Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka Nadżiba Mahfuza, to naprawdę świetna pozycja. O ile sama tematyka utworu, to dość oklepana sprawa, o tyle sposób jej przedstawienia, zaprezentowania postaci zasługuje na atencję. Książkę czyta się z najwyższą przyjemnością. Historie zwykłych ludzi, którzy stają się na przestrzeni swojego życia symbolami, zdrady, brutalność człowieka wobec człowieka, to nieliczne poruszane przez autora tematy. Każda część opowiada osobną historię, danego bohatera. Wszyscy przedstawieni bohaterowie dokonali czegoś nietuzinkowego, kierowani wyższą siła zwalczali terror, tyranię, czy też walczyli z własnymi słabościami( pycha, chciwość). Pozycja godna polecenia dla każdego!

Książka Nadżiba Mahfuza, to naprawdę świetna pozycja. O ile sama tematyka utworu, to dość oklepana sprawa, o tyle sposób jej przedstawienia, zaprezentowania postaci zasługuje na atencję. Książkę czyta się z najwyższą przyjemnością. Historie zwykłych ludzi, którzy stają się na przestrzeni swojego życia symbolami, zdrady, brutalność człowieka wobec człowieka, to nieliczne...

Książka Jamesa Pattersona to świetny przykład książki, po przeczytaniu której w człowieku zostaje dość spory niedosyt. Dlaczego? Co prawda motyw opisany w książce jest już dość oklepany, lecz przedstawienie tego w zjadliwej dla czytelnika formie, może zaskoczyć i zadowolić nawet wybrednego odbiorcę. Co mi jednak zabrakło w tej pozycji, to drugie dno, jakiś nagły zwrot w sprawie morderstw nastolatek. Miałem nadzieję, na dogłębniejsze przeanalizowanie umysłu zabójcy, jednak zawiodłem się.
Muszę jednak przyznać, że książka wciąga, niczym typowy film akcji. Wszystko dzieje się szybko. Nie ma miejsca na chwilę przemyśleń, gdyż od razu podawany nam jest kolejny akt, tejże historii. Przeczytałem ją w kilka godzin, co jeszcze dosadniej prezentuje pewną siłę przyciągania tego tytułu.
Podsumowując, książka godna polecenia, jednak żadnego fana kryminałów nie zaskoczy, ot kolejny przyjemny tytulik na niedzielne popołudnie. ;)

Książka Jamesa Pattersona to świetny przykład książki, po przeczytaniu której w człowieku zostaje dość spory niedosyt. Dlaczego? Co prawda motyw opisany w książce jest już dość oklepany, lecz przedstawienie tego w zjadliwej dla czytelnika formie, może zaskoczyć i zadowolić nawet wybrednego odbiorcę. Co mi jednak zabrakło w tej pozycji, to drugie dno, jakiś nagły zwrot w...

"Inny świat" Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, to bez wątpienia obowiązkowa pozycja, nie tylko dla osoby szczegółowo zajmującej się sytuacją jeńców podczas II WŚ. Nam polakom książka ta, powinna być naprawdę bliska, gdyż uświadamia nam ona przez co przeszły tysiące naszych rodaków, abyśmy dzisiaj mogli spokojnie siedzieć w zaciszu naszych domów.

G. Herling- Grudziński w chwytający niejednokrotnie za serce sposób opowiada historię swojego przebywania w Rosyjskich łagrach. Niektóre z tych opowieści w dość nienaturalny sposób zaczęły wyciskać ze mnie łzy. W łagrach, głód był czynnikiem bezpośrednio kształtującym zachowanie osadzonych tam więźniów. Usprawiedliwia on dość łatwo zachowania, które zupełnie inaczej postrzegane są przez ludzi na wolności. Donosicielstwo, składanie fałszywych zeznań, wszystko to dla nas ludzi, którzy nie zaznali życia obozowego jest rzeczą niesłychaną, natomiast dla osadzonych było jedyną szansą na przeżycie, bądź nie spędzenie ostatnich dni swojego życia na wyniszczającej pracy.

Książka naprawdę godna polecenia. Jak już wspomniałem każdy, kto chce choć w małym stopniu poznać fakty, które przez lata były zamiatane pod dywan, przez potomków bolszewików, oraz lewicową władzę, musi sięgnąć po tą lekturę.

"Inny świat" Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, to bez wątpienia obowiązkowa pozycja, nie tylko dla osoby szczegółowo zajmującej się sytuacją jeńców podczas II WŚ. Nam polakom książka ta, powinna być naprawdę bliska, gdyż uświadamia nam ona przez co przeszły tysiące naszych rodaków, abyśmy dzisiaj mogli spokojnie siedzieć w zaciszu naszych domów.

