Dżentelmen w Moskwie

Wow, co za książka, jak się to czyta, Przenosiłam się do Hotelu Metropol w Moskwie, czułam tą atmosferę, czułam zapachy, słyszałam głosy...a to wszystko za sprawą tej historii, która została opowiedziana w niezwykły sposób.

Wow, co za książka, jak się to czyta, Przenosiłam się do Hotelu Metropol w Moskwie, czułam tą atmosferę, czułam zapachy, słyszałam głosy...a to wszystko za sprawą tej historii, która została opowiedziana w niezwykły sposób.

Obszerna książka napisana bardzo ładnym językiem, piękny obraz moskiewskiej kultury z sympatycznymi, autentycznymi i wyjątkowymi bohaterami oraz ciekawymi wątkami. "Dżentelmen w Moskwie" jest powieścią o codziennym życiu człowieka, który pewnego dnia staje się więźniem we własnym kraju. To, co nietypowe dla jego przypadku, to fakt, że nie zostaje zesłany do obozu pracy, a uziemiony w ukochanym hotelu. Los wielokrotnie stawia przeszkody na jego drodze, jednak ten, przy ogromnym wsparciu przyjaciół, jest w stanie dostosować się do każdej sytuacji. Przeciwności obraca w coś, co miało nastąpić, by zaprowadzić go we właściwym kierunku. Owo przedstawienie "zwyklego" życia powoduje, że książka momentami nuży, by z powrotem zainteresować. Jednak co ciekawe, dłużące się momenty, wydają się być równie nieprzyjemnie monotonne dla głównego bohatera. W pewnym momencie wydawaje się, że nie ma nadziei na to, co ma się pojawić dalej. A jednak, podobnie jak pszczoły wracają w końcu do ula, tak życie hrabiego odzyskuje barwy.

[niżej mogą się pojawić małe spojlery]

Podczas lektury szczególnie w pamięć zapadł mi rozdział "afera, antytezy i alarm". Główny bohater prowadzi rozważania na temat narodu rosyjskiego, jego historii i przyszłości. Słucha opinii różnych ludzi, od smutnego stwierdzenia, że Rosjanie są jedynym narodem, który niszczy to, co stworzył, przez pochwałę zasług sowieckich władz i przyrównanie ich do amerykańskiego sukcesu, po pogląd, iż "gdy los przekazuje coś potomności, robi to za jej plecami", a to, co ma zostać zapamiętane, zostanie zapamiętane. Innym wątkiem, który mnie zachwycił w trakcie czytania, była relacja hrabiego z dziećmi, najpierw Niną, a później Zofią. Uważam to za wspaniałe i poruszające przedstawienie ojcostwa. Bardzo spodobało mi się również zakończenie utworu, nieoczywiste, a jednak wpasowujące się w klimat lektury. Ostatecznie książkę oceniam bardzo pozytywnie, mimo, że początkowo miałam co do niej mieszane uczucia. Być może ma to związek z tym, co sam Hrabia wyznaje w ostatniej części, a mianowicie, że punktem zwrotnym w jego życiu było pojawienie się Zofii.

Obszerna książka napisana bardzo ładnym językiem, piękny obraz moskiewskiej kultury z sympatycznymi, autentycznymi i wyjątkowymi bohaterami oraz ciekawymi wątkami. "Dżentelmen w Moskwie" jest powieścią o codziennym życiu człowieka, który pewnego dnia staje się więźniem we własnym kraju. To, co nietypowe dla jego przypadku, to fakt, że nie zostaje zesłany do obozu pracy, a...

Piękna i wzruszająca, w trudnych czasach.

Piękna i wzruszająca, w trudnych czasach.

