Dżentelmen w Moskwie

Porywająca powieść ze względu na swój czar . Gorąco polecam tym którzy tęsknią za tym romantycznym światem kultury ....

Porywająca powieść ze względu na swój czar . Gorąco polecam tym którzy tęsknią za tym romantycznym światem kultury ....

Pokaż mimo to

"pokonaj okolicznosci albo okolicznosci pokonaja ciebie"

"pokonaj okolicznosci albo okolicznosci pokonaja ciebie"

Pokaż mimo to

Musialam się skupić czytając te książkę. Filozoficzna, życiowa... super.

Musialam się skupić czytając te książkę. Filozoficzna, życiowa... super.

Pokaż mimo to

Sława hrabiego Aleksandra Iljicza Rostowa, członka Jockey Clubu, mistrza ceremonii łowieckiej, wygasa, gdy zostaje on oskarżony o napisanie wiersza uznanego za kontrrewolucyjny. Hrabia zostaje bezceremonialnie skazany na dożywocie w moskiewskim hotelu Metropol.

Jest rok 1922, a za tym wszystkim kryje się nawiedzające widmo kraju, który znajduje się na kruchym końcu brutalnej historii; źle dobrane spojrzenie lub stopa postawiona w nieszczęśliwym miejscu może sprowadzić na człowieka śmierć i biedę, w postaci kuli w głowę lub zesłania na Syberię.

Towles snuje swoją opowieść z determinacją odkrywcy i wdziękiem poety. Ale tym, co czyni tę powieść tak niezwykłą, nie jest hojna proza, nieskazitelne tempo, charakteryzacja, a nawet wspaniale zrealizowana sceneria – czyni to sposób, w jaki została oddana erudycja tej historii.

A idealnie oddaje to narracja. Konspiracyjne mrugnięcie, chytry, ufny ton. Przebijająca ironia i przebiegłość autora, zdaje się znać właściwy nerw, aby dotknąć, w odpowiednim momencie, zranić lub oburzyć najbardziej.

Nie musisz być rusofilem, żeby cieszyć się tą książką, ale jeśli nim jesteś, jest to idealna lektura dla ciebie. „Dżentelmen w Moskwie” dał mi nowe spojrzenie na epokę. Towles koncentruje się głównie na historii hrabiego, więc większość ważnych wydarzeń historycznych otrzymuje niewiele więcej niż tylko przemijające wzmianki. Uwielbiałam jednak patrzeć, jak te wydarzenia wciąż zmieniały świat Metropolu w sposób duży i mały. Pokazało to, jak polityczne zamieszania dotykają wszystkich, nie tylko tych bezpośrednio z nim związanych. „Dżentelmen w Moskwie” jest tak samo przejmujący, jak i głęboki. Książka poświęca czas na przeżywanie siebie, przyjaźni, rodzicielstwa i wyniszczającej nieosiągalności skromnych nadziei. Jednym słowem – arcydzieło.

Sława hrabiego Aleksandra Iljicza Rostowa, członka Jockey Clubu, mistrza ceremonii łowieckiej, wygasa, gdy zostaje on oskarżony o napisanie wiersza uznanego za kontrrewolucyjny. Hrabia zostaje bezceremonialnie skazany na dożywocie w moskiewskim hotelu Metropol.

Jest rok 1922, a za tym wszystkim kryje się nawiedzające widmo kraju, który znajduje się na kruchym końcu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ileż możemy się nauczyć od hrabii Rostowa i Jego serdecznych przyjaciół :)

Ileż możemy się nauczyć od hrabii Rostowa i Jego serdecznych przyjaciół :)

Pokaż mimo to

Główny bohater mógłby być wzorem dla wielu osób. Jest to szczególnie ważne w obecnych czasach.

Główny bohater mógłby być wzorem dla wielu osób. Jest to szczególnie ważne w obecnych czasach.

