Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Polska, czasy współczesne, a jednak inne. Polska nie przyjęła chrztu i nadal jest krajem pogańskim. Na każdej łące, za każdym drzewem i w każdym jeziorku czy strumyku czyha jakiś słowiański stwór.
Gosia (a właściwie Gosława), główna bohaterka, właśnie kończy studia medyczne. Zanim rozpocznie praktykę lekarską musi odbyć roczny staż u szeptuchy (znachorki). Trafia do małej wioski niedaleko Kielc do szeptuchy Baby Jagi. Tam poznaje przystojnego Mieszka i wpada w wir zabawnych i niebezpiecznych przygód z bogami w roli głównej.
Nie jestem fanką romansu ani fantastyki, (a ta książka łączy oba te gatunki) dlatego jestem bardzo zdziwiona, że tak mi się spodobała. Słowiańska mitologia i poczucie humoru tak bardzo przypadły mi do gustu, że już jestem szczęśliwą posiadaczką kolejnych tomów z tej serii:)
Lekka, inna, w sam raz na lato. Polecam:)

Polska, czasy współczesne, a jednak inne. Polska nie przyjęła chrztu i nadal jest krajem pogańskim. Na każdej łące, za każdym drzewem i w każdym jeziorku czy strumyku czyha jakiś słowiański stwór.
Gosia (a właściwie Gosława), główna bohaterka, właśnie kończy studia medyczne. Zanim rozpocznie praktykę lekarską musi odbyć roczny staż u szeptuchy (znachorki). Trafia do małej...

To już szósta część sagi o Lipowie.Zdążyłam się już przyzwyczaić do ciągłego powtarzania imion, nazwisk i stopni policyjnych;)Język książek Pani Kasi jest bardzo prosty i mimo tego, że są to opasłe tomiszcza, czyta się je bardzo szybko.
W "Łaskunie" mamy bardzo wiele wątków (może zbyt wiele); od choroby psychicznej, związku kazirodczego poprzez seksbiznes i mafię narkotykową. Wszystko jednak połączone jest w dość spójną całość. Niestety główny bohater zaczyna mnie bardzo denerwować swoim zachowaniem i podejmowanymi życiowymi decyzjami. Wydaje mi się również, że Daniel Podgórski w tej części zszedł na jakiś dalszy plan.
Ogólnie jednak książka mi się podobała. Polecam:)

To już szósta część sagi o Lipowie.Zdążyłam się już przyzwyczaić do ciągłego powtarzania imion, nazwisk i stopni policyjnych;)Język książek Pani Kasi jest bardzo prosty i mimo tego, że są to opasłe tomiszcza, czyta się je bardzo szybko.
W "Łaskunie" mamy bardzo wiele wątków (może zbyt wiele); od choroby psychicznej, związku kazirodczego poprzez seksbiznes i mafię...

Niezbyt często sięgam po literaturę typowo kobiecą, ale lato jest takim okresem, który sprzyja lekkim klimatom.
Panią Edytę Świętek znam już z sagi Spacer Aleją Róż, która bardzo mi się podobała.
"Wszystkie kształty uczuć" to nie jest typowy, lekki romans (wbrew temu, czego się spodziewałam). Jest to książka pokazująca głębię uczuć i emocji trójki bohaterów, których losy są ze sobą nierozerwanie połączone. Porusza temat traumy z dzieciństwa i tego jaki ma ogromny wpływ na nasze dorosłe życie i postrzeganie świata i ludzi. Pani Edyta w bardzo piękny sposób ukazuje jak ludzkie losy mogą się potoczyć, gdy zabraknie nam odwagi, aby wyznać to, co naprawdę czujemy. Jak łatwo szczęście może nas ominąć, bo boimy się otworzyć przed drugim człowiekiem i być z nim całkowicie szczerym. Książka bardzo mnie wciągnęła i poruszyła, nie mogłam się oderwać od losów Klaudii i Dawida. Nie spodziewałam się takiego zakończenia tej historii. Nie jest to happy end, ale otwarta furtka i każdy z nas może sam dopisać zakończenie. A może będzie kontynuacja losów Klaudii i Dawida? Z chęcią bym je poznała:)
Gorąco polecam:)

Niezbyt często sięgam po literaturę typowo kobiecą, ale lato jest takim okresem, który sprzyja lekkim klimatom.
Panią Edytę Świętek znam już z sagi Spacer Aleją Róż, która bardzo mi się podobała.
"Wszystkie kształty uczuć" to nie jest typowy, lekki romans (wbrew temu, czego się spodziewałam). Jest to książka pokazująca głębię uczuć i emocji trójki bohaterów, których losy...

Gorąco polecam trzeci tom sagi "Zanim nadejdzie jutro". Nasi bohaterowie po odzyskaniu wolności próbują opuścić Związek Radziecki przez Azję i Afrykę. Każdy szuka swojego szczęścia i większości się to udaje. Po wojnie powracają do Polski by ułożyć sobie życie na nowo.
Książka pełna emocji, trudnych wyborów, zrozumienia i wybaczenia.

Gorąco polecam trzeci tom sagi "Zanim nadejdzie jutro". Nasi bohaterowie po odzyskaniu wolności próbują opuścić Związek Radziecki przez Azję i Afrykę. Każdy szuka swojego szczęścia i większości się to udaje. Po wojnie powracają do Polski by ułożyć sobie życie na nowo.
Książka pełna emocji, trudnych wyborów, zrozumienia i wybaczenia.