Dżentelmen zachwycił mnie po kilku pierwszych akapitach wytwornym, pięknym językiem, a potem wielowarstwową fabułą. Towles zaserwował wyjątkową podróż przez pierwsze, burzliwe dekady XX wieku w Rosji i Związku Radzieckim z perspektywy osadzonego-uwięzionego hrabiego w hotelu w centrum Moskwy.
Akcja rozpoczyna się w 1922 roku, gdy hrabia Aleksander Iljicz Rostow zostaje skazany na dożywotni areszt domowy w hotelu Metropol. Bolszewicy właśnie przejęli władzę w nowo powstałym Związku Radzieckim, a życie Rostowa zostaje drastycznie ograniczone do granic luksusowego hotelu. To, co może wydawać się ograniczeniem, staje się jednak fascynującym studium przystosowania i eksploracji ludzkiej egzystencji.
Pierwszy atut książki to zderzenie dwóch różnych światów – starego, arystokratycznego porządku i nowego, rewolucyjnego ładu. W hotelu czas płynie inaczej. Z jednej strony mamy wrażenie, że wszystko jest zamrożone w czasie, z drugiej – obserwujemy subtelne, ale nieuniknione zmiany. Szczególne wrażenie robią opisy detali, odwołania do literatury, muzyki i innych dziedzin sztuki, które nadają książce dodatkowy wymiar i głębię.
Drugi atut to Aleksander Rostow. Hrabia Rostow jest doskonałym przykładem jak finezyjnie można budować postać w powieści. Jest to człowiek, który mimo ograniczeń narzuconych przez nowe realia, pozostaje dżentelmenem w każdym calu. Jego wiedza, erudycja i umiejętności imponują, a jego przemyślenia na temat życia i świata są prawdziwą ucztą intelektualną.
Trzeci atut to relacje międzyludzkie. Przyjaźń, miłość, lojalność – wszystkie te motywy przewijają się przez strony powieści, dodając jej emocjonalnej głębi. Scena, w której Zofia trafia do szpitala, jest tak wzruszająca, że aż łzy cisną się do oczu.
Czwarty atut to możliwość spojrzenia na historię z nowej perspektywy. Pomimo, że wiele z opisywanych wydarzeń nigdy się nie wydarzyło, są one łatwe do wyobrażenia, na przykład uruchomienie elektrowni atomowej albo historia piwnicy z winami, którą bolszewiccy urzędnicy uznali za "sprzeczną z ideałami rewolucji”.
Piąty atut: zakończenie! Po prostu szczęka opada. Pozostawia czytelnika z uczuciem satysfakcji i tęsknoty za jeszcze jednym spotkaniem z hrabią Rostowem.

Dżentelmen zachwycił mnie po kilku pierwszych akapitach wytwornym, pięknym językiem, a potem wielowarstwową fabułą. Towles zaserwował wyjątkową podróż przez pierwsze, burzliwe dekady XX wieku w Rosji i Związku Radzieckim z perspektywy osadzonego-uwięzionego hrabiego w hotelu w centrum Moskwy.
Akcja rozpoczyna się w 1922 roku, gdy hrabia Aleksander Iljicz Rostow zostaje...

Ciepła, momentami zabawna opowieść o człowieku, którego dosięgły wydarzenia historyczne w czasach lat dwudziestych w Rosji .

Ciepła, momentami zabawna opowieść o człowieku, którego dosięgły wydarzenia historyczne w czasach lat dwudziestych w Rosji .

Cudowna opowieść. O perypetiach pewnego arystokraty jakimś cudem pozostawionego przy życiu, ale za to uwięzionym w luksusowym hotelu przez świeże sowieckie władze w Moskwie. Doskonale pokazane absurdy systemu, ale też próby odnalezienia się ludzi w nowej rzeczywistości. A tak naprawdę jest to opowieść o szlachetności. O tym, co to znaczy być prawdziwym arystokrata ducha. Z książki można się nauczyć co jest w życiu naprawdę ważne, dzięki czemu można być silnym i jak wspaniałe jest mieć dystans. Przede wszystkim do Ciebie. Książka z gatunku tych, które z wyglądu wywołują reakcję: "o, jaka gruba", a potem się ją połyka jednym tchem.