Pokaż mimo to

Życie w mydlanej bańce może być bardzo przyjemne. Szczególnie, kiedy świat na zewnątrz przezroczystej sfery pełen jest okrucieństwa, niewyobrażalnej biedy, cierpienia
i śmierci milionów ludzi. Tak musi się czuć hrabia Rostow, skazany na dożywotni areszt domowy w najbardziej luksusowym hotelu w Moskwie. Pozbawiony majątku
i uprzywilejowanego życia młodego dandysa i sybaryty w czasie rosyjskiej rewolucji znajduje całkiem przytulne gniazdko w dwóch pokoikach rzeczonego hotelu. A jest to życie przyjemne i wygodne. Zasoby finansowe nie są problemem, kiedy ma się stosik złotych monet ukryty
w biurku, hrabia wciąż cieszy się szacunkiem i uznaniem hotelowego personelu, który pamięta go z czasów kiedy był stałym rezydentem najlepszych apartamentów. Ma dostęp do dwóch najlepszych restauracji w Moskwie, do darmowej zagranicznej prasy, ma na miejscu fryzjera, krawcową, kwiaciarkę. A dzięki sprytnej małej przyjaciółce ma też uniwersalny klucz dający dostęp do każdego hotelowego zakamarka. Przez trzydzieści lat swojego pobytu
w hotelowym areszcie hrabia Rostow poznaje wielu bardzo interesujących ludzi. Zaprzyjaźnia się z samotną dziewczynką Niną, z którą los zwiąże go niemal na całe życie, poznaje piękną aktorkę Annę i nawiąże z nią romans, znajdzie bliskich przyjaciół w osobach kucharza Emila, szwaczki Mariny, maître d’hôtel Aleksieja i wielu innych. Każda z rzeczonych osób to postać będąca oryginałem, obdarzonym niezwykłą życiową mądrością i wielkim sercem.
Hrabia, ginący przedstawiciel rosyjskiej arystokracji zmiecionej z powierzchni świata przez burzliwą historię, pomimo utraty majątku, rodzinnego domu i wszystkich pamiątek przeszłego życia wciąż przewyższa całe swoje otoczenie wykształceniem, oczytaniem, światowym obyciem, manierami. Jest dżentelmenem w każdym calu. Potrafi zadbać o elegancki strój i wygląd, jako wytrawny smakosz doskonale zna się na potrawach, a szczególnie na wszelakich trunkach. Przede wszystkim jednak dysponuje umiejętnością odnalezienia się w każdej sytuacji, zabawnej, strasznej, komicznej i przerażającej, zawsze wie,
co dżentelmen powinien zrobić, jak się zachować,
jak rozmawiać z każdym człowiekiem, czy to wytworną damą, czy członkiem partii, z kelnerami, praczkami, sprzątaczkami jest w jak najlepszej komitywie, a nawet udaje mu się zrobić karierę w restauracji, zostaje bowiem kierownikiem sali. Dobrze, że autor od czasu do czasu przypomina, że to wciąż areszt, o czym czytelnik zapomina obserwując to arcyciekawe i spokojne życie hrabiego.
