Jesteśmy społecznością, która kocha książki

przyznaję, że książka jest dobrze napisana, czyta się ją łatwo i całkiem przyjemnie. Ale historia mnie nie zachwyciła i nie rozumiem fenomenu tej powieści. Szeczrze, to ciężko by mi było powiedzieć, o czy ona jest.

przyznaję, że książka jest dobrze napisana, czyta się ją łatwo i całkiem przyjemnie. Ale historia mnie nie zachwyciła i nie rozumiem fenomenu tej powieści. Szeczrze, to ciężko by mi było powiedzieć, o czy ona jest.

Po raz kolejny, po przeczytaniu klasycznego dzieła, mam problem z oceną. Z jednej strony nie ma najmniejszych wątpliwości, dlaczego to dzieło wielkim jest. Mamy tu do czynienia z wnikliwym studium psychologicznym bohatera. Jego przemyślenia i rosterki, motywacje i obawy ukazane są na tle fascynującego Petersbutga. Z drugiej strony, moim zdaniem, literatura ma przede wszystkim sprawiać przyjemność. A mnie te właśnie nikończące się monologi wewnętrzne Raskolnikowa po prostu nudzą. Może dlatego, że nie jestem fanem Nietzschego?

Po raz kolejny, po przeczytaniu klasycznego dzieła, mam problem z oceną. Z jednej strony nie ma najmniejszych wątpliwości, dlaczego to dzieło wielkim jest. Mamy tu do czynienia z wnikliwym studium psychologicznym bohatera. Jego przemyślenia i rosterki, motywacje i obawy ukazane są na tle fascynującego Petersbutga. Z drugiej strony, moim zdaniem, literatura ma przede...

Wybitna. Nie spodziewałam się, że będzie mi się tak dobrze czytało, myślałam raczej, iż to pozycja ciężka. Nic bardziej mylnego.
Analogie do państwa komunistycznego bardzo dobrze widoczne, ale nie przerysowane. Naprawdę polecam!

Wybitna. Nie spodziewałam się, że będzie mi się tak dobrze czytało, myślałam raczej, iż to pozycja ciężka. Nic bardziej mylnego.
Analogie do państwa komunistycznego bardzo dobrze widoczne, ale nie przerysowane. Naprawdę polecam!

Pierwsza część na 9, fantastyczna, z humorem. Niestety część druga zbyt zagmatwana,gubiłam się w myślach Humberta.

Pierwsza część na 9, fantastyczna, z humorem. Niestety część druga zbyt zagmatwana,gubiłam się w myślach Humberta.

Na początku jakoś mi nie podchodziła, trochę chaotyczna. Ale z każdą stroną coraz łatwiej było mi rozeznać się kto co mówi. Ostatecznie wciągnęła mnie bardzo. Polecam!

Na początku jakoś mi nie podchodziła, trochę chaotyczna. Ale z każdą stroną coraz łatwiej było mi rozeznać się kto co mówi. Ostatecznie wciągnęła mnie bardzo. Polecam!

Uważam, że głównym celem literatury, jak każdej innej sztuki, jest dostarczanie rozrywki. Nie znaczy to, że ma być zawsze miło, wesoło i lekko. Literatura powinna rówież poruszać trudne tematy, dotykać tabu, opowiadać o ciemnej stronie życia. Ale niech i ta tematyka wiąże się z przyjemnością obcowania ze sztuką!
W utworze "Jest noc" mamy do czynienia z serią monologów wewnętrznych kobiety w średnim wieku: córki, matki, babci. Przedstawiają one subiektywny obraz (mocno patologicznej) rodziny, w której królują wyzwiska, wyrzuty oraz bardzo pokręcone sposoby okazywania miłości. Miłości niezdrowej, egoistycznej, przepełnionej desperacją. Całość jest chaotyczna i budzi niesmak. Nie ma w tej książce nic godnego zachwytu: ani język, ani typ narracji, ani kreacja postaci nie przekonują mnie o walorach literackich tego "dzieła".
Gdybym chciała poczytać o toksycznych relacjach w domach, gdzie panuje skrajna bieda, sięgnęłabym po literaturę faktu, reportaż. I prawdopodobnie byłby to zdecydowanie lepszy wybór.

Uważam, że głównym celem literatury, jak każdej innej sztuki, jest dostarczanie rozrywki. Nie znaczy to, że ma być zawsze miło, wesoło i lekko. Literatura powinna rówież poruszać trudne tematy, dotykać tabu, opowiadać o ciemnej stronie życia. Ale niech i ta tematyka wiąże się z przyjemnością obcowania ze sztuką!
W utworze "Jest noc" mamy do czynienia z serią monologów...