (oryginalny tytuł: The Zookeeper's Wife),naprawdę piękny i poruszający, ukazujący realia Warszawy i życia jej mieszkańców w czasie II wojny światowej. Nam wszystkim znane są przecież historie o Polakach próbujących ocalić skazanych na zagładę Żydów, ryzykując nie tylko własne życie, ale też swoich bliskich. Diane Ackerman opowiada w swojej książce o jednej z takich rodzin - o małżeństwie Żabińskich, Antoninie i Janie, którzy przed wojną zarządzali warszawskim zoo. Ich wymarzone, przepełnione ukochanymi zwierzętami i pracą życie obróciło się w pył wraz z pierwszymi bombami, jakie spadły na stolicę Polski. Chcąc uratować zoo jako instytucję - a jednocześnie także swój dom - decydują się na utworzenie azylu również dla tych, którym groziła masowa eksterminacja.

Wydawać by się mogło, że jest to plan z góry skazany na porażkę, a Jan - pomysłodawca takiego rozwiązania - sprowadził na swoją rodzinę pewną śmierć. Ackerman bardzo wnikliwie i dokładnie opisuje plany działania Żabińskiego, jego inteligentne i trafne decyzje, opór oraz umiejętność wybrnięcia z każdych kłopotów. Ogromną rolę w prowadzeniu tego azylu odegrała również Antonina - wrażliwa, empatyczna, pełna miłości i dobroci kobieta, która nie raz, trawiona przez strach, stawała na wysokości zadania broniąc swoich podopiecznych jak prawdziwa lwica. Ich wspólne poczynania pozwoliły przeżyć wielu osobom, m.in. słynnej niegdyś Magdalenie Gross, polskiej rzeźbiarki i wielkiej miłośniczki zwierząt, której dzieła do dziś witają gości przybywających do warszawskiego zoo.

Samą książkę nie czyta się zbyt lekko i przyjemnie - tematy wojny, wszechobecnych mordów, bombardowań niewinnych to trudne tematy. Niemniej lektura Azylu była wspaniała i naprawdę zapadająca w pamięć. Autorka wykonała naprawdę kawał dobrej roboty - i absolutnie tutaj nie przesadzam. W historię wielokrotnie wplatane są oryginalne wypowiedzi Antoniny, pochodzących z jej pamiętników, pisanych w czasie okupacji. To niezwykle cenny skarb i cieszę się, że został tak pieczołowicie i w pełni zasłużenie uczczony.

To jedna z ważniejszych i piękniejszych książek, jakie przeczytałam i jakie znajdują się w mojej biblioteczce. Zachęcam Was do sięgnięcia po nią.

Zuzanna Bębnowicz
czytelniaprzykwiatowej13.blogspot.com

Nie usłyszałabym o tej książce gdyby nie film Azyl (oryginalny tytuł: The Zookeeper's Wife),naprawdę piękny i poruszający, ukazujący realia Warszawy i życia jej mieszkańców w czasie II wojny światowej. Nam wszystkim znane są przecież historie o Polakach próbujących ocalić skazanych na zagładę Żydów, ryzykując nie tylko własne życie, ale też swoich bliskich. Diane Ackerman...

Autorka poświęciła sporo czasu na badanie tej historii i rozmowy ze świadkami. Stara się przedstawić rzeczywisty obraz wydarzeń. Wielu czytelnikom nie spodoba się nadmiar miejsca poświęconego zwierzętom i nadmiar zwierzęcych porównań. Treść krąży wokół zoo, a autorka ma raczej przyrodnicze zainteresowania i przedobrzyła.
Opisanych zostało tu wiele elementów historii "ostatecznego rozwiązania", które na zachodzie są mało znane i często pomijane, to plus. Jeszcze większy plus za wyraźne podanie liczby Polaków w Warszawie zaangażowanych w ratowanie Żydów i liczby szmalcowników. Nie lubię modnej w ostatnich latach gadki w stylu "no byli szmalcownicy i byli sprawiedliwi", "w każdym narodzie są ludzie dobrzy i źli", bo to tworzy wrażenie równowagi między zjawiskami o bardzo różnej skali. Szmalcowników i kapusiów było ponad 10x mniej niż sprawiedliwych.
Pojawia się kilka nieścisłości. Największe, które zauważyłem dotyczą tura i Białowieży. Tury nie zostały wybite w XVII wieku, one wymarły z powodu choroby, były pod ścisłą ochroną prawa królewskiego. Autorka raz pisze, że Puszcza Białowieska to pogranicze polsko-rosyjskie, innym razem polsko-białoruskie. Jako miłośnik historii wojskowości doczepię się jeszcze do Ju 87, o którym jest napisane, że był szybki i zwrotny. Sami lotnicy niemieccy za główną wadę Ju 87 uważali jego małą prędkość i ociężałość w manewrach, przez co był wrażliwy na ataki myśliwców i ostrzał z ziemi.

Autorka poświęciła sporo czasu na badanie tej historii i rozmowy ze świadkami. Stara się przedstawić rzeczywisty obraz wydarzeń. Wielu czytelnikom nie spodoba się nadmiar miejsca poświęconego zwierzętom i nadmiar zwierzęcych porównań. Treść krąży wokół zoo, a autorka ma raczej przyrodnicze zainteresowania i przedobrzyła.
Opisanych zostało tu wiele elementów historii...

Dobra ale nie łatwa w czytaniu książka z uwagi na barwną i czasami za bardzo kwiecistą narrację. Motyw zwierząt miesza się z relacjami wojennymi i zbrodniami niemieckich żołnierzy na polskiej ludności, zakazanej pomocy Żydom, skrytą walką z okupantem, a także informacjami z życia i historii Żabinskich. Jestem zwierzolubem więc w pewnych momentach łzy napływały mi do oczu samoistnie. Podczas wojny poza ludźmi cierpią również zwierzęta...

Dobra ale nie łatwa w czytaniu książka z uwagi na barwną i czasami za bardzo kwiecistą narrację. Motyw zwierząt miesza się z relacjami wojennymi i zbrodniami niemieckich żołnierzy na polskiej ludności, zakazanej pomocy Żydom, skrytą walką z okupantem, a także informacjami z życia i historii Żabinskich. Jestem zwierzolubem więc w pewnych momentach łzy napływały mi do oczu...

Temat bardzo ciekawy, widać też przygotowanie i zaangażowanie autorki. Mi jednak książka się dłużyła, te długie opisy "wyliczanki" nie są dla mnie.

Temat bardzo ciekawy, widać też przygotowanie i zaangażowanie autorki. Mi jednak książka się dłużyła, te długie opisy "wyliczanki" nie są dla mnie.

Szczerze, film podobał mi się ale, nie zrobił na mnie takiego wrażenia jak książka..
Książka to w zasadzie dokument pełen faktów historycznych.
Piękna i smutna historia, warto ja z pewnością poznać.
Wielki szacun dla autorki.

Szczerze, film podobał mi się ale, nie zrobił na mnie takiego wrażenia jak książka..
Książka to w zasadzie dokument pełen faktów historycznych.
Piękna i smutna historia, warto ja z pewnością poznać.
Wielki szacun dla autorki.

Książkę przeczytałam przed odwiedzinami opisanego Zoo. Zupełnie inaczej się zwiedza po przeczytaniu książki miejsce, w którym działy się te wydarzenia. Gorąco polecam.

Książkę przeczytałam przed odwiedzinami opisanego Zoo. Zupełnie inaczej się zwiedza po przeczytaniu książki miejsce, w którym działy się te wydarzenia. Gorąco polecam.