Ów wewnętrzny spokój, pokorne przyjmowanie zrządzeń losu i umiejętność zaadaptowania się do nowych okoliczności oraz znalezienia w nich satysfakcji, gwarantuje hrabiemu świetne wykształcenie zdobyte na wyższych uczelniach, zapewne nie tylko w Rosji. Hrabia jak większość arystokratycznej złotej młodzieży podróżował po Europie, obcował z kulturą wielu narodów, z ich historią i dorobkiem artystycznym, często powołuje się na greckich filozofów, "Próby" Montaigne'a są jego codzienną lekturą, jest też wielkim znawcą i koneserem literatury rosyjskiej, "Annę Kareninę" zna chyba lepiej niż Biblię.
Hrabia Rostow jest wielkim optymistą, jest też humanistą i człowiekiem na wskroś dobrym. Autor podkreśla jego niezłomny kręgosłup moralny, odwagę i ogromny spryt. Nie sposób go nie polubić. Ja polubiłam go bardzo. Jego przyjaciół również, choć są do bólu wyidealizowani. Kibicowałam im wszystkim od początku, aż do tego nieco zbyt gładkiego, cukierkowego zakończenia.
I wszystko byłoby wspaniale, ale... Jestem człowiekiem, który urodził się w kraju, przez który historia przetoczyła się jak walec, wojna zostawiła tutaj niezagojone rany, komunizm odcisnął swoje piętno. Żyję w tej części Europy, której wiek XX nie przyniósł ani pełnej wolności, ani wielkiego bogactwa
i dobrobytu, dlatego nie przyjmuję tej książki inaczej niż naiwnej bajki dla ludzi którzy żyli na zachodzie Europy ciesząc się spokojem i dostatkiem. Nie mogę przestać myśleć, że kiedy w hotelowych restauracjach hrabia i inni goście raczyli się gęsiną, cielęciną i wybornymi winami, na Ukrainie miliony chłopów umierały z głodu, razem ze swoimi rodzinami. Hrabia poranki spędzał z filiżanką kawy, herbatnikiem i owocami czytając zagraniczną prasę, podczas gdy reszta Rosji uginała się pod jarzmem totalitaryzmu i tyranii Stalina. Czytając tę książkę myślałam
o takich tytułach jak "Inny świat" Gustawa Herlinga - Grudzińskiego, "Archipelag Gułag" Aleksandra Sołżenicyna, "Życie i los" Wasilija Grossmana czy chociażby "Ósme życie (dla Brilki)" Nino Haratischwili. W tych książkach Rosja jest straszna, przerażająca i niszcząca dla ludzi, którzy w niej żyją. "Dżentelmen w Moskwie" to piękna baśń o cudnym hotelu, który jest metaforą rajskiego świata, gdzie ludzie są szlachetni i dobrzy, gdzie wszystko, co złe dzieje się gdzieś na zewnątrz i nas nie dotyczy, a jeśli nawet trafimy na okropną bestię to pokonamy ją odwagą , nieskazitelną moralnością , wspierani przez wspaniałych przyjaciół. Dodajmy jeszcze, że ta bajka jest cudownie napisana, pięknym, wysmakowanym językiem, przez który po prostu się płynie i mamy prawdziwą sielankę.
Jeden z recenzentów napisał o tej powieści, że jest lekka jak "cytrynowa pianka i pastelowe makaroniki". Dla mnie nie jest ani jak pianka, ani jak makaroniki, dla mnie jest trochę jak gula w gardle, momentami dławi.

