Jesteśmy społecznością, która kocha książki

I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc, i poczułeś, jak się czai w dzwięku minut - zło. Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką. Czy to była kula, synku, czy to serce pękło?".

I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc, i poczułeś, jak się czai w dzwięku minut - zło. Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką. Czy to była kula, synku, czy to serce pękło?".

Jeno wyjmij mi z tych oczu szkło bolesne - obraz dni, które czaszki białe toczy przez płonące łąki krwi. Jeno odmień czas kaleki, zakryj groby płaszczem rzeki, zetrzyj z włosów pył bitewny, tych lat gniewnych czarny pył.

Jeno wyjmij mi z tych oczu szkło bolesne - obraz dni, które czaszki białe toczy przez płonące łąki krwi. Jeno odmień czas kaleki, zakryj groby płaszczem rzeki, zetrzyj z włosów pył bitewny, tych lat gniewnych czarny pył.

I jeden z nas - to jestem ja, którym pokochał. Świat mi rozkwitł jak wielki obłok, ogień w snach i tak jak drzewo jestem - prosty. A drugi z nas - to jestem ja, którym nienawiść drżącą począł, i nóż mi błyska, to nie łza, z drętwych jak woda oczu. A trzeci z nas - to jestem ja odbity w wypłakanych łzach, i ból mój jest jak wielka ciemność. I czwarty ten, którego znam, który nauczę znów pokory te moje czasy nadaremne i serce moje bardzo chore na śmierć, która się lęgnie we mnie".

I jeden z nas - to jestem ja, którym pokochał. Świat mi rozkwitł jak wielki obłok, ogień w snach i tak jak drzewo jestem - prosty. A drugi z nas - to jestem ja, którym nienawiść drżącą począł, i nóż mi błyska, to nie łza, z drętwych jak woda oczu. A trzeci z nas - to jestem ja odbity w wypłakanych łzach, i ból mój jest jak wielka ciemność. I czwarty ten, którego znam, który ...

Nie wierzę w twoje oczy, jak się nie wierzy w niebo.

Nie wierzę w twoje oczy, jak się nie wierzy w niebo.

Trzeba uważać: czas się zbyt łatwo w przeszłość zamienia"

Trzeba uważać: czas się zbyt łatwo w przeszłość zamienia"

Bo kto nie kochał kraju żadnego i nie żył chociaż przez chwilę jego ognia drżeniem, chociaż i w dniu potopu w tę miłość nie wierzył, to temu żadna ziemia nie będzie zbawieniem.

Bo kto nie kochał kraju żadnego i nie żył chociaż przez chwilę jego ognia drżeniem, chociaż i w dniu potopu w tę miłość nie wierzył, to temu żadna ziemia nie będzie zbawieniem.

Znów wędrujemy ciepłym krajem, malachitową łąką morza. Ptaki powrotne umierają wśród pomarańczy na rozdrożach. Na fioletowoszarych łąkach niebo rozpina płynność arkad. Pejzaż w powieki miękko wsiąka, zakrzepła sól na nagich wargach. A wieczorami w prądach zatok noc liże morze słodką grzywą. Jak miękkie gruszki brzmieje lato wiatrem sparzone jak pokrzywą. Przed fontannami perłowymi noc winogrona gwiazd rozdaje. Znów wędrujemy ciepłą ziemią, znów wędrujemy ciepłym krajem.

Znów wędrujemy ciepłym krajem, malachitową łąką morza. Ptaki powrotne umierają wśród pomarańczy na rozdrożach. Na fioletowoszarych łąkach niebo rozpina płynność arkad. Pejzaż w powieki miękko wsiąka, zakrzepła sól na nagich wargach. A wieczorami w prądach zatok noc liże morze słodką grzywą. Jak miękkie gruszki brzmieje lato wiatrem sparzone jak pokrzywą. Przed fontannami perłow...

Ty jesteś moje imię i w kształcie, i w przyczynie...

Ty jesteś moje imię i w kształcie, i w przyczynie...

„Nie bój się nocy.Jej puchu strzegą krople kosmosu,tabuny zwierząt; oczy w nią otwórz,wtedy pod dłonią uczujesz ptaki i ciche konie, zrozumiesz kształty,które nie znane przez ciebie idąc-tobą się staną" Kołysanka

„Nie bój się nocy.Jej puchu strzegą krople kosmosu,tabuny zwierząt; oczy w nią otwórz,wtedy pod dłonią uczujesz ptaki i ciche konie, zrozumiesz kształty,które nie znane przez ciebie idąc-tobą się staną" Kołysanka

Smutne są drzewa,kiedy w dłoniach słów deszcz tylko został, długie są drogi,kiedy brak mi słów na drogach prostych.

Smutne są drzewa,kiedy w dłoniach słów deszcz tylko został, długie są drogi,kiedy brak mi słów na drogach prostych.

Już nazbyt pachniało śmiercią koronkowego "kocham".

Już nazbyt pachniało śmiercią koronkowego "kocham".

Stoją przed lustrem ciszy Barbara z rękami u włosów nalewa w szklane ciało srebrne kropelki głosu I wtedy jak dzban-światłem zapełnia się i szkląca przejmuje w siebie gwiazdy i biały pył miesiąca. Biała magia

Stoją przed lustrem ciszy Barbara z rękami u włosów nalewa w szklane ciało srebrne kropelki głosu I wtedy jak dzban-światłem zapełnia się i szkląca przejmuje w siebie gwiazdy i biały pył miesiąca. Biała magia

Kto mi odda moje zapatrzenie i mój cień co za tobą odszedł? Ach,te dni jak zwierzęta mrucząc, jak rośliny są-coraz młodsze. I niedługo już -tacy maleńcy, na łupinie orzecha stojąc popłyniemy porom na opak" Pioseneczka

Kto mi odda moje zapatrzenie i mój cień co za tobą odszedł? Ach,te dni jak zwierzęta mrucząc, jak rośliny są-coraz młodsze. I niedługo już -tacy maleńcy, na łupinie orzecha stojąc popłyniemy porom na opak" Pioseneczka

Więc idź chociażbyś wiedział,że zmierzasz do grobu bo nie w tobie jest trwoga ,ale ty poprzez trwogę

Więc idź chociażbyś wiedział,że zmierzasz do grobu bo nie w tobie jest trwoga ,ale ty poprzez trwogę