Dziwna książka, taka jakby zlepiona z różnych zapisków autorki i wciśnięta na siłę w fabułę. Wątek Katii totalnie bezsensowny.

Dziwna książka, taka jakby zlepiona z różnych zapisków autorki i wciśnięta na siłę w fabułę. Wątek Katii totalnie bezsensowny.

Mocna siodemka. Brakowało mi momentami opisów.

Mocna siodemka. Brakowało mi momentami opisów.

"Dziewczęta Wygnane" Marii Paszyńskiej to poruszająca podróż przez dramatyczne wydarzenia II wojny światowej, widziane oczami dwóch młodych kobiet, Elżbiety i Stefani. Autorka wnikliwie kreśli obraz beztroskich dni lat przedwojennych, które nagle zostają przerwane przez szereg tragicznych wydarzeń.

Paszyńska z niezwykłą wrażliwością ukazuje losy bohaterek, które muszą stawić czoła brutalnej rzeczywistości wojny. Lato 1939 roku na Kresach zaczyna się beztrosko, ale szybko przeradza się w koszmar, kiedy nadciągają niemieckie i sowieckie zagrożenia. Opowieść ta to pełna emocji podróż przez zawiłości losu, która rzuca bohaterki od idyllicznej scenerii do brutalnej rzeczywistości wojennej.

Niezwykłą siłą tej powieści jest ukazanie siły, determinacji i więzi rodzinnych w obliczu przeciwności losu. Elżbieta i Stefania stają się symbolem nie tylko walki o przetrwanie, ale także solidarności i miłości, które pomagają im pokonać trudności.

Paszyńska doskonale oddaje atmosferę tamtego okresu i regionu, wprowadzając czytelnika w świat zatargany wojennymi zawirowaniami. Przejmująca i napisana z głębokim zrozumieniem powieść rzuca światło na rzeczywistość kobiet, które musiały stawić czoła nie tylko wojnie, ale także własnym lękom i przemianom.

"Dziewczęta Wygnane" to nie tylko historia dramatycznych wydarzeń, ale także opowieść o sile ludzkiego ducha, determinacji i nadziei, która pozwala przetrwać nawet najcięższe chwile. Gorąco polecam tę powieść każdemu, kto szuka głębokich emocji, historii o niezłomności i kobiecej siły w obliczu trudności.

"Dziewczęta Wygnane" Marii Paszyńskiej to poruszająca podróż przez dramatyczne wydarzenia II wojny światowej, widziane oczami dwóch młodych kobiet, Elżbiety i Stefani. Autorka wnikliwie kreśli obraz beztroskich dni lat przedwojennych, które nagle zostają przerwane przez szereg tragicznych wydarzeń.

Paszyńska z niezwykłą wrażliwością ukazuje losy bohaterek, które muszą...

Bardzo mi odpowiadają książki pani Marii, jej styl, wątki romantyczne (absolutnie nie nahalne),wojna, bieda, strach i przemiana bohaterek. Wszystko poprostu jest na swoim miejscu.

Bardzo mi odpowiadają książki pani Marii, jej styl, wątki romantyczne (absolutnie nie nahalne),wojna, bieda, strach i przemiana bohaterek. Wszystko poprostu jest na swoim miejscu.

Historia brutalnie przerwanej młodości, bezlitośnie pogrzebanych marzeń, które zostały zastąpione przez okrutna rzeczywistość tułaczki na Syberii. Książka mogłaby być dużo lepsza, gdyby nie naiwnie napisana postać jednej z bliźniaczek.

Historia brutalnie przerwanej młodości, bezlitośnie pogrzebanych marzeń, które zostały zastąpione przez okrutna rzeczywistość tułaczki na Syberii. Książka mogłaby być dużo lepsza, gdyby nie naiwnie napisana postać jednej z bliźniaczek.

Pełna emocji, dobrze i szybko się czyta

Pełna emocji, dobrze i szybko się czyta

,,Dziewczęta Wygnane" to kolejna z książek osadzonych w czasach wojny. Stefania i Elżbieta są bliźniaczkami, których życie zostaję wywrócone do góry nogami, a beztroskie dzieciństwo przerwane w momencie, gdy zostały wywiezione na Sybir. Jest to trudna książka o losach dwóch młodych dziewczyn, mało które powieści oddziałują na mnie tak mocno jak te osadzone w czasach wojny i opowiadające historię ludzi właśnie takich jak Elżbieta i Stefania. To była dobra książka po mimo swoich drobnych mankamentów.

,,Dziewczęta Wygnane" to kolejna z książek osadzonych w czasach wojny. Stefania i Elżbieta są bliźniaczkami, których życie zostaję wywrócone do góry nogami, a beztroskie dzieciństwo przerwane w momencie, gdy zostały wywiezione na Sybir. Jest to trudna książka o losach dwóch młodych dziewczyn, mało które powieści oddziałują na mnie tak mocno jak te osadzone w czasach wojny i...

Zmęczyłam tę książkę. Zapowiadała się ciekawie, ale główna bohaterka gdzieś w połowie straciła swój urok. Brakuje mi w niej klimatu okrucieństwa, które przeżyli Polacy zesłani na Sybir, niby wszystko jest opisane, ale ja tego nie czuję. Końcówka książki nudna jak flaki z olejem. Niemniej sięgam po kolejne części, nie lubię nie skończonych historii.

Zmęczyłam tę książkę. Zapowiadała się ciekawie, ale główna bohaterka gdzieś w połowie straciła swój urok. Brakuje mi w niej klimatu okrucieństwa, które przeżyli Polacy zesłani na Sybir, niby wszystko jest opisane, ale ja tego nie czuję. Końcówka książki nudna jak flaki z olejem. Niemniej sięgam po kolejne części, nie lubię nie skończonych historii.

Moje pierwsze spotkanie z autorką i na pewno nie ostatnie.
Dwie siostry Elżbieta i Stefania bliźniaczki. Jakże podobne na zewnątrz i inne w środku. Pewnego dnia zostają wysiedlone i zaczyna się ich nowe tulacze życie przepełnione dramatami i trudnymi wyborami.

Moje pierwsze spotkanie z autorką i na pewno nie ostatnie.
Dwie siostry Elżbieta i Stefania bliźniaczki. Jakże podobne na zewnątrz i inne w środku. Pewnego dnia zostają wysiedlone i zaczyna się ich nowe tulacze życie przepełnione dramatami i trudnymi wyborami.

Wspaniała, emocjonalna, mądra książka, jedna z tych, o której się nie zapomina. Autorka z niezwykłą dojrzałością kreśli losy dwóch sióstr, z których jedna musi wiele poświęcić aby uratować tę drugą. Jestem zachwycona! Biorę się za kolejny tom.

Wspaniała, emocjonalna, mądra książka, jedna z tych, o której się nie zapomina. Autorka z niezwykłą dojrzałością kreśli losy dwóch sióstr, z których jedna musi wiele poświęcić aby uratować tę drugą. Jestem zachwycona! Biorę się za kolejny tom.