Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W gąszczu kłamstw" to opowieść w której teraźniejszość związaną jest w sposób nierozerwalny z przeszłością. Naomi to jedenastolatka, która podczas pobytu w pobliskim lesie( gdzie razem z rówieśniczkami Cassie i Liv odgrywały boginie) została brutalnie zaatakowana. Przeżyła, a winny tej zbrodni został skazany. Po ponad dwudziestu latach od tych wydarzeń śmierć rzekomego oprawcy powoduje powrót do tej sprawy. Kobieta w rodzinnym miasteczku spotyka dawnych znajomych, musi też skonfrontować się z własnymi i cudzymi kłamstwami i faktem, iż.. wcale nie jest pewna kto zadał jej te siedemnaście ciosów nożem. Czy wskazała niewinnego tego czynu człowieka?
Intryga jest złożona i ciekawa, bohaterowie pod pozorną normalnością i przeciętnym życiem skrywają straszne tajemnice.
Ten zabieg fabularny przypomniał mi nieco "Twin Peaks", chociaż demony bliskich Naomi są zdecydowanie bardziej realne i fizyczne.
Rozwiązanie sprawy było przemyślane, zaskakujące.
Może jedynie pokusiłabym się o inny, w moim odbiorze bardziej realny, finał losów Naomi.
Nie zmienia to faktu, że to bardzo dobry thriller psychologiczny, który polecam wszystkim miłośnikom gatunku.

W gąszczu kłamstw" to opowieść w której teraźniejszość związaną jest w sposób nierozerwalny z przeszłością. Naomi to jedenastolatka, która podczas pobytu w pobliskim lesie( gdzie razem z rówieśniczkami Cassie i Liv odgrywały boginie) została brutalnie zaatakowana. Przeżyła, a winny tej zbrodni został skazany. Po ponad dwudziestu latach od tych wydarzeń śmierć rzekomego...

Małe kobietki" to miała być powieść retro z pięknie przedstawionym światem przeszłości, niespiesznie rozwijającymi się relacjami i ciekawymi kreacjami bohaterów. Takie były moje oczekiwania.
Tymczasem...
Znalazłam historię o czterech siostrach, wypełnioną ckliwymi komentarzami narratora, wieczne moralne nauki, propagowanie ideologii której nie powstydziłby się żaden bogobojny wiktoriański dom.
Współczesnego czytelnika razić może (chociaż jest wyrazem świadomości epoki) stosunek do zwierząt - "bawiła się kotami", nastolatka, która w ramach lenistwa zagłodziła własnego kanarka(co przedstawione jest jako pomyłka rangi przypalone ciastka).
Czytając o perypetiach dziewcząt stwierdzić można , iż najstarsza to stereotypowa panna na wydaniu, następnie Joe /Ludwika (zależnie od wydania) - jedyna interesująca postać, której pasją jest literatura, nie jest z natury dziewczęca czy doskonała. Następna jest Beth /Eliza - mała święta, której sensem życia jest służenie innym, a ostatnią irytującą siostrą jest Amy /Amelka - rozpieszczony i egoistyczny osobnik.
Przygody wspomnianej ekipy nie umywają się do przeżyć postaci L. M. M. Montgomery, nie ma też elementów bardzo charakterystycznych stylu autorki, który czyniłby wykreowany przez nią świat wyjątkowym.
W zasadzie można przeczytać ,jeśli chcecie zanurzyć się w staroświeckim klimacie, ale chyba nie będzie to Wasza najpiękniejsza czy najbardziej odkrywcza literacka podróż.

Małe kobietki" to miała być powieść retro z pięknie przedstawionym światem przeszłości, niespiesznie rozwijającymi się relacjami i ciekawymi kreacjami bohaterów. Takie były moje oczekiwania.
Tymczasem...
Znalazłam historię o czterech siostrach, wypełnioną ckliwymi komentarzami narratora, wieczne moralne nauki, propagowanie ideologii której nie powstydziłby się żaden...

