Ciekawy pomysł i czytało się bardzo dobrze. Można polecić.

Ciekawy pomysł i czytało się bardzo dobrze. Można polecić.

Gościni to krótka, przyjemna lektura, którą połknąć można w raptem kilka godzin. Choć balansuje na cienkiej granicy, powieść nigdy nie przegina w stronę szkalowania współczesnej technologii, skupiając się raczej na tym, do czego ludzie z własnej winy mogą za jej pośrednictwem doprowadzić. To właściwie bardziej dramat rodzinny z nutą grozy pod koniec niż horror. Niemniej jednak fani opowieści z dreszczykiem również mogą znaleźć tutaj coś dla siebie. Wnioskując zaś z posłowia, ośmielę się stwierdzić, że to prawdopodobnie jeszcze nie koniec przygód Jaworskich. Jak incydent z tajemniczą Gościnią odbije się na ich przyszłości? Chętnie się kiedyś przekonam.
Całą recenzje przeczytasz pod tym linkiem: https://popkulturowcy.pl/2023/11/12/goscini-recenzja-ksiazki-cena-slawy/

Gościni to krótka, przyjemna lektura, którą połknąć można w raptem kilka godzin. Choć balansuje na cienkiej granicy, powieść nigdy nie przegina w stronę szkalowania współczesnej technologii, skupiając się raczej na tym, do czego ludzie z własnej winy mogą za jej pośrednictwem doprowadzić. To właściwie bardziej dramat rodzinny z nutą grozy pod koniec niż horror. Niemniej...

Książka „Gościni” Marcina Napiórkowskiego to kolejna pozycja po jaką sięgnęłam w ramach nominacji Książka roku 2023. Horrory to ta półka, która raczej nie wybieram, jednak zachęcił mnie opis.
Poznajemy rodzinę Jaworskich, którym psuje się auto i trafiają do domu starszego małżeństwa. Wypad w Beskidy, a dokładnie przymusowy postój w miejscowości Uśniejów zmienia się w przerażającą przygodę. Członkowie rodziny mogą spełnić swoje marzenia, a nawet najgorsze koszmary.
Czy tylko Marek ma intuicję, że coś tu nie gra?
Czy Pan Wycieczka zdobędzie świetny materiał na swój kanał?
Jakie atrakcje czekają na podróżnych?
Co czeka w pewnym labiryncie?
Książka posiada krótkie rozdziały, akcja pędzi, jednak zakończenie. Ech… Nie ma tu rozlewu krwi, a strony płyną delikatnie. To było miłe spotkanie z twórczością autora. To taka literatura, której za klika dnie nie będę pamiętać.

Książka „Gościni” Marcina Napiórkowskiego to kolejna pozycja po jaką sięgnęłam w ramach nominacji Książka roku 2023. Horrory to ta półka, która raczej nie wybieram, jednak zachęcił mnie opis.
Poznajemy rodzinę Jaworskich, którym psuje się auto i trafiają do domu starszego małżeństwa. Wypad w Beskidy, a dokładnie przymusowy postój w miejscowości Uśniejów zmienia się w...

Bardzo przyjemna lektura.

Bardzo przyjemna lektura.

Bardzo dobrze się bawiłam. Świetna groza powiązana ze współczesnością. Wszystko lekkie i niewymuszone. Byłoby oczko wyżej, gdyby nie zakończenie, które mnie trochę rozczarowało. Mimo to, jestem bardzo pozytywnie zaskoczona i na pewno przeczytam kolejne książki autora. Dobra rozrywka.

Bardzo dobrze się bawiłam. Świetna groza powiązana ze współczesnością. Wszystko lekkie i niewymuszone. Byłoby oczko wyżej, gdyby nie zakończenie, które mnie trochę rozczarowało. Mimo to, jestem bardzo pozytywnie zaskoczona i na pewno przeczytam kolejne książki autora. Dobra rozrywka.

Kolejne wakacje z rodziną, które są naprawdę nie wypoczynkiem, a okazją do nagrania kolejnego filmiku na YouTube. Rodzina Pana Wycieczki z żoną na czele ma już tego dość. Zepsute auto sprawia, że muszą zatrzymać się w Uśniejowie, uroczej miejscowości w górach.
Gościnni gospodarze, pełna atrakcji okolica, ciekawe legendy sprawiają, że niedogodności w postaci braku zasięgu i przeciągająca się naprawa samochodu nie mają większego znaczenia.
Czternastoletni Marek jednak wyczuwa coś dziwnego w atmosferze tego miejsca, nie może jednak sprecyzować o co mu chodzi. Myli się czy jako jedyny z rodziny ma dobrą intuicję?
Powieść "Gościni" to powieść grozy, w której przerażający jest klimat i tajemnica, nie ma za to zbyt wielu opisów przemocy, tortur. Ma w sobie urok małego miasteczko, lojalnych baśni, porusza kwestie obyczajowe i psychologiczne takie jak wpływ technologii na życie rodziny, granice sprzedawania swojej prywatności, brak przyjaciół, traumy.
Rozdziały są krótkie, napisane przystępnym językiem.
Interesująca fabuła, dynamiczne relacje między bohaterami oraz coraz narastający mrok sprawiają, że lektura jest z gatunku tych "nieodkładalnych".
Polecam

Kolejne wakacje z rodziną, które są naprawdę nie wypoczynkiem, a okazją do nagrania kolejnego filmiku na YouTube. Rodzina Pana Wycieczki z żoną na czele ma już tego dość. Zepsute auto sprawia, że muszą zatrzymać się w Uśniejowie, uroczej miejscowości w górach.
Gościnni gospodarze, pełna atrakcji okolica, ciekawe legendy sprawiają, że niedogodności w postaci braku...

