Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyjemna lektura - w sam raz na wieczorny odpoczynek; zabawna, ale nie ogłupiająca.

Przyjemna lektura - w sam raz na wieczorny odpoczynek; zabawna, ale nie ogłupiająca.

Po książkę sięgnęłam ze względu na to, że interesuję się od lat (pop)kulturą Korei Południowej, jej społeczeństwem oraz historią.

Historia opisana w książce jest bardzo prawdziwa. Wywołała we mnie smutek, złość i rozgoryczenie. Zasmuciła i rozgoryczyła mnie szczególnie końcówka powieści, z której płynie przesłanie, że nic się nie zmieni.

Bardzo podoba mi się rzetelność autorki, która powoływała się na dane pochodzące z badań. Powiedziałabym, że nadaje to całości charakteru reportażu.

Niestety, jeśli chodzi o sytuację kobiet w Korei to widać analogię do obecnego losu kobiet na całym świecie. Dylematy między byciem w zgodzie ze sobą, między karierą a dzieckiem... Strasznie trudny wybór.

Po książkę sięgnęłam ze względu na to, że interesuję się od lat (pop)kulturą Korei Południowej, jej społeczeństwem oraz historią.

Historia opisana w książce jest bardzo prawdziwa. Wywołała we mnie smutek, złość i rozgoryczenie. Zasmuciła i rozgoryczyła mnie szczególnie końcówka powieści, z której płynie przesłanie, że nic się nie zmieni.

Bardzo podoba mi się rzetelność...

Podoba mi się połączenie danych statystycznych z przeżyciami autorki, chociaż opisu przeżyć autorki mogłoby być więcej.
Lekturę polecam każdemu. Ważne jest, by być świadomym konsumentem i podejmować decyzję o (nie)jedzeniu mięsa z pełną świadomością tego, co dzieje się w branży mięsnej i jak oddziałuje ona na środowisko.

Podoba mi się połączenie danych statystycznych z przeżyciami autorki, chociaż opisu przeżyć autorki mogłoby być więcej.
Lekturę polecam każdemu. Ważne jest, by być świadomym konsumentem i podejmować decyzję o (nie)jedzeniu mięsa z pełną świadomością tego, co dzieje się w branży mięsnej i jak oddziałuje ona na środowisko.

Niestety, mocno przeciętna książka, czasem po prostu nudna. Kupiłam ja poprzez fascynację Koreą Południową, ale nie wyniosłam nic z lektury.

Niestety, mocno przeciętna książka, czasem po prostu nudna. Kupiłam ja poprzez fascynację Koreą Południową, ale nie wyniosłam nic z lektury.

Książka jest mocna. Jednak nie przez barwne środki stylistyczne i kunszt autora. Nie.
Jest mocna w swej prostocie i jednoczesnej ciężkości. Napisana kolokwialnie na powszechny (niestety już) temat - rak. Kto z nas się z nim nie spotkał? Kto z nas nie chciał od niego uciec?
Podczas czytania płakałam więcej niż jest palców u jednej dłoni. I choć spodziewałam się dokładnie takiego zakończenia, zapłakałam jeszcze raz.

Książka jest mocna. Jednak nie przez barwne środki stylistyczne i kunszt autora. Nie.
Jest mocna w swej prostocie i jednoczesnej ciężkości. Napisana kolokwialnie na powszechny (niestety już) temat - rak. Kto z nas się z nim nie spotkał? Kto z nas nie chciał od niego uciec?
Podczas czytania płakałam więcej niż jest palców u jednej dłoni. I choć spodziewałam się dokładnie...

Początek książki wywołał we mnie dosłownie zachwyt. Intrygująca od samego początku - co nie zawsze się zdarza. Mój zachwyt utrzymał się do połowy książki, potem nieco osłabł, ponieważ opisy stały się chaotyczne. Stopniowo od historii miłości autorka przechodziła do opisów samej siebie i tego, co się w niej dzieje, a czego do końca nie rozumiała. Mimo wszystko "Cukiereczkom" nadaję łatkę interesującej książki i polecam szczególnie osobom, których hobby to kraje azjatyckie.

Początek książki wywołał we mnie dosłownie zachwyt. Intrygująca od samego początku - co nie zawsze się zdarza. Mój zachwyt utrzymał się do połowy książki, potem nieco osłabł, ponieważ opisy stały się chaotyczne. Stopniowo od historii miłości autorka przechodziła do opisów samej siebie i tego, co się w niej dzieje, a czego do końca nie rozumiała. Mimo wszystko...