"Maria Antonina" czyli biografia słynnej królowej autorstwa Stefana Zweiga to książka, na którą długo czekałam i co do której miałam wielkie oczekiwania , gdyż przy analizie postaci "Austriaczki" często powoływano się na to dzieło.
Lektura nie zajęła mi wielu dni , ale spędzony przy niej czas był niezapomniany. Zdecydowanie oczarował mnie sposób narracji autora, który nie bawiąc się w insynuacje odnośnie uczuć czy niewypowiedzianych myśli swojej bohaterki potrafił przybliżyć czytelnikom świat francuskiej arystokracji i dworu, oddać nastroje społeczeństwa. Na uwagę zasługuje także psychoanaliza postaci , rozpatrywanie prawdopodobieństwa działań w oparciu o konstrukcje wewnętrzną bohaterów ożywionych w tej biografii.
Kolejnym atutem jest obiektywne spojrzenie pisarza na Marię Antoninę. Autor nie jest rojalistą, bezkrytycznie wychwalającym córkę Marii Teresy oraz przyjmującym "za dobrą monetę" każdą anegdotę i mit, który ją gloryfikuje. Jednocześnie jest rozliczenie z oszczerstwami i negatywnymi wyobrażeniami, które przez częste rozpowszechnianie zaczęły być traktowane jako fakt.
To najlepsza opowieść o Marii Antoninie i jej czasach, jaką czytałam. Napisana pięknym językiem, z wnikliwą analizą charakterów i faktów, rzetelna.
Bardzo, bardzo polecam.

"Maria Antonina" czyli biografia słynnej królowej autorstwa Stefana Zweiga to książka, na którą długo czekałam i co do której miałam wielkie oczekiwania , gdyż przy analizie postaci "Austriaczki" często powoływano się na to dzieło.
Lektura nie zajęła mi wielu dni , ale spędzony przy niej czas był niezapomniany. Zdecydowanie oczarował mnie sposób narracji autora, który nie...

"Życie i romanse polskich arystokratów" to książka złożona z niezależnych od siebie relacji o uczuciach tytułowej klasy społecznej. Wszystkie zamieszczone historie są napisane lekko, barwnym językiem i dość powierzchownie. Pomimo tych mankamentów można dostrzec rodzaj mentalności jaki kierował postępowaniem dobrze urodzonych, co było dla nich tabu, a co nieoficjalnie
akceptowano.
Wydaje mi się, że można dostrzec w niektórych historiach dawne schematy myślenia-często romantyzowane- w myśl których kobieta nie mogła decydować o sobie ,będąc potem obwinianą, iż nie kocha mężczyzny, którego sama nie wybrała.
Sytuacja wpływowych arystokratów czy synów władców również nie była łatwa, gdyż presja prestiżowego związku była większym priorytetem niż osobiste szczęście młodego człowieka.
Z drugiej strony wiele z opisanych przez autorkę postaci po prostu jak nam współcześni nudzili się szybko związkami i używali przeszkód jako wymówki, aby zakończyć układ miłosny, gdy ten zaczynał być trudny.
Pozornie bardzo lekka lektura, w której fakty nie są dogłębnie przedstawione, ale skłonić może do refleksji. Polecam

"Życie i romanse polskich arystokratów" to książka złożona z niezależnych od siebie relacji o uczuciach tytułowej klasy społecznej. Wszystkie zamieszczone historie są napisane lekko, barwnym językiem i dość powierzchownie. Pomimo tych mankamentów można dostrzec rodzaj mentalności jaki kierował postępowaniem dobrze urodzonych, co było dla nich tabu, a co...

"Cuchnący Wersal" jest jak bilet do świata arystokracji francuskiej, od złotych czasów tej grupy społecznej aż do rewolucji. Napisana przystępnym językiem, pełna anegdot opowieść koncentruje się na skandalach, romansach następujących kolejno królów jak i ich dworu.
Szczegóły relacji erotycznych są momentami bardzo odrażające, naturalistyczne.
Nie ma tu większych odniesień do świata polityki zagranicznej czy wewnętrznej, co pokazuje chyba też czym zaabsorbowane było towarzystwo skupione wokół Wersalu - miłostki, orgie, coraz to nowe zabawy i podniety.
Część końcowa, poświęcona rewolucji francuskiej to obraz, w którym nie triumfuje sprawiedliwość, a najniższe instynkty wściekłej gawiedzi.
Wadami tego utworu są błędy rzeczowe, świadczące o niedokładnym przygotowaniu autorki, która - oczekiwała bym-zamiast relacjonować sensacyjne plotki - zweryfikuje sensacyjne informacje w historycznych źródłach.
Nie jest to literatura wybitna, odkrywcza, ale jest na tyle sugestywna, by dać nam obraz Wersalu - pełnego bogactwa, ale pozbawionego romantyzmu, duszy. Warto zapoznać się z tą lekturą.

