Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miśka, studentka historii sztuki, zamiastpraktyki w Muzeum Narodowym we Wrocławiu, dostaje przydział do małego muzeum w Reszlu. Rozgoryczona dziewczyna udaje się więc do tej niewielkiej miejscowości, nie mając pojęcia, jak ogromną rolę przyjdzie jej tam odegrać. Prawie dwieście lat wcześniej, bo w roku 1811, młodziutka zielarka, Barbara Zdunk, cierpi natomiast z powodu wyobcowania społecznego i niesprawiedliwego traktowania przez zawistne sąsiadki. Upodlona i osądzona jako czarownica, pokornie przyjmuje to, co przygotował dla niej los. Czy obie dziewczyny mają że sobą coś wspólnego? Po książki Pani Kasi sięgam zawsze w ciemno i zawsze jestem nimi zachwycona.😍 Kolejna nocka zarwana, ale co tam🙈 Ta książka jest po prostu genialna😱😱😱 Kapitalna historia, ktora oparta została na postaci ostatniej spalonej na stosie czarownicy w Europie. Nie jest to jednak powieść historyczna, bo losy Baśki, posłużyły jedynie jako tło dla toczącej się fikcyjnej opowieści. Dwie bohaterki, tak odległe czasowo od siebie, a jednak łaczą się jakąś niewidzialną nicią emocjonalnego porozumienia. Część poświęcona Barbarze została napisana ówczesnym, starodawnym językiem, przez co możemy się poczuć jakbyśmy żyli w XIX wiecznej Polsce, w której ja chyba jednak nie chciałabym żyć... Rola kobiet była mocno ograniczona, a radykalizm religijny skazywał je często na niesamowite cierpienie. Jak zwykle ogromne wrażenie wywarła na mnie wiedza autorki o tamtych czasach, obyczajach i ziołolecznictwie, podobnie jak jej wiedza historyczna. Od opisów tortur, którym były poddawane kobiety uznane za czarownice, włosy stawały mi dęba.🥺 Niestety dwieście lat później nadal w wielu miejscach spotykamy się z zacofaniem społecznym, zabobonami i napiętnowaniem kobiet, a chore podejscie do religii nie jedną z nich kosztowało życie. Ta książka składa hołd wszystkim tym niewinnym oraz niesprawiedliwie osadzonym i skazanym dzielnym kobietom.