Miło spędzony czas - 7/10.

O książce czytałam różne opinie. Najpierw zobaczyłam ją Instagramie @jesc_tresc, gdzie Ola pisała, że nie do końca spełniła jej oczekiwania. Postanowiłam zatem nie mieć znaczących oczekiwań wobec tej pozycji.

Jestem mile zaskoczona. Przede wszystkim, autorowi udało się wyprowadzić mnie w pole i napisać takie zakończenie, którego bym się nie spodziewała! A trzeba wiedzieć, że mnie jako starą fankę kryminałów/thrillerów/horrorów trudno zaskoczyć. Od pierwszych stron wywąchuję wszystkie zabiegi fabularne, znane z wielu innych powieści. W 90% procentach trafnie wskazuję sprawców przestępstw w świecie literackim 🕵️ Tym razem, na samym początku również byłam przekonana, że wpadłam na trop pomysłu pisarza... Ale nic z tego! 😜 Napiórkowskiemu udało się mnie zaskoczyć, bowiem końcowa akcja rozwinęła się zupełnie inaczej.

I chyba to jest największym plusem "Gościni". Widać, że to powieść dobrze przemyślana i starannie zaplanowana. Drugim plusem jest oczywiście klimat - kto z nas nie uwielbia czytać o grozie w małych miasteczkach? Choć mało tu strachu jako takiego, to bardziej niepokoi duszny klimat, odizolowanie od świata i przeczucie, że coś lub ktoś zaciska pętlę wokół głównych bohaterów.

Teraz minusy. Widać, jeśli chodzi o warsztat, że to debiut. Nadmierna ekspozycja na pierwszych stronach, krótkie rozdziały urywające się w wygodnych dla pisarza momentach, czasami sztuczność dialogów. Warto zaznaczyć, że książka jest dość krótka (ok. 300 stron, ale przy krótkich rozdziałach wypada znacznie mniej, według mnie, tak naprawdę może być ok. 260).

Mimo tych minusów oceniłam książkę na 7, bo miło spędziłam przy niej czas, a co najważniejsze - takiego finału nie przewidziałam.

Miło spędzony czas - 7/10.

O książce czytałam różne opinie. Najpierw zobaczyłam ją Instagramie @jesc_tresc, gdzie Ola pisała, że nie do końca spełniła jej oczekiwania. Postanowiłam zatem nie mieć znaczących oczekiwań wobec tej pozycji.

Jestem mile zaskoczona. Przede wszystkim, autorowi udało się wyprowadzić mnie w pole i napisać takie zakończenie, którego bym się nie...

Nie było oczarowania tą lekturą a jak popatrzeć na poniższe opinie nie tylko mnie ona rozczarowała. Książka dość słaba i nagle jest nominowana w plebiscycie najlepszej 2023 w kategorii horror. Ktoś za to płaci? Znajomości? Czy zgodnie z dewizą Steve Jobsa - sprawimy, że to pokochasz i to kupisz boś głupi...
Sorry ale w 2023 były znacznie lepsze horrory i jakoś w plebiscycie się nie znalazły.

Nie było oczarowania tą lekturą a jak popatrzeć na poniższe opinie nie tylko mnie ona rozczarowała. Książka dość słaba i nagle jest nominowana w plebiscycie najlepszej 2023 w kategorii horror. Ktoś za to płaci? Znajomości? Czy zgodnie z dewizą Steve Jobsa - sprawimy, że to pokochasz i to kupisz boś głupi...
Sorry ale w 2023 były znacznie lepsze horrory i jakoś w...

Niby wszystko na swoim miejscu, postaci dobrze zarysowane, fabuła dość ciekawa, a mam jakieś wrażenie niedopracowania całości. I końcówka, mimo że pomysłowa, jakoś nie zagrała, kolokwialnie napiszę, że coś nie pykło :)
Takie mocne 6/10

Niby wszystko na swoim miejscu, postaci dobrze zarysowane, fabuła dość ciekawa, a mam jakieś wrażenie niedopracowania całości. I końcówka, mimo że pomysłowa, jakoś nie zagrała, kolokwialnie napiszę, że coś nie pykło :)
Takie mocne 6/10

Świetna metafora rzeczywistości wirtualnej, internetu, uzależnienia od ekranów. Atmosfera, jak na wakacjach, ale z lekkim odczuwaniem grozy lub raczej dziwnego niepokoju. Uważam, że to nie horror. Raczej rodzaj przypowieści i opisu rzeczywistości - naszej rzeczywistości trochę inaczej. Dodatkowy plus za przystępny język, łatwość czytania.

Świetna metafora rzeczywistości wirtualnej, internetu, uzależnienia od ekranów. Atmosfera, jak na wakacjach, ale z lekkim odczuwaniem grozy lub raczej dziwnego niepokoju. Uważam, że to nie horror. Raczej rodzaj przypowieści i opisu rzeczywistości - naszej rzeczywistości trochę inaczej. Dodatkowy plus za przystępny język, łatwość czytania.