"Cuchnący Wersal" jest jak bilet do świata arystokracji francuskiej, od złotych czasów tej grupy społecznej aż do rewolucji. Napisana przystępnym językiem, pełna anegdot opowieść koncentruje się na skandalach, romansach następujących kolejno królów jak i ich dworu.
Szczegóły relacji erotycznych są momentami bardzo odrażające, naturalistyczne.
Nie ma tu większych odniesień...

Agnieszka Starbo w swojej biografii Marii Jasnorzewskiej-Pawlikowskiej "Życie listami pisane" relacjonuje życiorys poetki, opierając się na źródłach napisanych przez nią samą - listach, notatkach z pamiętnika, wierszach.
Koncentrując się na prywatnym życiu Lilki nie unika przestawienia jej mniej korzystnych cech charakteru, kontrowersyjnych wypowiedzi czy decyzji. Autorka biografii stroni od jednoznacznych ocen, stara się zasugerować przeróżne przyczyny danego stanu rzeczy, zachowując przy tym sympatię wobec bohaterki swojej publikacji.
Za jeden z mankamentów dzieła Agnieszki Starbo uznałabym zbyt szybkie przechodzenie z jednego etapu życia córki Kossaka w kolejny. Nie można przez to wczuć się w dany okres historii Marii.
Moje wrażenia odnośnie postaci, które spotkałam na kartach tej lektury są takie - najwięcej sympatii wzbudził we mnie trzeci mąż Jasnorzewskiej-Pawlikowskiej, Stefan. Pełen ciepła, oddany, wierny. Z kolei gdybym miała wskazać największą miłość samej poetki (na podstawie korespondencji) to chyba byłby to jednak Pawlikowski.
Autorka "Różowej magii" na pewno zasługuje na współczucie z uwagi na okrutną chorobę, wojenną rozłąkę z bliskimi, z którymi była niezwykle związana jednak nie sposób nie zauważyć także narcystycznej strony jej osobowości, egocentryzmu i tego, jak trudnym musiała być człowiekiem w codziennych kontaktach.
Pomimo tego, a może dlatego, ta historia niedoskonałej kobiety, która zaznała różnych rodzajów miłości, przeżyła doświadczenia związane z licznymi zainteresowaniami takimi jak literatura, magia, przyroda, była ważną postacią przedwojennego Krakowa, córką, siostrą-istotą pełną paradoksów wydaje się tak prawdziwa.

Agnieszka Starbo w swojej biografii Marii Jasnorzewskiej-Pawlikowskiej "Życie listami pisane" relacjonuje życiorys poetki, opierając się na źródłach napisanych przez nią samą - listach, notatkach z pamiętnika, wierszach.
Koncentrując się na prywatnym życiu Lilki nie unika przestawienia jej mniej korzystnych cech charakteru, kontrowersyjnych wypowiedzi czy decyzji. Autorka...

Ucichły ptaki, przyszła śmierć to kolejny thriller Michała Śmielaka jaki miałam okazję przeczytać.
Zachęcona opisem książki obiecującym relację z wyprawy kawalerskiej w Bieszczady, w czasie których będziemy świadkami tajemniczych zdarzeń zaczęłam czytać.
Moje odczucia były bardziej ambiwalentne niż w przypadku "Osady".
Pierwsza cześć powieści urzekła mnie klimatem tajemnicy, irracjonalnymi postaciami, które pojawiają i znikają jak przewidzenie, narastającym poczuciem beznadziei, odgłosami dobiegającymi z lasu i nagłą ciszą.
Czwórka bohaterów na czele z narratorem Michałem to nie są ciekawie skonstruowane charaktery. Poza imionami, szczegółami biograficznymi e zasadzie ich sposób bycia i sposób komunikacji jest identyczny. Pełen wulgaryzmów, prostacki, generalnie nieciekawe, choć niegroźne towarzystwo.
Druga połowa dzieła M. Śmielaka to zmiana gatunku - zaskakująca, ale zbyt przesadna, naiwna.
Finał nieprzewidywalny, ale nacechowany sztucznością, nie wywołujący emocji.
Gdyby porównać do innych tytułów znanych z świata kultury , to "Ucichły ptaki, przyszła śmierć" zaczynała się niczym świetna "Szczelina" Józefa Kariki, następnie zaprezentowano chwyty fabularne niczym z kreskówek o pewnym sympatycznym, łakomym psie, by następnie brutalnymi scenami i rozwiązaniem głównej zagadki przypomnieć kultowy "Krzyk".
6/10,to nie jest zła lektura, ale biorąc pod uwagę potencjał autora - jednak rozczarowuje.

