Literatura kobieca, bardziej dla romantyczek. Autorka wprowadza nas w świat wiejskich wierzeń, tajemnic natury, osób obdarowanych aurą, które widzą i czują więcej niż inni, czasem wykluczani lub ostatecznie pobłażliwie tolerowani. W tym nastroju jesteśmy świadkami życia malutkiej wsi, zagubionej wśród lasów, bagien i jezior, gdzie nawet echa wojny są słyszane z daleka.
Lektura na wyciszenie, zadumę, wzięcie filiżanki herbaty i starego albumu na kolana...czy wiesz po co się urodziłaś?
Ciekawa jestem jak wyobrażałyście sobie Sokołów podczas lektury "Florentyny od kwiatów"? Ja przeżyłam piękne chwile jakie pamiętam, gdy odwiedzałam wioskę, w której mieszkała moja praBabcia (teraz to dzielnica Gdańska!). Domostwo, podwórko, kurki, droga bez asfaltu i aut, las za drogą....wielki dla moich małych oczu.

Literatura kobieca, bardziej dla romantyczek. Autorka wprowadza nas w świat wiejskich wierzeń, tajemnic natury, osób obdarowanych aurą, które widzą i czują więcej niż inni, czasem wykluczani lub ostatecznie pobłażliwie tolerowani. W tym nastroju jesteśmy świadkami życia malutkiej wsi, zagubionej wśród lasów, bagien i jezior, gdzie nawet echa wojny są słyszane z daleka....

Pełna wrażeń podróż przez życie głównej bohaterki, która odnajduje swoje miejsce w świecie poprzez miłość do kwiatów i ich symboliczne znaczenie. Kuchmister mistrzowsko splata wątki życiowe, tworząc barwną mozaikę wyzwań, miłości i odnalezienia własnej tożsamości. Czytelnik zostaje wciągnięty w emocjonalną podróż, gdzie każdy kwiat i każde wydarzenie nabiera głębszego znaczenia. Mimo że trudno jednoznacznie ocenić tę książkę, ze względu na jej opisowy charakter, to z pewnością jest to lektura, która porusza i inspiruje do refleksji nad własnym życiem oraz relacjami międzyludzkimi.

Pełna wrażeń podróż przez życie głównej bohaterki, która odnajduje swoje miejsce w świecie poprzez miłość do kwiatów i ich symboliczne znaczenie. Kuchmister mistrzowsko splata wątki życiowe, tworząc barwną mozaikę wyzwań, miłości i odnalezienia własnej tożsamości. Czytelnik zostaje wciągnięty w emocjonalną podróż, gdzie każdy kwiat i każde wydarzenie nabiera głębszego...

Ile tu było magii ❤️ Taka zaczarowana książka, jakby babcia stała obok mnie i opowiadała mi historie... Ciepła książka o przemijaniu, o tym co w życiu ważne. Cudowna.

Ile tu było magii ❤️ Taka zaczarowana książka, jakby babcia stała obok mnie i opowiadała mi historie... Ciepła książka o przemijaniu, o tym co w życiu ważne. Cudowna.

Jakie to było dobre!!! Książka, która przenosi czytelnika do innego świata, świata, w którym nie można wszystkiego zrozumieć, a raczej trzeba poczuć. Poczuć spokój wsi, żyjący las, strach przed różnymi niewytłumaczalnymi zjawiskami i istotami. Florentyna ze swoim darem, spokój wsi, magiczne postaci Jutrowoja, Żyrborki lub Niewoi - genialne! Polecam!!!

Jakie to było dobre!!! Książka, która przenosi czytelnika do innego świata, świata, w którym nie można wszystkiego zrozumieć, a raczej trzeba poczuć. Poczuć spokój wsi, żyjący las, strach przed różnymi niewytłumaczalnymi zjawiskami i istotami. Florentyna ze swoim darem, spokój wsi, magiczne postaci Jutrowoja, Żyrborki lub Niewoi - genialne! Polecam!!!

Czasami żyjemy sobie w tej naszej mało poetyckiej rzeczywistości i mamy ochotę uciec do świata, który tej poetyckiej aury, tego niedookreślonego czegoś innego ma w sobie znacznie więcej, a nawet cały utkany jest z takich niesamowitości. Co jednak ciekawe, nierzadko pragniemy uciec do czegoś, co nie do końca znamy, a jednak czujemy, że jest nam bliskie. Nieuchwytne, ale też niezupełnie obce. Marzymy o takim miejscu. Albo znajdujemy je na kartach książek. Dla mnie takim miejscem była niewielka wieś o nazwie Sokołów, w której toczy się akcja powieści "Florentyna od kwiatów" Agnieszki Kuchmister.

