Rozmowy
2
Najnowsze artykuły
Artykuły„Horror ma budzić koszmary, wciskać kolanem w błoto i pożerać światło dnia” – premiera „Grzechòta”
1
Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułów2
ArtykułyEkranizacja Chmielarza nadchodzi, a Netflix kończy „Wiedźmina” i pokazuje „Sto lat samotności”
8
ArtykułyCzy książki mają nad nami władzę? Wywiad z Emmą Smith, autorką książki „Przenośna magia“1
Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Powiązane treści
Zobacz więcej treści
Aktualności4„Ostatni absolwent. Scholomance. Lekcja druga”. Zadaj pytanie autorce, Naomi Novik!
Aktualności5Fantastyka w 2020 roku miała kobiecą twarz. Rozdano Nagrody Locusa 2021
Aktualności1Ogłoszono nominacje do Nagrody Nebula 2019
Stowarzyszenie Amerykańskich Pisarzy Fantasy i Science Fiction ogłosiło finalistów nagrody Nebula. Aż dwie szanse na wygraną ma Sarah Pinsker.
Aktualności27Nagrody Hugo – nagrodzono kobiety i „Małego Księcia“
Podczas niedawno zakończonego 77. Konwentu Fantastyki Worldcon w Dublinie ogłoszono nazwiska laureatów Nagrody Hugo. W najważniejszych kategoriach triumfowały kobiety, a...
Aktualności3Mary Robinette Kowal i Netflix z nagrodami Nebula
Ogłoszono laureatów Nebula Awards 2019. Najlepszą powieścią fantastyczną poprzedniego roku została „The Calculating Stars” amerykańskiej autorki Mary Robinette Kowal. W nowej...
Aktualności4Finaliści Nagrody Locusa
Locus Science Fiction Foundation ogłosiła finalistów Nagrody Locusa w poszczególnych kategoriach. Wśród tegorocznych nominowanych do tej prestiżowej nagrody znajdziemy takie...Scholomance. Mroczna wiedza Naomi Novik
Miałam dość spore oczekiwania do tej książki i myślę, że sama sobie krzywdę tym zrobiłam. Rozumiem, że to pierwszy tom trylogii i będzie jeszcze przestrzeń na rozwinięcie świata przedstawionego w książce (przynajmniej mam taką nadzieję, że będzie to rozwinięte),ale czułam bardzo duży niedosyt. Zasady magii wyjaśniane losowo, stwory pojawiające się w książce bez większych opisów przez co ciężko mi było je sobie nieraz wyobrazić a tym samym wczuć się w akcję. Pomysł na świat i fabułę naprawdę mi się podoba, dlatego było to nieco frustrujące, że nie mogę się bardziej zanurzyć w tym świecie. Jednak największym minusem tej książki jest główna bohaterka. Dawno żadna bohaterka tak mnie nie irytowała już od pierwszych rozdziałów. Cały charakter postaci stoi na tym, że jest niemiła, opryskliwa i oziębła dla ludzi. Orion, który próbuje się do niej zbliżyć wiecznie jest obrażany, mimo, że od początku jako jedyny bezinteresownie jej pomaga. Nie można bohaterce odmówić sprytu i przebiegłości, gdy wykorzystuje sytuację z Orionem na swoją korzyść, lecz gdy już myślałam, że nawet polubię bohaterkę, ta znowu wyskakiwała z bezpodstawną opryskliwością do świata. Pozostali bohaterowie już bardziej mnie zainteresowali, chętnie dowiedziałabym się czegoś więcej o ich historii. Książka kończy się teoretycznie niespodziewanym zwrotem akcji, lecz z drugiej dość klasycznym i oklepanym. Mimo to myślę, że kiedyś sięgnę po drugi tom, aby przekonać się jakie tajemnice skrywa Orion, matka głównej bohaterki oraz chętnie poznam znaczenie mrocznej przepowiedni bohaterki.Moc srebra Naomi Novik
Nie jestem w stanie jednoznacznie ocenić tej książki, gdyż miała różnej jakości momenty: od 8 do nawet 3-gwiazdkowych. Średnia wyjdzie mniej więcej 5 gwiazdek, chociaż opowiedziana historia bynajmniej do przeciętnych nie należy. Pierwsza połowa zdecydowanie lepsza, bo śledzimy akcję (na początku nieco powolną, ale pięknie opisaną) oczami trzech bohaterek, przy czym najlepsza moim zdaniem jest ta z Mirjem. Później wydarzenia przyspieszają i stają się bardziej fantastyczne. Do tego momentu byłam skłonna dać tej książce 7 a momentami nawet 8 gwiazdek. Niestety, mniej więcej w połowie książki autorka zaczyna odmalowywać wydarzenia oczami postaci drugoplanowych: najmłodszego brata Wandy oraz starej niani księżniczki Iriny. Epizod swój ma także młody car. Wszystkie te relacje różnią się doborem słów - co uważam za duży plus. Stara kobieta utrzymuje narrację w stylu starczym, z licznymi wspominkami i powtórzeniami tych samych zdań z użyciem innych sformułowań - no taki typowy starczy bełkot. Dziesięciolatek ma inny styl widzenia/mówienia, chociaż tutaj chyba autorka czasami trochę przesadziła i mentalnie ujęła mu nieco lat. Pierwsze sceny z relacją chłopca były nawet sensowne, lecz nie pojmuję dlaczego ta narracja nadal się pojawiała po dołączeniu do Wandy, a nawet, o zgrozo, gdy wszystkie główne bohaterki są w jednym pomieszczeniu. Najgorzej wypadł opis pierwszej walki Starzyka z ognistym demonem - myślałam że zasnę... Z kolei bełkot niani można było sobie kompletnie darować, bo to było od początku do końca nic nie wnoszące wodolejstwo. Za dużo było też Żydów o nazwie Żydzi. Co ciekawe nazwa kraju była zmieniona (Litwas = Litwa?),jak to autorka ma w zwyczaju przekręcając kilka liter w nazwie opisywanych krain, ale już nazwa tej akurat narodowości/grupy religijnej nie. A przecież mogła spokojnie nawet tej nazwy nie wymieniać, bo po wykonywanych zawodach czy obyczajach i tak wiadomo było o kogo chodzi. W drugiej połowie książki było coraz więcej żydowskich zwyczajów i ich samych - to też spokojnie można było okroić dla dobra opowieści. Jednak największą bzdurę autorka zachowała na koniec, wyraźnie już wskazując odbiorcę docelowego (gdyby się czytelnik nie domyślił wcześniej),gdy Mirjem mówi, że swoje przyszłe starzykowe dzieci wychowa w swojej tradycji i wierze... Ciekawe co na to Starzykowie... No ale po co ich pytać, to przecież tylko goje... Druga połowa książki zdecydowanie dużo słabsza niż pierwsza, a to przez rozwlekłą i nudną narrację dziecięcą oraz starczą, a także przez Żydów (jakkolwiek to zabrzmi ;)Popularne w kategorii książek autora
Popularni autorzy