Ucichły ptaki, przyszła śmierć to kolejny thriller Michała Śmielaka jaki miałam okazję przeczytać.
Zachęcona opisem książki obiecującym relację z wyprawy kawalerskiej w Bieszczady, w czasie których będziemy świadkami tajemniczych zdarzeń zaczęłam czytać.
Moje odczucia były bardziej ambiwalentne niż w przypadku "Osady".
Pierwsza cześć powieści urzekła mnie klimatem...

"Oberża na pustkowiu" to dzieło Dafne de Maurier. Gotycki klimat i sugestywne opisy oraz tajemnice to elementy, do których autorka przyzwyczaiła nas w swojej twórczości . W przeciwieństwie do najbardziej znanych powieści pisarki tu znajdujemy się w świecie ludzi niebogatych, pozbawionych szacunku otoczenia.
Dwudziestotrzyletnia Mary po śmierci matki przyjeżdża do dawno niewidzialnej ciotki. Dom krewnej, który ta dzieli z mężem alkoholikiem nie jest jednak oazą dla dziewczyny. Dziwne sprawy wuja, nieciekawe towarzystwa w oberży, sceny które dzieją się pod osłoną nocy. To wszystko niepokoi bohaterkę, która z każdym kolejnym dniem zaczyna domyślać się strasznej prawdy.
Jak poradzi sobie z sytuacją? Czy zdoła uratować siebie i swoją ciotkę Patience?
Fabuła jest bardzo dynamiczna, obfituje w zwroty akcji. Nie ma tu wyidealizowanych postaci ani pięknych miejsc .Wątek miłosny, który pojawia się w książce nie odznacza się romantyzmem. Przewidziałam pewne elementy intrygi, co jednak nie odebrało mi przyjemności z lektury i nie powstrzyma mnie przed poleceniem Wam "Oberży na pustkowiu".

"Oberża na pustkowiu" to dzieło Dafne de Maurier. Gotycki klimat i sugestywne opisy oraz tajemnice to elementy, do których autorka przyzwyczaiła nas w swojej twórczości . W przeciwieństwie do najbardziej znanych powieści pisarki tu znajdujemy się w świecie ludzi niebogatych, pozbawionych szacunku otoczenia.
Dwudziestotrzyletnia Mary po śmierci matki przyjeżdża do dawno...

"Ballady i romanse z komentarzem Emilii Kieraś" to przewodnik po twórczości Mickiewicza, skierowany do najmłodszego pokolenia- uczniów omawiających utwory wieszcza na lekcjach polskiego. Autorka ułatwia młodym czytelnikom interpretację twórczości romantyka poprzez wyjaśnienie realiów świata poety, jego epoki. Nie stroni też od dzielenia się informacjami z biografii geniusza polskiej literatury, które pozwalają zrozumieć sens niektórych dzieł.
Napisana przystępnym, ale plastycznym językiem książka może być cenną pomocą dla młodzieży, by bezbłędnie orientować się w meandrach twórczości słynnego Adama.

"Ballady i romanse z komentarzem Emilii Kieraś" to przewodnik po twórczości Mickiewicza, skierowany do najmłodszego pokolenia- uczniów omawiających utwory wieszcza na lekcjach polskiego. Autorka ułatwia młodym czytelnikom interpretację twórczości romantyka poprzez wyjaśnienie realiów świata poety, jego epoki. Nie stroni też od dzielenia się informacjami z biografii geniusza...

Osada" to thriller , który rozpoczyna się jak baśń czy fantasy oparte na motywach słowiańskich. Mroźna zima, w domu dziadek opowiada dzieciom legendę o demonie nazywanym Mara, który gdy na świecie panuje zimno sprowadzał na ludzi śmierć, a i obecnie słychać ją jak wyje... Poznajemy narratora pierwszej z dwóch osi czasowych - osiemnastoletniego Michała.
Chłopak jest zwykłym nastolatkiem, zakochanym w swojej dziewczynie Alicji, ma dobrych przyjaciół, kochających rodziców i dziadków, młodsze rodzeństwo. W Boże Narodzenie następuje kres beztroskiego nastroju świąt, dochodzi do zbrodni.
Stryj Michała, Jan Ryś, angażuje go do pomocy w śledztwie. Niestety, dochodzi do kolejnego morderstwa. Kto zabija? Jaki jest motyw?
W tym momencie historia pozwala nam na typowe dla kryminałów typowanie mordercy, analizę wpływu zbrodni na małą społeczność oraz obserwację jak zmienia się psychika młodego człowieka pod wpływem drastycznych wydarzeń.
Druga oś czasowa to rok 2023 oraz dwóch policjantów, którzy próbują ustalić dzięki rozmowom z emerytowanym policjantem, Janem Rysiem, co naprawdę wydarzyło się w tytułowej osadzie.
Finał obu przestrzeni czasowych jest zaskakujący, nie wyjaśniony do końca.
Powieść czyta się świetnie, można poczuć klimat prawdziwej zimy, klaustrofobiczne zamknięcie w obrębie małej wioski, doświadczyć świata, którego nie mieliśmy poznać a jednocześnie dostrzec pewną uniwersalność zachowań ludzkich, niezmienną od wieków. Bardzo polecam, 8/10.
21:31