Życie w mydlanej bańce może być bardzo przyjemne. Szczególnie, kiedy świat na zewnątrz przezroczystej sfery pełen jest okrucieństwa, niewyobrażalnej biedy, cierpienia
i śmierci milionów ludzi. Tak musi się czuć hrabia Rostow, skazany na dożywotni areszt domowy w najbardziej luksusowym hotelu w Moskwie. Pozbawiony majątku
i uprzywilejowanego życia młodego dandysa i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo piękna i klimatyczna opowieść. Chociaż można byłoby ją streścić nawet w kilku zdaniach, bo rzeczywiście niewiele się w niej z pozoru dzieje, to w żadnym stopniu nie jest nudna, ale całkiem wciągająca.
Dodatkowo jestem zachwycona stylem autora. Dawno nie czytam prozy na tym poziomie (poza "Krzyżowcami" Zofii Kossak). Niestety, gdy sięgam po współczesne polskie autorki mam wrażenie jakbym czytała pamiętnik nastolatki (krótkie, proste zdania, ubogie słownictwo), a w "Dżentelmenie w Moskwie" wszystko było tak dopracowane, że lektura okazała się niezwykłą przyjemnością.
No i zakończenie mnie trochę zaskoczyło. Polecam.

Bardzo piękna i klimatyczna opowieść. Chociaż można byłoby ją streścić nawet w kilku zdaniach, bo rzeczywiście niewiele się w niej z pozoru dzieje, to w żadnym stopniu nie jest nudna, ale całkiem wciągająca.
Dodatkowo jestem zachwycona stylem autora. Dawno nie czytam prozy na tym poziomie (poza "Krzyżowcami" Zofii Kossak). Niestety, gdy sięgam po współczesne polskie autorki...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Błyskotliwy autor. Doskonałe poczucie humoru. Pomnik uwielbienia rosyjskiej literatury. Tymi trzema zdaniami opisałabym "Dżentelmena w Moskwie".

To z pewnością nie jest książka dla każdego. Niejedną osobę mogłaby znudzić, ponieważ brakuje w niej akcji, którą śledzilibyśmy z zapartym tchem. To nie jest ten typ książki w której dużo się dzieje. Pomimo swojej objętości nie zawiera wielu opisów niespodziewanych zdarzeń, nie zaskakuje fabułą. Zamiast tego dostajemy książkę pełną nostalgii i przemyśleń głównego bohatera. Ma to swój niezaprzeczalny urok.

"Dżentelmen w Moskwie" jest z pewnością lekturą z której można wyciągnąć wiele uniwersalnych prawd życiowych. Tak jak możemy przeczytać na okładce - prawdziwe bogactwo nosimy w sobie.

Błyskotliwy autor. Doskonałe poczucie humoru. Pomnik uwielbienia rosyjskiej literatury. Tymi trzema zdaniami opisałabym "Dżentelmena w Moskwie".

To z pewnością nie jest książka dla każdego. Niejedną osobę mogłaby znudzić, ponieważ brakuje w niej akcji, którą śledzilibyśmy z zapartym tchem. To nie jest ten typ książki w której dużo się dzieje. Pomimo swojej objętości nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zaczyna się od wiersza, który jest katalizatorem historii opisanej przez Amora Towles`a. „Dżentelmen w Moskwie”. Bohaterem powieści jest hrabia Aleksander Iljicz Rostow, który zostaje uwieziony w złotej klatce, którą jest hotel Metropol. Tak, w dużym skrócie, rozpoczyna się ta dość szalona powieść. Przez szalona mam na myśli jej rozmach i ambicję. Bo oto wokół pozbawionego wszelkich praw, majątku oraz wizyt w operze staroświeckiego hrabiego dzieje się prawdziwa historia i to przez duże „H”.

Wokół naszego bohatera przetacza się więc rewolucja bolszewicka. Obłęd z tym związany i wszędobylska propaganda docierają do nas przez drzwi hotelu, a są filtrowane przez bohatera, którego autor wyposażył w kręgosłup moralny, co czyni go przyzwoitym człowiekiem. I to zasadniczo jest najlepszą częścią tej książki. Autor zdecydował się na obdarcie tej historii z dramatyzmu. Ujmującą i wielce efektową frazą przykrył dramat, o którym koniec końców pisze. I to mnie nie spodobało się wcale.

Pyszną lekturę psuło trzeszczące przeświadczenie, że przecież mówimy tu o prawdziwym dramacie, więc po diabła go lukrować. Pojawiające się w powieści opisy dań są całkowicie zbędne. Całość sprowadza się do zderzenia indywidualizmu z bolszewizmem (czyt. kolektywizmem). Niby to atrakcyjne i oczywiste w wyniku zderzenia, ale co byłoby gdybyśmy zaczęli przyglądać się majątkowi hrabiego?

Inne: http://www.nowamuzyka.pl/author/jaroslawszczesny/

Zaczyna się od wiersza, który jest katalizatorem historii opisanej przez Amora Towles`a. „Dżentelmen w Moskwie”. Bohaterem powieści jest hrabia Aleksander Iljicz Rostow, który zostaje uwieziony w złotej klatce, którą jest hotel Metropol. Tak, w dużym skrócie, rozpoczyna się ta dość szalona powieść. Przez szalona mam na myśli jej rozmach i ambicję. Bo oto wokół pozbawionego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to