Cudowna opowieść. O perypetiach pewnego arystokraty jakimś cudem pozostawionego przy życiu, ale za to uwięzionym w luksusowym hotelu przez świeże sowieckie władze w Moskwie. Doskonale pokazane absurdy systemu, ale też próby odnalezienia się ludzi w nowej rzeczywistości. A tak naprawdę jest to opowieść o szlachetności. O tym, co to znaczy być prawdziwym arystokrata ducha. Z...

Powieść niezwykle magiczna.
Ciekawa jestem jak poradzi sobie z tą magią reżyser Sam Miller w swoim serialu, który jest adaptacją książki.
Ewan McGregor jako Hrabia Aleksander Rostow już mi się podoba.

Powieść niezwykle magiczna.
Ciekawa jestem jak poradzi sobie z tą magią reżyser Sam Miller w swoim serialu, który jest adaptacją książki.
Ewan McGregor jako Hrabia Aleksander Rostow już mi się podoba.

Bardzo fajna pochwała mieszczaństwa

Bardzo fajna pochwała mieszczaństwa

„Ludzie są ze swej natury tak kapryśni, tak skomplikowani, tak uroczo pełni sprzeczności, że zasługują nie tylko na namysł, lecz również na ponowny namysł – oraz na naszą niesłabnącą determinację, byśmy powstrzymywali się od wydawania opinii, dopóki nie ujrzymy tych ludzi w każdym możliwym otoczeniu i o każdej możliwej porze”.

„Dżentelmen w Moskwie” to jedna z tych książek, wokół których krążyłam i krążyłam. Od dłuższego czasu miałam chrapkę na poznanie twórczości Amora Towles'a, bo wspominany „Dżentelmen…” i „Lincoln Highway” kusiły mnie pozytywnymi opiniami oraz obietnicą wybornych doznań i czytelniczej satysfakcji. No i kiedy w końcu udało mi się w bibliotece wpaść na Dżentelmena i z radością sprowadzić go do domu, to jakoś wtedy, dziwnym trafem, oczom mym zaczęły ukazywać się niezbyt pochlebne recenzje i mój zapał troszkę opadł. Ale jak już wzięłam i przygarnęłam, to do końca bez problemu dobrnęłam, no i jest! Oto werdykt: nie taki Dżentelmen nudny, jak go malują! Dżentelmena warto znać! Byłam umiarkowanie wciągnięta w historię Rostowa, ale książkę czytało mi się na tyle przyjemnie, że nie chciałam kończyć tej znajomości. A nawet liczę na kolejną ciekawą podróż w towarzystwie Towles'a, najlepiej autostradą do czytelniczego nieba.

„Ludzie są ze swej natury tak kapryśni, tak skomplikowani, tak uroczo pełni sprzeczności, że zasługują nie tylko na namysł, lecz również na ponowny namysł – oraz na naszą niesłabnącą determinację, byśmy powstrzymywali się od wydawania opinii, dopóki nie ujrzymy tych ludzi w każdym możliwym otoczeniu i o każdej możliwej porze”.

„Dżentelmen w Moskwie” to jedna z tych...

Hrabia Aleksander Iljicz Rostow w 1922 r zostaje skazany przez bolszewicki sąd na dożywotni areszt w Hotelu Metropol w Moskwie.
Powieść skupia się na umiejętności Hrabiego dostosowania się do tej sytuacji, zachowywaniu dystansu i pogody ducha pozostając porządnym, życzliwym człowiekiem z dobrymi manierami dżentelmena.
Błyskotliwie napisana, pięknym, niespiesznym językiem. To piękna powieść, fabuła jest niespotykana, wysmakowana i mądra.

Hrabia Aleksander Iljicz Rostow w 1922 r zostaje skazany przez bolszewicki sąd na dożywotni areszt w Hotelu Metropol w Moskwie.
Powieść skupia się na umiejętności Hrabiego dostosowania się do tej sytuacji, zachowywaniu dystansu i pogody ducha pozostając porządnym, życzliwym człowiekiem z dobrymi manierami dżentelmena.
Błyskotliwie napisana, pięknym, niespiesznym językiem....