Osada" to thriller , który rozpoczyna się jak baśń czy fantasy oparte na motywach słowiańskich. Mroźna zima, w domu dziadek opowiada dzieciom legendę o demonie nazywanym Mara, który gdy na świecie panuje zimno sprowadzał na ludzi śmierć, a i obecnie słychać ją jak wyje... Poznajemy narratora pierwszej z dwóch osi czasowych - osiemnastoletniego Michała.
Chłopak jest zwykłym...

"Chopin. Miłość i pasja" to biografia, którą trudno mi jednoznacznie ocenić.
Jej niewątpliwymi autami są liczne ciekawostki z prywatnego życia słynnego kompozytora, konfrontowanie przez autorkę książki pewnych romantycznych mitów, niewygodnych plotek z prawdą lub przynajmniej możliwą do weryfikacji wersją wydarzeń. Mamy ciekawą analizę przyczyn śmierci artysty, próbę odtworzenia ostatnich chwil Chopina, wyjaśnienie istoty konfliktu z George Sand
Opisane relacje jednak (pomimo tyłu szczegółów) wydają się dość powierzchowne i chaotyczne.
Zabrakło mi przybliżenia sposobu myślenia i wrażliwości samego Fryderyka. Nie ma uczucia, że poznajemy lepiej jego codzienność, uczucia - a na to liczyłam zabierając się do tej lektury.

"Chopin. Miłość i pasja" to biografia, którą trudno mi jednoznacznie ocenić.
Jej niewątpliwymi autami są liczne ciekawostki z prywatnego życia słynnego kompozytora, konfrontowanie przez autorkę książki pewnych romantycznych mitów, niewygodnych plotek z prawdą lub przynajmniej możliwą do weryfikacji wersją wydarzeń. Mamy ciekawą analizę przyczyn śmierci artysty, próbę...

Kolejne wakacje z rodziną, które są naprawdę nie wypoczynkiem, a okazją do nagrania kolejnego filmiku na YouTube. Rodzina Pana Wycieczki z żoną na czele ma już tego dość. Zepsute auto sprawia, że muszą zatrzymać się w Uśniejowie, uroczej miejscowości w górach.
Gościnni gospodarze, pełna atrakcji okolica, ciekawe legendy sprawiają, że niedogodności w postaci braku zasięgu i przeciągająca się naprawa samochodu nie mają większego znaczenia.
Czternastoletni Marek jednak wyczuwa coś dziwnego w atmosferze tego miejsca, nie może jednak sprecyzować o co mu chodzi. Myli się czy jako jedyny z rodziny ma dobrą intuicję?
Powieść "Gościni" to powieść grozy, w której przerażający jest klimat i tajemnica, nie ma za to zbyt wielu opisów przemocy, tortur. Ma w sobie urok małego miasteczko, lojalnych baśni, porusza kwestie obyczajowe i psychologiczne takie jak wpływ technologii na życie rodziny, granice sprzedawania swojej prywatności, brak przyjaciół, traumy.
Rozdziały są krótkie, napisane przystępnym językiem.
Interesująca fabuła, dynamiczne relacje między bohaterami oraz coraz narastający mrok sprawiają, że lektura jest z gatunku tych "nieodkładalnych".
Polecam

Kolejne wakacje z rodziną, które są naprawdę nie wypoczynkiem, a okazją do nagrania kolejnego filmiku na YouTube. Rodzina Pana Wycieczki z żoną na czele ma już tego dość. Zepsute auto sprawia, że muszą zatrzymać się w Uśniejowie, uroczej miejscowości w górach.
Gościnni gospodarze, pełna atrakcji okolica, ciekawe legendy sprawiają, że niedogodności w postaci braku...