G. Herling- Grudziński w...

Naprawdę przyjemnie się czyta. Oczywiście jest napisana, dość prostym językiem, można by rzec dziecięcym. Mimo tego zabrałem się za nią i po ukończeniu, nie żałowałem tej decyzji. W moim odczuciu, nie zasługuje na najwyższą ocenę, lecz powody zostawię dla siebie(nie chcę tu spojlerować :).

Naprawdę przyjemnie się czyta. Oczywiście jest napisana, dość prostym językiem, można by rzec dziecięcym. Mimo tego zabrałem się za nią i po ukończeniu, nie żałowałem tej decyzji. W moim odczuciu, nie zasługuje na najwyższą ocenę, lecz powody zostawię dla siebie(nie chcę tu spojlerować :).

Granica Zofii Nałkowskiej, to niewątpliwe książka działająca w dość jasny sposób na podświadome odczucia czytelnika. Sam tytuł można interpretować na wiele różnych sposobów. Granica moralna, społeczna, itd. Co najciekawsze każda z tych domniemanych granic zostaje przekroczona przez głównego bohatera. Sama książka jest napisana jżzykiem prostym, bez zbędnych udziwnień, co niewątpliwie raduje tak prostego czytelnika. Głębsze zagłębienie w umysł autorki, oraz emocjonalna podróż w którą wyruszamy w pogoni za Zenonem Ziembiewiczem niewątpliwie pozostaje w pamięci czytającego na dłużej i jest to niewątpliwie książka do której niejednokrotnie wracał będę z sentymentem i nieukrywaną radością.

Granica Zofii Nałkowskiej, to niewątpliwe książka działająca w dość jasny sposób na podświadome odczucia czytelnika. Sam tytuł można interpretować na wiele różnych sposobów. Granica moralna, społeczna, itd. Co najciekawsze każda z tych domniemanych granic zostaje przekroczona przez głównego bohatera. Sama książka jest napisana jżzykiem prostym, bez zbędnych udziwnień, co...

Lektura, która wywołuje u mnie mieszane odczucia. Z jednej strony ciężko traktować stricte satyryczny styl pisania Gombrowicza na poważnie, jednak rzucając głębsze światło i zagłębiając się w szczegóły utworu można dostrzec w nim wiele analogii, ściśle powiązanych ze sobą powiązań. Co mnie również zaskoczyło to fakt, iż wiekowa już książka podejmuje tematy poniekąd aktualne. Z rozważaniami bohaterów, choć czasami na siłę dowcipnymi można sie nie jednokrotnie utożsamić.

Lektura, która wywołuje u mnie mieszane odczucia. Z jednej strony ciężko traktować stricte satyryczny styl pisania Gombrowicza na poważnie, jednak rzucając głębsze światło i zagłębiając się w szczegóły utworu można dostrzec w nim wiele analogii, ściśle powiązanych ze sobą powiązań. Co mnie również zaskoczyło to fakt, iż wiekowa już książka podejmuje tematy poniekąd...

Książka szalenie interesująca,szczególnie dla osoby zgłębiającej zagwozdki starożytnej sztuki wojennej. Jest ona napisana w sposób, który na pewno nie każdego zachęci do czytania, duzo teoretyzowania, oraz fachowych określeń, okraszonych cytatami samego boga wojny. Jak dla mnie przyjemna w odbiorze i naprawdę ciekawa pozycja w biblioteczce.

Książka szalenie interesująca,szczególnie dla osoby zgłębiającej zagwozdki starożytnej sztuki wojennej. Jest ona napisana w sposób, który na pewno nie każdego zachęci do czytania, duzo teoretyzowania, oraz fachowych określeń, okraszonych cytatami samego boga wojny. Jak dla mnie przyjemna w odbiorze i naprawdę ciekawa pozycja w biblioteczce.

Jestem wielkim fanem serii gier Assassin's Creed i z przykrością stwierdzam, że książka nie różni się absolutnie niczym od gry. Miałem nadzieję na jakieś dodatkowe, lepiej rozbudowane historie, niestety zawiodłem się.

Jestem wielkim fanem serii gier Assassin's Creed i z przykrością stwierdzam, że książka nie różni się absolutnie niczym od gry. Miałem nadzieję na jakieś dodatkowe, lepiej rozbudowane historie, niestety zawiodłem się.