Bardzo dobra książka!
Pierwszy tom czytało mi się troszkę ciężko, bo za dużo było postaci pozornie ze sobą niezwiązanych. W tej części już jasno wiadomo, że losy wszystkich bohaterów są ze sobą powiązane.
W drugim tomie sagi "Zanim nadejdzie jutro" opisane są losy polskich przesiedleńców zesłanych do Kazachstanu. Pani Joanna pokazuje tragiczne warunki w jakim przyszło żyć ludziom wypędzonym z Kresów. Bardzo poruszająca i wstrząsająca opowieść o tym, do czego ludzie byli zmuszeni aby przeżyć.
Jasno określone postaci. Ukazane pozytywne i negatywne cechy bohaterów, dzięki czemu wiadomo do kogo zapałać sympatią, a do kogo nie.
Gorąco polecam!

Bardzo dobra książka!
Pierwszy tom czytało mi się troszkę ciężko, bo za dużo było postaci pozornie ze sobą niezwiązanych. W tej części już jasno wiadomo, że losy wszystkich bohaterów są ze sobą powiązane.
W drugim tomie sagi "Zanim nadejdzie jutro" opisane są losy polskich przesiedleńców zesłanych do Kazachstanu. Pani Joanna pokazuje tragiczne warunki w jakim przyszło żyć...

Bardzo poruszająca i wzruszająca historia o losach sióstr blizniaczek zesłanych na Sybir. Opowieść o tragedii i okrucieństwie, które spotkało Polaków żyjących na kresach.
Dwie siostry blizniaczki, a tak kompletnie różne. Niby dzieliły swój los, ale tak naprawdę to Elżbieta przeżyła prawdziwe piekło, tym samym ratując Stefani życie .
Książka nie tylko pokazuje okrucieństwo Rosjan, ale także bezinteresowną dobroć i pomoc, którą Polacy otrzymali od Iranu.
Opowieść, która poruszyła mnie do głębi.Gorąco polecam!

Bardzo poruszająca i wzruszająca historia o losach sióstr blizniaczek zesłanych na Sybir. Opowieść o tragedii i okrucieństwie, które spotkało Polaków żyjących na kresach.
Dwie siostry blizniaczki, a tak kompletnie różne. Niby dzieliły swój los, ale tak naprawdę to Elżbieta przeżyła prawdziwe piekło, tym samym ratując Stefani życie .
Książka nie tylko pokazuje okrucieństwo...

Po bardzo dobrej "Ślebodzie" równie dobry, a może nawet jeszcze lepszy "Pionek"!
Tym razem akcja książki państwa Kuźmińskich rozgrywa się na Śląsku, gdzie znaleziono zwłoki studentki. Ludzie przypominają sobie o Wampirze z Szombierek i nad Śląsk napływa fala paniki. Anka pomaga Sebastianowi zebrać materiały dotyczące seryjnego mordercy terroryzującego cały Śląsk ponad dwadzieścia lat wcześniej. Ich śledztwo odkrywa nowe fakty i okazuje się, że nic nie jest takie jak od lat uważano.
Książka ukazuje zawiłości ludzkiej psychiki i mechanizmów wpływających na podejmowane przez nas decyzje. Niektóre dialogi pisane są gwarą śląską, co bardzo urozmaica lekturę i przybliża czytelnika do kultury Śląska.
Książka bardzo mi się podobała! Już wiem, że będę wiernym fanem i czytelnikiem książek państwa Kuźmińskich! Gorąco polecam!

Po bardzo dobrej "Ślebodzie" równie dobry, a może nawet jeszcze lepszy "Pionek"!
Tym razem akcja książki państwa Kuźmińskich rozgrywa się na Śląsku, gdzie znaleziono zwłoki studentki. Ludzie przypominają sobie o Wampirze z Szombierek i nad Śląsk napływa fala paniki. Anka pomaga Sebastianowi zebrać materiały dotyczące seryjnego mordercy terroryzującego cały Śląsk ponad...

Albo mi się wydaje albo czym dalej, tym gorzej.
Historia kryminalna dobra, choć rozwleczona niepotrzebnie. Siostry Orłowskie przyjeżdżają na rocznicę ślubu przybranych rodziców. Niestety rocznica zmienia się w rodzinną tragedię Orłowskich. We wszystko zamieszana jest Klementyna i podpalenie chłopca sprzed wielu lat.
Niby wszystko ciekawe, ale niestety wątek obyczajowy zamienia się w jakąś dziwną "telenowele". W "Domu czwartym" moja sympatia do Daniela wygasła i chyba już jej nie wskrzeszę. Co gorsza Weronika zachowuje się jakby nie miała w ogóle godności osobistej. A Emilia? No cóż...
Zakończenie niespodziewane. Mnie się nie podobało. Urwany wątek nie pozostawia nic innego jak tylko czekać na kolejna część o Lipowie.

Albo mi się wydaje albo czym dalej, tym gorzej.
Historia kryminalna dobra, choć rozwleczona niepotrzebnie. Siostry Orłowskie przyjeżdżają na rocznicę ślubu przybranych rodziców. Niestety rocznica zmienia się w rodzinną tragedię Orłowskich. We wszystko zamieszana jest Klementyna i podpalenie chłopca sprzed wielu lat.
Niby wszystko ciekawe, ale niestety wątek obyczajowy...