"Maria Antonina .Podróż przez życie" to pierwsza biografia nieszczęśliwej królowej Francji, jaką miałam okazję czytać. Główna bohaterka była mi dobrze znana z historii, różnych filmów czy seriali, jednocześnie jednak miałam poczucie, że w losie tej postaci jest tyle niewiadomych. Kim była? Szlachetną monarchinią, która w wyniku uprzedzeń i nieszczęśliwego momentu w historii kraju skończyła tragicznie? A może obojętną na los poddanych damą, dla której liczyły się jedynie własne przyjemności?
Antonia Fraser przedstawia nam całe życie Marii Antoniny, w oparciu o dokumenty, listy, opinie współczesnych. Weryfikuje wiele plotek, konfrontując je z faktami. Nie jest zupełnie bezstronna, gdyż wyczuwa się jej sympatię do "Austriaczki", ale jej relacja oparta jest na rzetelnych dowodach, a nie na życzeniowym myśleniu czy fantazji.
Dzięki tej lekturze poznałam nie tylko relacje Marii Antoniny z rodzeństwem, mężem, dziećmi, przyjaciółmi, ale także dwór francuski oraz nastrój panujący w tych trudnych czasach na ulicach Paryża.
Dominującym uczuciem, jakie owładnęło mną po przeczytaniu tej biografii jest współczucie dla chorej kobiety, której męża i najbliższych przyjaciół zabito, nad której dziećmi się pastwiono i która sama straciła życie ku uciesze prymitywnego tłumu, którym zawładnęła nie tyle chęć sprawiedliwości, lecz żądza zemsty i czyste okrucieństwo wobec pokonanych arystokratów.

"Maria Antonina .Podróż przez życie" to pierwsza biografia nieszczęśliwej królowej Francji, jaką miałam okazję czytać. Główna bohaterka była mi dobrze znana z historii, różnych filmów czy seriali, jednocześnie jednak miałam poczucie, że w losie tej postaci jest tyle niewiadomych. Kim była? Szlachetną monarchinią, która w wyniku uprzedzeń i nieszczęśliwego momentu w...

"Pomoc domowa. Sekret" to kontynuacja przygód Millie.
Znana nam bohaterka jest teraz pięć lat starsza, ma chłopaka i nadal pracuje jako pomoc w domach bogatych ludzi. Wrażliwa na krzywdę kobiet, wkrótce zauważa u swojego nowego szefa dziwne zachowania wobec ukrytej przed światem i zastraszonej żony. Jak pomóc cierpiącej kobiecie?
Fabuła i intryga do pewnego momentu przypomina tą znaną z poprzedniej powieści, później jednak pojawiają się zwroty akcji, nowe problemy i dylematy.
Nie jest to literatura wybitna, ale napisana bardzo przystępnie i w taki sposób, że nie da się oderwać od książki.

"Pomoc domowa. Sekret" to kontynuacja przygód Millie.
Znana nam bohaterka jest teraz pięć lat starsza, ma chłopaka i nadal pracuje jako pomoc w domach bogatych ludzi. Wrażliwa na krzywdę kobiet, wkrótce zauważa u swojego nowego szefa dziwne zachowania wobec ukrytej przed światem i zastraszonej żony. Jak pomóc cierpiącej kobiecie?
Fabuła i intryga do pewnego momentu...

"Puszka Pandory" to tajemniczy przedmiot przyniesiony do antykwariatu, który przypomina o niewyjaśnionej tajemnicy sprzed lat. Czy śledczej Klarze uda się rozwikłać tę sprawę? A może zamiast koncentrować się na dochodzeniu skupi się na swojej niechęci do nowego współpracownika, Antoniego?
Kryminał jak zwykle napisany przystępnym stylem, z dużą dozą elementów obyczajowych. Sama zagadka nie jest oczywista, ale nie można powiedzieć o aurze grozy czy wyjątkowo skomplikowanej intrydze. Niemniej, to przyjemna lektura, idealna na styczniowy wieczór.

"Puszka Pandory" to tajemniczy przedmiot przyniesiony do antykwariatu, który przypomina o niewyjaśnionej tajemnicy sprzed lat. Czy śledczej Klarze uda się rozwikłać tę sprawę? A może zamiast koncentrować się na dochodzeniu skupi się na swojej niechęci do nowego współpracownika, Antoniego?
Kryminał jak zwykle napisany przystępnym stylem, z dużą dozą elementów obyczajowych....