Ktoś w jednej z recenzji napisał, że ta książka jest w zasadzie o niczym, że niektóre fragmenty się dłużą. Co prawda uważam oczywiście, że każdy ma prawo do swojej opinii, ale zdecydowanie przychylam się ku pozytywnym ocenom tej powieści. I myślę sobie, że to smutne, że w tym pędzie i szaleństwie codzienności ciągle liczymy na spektakularne zwroty akcji, równie spektakularne tempo i że tak trudno niekiedy skoncentrować się na tym, co piękne i co płynie wolno. Tak, trudno tu jest odnaleźć elementy wartkiej akcji, ale to właśnie tutaj dotykamy subtelnej tematyki upływu czasu, dorastania, prób odnalezienia się w gąszczu spraw, które tak bardzo, czasami naprawdę dotkliwie i już na zawsze pozostawiając ślady, tworzą życie. "Florentyna od kwiatów" to powieść, w której baśniowość wkrada się w codzienność Sokołowa. Nie jest czymś bardzo odstającym od tego, co uznaje się za normalne. To element krajobrazu - przede wszystkim ludzkiego. I przypomnienie, że gdybyśmy inaczej patrzyli, inaczej słuchali, byli bardziej wyczuleni i uważni, to byśmy tę baśniowość dostrzegli także w naszym życiu.

Polubiłam Sokołów. Florentynę, Jutrowoja, Mogiłka i innych mieszkańców tej skromnej wsi. Poznałam ich tajemnice, bolączki, wspomnienia i pragnienia. Ładne to było.

https://www.instagram.com/justynaczytuje/?hl=pl
https://www.facebook.com/JustynaCzytuje

Czasami żyjemy sobie w tej naszej mało poetyckiej rzeczywistości i mamy ochotę uciec do świata, który tej poetyckiej aury, tego niedookreślonego czegoś innego ma w sobie znacznie więcej, a nawet cały utkany jest z takich niesamowitości. Co jednak ciekawe, nierzadko pragniemy uciec do czegoś, co nie do końca znamy, a jednak czujemy, że jest nam bliskie. Nieuchwytne, ale też...

Polska wieś tuż po zakończeniu Wielkiej Wojny. W roku odzyskania niepodległości na świat, wśród kwiatów przychodzi Florentyna, która od małego jest osobą niezwykłą. Obserwując, jak dorasta i z roku na rok rozkwita niczym najpiękniejszy kwiat, przeżywałam wraz z nią wszelkie radości i smutki. Widziałam, jak pewnego dnia odkrywa, że urodziła się po coś i poczuła się potrzebna, jak spoglądając z okna na studnię, która przemawia i Czarny Las, nad którym migoczą tajemnicze światła - tęskni i myśli o tych, których nie było blisko..
Poznając losy Florentyny, jej rodziny i mieszkańców wioski, rozpłynęłam się w magicznej historii o dorastaniu, miłości i pasji, przeplecionej ludowymi wierzeniami i codziennością wiejskiego życia, gdzie każdy ma jakieś sekrety..
Zaczytałam się bez reszty w tej pięknej opowieści, która spowodowała, że czas zwolnił i mogłam oderwać się od codzienności. Nie pozostaje mi nic innego jak wrócić niebawem do tego świata, sięgając po drugi tom tej niesamowitej historii.

Polska wieś tuż po zakończeniu Wielkiej Wojny. W roku odzyskania niepodległości na świat, wśród kwiatów przychodzi Florentyna, która od małego jest osobą niezwykłą. Obserwując, jak dorasta i z roku na rok rozkwita niczym najpiękniejszy kwiat, przeżywałam wraz z nią wszelkie radości i smutki. Widziałam, jak pewnego dnia odkrywa, że urodziła się po coś i poczuła się...

Książka z duszą, pełna magii, tajemnic, zapachów i duchów. Ciężko się oderwać

Książka z duszą, pełna magii, tajemnic, zapachów i duchów. Ciężko się oderwać

Taka książka o wszystkim o niczym. Historia życia Florentyny ukazana w krótkich fragmentach. Trudna do oceny.

Taka książka o wszystkim o niczym. Historia życia Florentyny ukazana w krótkich fragmentach. Trudna do oceny.

Wciągnęłam na raz, magia, czytałam i czułam zapachy. Zachwyciłam się

Wciągnęłam na raz, magia, czytałam i czułam zapachy. Zachwyciłam się

Zachwycająca powieść.

Zachwycająca powieść.